Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Ἐπανάγωμεν δὲ αὖθις ἐπὶ τὸν λόγον, ὡς τὴν εἰκόνα ταύτην παρελάβομεν. Ἔοικεν γὰρ ἀμέλει καὶ οὗτος οὐ πλοῦν βραχύν, οὐδὲ ἡμερῶν ὀλίγων ἡμῖν δρόμον διαγωνιουμένοις, ἀλλὰ τὸν τοῦ ζῆν ξύμπαντα χρόνον νομοθετεῖν ἡδονὰς οὐδὲν τῶν θαλαττίων ἐκείνων ἀσφαλεστέρας·

μήπω γάρ τις ἡμᾶς πειθέτω λόγος, [*](2. 3 σῶμα . . καρηβαροῦν ut ψυχὴ vi. or. 10. 9b; 27. 5h || 3 οὔτε ὁ κυβερνήτης . . ὅ, τε ὄχλος sq. vi simil. or. 27. 6c || 20 μήπω sq. ut or. 28. 1e) [*](1 〈πρὸς〉 τὴν ἐμβολὴν Steph τὴν ἡδονὴν MNα corr. Steph. (ex ρ) | ἀνεμάχοντο Markl. || 4 ὅ, τε] οὔτε φα(δ) || 5 ὄχλος om. B | 〈ἀλλʼ〉 ἔκειτο φα(δ) | ἐκπλαγὴς RVQ (pr. man.) ἐκπληγὰς N ἐκπλαγεὶς cett. (δΔ) | κατήριπε (-εν) QV κατήρειπε cett. (δΔ⁰) || 6 πάντα ἐκεῖνα B || 7 δούρατα] δένδρεα Homerus || 9 καὶ (ante ἠ βασιλεία) om. BMNVα(δ) | τὰ βασίλεια α(δΔ) improb. Scbenkl || 11 κορώνησιν QV | ἵκελοι Bα(δ) || 12 ἐπεφέροντο BH ἐμφορέοντο Heins. (Δ) cum Homero || 13 τοῦτο 〈τὸ〉 τέλος B et ita Reiske || 15 ὡς] ᾧ Heins. (Δ) || 16 παρεβάλλομεν Markl. (Duebn.) || 17. 18 δρόμον ἡμῖν ϛ(δΔ⁰) || 18 διαγωνιούμενος B)

357
ὡς οὐκ ἀγαθὸν ἡδονή, ἀλλὰ ἀγωνιζέσθω, ἐὰν πεῖσαι δυνηθῇ, 〈ὡς ἀσφαλής〉. Εἰ δὲ μεταβάλλειν μὴ δυνηθῇ, ἀνέξομαι, ἡδόμενος τὸν πάντα χρόνον, καὶ ἀμελήσω τῆς ἀρετῆς, ἐάν μοι δείξῃς ἡδονὴν ἀσφαλῆ καὶ λύπης ἀμιγῆ, ἡδονὴν ἀμετάγνωστον, ἡδονὴν ἐπαινουμένην.

Δείξεις δέ πως οὐ μᾶλλον, ἢ λύπην· οὐδὲν γὰρ ὑγιὲς οὐδὲ εἰλικρινὲς τούτων κατεστήσατο τοῖς ἀνθρώποις ἡ φύσις, ἀλλὰ ἀναμέμικται πανταχοῦ τὰ λυπηρὰ τοῖς ἡδέσιν, ἑκάτερον ἐν ἑκατέρῳ φυρόμενον· ἀνάγκη δὲ αἱρούμενον θάτερον καὶ τοῦ ἄλλου μετέχειν εὐθύς·

ἅτε γὰρ ἀλλήλοις συμπεφυκότα, τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ ἐπιρρεῖ, καὶ ἀντικαταλλάττεται τὰς γενέσεις, καὶ ἀμείβει τὰς συνουσίας.

Ὑπὸ δὲ τῆς παλιρροίας ταύτης ψυχὴ κυκωμένη, πῶς ἄν ποτε ἐπιλάβοιτο ἀλυπίας, συνοῦσα ἀγαθοῖς ἐστερημέ|νοις;

[*](3b)

Ἐγὼ καὶ θαλάττῃ διὰ τοῦτο ἀπιστῶ, κἂν νήνεμος ᾖ, κἂν γαλήνην ἔχῃ· ὑποπτεύω γὰρ αὐτῆς τὴν [*](5 ἡδονὴν ἐπαινουμένην vi. or. 17. 5f ἔπαινος sq.) [*](3 ἀμελήσω — 9 φυρόμενον x || 8 ἀναμέμικται — 14 ἀλυπίας p) [*](4 λύπης ἀμιγῆ] in mge ἡδονὴ ἄλυπος οὐκ ἔστι x) [*](1 πεῖσαι] στῆσαι 〈αὐτὴν〉 Duk.〈βεβαίαν〉 δεῖξαι Markl. || 2 δυ- νηθῇ, 〈ὡς ἀσφαλής〉 (coll. infra ἡδονὴν ἀσφαλῆ et p. 360. 6) Hob. | εἰ δὲ] μηδὲ Reiske (Duebn.) ὅτι Orelli μὴ Schenkl | μὴ δυνηθῇ] μὴ δυνατή Orelli τουτὶ (τοῦτο) γὰρ (δὲ) ἐὰν δυνηθῇς (-θῇ) Reiske (Duk.) τὴν ἡδονὴν Combes ἂν (εἰ) δὲ δυνηθῇ Duebn. (Schenkl) || 3 ἀνέχομαι MN | ἡδόμενος τὸν πάντα χρόνον] τοῦ λόγου MNα(δ) || 5 δείξης BV || 5. 6 δὲ πῶς; α(δΔ) || 9 ἐν (ante ἑκατέρῳ) om BHx (Δ⁰) | φερόμενον BH || 10. 11 ξυμπεφυκότα MV || 11. 12 ἀντικαταλ- λάττεται] αὐτίκα καταλλάττεται B || 14. 15 ἐστερημένοις (scil. τῆς βεβαιότητος)] ἐστραμμένοις ‘adnotatumʼ reperit Steph. (inscius ‘an ex alio exemuplari an ex coniecturaʼ) ἐφημέροις Dav.1 ἀσφα- λείας (vel βεβαιότητος) ἐστερημένοις Dav.2 ἐστηριγμένοις Markl. ἐστερησομένοις Reiske ἐπτερωμένοις Meiser || 15 ἐγὼ δὲ καὶ MN α(δ) | διὰ τοῦτο om. MNφα(δ) add. Steph. (ex ρ))

358
ἡσυχίαν· εἰ δέ με βούλει πιστεῦσαι γαλήνῃ, ἄγε λαβὼν εἰς πέλαγος ἀσφαλές, [*]((δ 566))
  • ἔνθ᾿ οὐκ ἔστ᾿ ---οὔτ᾿ ἂρ χειμὼν πολύς,
    • [*]((ζ 43/45))
  • οὔτέ ποτ᾿ ὄμβρῳ
  • δεύεται, --- ἀλλὰ μάλ᾿ αἴθρη
  • πέπταται ἀννέφελος, λευκὴ δ᾿ ἐπιδέδρομεν
  • αἴγλη.

    • Συγκεκλήρωται δὲ καὶ ἡ ψυχὴ τοιούτῳ πάθει· καὶ μέχρις ἂν αὐτῇ ἀπῇ μὲν ὁ κυβερνήτης, ἀπῇ δὲ καὶ ἡ τέχνη, κἂν γαλήνην ἴδῃ, χειμῶνα δέδιεν· κἂν χειμῶνι ἐντύχῃ, γαλήνην ποθεῖ.

    Ἀνδρὸς γὰρ βίος πρὸς ἡδονὴν νενευκότος, καὶ λύπην ἐπτοημένου, κοῦφος καὶ ψοφοδεὴς καὶ ἄπιστος καὶ θαλάττης πάσης ἀδηλότερος.

    Οὐχ ὀρᾷς τοὺς μνηστῆρας νεανικαῖς ἡδοναῖς συγγιγνομένους, πίονας αἶγας κατέδοντας, καὶ ἁπαλῶν ἐρίφων ἐμπιμπλαμένους, καὶ αὐλῶν ἀκούοντας, καὶ οἶνον ἀπομισγομένους, καὶ δίσκοις ταρπομένους, καὶ αἰγανέας ἱέντας; Τίς οὐκ ἂν αὐτοὺς τῆς ἡδονῆς ταύτης

    [*](3 ἐνθ᾿ οὐκ ἔστ᾿ sq. eadem citandi ratione adhibet or. 11. 10e || 14 τοὺς μνηστῆρας scil. ἐπιθυμιῶν exempla (ut κενταύ- ρους or 33. 8a et c) vi. etiam or. 26. 9e cf. similiter Dio Chrys. V 16 (de sphinge) ὅδε μὲν δὴ ὁ μῦθος . . τάχ᾿ ἂν ἱκανῶς ἐπι- δεῖξαι δύναιτο ὁποῖόν ἐστι τὸ τῶν ἐπιθυμιῶν γένος ὅτι ἄλογοι οὖσαι καὶ θηριώδεις . . διαφθείρουσιν)[*](11 ἀνδρὸς — 13 ἀδηλότερος nx)[*](2 ἀσφαλές om (pr. man.) a del. Heins. || 3 ἐνθ᾿ οὐκ ἔστ᾿ non Homeri sunt || 6 ἀνέφελος MNQV || 9 αὐτῆς Steph. || 10 ἴδοι B οἶδε N εἶδεν M || 13 θαλάσσης MNBn | πάσης om. V || 14. 15 συγγινομένους Ϛ(δ Ϛ(δΔ⁰) || 15. 16 ἁπαλῶν ἐρίφων in ras. e verbis quibusdam, quorum initium fuit παλο quaeque spatium multo maius expleverunt, per quod spatium postea man. recent. litterae ων ἐρίφων trahendo distributae sunt R! || 16 καὶ αὐλῶν — 17 ἀπομισγομένους om. QV | καὶ αὐλῶν in ras. (ut supra 15 ἁπαλῶν) R! || 17 ἀπομισγομένους] ἀπὸ κρατῆρος μισγομένους Reiske | τερ- πομένους ϛ(δΔ) || 18 ἰέντας MN ἰόντας QV)
    359

    ἐμακάρισεν; Ἀλλὰ ὁ μαντικὸς καὶ γνωριστικὸς τοῦ μέλλοντος λέγει, [*]((υ 351/2))

  • ἆ δεῖλʼ οὔτι κακὸν τόδε πάσχετε, νυκτὶ μὲν ὑμῶν
  • εἰλύαται κεφαλαί,
    • παρὰ πόδας τὸ κακὸν καὶ ἐγγύς.

    Παρὰ πόδας τὸ κακὸν ἦν καὶ Ἀλεξάνδρῳ τῷ τὴν θαυμαστὴν ἐκείνην ἡδονὴν ἐκ Πελοποννήσου ἐκκλέψαντι· ταχὺ γὰρ ἐπʼ αὐτῇ στόλος ἐξηρτύθη Ἑλληνικός, μυρίας μὲν ὀδύνας αὐτῷ τῷ || τῆς ἡδονῆς ἐραστῇ ἄγων, μυρίας δὲ τῇ [*](Ed Duebn. p.4) ξυμπάσῃ πόλει.

    Τὰς δὲ Ἀσσυρίους ἡδονὰς οὐ λέγω, ἃς κατέλαβεν εὐθὺς πῦρ αὐτῷ χρυσῷ, καὶ αὐταῖς παλλακίσιν.

    Οὐδὲ τὰς Πολυκράτους τὰς Ἰωνικὰς οὐ λέγω, ἃς κατέλαβεν οὐδὲ εὐσχήμων θάνατος.

    Πλήρης ἦν [*](4a)Σύβαρις ἡδονῶν, ἀλλὰ | ἀπώλοντο μετὰ τῶν χρησαμένων αἱ ἡδοναί. Εὐδοκίμουν καὶ παρὰ Συρακοσίοις ἡδοναί, ἀλλὰ ἐσωφρόνισαν αὐτοὺς μετʼ ἐκείνας αἱ συμφοραί. Ἀλλʼ οὐδὲ Κορινθίοις.

    [*](6 Ἀλεξάνδρῳ sq. vi. or. 18. 8e cf. lulian. lI 99c Lucian. dial. mort. 19 Plut. fort. Alex. 1. 10 || 10 τὰς . . Ἀσσυρίους ἡδονὰς scil. Sardanapali vi. or. 4. 9e Plut. Alex. fort. II 3 Dio Chrys. 62. 5 || 12 τὰς Πολυκράτους vi. or. 29. 2b | τὰς Ἰωνικὰς vi. or. 32. 3b || 14 Σύβαρις vi. or. 32. 10a; 21. 5d || 15 Συρακοσίοις vi. or. 32 10a || 17 Κορινθίοις vi. or. 32. 3b)[*](14 ἀπώλοντο — 16. 17 συμφοραί x)[*](3 δειλοὶ τί φα(δΔ) cum Homero | ὑμέων Homerus || 7 ἡδο- νὴν om N | πελοπονήσου QV || 8 ἐξηρτήθη MN | ὠδίνας N || 11 ἅς | ἃ QV | εὐθὺ BMNQV || 14 ἀπόλλωντο N ἀπόλωντο x || 16 〈αἱ〉 ἡδοναί B | ἀλλὰ R!V ἀλλʼ cett. (δΔ) | ἐσωφρόνησαν R! (pr. man.) Bx || 17 οὐδὲ] οὐ δὴ Dav.2 | Κορινθίους Dav.2 Κο- ρινθίοις ✶ ✶ Duebn. mutilam esse orationem indicans, quae non mutila, sed ab ipso Marimo interrupta esse intellegenda est (subaudi ἡδοναὶ ἦσαν κακοῦ ἄπειροι))
    360

    Περὶ ἡδονῆς, ὅτι εἰ καὶ ἀγαθόν, ἀλλʼ οὐ βέβαιον β΄

    Ἐπεχείρει ἐχθρὸς λόγος τὶς παρελθὼν πείθειν ἡμᾶς ὡς αἱρετέον ἡδονήν, ἐὰν προσγένηται αὐτῇ τὸ ἀσφαλές· σοφιστὴς λόγος καὶ ἀπατεὼν δεινῶς, ὅς, ἐξὸν σκοπεῖν τὴν ἡδονῆς φύσιν, καθόσον ἡδονή, ποῦ τάττεται, ἐν ἀγαθοῖς ἢ κακοῖς, ἐν ποτέρω χορῷ παρεὶς τὸ σκέμμα, ὡς ἀγαθοῦ τῆς ἡδονῆς οὔσης, ἐσκοπεῖτο εἰ βέβαιον τὸ ἀγαθὸν τοῦτο. Καὶ ποῖον ἄν τις ἐπινοήσαι ἀγαθὸν

    σαλεῦον καὶ κραδαινόμενον; Ὥσπερ γάρ, οἶμαι, καὶ τῆς ἄλλης γῆς εἰ ἀφέλοι τὶς τῷ λόγῳ τὴν ἕδραν ἢ τὴν [*](6 ἐὰν προσγένηται αὐτῇ τὸ ἀσφαλές vi. or 30. 4b || 12 σα- λεῦον καὶ κραδαινόμενον nam ἑδραῖον τὸ ἀγαθόν vi. or. 39. 1h) [*](Codices RBMNQVα (═ Stephanus) φ (═ Paccius); H (teste Davisio)) [*](12 ὥσπερ — p. 361. 5 φύσιν p | ὥσπερ — p. 361. 6 σώ- ματος n) [*](12 κραδαινόμενον] in mge κινούμενον πλημμελῶς (schol. vet. a) R!) [*](1 〈ΛΑ΄〉 Hob. || 3 in mge β⁰ν N | περὶ — 4 βέβαιον β΄ (λόγος δεύτερος) RB(Q) περὶ — βέβαιον NV additis λόγος λβ΄ φ ἔτι περὶ τοῦ αὐτοῦ M ἔτι περὶ τοῦ αὐτοῦ ὅτι — βέβαιον λόγος λβ΄ α ὅτι οὐκ ἔστι τὸ ἀνθρώπινον τέλος ἡ ἡδονὴ Heins. περὶ ἡδονῆς β΄ Dav.2 || 5 ἐχθρὸς] ἐχθὲς Heins. || 7 δεινός QVφ || 8 κα- θόσον 〈γὰρ〉 ἡδονή Reiske | ποῦ R!BMV που cett. (δΔ) || 9 ὁπο- τέρῳ ς(δΔ) ὁποτέρῳ 〈τάττεται〉 Reiske || 11 ποῖον Rφ πῶς cett. (δΔ) | ἐπινοῆσαι M cum R! || 13 ἄλλης Rn ὅλης cett. (δΔ) | ἀφέλοι (οι in ras.) R! | τῷ λόγῳ om. HMNφα(δ) | ἢ τὴν R! (in ras. ex ἢ μονήν) Qpn καὶ τὴν cett. (δΔ))

    361
    μονήν, συναφεῖλεν αὐτῆς καὶ τὸ εἶναι· καὶ τοῦ ἡλίου εἰ ἀφέλοι τὶς τὴν κίνησιν καὶ τὸν δρόμον, συναφεῖλεν αὐτοῦ τὴν οὐσίαν· οὕτως καὶ τοῦ ἀγαθοῦ εἴ τις ἀφέλοι τὴν ἀκρίβειαν καὶ τὴν στάσιν, συναφεῖλεν αὐτοῦ καὶ τὴν φύσιν· οὐ γὰρ χρόνῳ τὸ ἀγαθὸν ἀνθεῖ, ὡς ὥρα σώματος.