Mirabilia de aquis

ἐν δὲ Σούσοις τῆς Περσίδος, ὕδωρ εἶναι λέγουσιν· ὅ τῶν πιόντων ἐκπίπτειν ποιεῖ παραχρῆμα τοὺς ἐμπροσθίους ὀδόντας· κεχάρακται δὲ καὶ ἐπὶ ταύτης τὸ ἐπίγραμμα τόδε. ὕδατα ταῦτα βλέπεις φοβερὰ ξένε· τῶν ἄπο χερσὶ λουτρὰ μὲν ἀνθρώποις ἀβλαβῆ ἐστιν ἔχειν· ἤν δὲ βάληις κοίλης ποτὶ νηδύος ἀγλαὸν ὕδωρ ἄκρα μόνον δολιχοῦ χείλεος ἁψάμενος,

ἐν δὲ Ἀλιφάνωι τῆς Ἰταλίας φρεάτιόν ἐστι βαθύ· οὐ τὸ μὲν ὕδωρ βλέπεται· ἡλίκον δὲ ἄν τις χαλάσηι σχοινίον, οὐκ ἐφάπτεται τοῦ ὕδατος· ἀλλ᾽ ὑπὸ τινος θείου κωλύεται ὥς φησιν Ἰσίγονος·

Ἄουερνός ἐστι λίμνη ἐν Ἰταλίαι περὶ Κούμας· εἰς ἥν τὰ ἐκ τῆς περικειμένης ὕλης ἐμπίπτοντα φύλλα ἢ κάρφη, ἀφανῇ γίνεται· βυθιζόμενα παραχρῆμα