Dialexeis
Maximus of Tyre
Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.
Πλάττωμε, εἰ δυνατόν, τοιαύτην εἰκόνα, ἄνδρα εὐδαίμονα τὴν ἐξ ἡδονῶν εὐδαιμονίαν· ὁρῶντα μὲν τὰ [*](3. 4 αἰτίζων . . ἀκόλους sq. vi. or. 38. 7 e vers. finem cf Dio Chrys. 1. 50 Plut. rect. rat aud. 10 ||5 ἄορας οὐδὲ λέβητας vi or 29 7 a etiam or. 11. 6 c; 13.3 b || 6 Μιθαίκου ὄψον vi. or 15 4 b || 6. 7 Σαράμβου οἶνον cf. Plat Gorg. 518 b Themist. 23. 297 d Arist. or. 46. 317 || 8 Κόννου ῴδήν vi. or. 38. 4 d cf. Plat. Euthyd 272 c Menex. 235 d || 9.10 τίνι δῶμεν τὰ νικητήρια φέ- ροντες ut or. 36.3 a) [*](6 παρὰ μὲν — 8 ᾧδήν n) [*](4 ἀκόλους in mge ψωμούς (vet schol. a) (rubr) 5 ἄορας mg μαγειρικὰ (-γιρ- R σκεύη (vet. schol. a) V (rubr)) [*](1 ταπεινὴν δὲ 〈οὐδὲ BQV φα(δ Δ) praeter Dav. ταπεινὴν 〈οὐ〉δὲ Reiske || 5 ἄορας BH (man. alt ) δόρος (i. e. AOPAC) RH (pr. man GV δέρας MNα(δ) corr. Heins. || 6 in mge CHMEIWCAI) (schol.vet.u) k || 7 Μιλησίου Hob Κόννου Rn Κόνου cett.(δ) sed vi. or. 38. 4 d | ἑταίραν] κιθάραν Heins || 8 Κόννου Hob. Μιλη- σίου φ Νδελησίου cert. (δ Δ) praeter Dav || 9 ποῖ] ποῦ nescio unde Δ στησώμεθα Mδα(δ) corr. Markl. || 10.11 ἀνήρ; οὖτος Δ ἀνὴρ οὕτως harkl. || 14 τὰς πολλὰς κόμας] τοὺς πλοκάμους Markl. 16 εἰδυνατόν]ἀδυνατόν B ἀνδρὸς B | 17 εὐδαίμονα] εὐδαιμονίαν B)
Καὶ τίς ἀνά σχοιτο ψυχὴ ἡδονῶν τοσούτων ὄχλον ἐπιρρέοντα αὐτῇ καὶ ἐπιφερόμενον, καὶ μηδεμίαν ἀνακωχὴν μηδὲ ἀναψυχὴν παρεχόμενον; ἀλλʼ οὐκ ἀθλιώτατα εἰκὸς διάγειν, καὶ ἐπιθυμεῖν καταβολῆς, καὶ ἀναπαύλης ἐρᾶν; χρονίζουσα γὰρ ἡδονὴ λύπην γεννᾷ.
Τί ἄν οὖν γένοιτο ἀπιστότερον εὐδαιμονίας ἐλεουμένης; Ὧ Ζεῦ καὶ θεοί, πατέρες καὶ ποιηταὶ γῆς καὶ θαλάττης, καὶ ὅσα γῆς καὶ θαλάττης θρέμματα, οἷον τοῦτο ζῷον τῷ δεῦρο τόπῳ καὶ βίῳ ἐγκατεστήσατε; ὡς θρασὺ καὶ ἰταμὸν καὶ λάλον, ἀγαθοῦ ἄπορον, ἔργου ἔρημον, ἡδο νοῖς βοσκόμενον καὶ δημαγωγούμενον; (Ι 40) Aἴθ’ ὄφελεν ἄγονόν τʼ ἔμεναι, ἄγαμόν τʼ ἀπολέσθαι [*](3. 4 ἐὰν ... διαστήσῃς τὰς ἡδονάς sq cf. Diog. Laert X 142 (Epicuri) εἰ κατεπυκνοῦτο πᾶσα ἡδονὴ καὶ χρόνῳ καὶ περὶ ὅλον τὸ ἄθροισμα (scil. hominem) ὑπῆρχεν . . οὐκ ἄν ποτε διέφερον ἀλ- λήλων αἱ ἡδοναί sq Cicer. fin. lI 7. 21 || 8 μηδεμίαν ἀνακωχὴν aq. vi. etiam or. 34.1 b || 13 πατέρες καὶ ποιηταὶ sq. vi. or. 41. 2 b τὸν ποιητὴν sq. cf Plat. Tim 28 c τὸν ποιητὴν καὶ πατέρα τοῦδε τοῦ παντός || 15 τῷ δεῦρο . . βίῳ cui oppositus est ὁ πρῶτος ille) [*](5 πᾶν — 6 λυπεῖ n || 11 χρονίζουσα — γεννᾷ nx) [*](5 in mge γνώμη (rubr. col ) V) [*](2 ὀσμῶν nescio unde Δ ||3 χλιαινόμενον] λεαινόμενον Markl. 〈πάντα〉 ὁμοῦ Markl. || 5 κολούσης BN || 6 7 τίς 〈 ἂν〉 ἀνάσχοιτο Hahn || 7 ἐπιρέοντα R! || 9 ἀλλʼ] ἇρʼ α(δ) Reiske | ἀθλιώτατα (θλι in ras ex θθ) R! || 10 καταβολῆς (═ initii) RQ ἀναβολῆς cert. (δ Δ) || 14 τοῦτο 〈τὸ〉 ζῶον Mα(δ) leiske || 15 καὶ βίῳ om BM φ || 16 λάλον] λάβρον Heins. λάγνον Meiser || 18 ὄφελες Ho- merus | ἄγονός Homerus | ἔμμεναι MNQV | ἄγαμός Homerus )