Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Ὅμηρος μὲν πρὸς τὸν Τηλέμαχον διαλεγόμενος ἐν προσώπῳ Νέστορος, οὑτωσὶ περὶ αὐτοῦ λέγει· [*]((γ 27/8))

  • οὐ γὰρ ὁΐω
    • οὔ σε θεῶν ἀέκητι γενέσθαι τε τραφέμεν τε·

    ὁ δὲ αὐτὸς καὶ τοὺς ἀγαθοὺς ἅπαντας δίους καλεῖ, διότι ἦσαν, οἶμαι, οὐ κατὰ τέχνην ἀγαθοί, ἀλλὰ ἔργον Διός.

    Ὑποπτεύω δὲ αὐτοῦ κατὰ ταὐτὰ τὰ ἔπη, ἃ περὶ τοῦ Δημοδόκου λέγει, ὅτι ἦν αὐτῷ πεποιημένα μὲν εἰς τὴν αὐτοῦ τύχην, ἀνακείμενα δὲ τῷ Δημοδόκῳ. Ἔχει δὲ τὰ ἔπη ὧδέ πως· [*]((θ 63/4))

  • τὸν περὶ μοῦσα φίλησε, δίδου τʼ ἀγαθόν τε
  • κακόν τε·
    • ὀφθαλμῶν μὲν ἄμερσε, δίδου δʼ ἡδεῖαν ἀοιδήν.

    [*](11 δίους καλεῖ sq. vi. or. 35. 1 a || 12 ἔργον Διός vel θείᾳ μοίρᾳ vi. infra § IIl a et V b)[*](2 τούτων, μένεις (τούτων in ras et suprascr εἰ ut sit εἰ μένεις sic !) R! || 3 〈καὶ〉 ἄμοιρος φ α(δ))[*](Codices RMN α ( Stephanus) φ (═ Paccius); H (teste Davisio))[*](4 ΛH' R! || 6 in mge λβ' R! | εἰ — ἀγαθός RN additis λόγος κβʹ φ α τοῦ αὐτοῦ εἰ — ἀγαθοῖς (sic!) M || 10 οὐδέ σε α(δ) |ἀέκητι in ras R! |τραφέμεν (τρ in ras .) || 13 in mge περὶ Δημοδόκου (schol. vet. u) |κατὰ 〈ταὐτὰ〉 (῾ eodem modoʼ, an est καὶ ταῦτα? ) Hob. κατὰ codd. (δ) καὶ Steph. (Δ) || 15. 16 ἔχει τὰ (suprascr δὲ) R! || 17 περὶ πέρὶ M πέρι cett. (δ Δ) cum Homero | μοῦσʼ ἐφίλησε MNα(δ) | δίδου δʼ ἀγαθόν N α (δΔ) cum Homero)
    438

    Ἐγὼ δὲ αὐτῷ περὶ μὲν τῆς ᾠδῆς συντίθεμαι, περὶ δὲ τῆς συμφορᾶς οὐ συντίθεμαι·

    οὐ γὰρ μουσικὸν τὸ δῶρον. Ἀπίθανος δὲ καὶ ὁ Δημόδο|κος, οὑτωσὶ περὶ [*](131 b) αὑτοῦ λέγων· [*]((χ 347))

  • αὐτοδίδακτος δ᾿ εἰμί, θεοὶ δέ μοι ὤπασαν ὀμφήν. ||

    • [*]( Ed. Duebn. P.149)

    Καὶ πῶς ἐσσί, ὦ βέλτιστε, ἀοιδῶν αὐτοδίδακτος; παρὰ θεῶν τὴν ὀμφὴν ἔχων, οἵπερ διδασκάλων ἀπταιστότατοι;

    Ἀποκρίνεται ὁ Δημόδοκος ὅπερ ἂν τῶν πλουσίων οἱ πατρῷον λαβόντες κλῆρον πρὸς τοὺς χρηματιστὰς ἀποκρίναιντο, ὡς ἔστιν αὐτοῖς αὐτογενὴς ὁ πλοῦτος, οὐ παῤ ἄλλων τέχνῃ καὶ πόνῳ συνενηνεγμένος.