Dialexeis

πρόσω τὲ καὶ τὰ πλησίον ἀεὶ καταλαμβάνει, ἐκτμητέον δὴ αὐτῆς καὶ ἀφαιρετέον τὰς δυνάμεις τῶν σωμάτων, ὡς λῃστοῦ χεῖρας, ὡς ἀκολάστου ὀφθαλμούς, ὡς λίχνου [*](3 ἁβρὸς ὁ Σαρδανάπαλλος quem et γυναικεῖον Luc. d. mort. 2. 20. 2 et θῆλυν idem lupp. conf. 16 (639) 4 καλὸς . . ὁ Ἀλ- κιβιάδης vi. or 39. 5 f cf. Plat. Alc. I 113 b 10 ὥσπερ γὰρ sq. vi. or. 12. 8 c) [*](9 φθειρέσθω — 16 καταλαμβάνει n | φθειρέσθω — p 86. 5 τόλμης p (om. tamen 16 ἐκτμητέον — p. 86. 3 προλαμβάνει)) [*](2 πάσῃ τῇ πόλει α(δ) πάσῃ πόλει (del. τῇ) Markl. ‖ 3 ἁδρὸς Markl. (Duebn.) ‖ 7 Ἀθηναίους ἐπὶ Σικελίαν B ‖ 8 ὑποκεῖσθαι M α(δ) unde ὑποκαίεσθαι Heins. Dav. (Oxoniensis) ‖ 9 〈τὴν〉 ἡδο- νὴν B | πᾶς om B ‖ 10 ἑρπηστικὰ (ης in ras.) R ἑρπυστικὰ cett. (δ∠°) sed vi. p. 21. 15 ‖ 12 προσαπόλλυσι M προσαναπόλλυσι N 13 τὴν ἕδραν | τὴν τέχνην N ‖ 14 νοσήματος] σώματος B | ὡς δὴ Wakefield (silv. crit. 150 p 156) ὧδε Duebn. ‖ 16 τὰ (ante πλη- σίον) om. MN α(δ) corr. Markl ‖ 17 δὴ] ἤδη Wakefield | ἀφαι- ρητέον B ‖ 18 λῃστοῦ] λαιοῦ B | καὶ (ante ὡς) inseruit B )

Κἂν γὰρ ἐπιστήσῃς τῇ νόσῳ δικαστὰς καὶ δεσμωτήρια καὶ δημίους, τὸ κακὸν φθάνει, καὶ ἕρπει, καὶ προ | λαμβάνει·

ἀμήχανος γὴρ ἡ πονηρίας ὀξύτης, [*](45b) ἐπειδάν ἅπαξ ἤθει ψυχῆς ἐμπεσοῦσα ἐπιλάβηται ὕλης πονηρᾶς, καὶ ἐξουσίας ἀδεοῦς, καὶ ἀνεπιτιμήτου τόλμης.