Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

[*](Περὶ Ἡσι- όδου)

Ἐπεὶ καὶ τὸν Ἡσίοδον τί οἰόμεθα ποιμαίνοντα περὶ τὸν Ἑλικῶνα ἐν Βοιωτίᾳ, ᾀδούσαις ταῖς μούσαις ἐντυχόντα, ὀνειδισθέντα τῆς τέχνης τῆς ποιμενικῆς, παῤ αὐτῶν λαβόντα δάφνης κλάδους, εὐθὺς ᾄδειν, γενόμενον ποιητὴν ἐκ ποιμένος, ὥσπερ φασὶν τοὺς κορυβαντιῶντας, ἐπειδὰν ἀκούσωσιν αὐλοῦ, ἐνθουσιᾶν, τῶν προτέρων λογισμῶν ἐξισταμένους; πολλοῦ γε καὶ δεῖ.

Ἀλλὰ ᾐνίξατο, οἶμαι, ὁ Ἡσίοδος τὸ αὐτοφυὲς [*](3 ὁ Δημόδοκος sq. vi or 10. 5 e || 14 καὶ τὸν Ἡσίοδον sq. cf. Dio Chrys. 1 || 15 ᾀδούσαις ταῖς μούσαις ut or. 15. 6 f || 18.19 ὥσπερ . . τοὺς κορυβαντιῶντας cf. Plat. Crit 54 d etiam Verg. Aen. IV 301 || 21 ᾐνίξατο ὁ Ἡσίοδος sq. vi etiam or. 37. 5 b) [*](1 συντίθε -μαι R! || 2 μουσικῶς M || 5 αὐτοδίδακτός (sic!) δ᾿ εἰμι R |ὤπασαν ὀμφήν vi ad R! 118.8 7 πῶς sq. versus ipsius Maximi, quod editores fugit || 9 ἀποκρινεῖται Markl. et ita Meiser | ὅπερ] ὥσπερ nescio unde Δ 10 λαβόντες κλῆρον πατρῷον MNα(δ) || 14 in mge περὶ Ἡσιόδου (schol vet u) R! | ἐπὶ καὶ τοῦ Ἡσιόδου Dav || 17 δάφνης λαβόντα MNα(δ) )

439
τῆς αὐτοῦ τέχνης, ἀναθέμενος αὐτοῦ τὴν αἰτίαν τῷ μουσῶν χορῷ, ὥσπερ ἂν εἰ καὶ χαλκευτικὸς γενόμενός τις τέχνης ἄνευ ἀνετίθετο Ἡφαίστῳ φέρων τὸ αὐτόματον τῆς δημιουργίας.

Τί δὲ οἱ Κρῆτες; ἦ σοι οὐ[*]( Περὶ Μὶνω) δοκοῦσιν ὑπὸ βασιλεῖ τῷ Μίνω κοσμηθέντες καλῶς, ἀγασθέντες τῆς ἀρετῆς, διδάσκαλον αὐτῷ ἐπιφημίσαι τὸν Δία; εἶναι μὲν αὐτόθι ἐν τῇ Ἴδῃ ἄντρον Διός, φοιτῶντα δὲ τὸν Μίνω διʼ ἐνάτου ἔτους, συγγιγνόμενον τῷ Διί, μανθάνειν παρʼ αὐτοῦ τὰ πολιτικά. Οὗιοι Κρητῶν λόγοι.

Ἐγένετο καὶ Ἀθήνησιν ἀνήρ Ἐλευσίνιος, ὄνομα [*]( Περὶ Μελη σαγό ρου-) Μελησαγόρας· οὗτος οὐ τέχνην μαθών, ἀλλʼ ἐκ νυμφῶν [*](132 a) κάτοχος, θείᾳ μοίρᾳ |σοφὸς ἦν καὶ μαντικός, ὡς Περἰ ὁ Ἀηναίων λόγος.

Ἦλθεν Ἀθήναζε καὶ ἄλλος, Κρὴς [*]( Περὶ Ἐπι μενἰ δου) ἀνήρ, ὄνομα Ἐπιμενίδης· οὐδὲ οὗτος ἔσχεν εἰπεῖν αὐτῷ δου διδάσκαλον· ἀλλʼ ἦν μὲν δεινὸς τὰ θεῖα, ὥστε τὴν Ἀθηναίων πόλιν κακουμένην λοιμῷ καὶ στάσει διεσώσατο ἐκθυσάμενος· δεινὸς δὲ ἦν ταῦτα, οὐ μαθών, ἀλλʼ ὕπνον αὐτῷ διηγεῖτο μακρὸν καὶ ὄνειρον διδάσκαλον.

Ἐγένετο καὶ ἐν Προκοννήσῳ ἀνὴρ φιλόσοφος, [*]( Περὶ Ἀρι στέου) ὄνομα Ἀριστέας· ἠπιστεῖτο δὲ αὐτῷ οὐχὶ σοφία τὰ [*](4 οἱ Κρῆτες sq. cf. Plat. legg. l 565 a sq. || 7 ἄντρον Διός vi. or. 37. 1 c || 8 Μίνω διʼ ἐνάτου ἔτους sq. vi. or. 6 7 a 14. 15 ἦλθεν Ἀθήναζε .. Κρὴς ἀνήρ sq. vi. or. 10. 1 a 20 ἐγένετο . .ἐν Πσοκοννήσῳ sq. vi or. 10.2 f) [*](1 αὑτοῦ φ α(δΔ0) |αὐτοῦ (alter.)] αὐτῆς α (δ) || 4 in mge περὶ Μίνω (schol. vet u) R! || 5 Μίνῳ α(δ) Μίνωι Δ || 7 μὲν 〈γὰρ〉 αὐ- τόθι Markl. ||11 in mge περὶ Μελησαγόρου (14 περὶ Ἐπιμενίδου 20 περὶ Ἀριστέου) (vet schol. u) R || 16 17 τὴν 〈τῶν〉 Ἀθηναίων MNα(δ) || 17 λοιμῷ RH φ λιμῷ cett.(δ) || 20 προκονήσῳ MN | φιλό- σοφος] σοφὸς Markl. || 21 οὐχὶ (scil. εἶναι locutione eodem modo mixta quo latine ῾ timere, neʼ ac nos ῾ warnen, nicht zu tunʼ) σοφία Hob οὐχ ἡ σοφία RHMN ἡ σοφία (del. οὐχ) φ α(δΔ) οὗν ἡ σοφία Dav. δοκησισοφία Markl. ceterum verbo αὐτῷ litteras ουκ (i. e. αὐτοῦ κάλλιόν (ἐστιν) a correctore quodam suprascriptas errore)

440
πρῶτα, διότι μηδένα αὐτῆς διδάσκαλον προὔφερεν. Πρὸς οὖν δὴ τὴν τῶν ἀνθρώπων ἀπιστίαν ἐξεῦρεν λόγον·

ἔφασκεν τὴν ψυχὴν αὐτῷ καταλιποῦσαν τὸ σῶμα, ἀναπτᾶσαν εὐθὺ τοῦ αἰθέρος, περιπολῆσαι τὴν γῆν τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν βάρβαρον, καὶ νήσους πάσας, καὶ ποταμούς, καὶ ὄρη·