Dialexeis

Καὶ τοῦ μὲν ὠφελίμου παύομαι, τὸ δὲ δυνατὸν ἤδη σκοπῶ.

Χρυσὸν μὲν τὸν διαφέροντα ἐλέγχει χρυσὸς ἥττων, οὐ μόλιβδος, καὶ ἄργυρον ἄργυρος, καὶ χαλκὸν χαλκός. Καὶ πάντως ἁπλῶς γίγνονται αἱ ἐξετάσεις ἐν τῇ παραβολῇ τοῦ ὁμοίου μὲν κατὰ τὴν οὐσίαν, ἀνομοίου δὲ κατὰ τὴν ὑπεροχήν.

Τὸ δὲ ἀγαθὸν εἰς τὰ κακὰ αὐτὰ ἐμβαλὼν οὕτως ἐξετάζεις· καὶ πῶς οὐ φανεῖταί σοι τὸ σμικρότατον τῶν ἀγαθῶν ἐν

χώρᾳ τοῦ ἀρίστου; Ὡς γὰρ ἐν νυκτὶ φῶς ἐκ πυρὸς τοῦ διʼ ἡμέρας φανέντος ἀκμαιότερον ὑπὸ πολλοῦ τοῦ περικεχυμένου σκότους ἐλεγχόμενον, ἐν δὲ ἡλίῳ τὸ αὐτὸ ἀμυδρὸν καὶ ἀσθενὲς καὶ ἀνταγωνιστὴν ἰσχυρότερον 〈οὐ φέρον〉·

οὕτως ἀμέλει καὶ τὸ ἀγαθὸν τοῖς μὲν κακοῖς συνεξεταζόμενον, καὶ τὸ τυχόν, ἄριστον καὶ μέγιστον καὶ ἐξοχώτατον, ὡς ἐν πολλῷ ζόφῳ μικρὸν ζώπυρον, ἐν πολλῇ νυκτὶ ὀλίγον φῶς· ἐὰν δὲ [*](4 ἀνταγωνιστὰς sq. vi. or. 1. 6 b; 34. 9 a; 38. 7 e || 8 χρυσὸς ἥττων scil. ἐλεγχόμενος vel βασάνῳ vel πυρὶ vi. or. 14. 3 a et or. 11. 2a || 11. 12 τὸ . . ἀγαθὸν εἰς τὰ κακὰ sq. vi. or. 34. 4 d || 14 φῶς ἐκ πυρὸς sq. vi. or. 11. 1 d ἔκπυρον φῶς sq. or. 13. 3 f) [*](7 χρυσὸν — 11 ὑπεροχήν n || 18 τὸ ἀγαθὸν — p. 467. 2 ὄντως p) [*](5 ἀρετὰς (ρε in ras.) R! || 8 ἄργυρος ἄργυρον et 9 χαλκὸς χαλκόν MNα(δ Δ⁰) || 9 πάντων Markl. (Duebn.) | αἱ in ras. R! || 11 οὐσίαννομοίου (suprascr. α) R! | τὸ δὲ RMN εἰ δὲ τὸ cett. (δ Δ⁰) || 12 αὐτὰ⌉ αὐτὸ Markl. || 17 καὶ ἀνταγωνιστὴν πρὸς ἀντα- γωνιστὴν cett. (δ Δ) || 18 〈οὐ φέρον〉 inseruit Hob. || 20 ὡς (pr. man.) om. R! || 21 κἂν (pro ἐν) πολλῇ p)

Οὐχ || ὁρᾷς καὶ τὴν σελήνην, [*](Ed. Duebn. p. 159 ) ἄστρον ἀμφίβιον πρὸς νύκτα καὶ ἡμέραν, ἐν μὲν νυκτὶ λαμπράν, μετὰ δὲ ἡλίου ἀμαυράν; Οὐκοῦν ἐν ἡμέρᾳ ἥλιος κρατεῖ, τὸ ἄριστον καὶ ἀκμαιότατον τῶν ἐν οὐρανῷ [*](141 a)σωμά|των·

ἐν δὲ νυκτὶ σελήνη κρατεῖ, τὸ ἀσθενέστατον. Καὶ τοίνυν καὶ τὸ ἀγαθόν, ἐὰν μὲν εἰς νύκτα καὶ ζόφον καὶ ἀφέγγειαν κακῶν ἐμβάλῃς, κρατεῖ τὸ ἀμαυρότατον· ἐὰν δὲ παραθῇς ἀγαθὰ ἀγαθοῖς, ἀνάγκη κρατεῖν τὰ περιλαμπέστερα.

Παύομαι τοῦ δυνατοῦ, καὶ ἐπὶ τὸ ἀληθὲς μέτειμι. Τὸν γὰρ τοῦ ἀνθρώπου βίον ἆρα ἄλλο τι ἡγητέον ἢ διαγωγὴν ζωῆς συγκεκραμένην ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος καὶ τύχης; Ἐκ δὲ τῆς τούτων ἁρμονίας κραθέντων καλῶς, ἑκάστου εἰς τὸ ἀκρότατον τῆς ἑαυτοῦ ῥώμης ἀφιγμένου, τὸ ἄθροισμα τοῦτο εὐδαιμονίαν κλητέον· ἀρχούσης μὲν τῆς ψυχῆς, στρατηγοῦ δίκην, ὑπηρετοῦντος δὲ τοῦ σώματος, στρατιώτου δίκην, συνεργούσης δὲ τῆς τύχης, ὅπλων δίκην· ἐξ ὧν ἁπάντων τὸ [*](4 ἄστρον ἀμφίβιον vi. simil. or. 13. 8 b de (avibus et de) vita humana || 6 ἥλιος . . ἀκμαιότατον sq. vi. or. 39. 5 e || 14. 15 δια- γωγὴν ζωῆς συγκεκραμένην ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος καὶ τύχης sq. cf. Diog. Laert. lI 94 τὴν εὐδαιμονίαν ὅλως ἀδύνατον εἶναι· τὸ μὲν γὰρ σῶμα πολλῶν ἀναπεπλῆσθαι παθημάτων, τὴν δὲ ψυχὴν συμπαθεῖν τῷ σώματι καὶ ταράττεσθαι· τὴν δὲ τύχην πολλὰ τῶν κατʼ ἐλπίδα κωλύειν vi. etiam or. 13. 7 b || 15 τούτων ἁρμονίας sq. vi. simil. or. 27. 7 b || 17 εὐδαιμονίαν vel ἐλευθερίαν vi. or. 27. 7 b || 18 στρατηγοῦ . . . στρατιώτου . . . ὅπλων δίκην vi. simil. or. 13. 4 d) [*](15 in mge τύχη (schol. recent) R!) [*](1 πρὸς in ras. R! || 2.3 κρίσιν RH τάξιν cett. (δ) ἐξέτασιν Markl. || 4 ἐν μὲν νυκτὶ R ἐν τῇ νυκτὶ H om. cett. (δ) || 9 καλῶν MN || 10 ἀγαθὰ om. Ϛ (δ) || 13 ἄρα MN || 14 συγκεκραμένης Reiske )

Ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὴν τύχην, τὸν στρατιώτην ἐξοπλίζεις· κἂν τὸν στρατιώτην ἀφέλῃς, ἀποχειροτονεῖς τὸν στρατηγόν·