Dialexeis

Ἄιδεταί τι ἐξ ἀρχαίου ᾆσμα ἐν εὐχῆς μέρει, [*]((Ariphro Sicyon. ap. Athenaeum 702 a. b))

Ἐρωτῶ δὴ τὸν ποιητὴν τοῦ ᾄσματος, τίνα καὶ οὖσαν τὴν ὑγείαν ταύτην ξύνοικον αὐτῷ ἐλθεῖν παρακαλεῖ κατὰ τὴν εὐχήν.

Ἐγὼ μὲν γὰρ ὑποπτεύω δαιμόνιόν τι εἶναι χρῆμα καὶ εὐχῆς ἄξιον· οὐ γὰρ ἄν εἰκῇ οὐδὲ ἐκ τοῦ προστυχόντος κατηξιώθη ᾠδῆς, καὶ ἔμεινεν ᾀδόμενον.

Εἰ δὲ καὶ τοιοῦτόν ἐστιν, ὁποῖον αὐτὸ ὑποπτεύω εἶναι, ἀποκρινάσθω ἡμῖν ὑπὲρ τοῦ ποιητοῦ ὁ λόγος αὐτός·

δύο γὰρ ὄντοιν ἐν τῇ τοῦ ἀνθρώπου ἁρμονίᾳ, ψυχῆς καὶ σώματος, εἰ μὲν οὐ πέφυκεν ψυχὴ νοσεῖν, ἦν ἂν δήπου τὸ ᾆσμα τοῦτο εὐχὴ σώματος, τοῦ καὶ πεφυκότος νοσεῖν καὶ ὑγείαν στέργοντος· εἰ δὲ ἀμφοῖν ὁμοίως συγκεκραμένων μὲν πρὸς τὸ κάλλιστον ὑπὸ τῆς φύσεως, ταραττομένων δὲ ὑπὸ τῆς παροινίας τῶν μερῶν, ἐπειδὰν πλεονεκτήσῃ τὶ ἐν αὐτοῖς, ὡς ἐν πόλει δῆμος ἢ τύραννος, κωλύει τὰ ἄλλα καὶ λυμαίνεται αὐτῶν τῇ συμμετρίᾳ, καλοῦμεν δὲ ἑκατέραν τὴν πλεονεξίαν, τὴν μὲν ψυχῆς, τὴν δὲ σώματος, καὶ πρὸς μὲν αὐτὸ ἑκάτερον ὁμοίως ὑγείας ἐνδεές, πρὸς δὲ τὸ πλησίον | οὐ κατʼ ἰσηγορίαν τάττεται· τὴν ποτέρου αὐτοῖν [*](42b) [*](Ed. Duebn. p.48)συμμετρίαν καὶ σωτηρίαν,

πρεσβίσταν ‖ μακάρων ὀνομάζωμεν; Ἵνα δὴ καὶ τὴν ἑκατέρου νόσον ἐκ τοῦ ἐναντίου θεασώμεθα, ποτέρᾳ τῷ ἀνθρώπῳ μεῖζον κακόν, φέρε δὴ οὑτωσὶ τὸ πᾶν διαιτήσωμαι.

Ψυχὴ καὶ σῶμα ὁ ἄνθρωπος, τὸ μὲν αὐτοῦ ἄρχον, [*](2 ἀποκρινάσθω sq. ut lupiter or. 11. 6 e Anaxagoras or. 16. 2 a similia ‖ 3. 4 ψυχῆς καὶ σώματος vi. infra § II a ‖ 8 ταραττομένων sq. vi. or. 39. 2 b ταραχή etiam or. 10. 2 a et quae ibi adnotavi; or. 8. 7 d ‖ 19 ψυχὴ καὶ σῶμα sq. vi. etiam or. 28. 2 e sq cf. Plat. Phaed. 79 e Tim. 34 c Themist. 26. 321 b π. ἀρετῆς 24 lambl. protr. 7 idem ap. Stob. flor. 6. 16 Stob. ecl. l 357 (Aisarae) flor.) [*](4 εἰ μὲν οὖν οὐ (οὖν lineola del.) R! | πέφυκεν (ν del. man. poster) R! ‖ 5 εὐχῆς RB inde ortum quod litt. σ verbo Τεργονοϲ inter lineas adposita errore cum supraposito εὐχὴ coniuncta est 6 ὑ γείαν στέργοντος Hob. ὑγειατερωννος ὑγείᾳ ράονος MN φα (θ) ὑγείας ἐρῶντος Dav. (Duebn.) ὑγιαίνειν BB unde ὑγιαίνειν ῥᾴονος (vel ὑγείᾳ ῥ. γίνεσθαι)Duk. ὑγείᾳ ῥᾷον ἔχειν Keiske ‖ 9 τί ἐν 10 λυμαἰ-νεται R! ‖ 11 αὐτῶ N αὐτοῦ Mα(δ) | τὴν (post ἑκατέραν) om. Ϛ (δΔ) 13 αὐτὸ α(θ) τὸ B ‖ 14 ποτέραν N προτέραν α(δ) αὐτῶν MNα(δ) ‖ 15 16 ὀνομάζομεν α corr. Steph. ‖ 18 οὕτω MN α(δ) | διαιτήσωμεν MN φα!(δ) ‖ 19 αὐτῷ α αὐτῶν δ)

κακῶς λυμαίνεται τῇ πόλει; Νοσείτω δῆμος ἐν δημοκρατίᾳ. ἀλλὰ Περικλῆς ὑγιαίνων, ἄρχων ἀγαθός, ἐπανορθοῖ τὴν τοῦ δήμου νόσον· νοσείτω Συρακοσίοις Διονύσιος τυραννικὴν νόσον, ἀλλʼ ὁ δῆμος ὑγιαίνων ἐξασθενεῖ πρὸς τὴν σωτηρίαν.

Βούλει δὴ τὸ μὲν σῶμα εἶναι σοι οἷον δῆμον, τὴν δὲ ψυχὴν ὥσπερ δυνάστην; θέασαι τοίνυν, καὶ παράβαλε τὴν εἰκόνα.

Ὁ δῆμος πλέον ἢ ὁ ἄρχων, καὶ τὸ σῶμα πλέον ἢ ἡ ψυχή· δῆμος ἔμπληκτον, καὶ τὸ σῶμα ὅμοιον· δῆμος πολυμερὲς καὶ πολύφωνον καὶ πολυπαθές, 〈καὶ τὸ σῶμα πολυμερὲς καὶ πολύφωνον καὶ πολυπαθές·〉 δῆμος ἐξ ἀνομοίων πολλῶν καὶ παντοδαπῶν συγκεκραμένον, καὶ τὸ σῶμα ἐξ ἀνομοίων πολλῶν καὶ παντοδαπῶν συγκεκραμένον· δῆμος χρῆμα ὀξὺ ἐν ὀργαῖς, ἰσχυρὸν ἐν ἐπιθυμίαις, ὑγρὸν ἐν ἡδοναῖς, δύσθυμον ἐν λύπαις, [*](6. 15 (Eusebii) ecl. l 367 (stoicorum) Diels dox. 463 lulian. IV 142 d VI 190 b Stob. ecl l 164 (Chrysippi) Plut. n. posse suav. 14 Simpl. in Epict. man. 81 et 85) [*](1 ὡς ἐν πόλει sq. cf Varro (Norden ann. Fleck. 18. 277) 5 Περικλῆς sq. vi. or. 23. 3 f; 27. 6 c ‖ 9 οἶον δῆμον vi. or 11 7 f (ὁ νοῦς δημαγωγηθεὶς) or. 11. 10 g οὐ μᾶλλον sq. or. 16 4 g οἶον sq. or. 37. 3 a etiam or. 27. 6 d ‖ 12 ἔμπληκτον . . σῶμα vi. or. 16. 4 g; 37. 2e etiam or. 10. 5 a | πολυμερὲς καὶ πολυπαθὲς καὶ πολύφωνον = or. 27. 6 b ; 39. 2 c νῦν δὲ sq. etiam or 16. 4 g) [*](3 πότερον (ν in ras.) R! | πρᾶττον Duebn. ‖ 5 ἄρχων ἀγα- θὸς ὑγιαίνων B ‖ 6 Συρακοσίοις (cf Crönert mem. gr Hercul 94 adn. 4) Συρακουσίοις uti semper fere cett (δ Δ) ὁ Συρακούσιος Markl. ‖ 9 εἶναί Ϛ (δ Δ) | δικαστήν N ‖ 10 παράβαλλε Bα (θ) 13. 14 〈καὶ τὸ σῶμα — πολυπαθές〉 add Markl (lac. indicat Duebn.) ‖ 1 συγκεκραμένον om. Δ ‖ 15. 16 καὶ τὸ σῶμα — 16 συγκεκραμένον om. BMN α(δ) ‖ 17 ἐν ὀργαῖς, ἰσχυρὸν om. M | ὀργαῖς] ὁρμαῖς Markl.)