Dialexeis

ταὐτὰ καὶ σώματος πάθη, καὶ γὰρ ἐπιθυμητικόν, καὶ αἰτητικόν, καὶ φιλήδονον, καὶ ὁρμητικόν.

Φέρε, καὶ τὸν ἄρχοντα τῷ ἄρχοντι εἰκάζωμεν.

Ἄρχων ἐν πόλει προστακτικώτατον, καὶ τιμιώτατον, καὶ ἰσχυρότατον, ψυχὴ ἀνθρώπῳ προστακτικώτατον, καὶ τιμιώτατον, καὶ ἰσχυρότατον·

ἄρχων τῇ φύσει φροντι στικώτατον, καὶ λογιστικώτατον, τὸ δὲ αὐτὸ [*](43a) καὶ ἡ ψυχή·

ὁ ἄρχων αὐτεξούσιον, καὶ ἡ ψυχή. Τούτων τοίνυν οὕτως ἐχόντων, τὴν ποτέρου νόσον χαλεπωτέραν φήσομεν, καὶ ἐν ἀνθρώπῳ, καὶ ἐν πόλει; οὐ τὸ κρεῖττον νοσοῦν ἀνιαρότερον τῷ ὅλω; δῆμος μὲν γὰρ κάμνων, ὑγιαίνοντος ἄρχοντος, ἐν ἐλευθέρᾳ τῇ πόλει νοσεῖ· ἄρχοντος δὲ νοσοῦντος, δουλεία πόλεως. Συνελόντι δʼ εἰπεῖν, ψυχὴ σώματος τιμιώτερον·

τὸ δὲ τοῦ τιμιωτέρου ἀγαθόν, μεῖζον· τὸ δὲ τῷ μείζονι ἀγαθῷ ἐναντίον, μεῖζον κακόν· ἀγαθὸν δὲ μεῖζον ὑγεία ψυχῆς ὑγείας σώματος· μεῖζον οὖν κακὸν νόσος ψυχῆς νόσου σώματος.

Ὑγεία μὲν σώματος τέχνης ἔργον, ὑγεία δὲ ψυχῆς, ἀρετῆς ἔργον· νόσος ψυχῆς μοχθηρία, νόσος σώματος δυστυχία· ἑκούσιον ἡ μοχθηρία, ἀκούσιον ἡ δυστυχία· ἐλεεῖται τὰ ἀκούσια, μισεῖται τὰ ἑκούσια· [*](5 ψυχὴ . . τιμιώτατον vi. or. 40. 5 h et c ‖ 14 συνελόντι sq. vi or. 28. 4 d cf. Themist. π. ἀρετῆς 24 lambl. protr. 7 vi. etiam or. 40. 2 f vers. finem et 5 h) [*](2 ἰτητικόν Dav. λυπητικόν Reiske | ὀργητικόν Reiske ‖ 3 καὶ τὸν ἄρχοντα] τὴν ψυχὴν B ‖ 5 ψυχὴ — 6 ἰσχυρότατον om. MN φα(δ) |〈ἐν〉 ἀνθρώπῳ Dav.2 Markl. (Duebn.) ‖ 7 φρον- τιστικώτατον (τα in ras.) R! ‖ 9 ποτέραν α(δ) ‖ 11 τὸ in ras. R! νοσοῦν (νο in ras.) R! | ἀνιαρώτερον ϛ(δ) ‖ 12 κάμνων, μὴ ὑγιαί- νοντος φ („sub principe minime firmo“ σ2) |ἐλευθερίᾳ MN α(δ) 12. 13 τῇ πόλει — 13 πόλεως om. MN α(δ) ‖ 13 ἄρχοντος γὰρ φ? („morbus etenim principias“ σ2) ‖ 15 τιμιώτερον (om. τοῦ) MN α(δ) μεῖζον 〈ἀγαθὸν·〉 τὸ Markl. ‖ 20 ἑκούσιον (et ἀκούσιον) ν in ras. R! )

Πάλιν αὖ τὴν ὑγείαν ἐφʼ ἑκατέρου σκόπει. μὲν πάντων ἀδεής, ἡ δὲ πάντων ἐνδεής· ἡ μὲν εὐδαιμονίαν χορηγεῖ, ἡ δὲ ποθίζεται· ἡ μὲν ἄμοιρος κακοῦ, ἡ δὲ ἐπισφαλὴς εἰς μοχθηρίαν· τῇ μὲν ἀέναος ὑγεία, τῷ δὲ ἐφήμερος· τῇ μὲν βέβαιος, τῷ δὲ ἄστατος· τῇ μὲν ἀθάνατος, τῷ δὲ θνητή. Σκόπει καὶ τὰς νόσους·

νόσος σώματος εὐαπάλλακτος τῇ τέχνῃ, νόσος ψυχῆς δυσμετάβλητος τῷ νόμῳ· ἡ μὲν τὸν ἔχοντα ἀνιῶσα ποιεῖ πρὸς τὴν ἴασιν εἰκτικώτερον, ἡ δὲ ἐξαναλοῦσα τὸν ἔχοντα, ὑπερορᾶν τῶν νόμων παρασκευάζει· τῇ μὲν βοηθοῦσιν θεοί, τὴν δὲ μισοῦσιν· πόλεμον οὐ κινεῖς ‖ διὰ νόσον[*](Ed. Duebn. p.49) σώματος, διὰ δὲ ψυχῆς νόσον οἱ πολλοὶ πόλεμοι·

οὐδεὶς νοσῶν τὸ σῶμα συκοφαντεῖ, ἢ τυμβωρυχεῖ, ἢ ληΐζεται, [*](43b)ἤ τι ἄλλο δρᾷ κακὸν μέγα· | νόσος σώματος ἀνιαρὸν τῷ ἔχοντι· νόσος ψυχῆς ἀνιαρὸν καὶ τῷ πλησίον.