Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Ἀλλʼ ὁρῶ τὸ πρόχειρον δὴ τοῦτο. Ὁ θεὸς οἰκονομεῖ τὸ πᾶν τοῦτο | καλῶς καὶ τεχνικῶς καὶ ἐπιστημόνως· [*](117 b) τί δὲ οὐ μέλλει; Τί οὖν μᾶλλον ἡ ἐπιστήμη,

ἢ ἀρετή; εἰ μὲν γὰρ τὴν ἐπιστήμην τοῦ θεοῦ ἀρετὴν καλῇς, οὐ νεμεσῶ τῶν ὀνομάτων· οὐ γάρ ἐστιν θεῷ, καθάπερ ἀνθρώπῳ, τῆς ψυχῆς τὸ μὲν ἄρχον, τὸ δὲ ἀρχόμενον· ἀλλʼ ἀπλοῦν τὸ θεῖον, αὐτὸ ὅ, τι περ νοῦς καὶ ἐπιστήμη καὶ λόγος.

Εἰ δὲ ἐν τῇ κράσει τοῦ [*](Ed. Deubn. p. 134)κρείττονος πρὸς τὸ χεῖ ρον, τὸ τοῦ ἀρχομένου ὄνομα μετατίθης πρὸς τὸ κρεῖττον, μέχρι μὲν τῆς φωνῆς ἀνέχομαι, τὸ δὲ πρᾶγμα οὐ δίδωμι.

Ἀρετὴν τὴν ἐπιστήμην, εἰ βούλει, κάλει, ἀλλʼ ἐπιστήμην τὴν ἀρετὴν μὴ κάλει. Καὶ γὰρ ψευδὴς ὁ λόγος καὶ ἐπισφαλής, νὴ Δία.

Εἴ τις ἔσται τοῖς ἀνθρώποις πίστις, ὅτι θεωρημάτων ἀριθμοὶ καὶ μαθήματα ἄττα ἐπὶ τὴν ψυχὴν ἐλθόντα τὴν ἀρετὴν αὐτοῖς συνεισάγει, πολλοῦ μέντʼ ἂν ἦν ἄξιον τὸ τῶν σοφιστῶν γένος, τὸ πολυμαθὲς τοῦτο καὶ πολύλογον καὶ πολλῶν μεστὸν μαθημάτων, [*](1.2 ὁ θεὸς . . . οἰκονομεῖ sq. vi. or 8. 8 a || 4 τὴν ἐπιστήμην τοῦ θεοῦ ἀρετὴν vi. simil. or. 6. 7 b ||6 τῆς ψυχῆς τὸ μὲν ἄρχον, τὸ δὲ ἀρχόμενον scil. λόγος et πάθος vi. or. 20. 4 a sq. || 7 τὸ θεῖον sq. cf. Epict. diss lI 8. 2 οὐσία . . θεοῦ νοῦς, ἐπιστήμη, λόγος ὀρθός vi. etiam or. 11. 8 g sq. || 17 τὸ τῶν σοφιστῶν γένος vi. or. 30.1 d 18 πολλῶν μεστὸν μαθημάτων καπηλεῦον ταῦτα sq. cf. Plat. Prot. 313 c ὁ σοφιστὴς τυγχάνει ὢν ἔμπορός τις ἢ κάπηλος τῶν ἀγωγί- μων et soph. 231 d ἔμπορος τις περὶ τὰ τῆς ψυχῆς μαθήματα) [*](〈ἐπὶ τὸ μέρος (τὰ μέρη)〉 ἀπὸ Markl (Duk.) lacunam asteriscis indicavit Duebn. ἐπὶ τοῖς ὅλοις ἐπὶ τὰ ἔσχατα ἀπὸ Reiske ἀπὸ del. Meisner niIl mutandum esse censet Schenkl) [*](3 μᾶλλον om.α(δ) οὐκ ἄλλο Combes || 3.4 ἡ ἐπιστήμη, ᾗ Dav. ᾖ ἐπιστήμη ἡ Markl (Duebn . . ) ἐπιστήμη ἡ Duk || 5 καλεῖς Ϛ(δ Δ) 6 τὸ -μὲν R! ||7 ὅ, τιπερ] ὥσπερ Heins. διόπερ Dav. ὅ, τι πέρ ἐστι Reiske || 10 μὲν in ras. R! || 11 〈τὴν〉 ἀρετὴν α(δ) || 12 ἀλλʼ] τὴν δὲ α(δ) om. MN || 15 θεωρηματικῶν Reiske ἀριθμὸς Markl. ἀριθμῶν Meiser || 16 αὐτοῖς α(δ Δο) || 17 σοφι ÷ ⊹στῶν R! 18 πολυλόγον ϛ(δ Δ) | μεστοῦ M μεστῶν N)

331

καπηλεῦον ταῦτα, καὶ ἀπεμπολοῦν τοῖς δεομένοις· ἀγορὰ πρόκειται ἀρετῆς, ὤνιον τὸ χρῆμα.

Εἰ δʼ οἱ μὲν λόγοι σαφεῖς καὶ πρόχειροι, καὶ μεστὰ πάντα διδασκάλων καὶ μαθημάτων, ἀντιτυπεῖ δὲ ἔν δοθεν ταῖς τῶν λόγων ὁδοῖς παθήματα χαλεπὰ καὶ ἄγρια, καὶ ἐθισμοὶ φαῦλοι, καὶ ἀσκήσεις ἄδικοι, καὶ ἐπιθυμίαι ἀλλόκοτοι, καὶ τροφαὶ πονηροί, ἐνθυμητέον,

ὅτι ‘φύσεως δεῖ πρῶτον χρηστῆς, ὥσπερ κρηπῖδος ἀνισταμένῳ τειχίῳ· καὶ μετὰ τοῦτο τροφῆς καὶ ἔθους πρὸς σωτηρίαν τῆς φύσεως· ὑφʼ ὧν φιλία τῇ ψυχῇ ἐγγίγνεται πρὸς τὰ καλὰ πάντα, συντρεφομένη τοῖς χρόνοις, καὶ συνθέουσα ταῖς ἡλικίαις· ἐπὶ δὲ τούτοις [*](118a)προσελθεῖν δεῖ τέχνην ἐπισφραγιζομένην βεβαιότητι τὰ τῶν παθῶν μέτρα.ʼ

Οὕτω γίγνεται εὐδαίμων ψυχή, καὶ βίος ὑγιής, καὶ δόξαι ὀρθαί, ὑπὸ ἁρμονίας καὶ κράσεως συνταττόμεναι

Ταῦτα νομοθετεῖ θεός, ταῦτα ἀποφαίνει ἄνδρα ἀγαθόν· ἀγωγὴ παθῶν ὑπὸ τοῦ λόγου, καὶ πειθαρχία πρὸς ἐπιστήμην ἑκούσιος· μοχθηρία δὲ χρῆμα ἀκούσιον, ὑφʼ ἡδονῆς ἑλκόμενον.

[*](2 ἀγορὰ πρόκειται, ὤνιον τὸ χρῆμα = or. 5. 7 d cf. Plut. aud. poet. 6 καθάπερ ὤνιον εὐθὺς ἀργυρίου τὴν ἀρετὴν ἔχοντας 3. 4 μεστὰ πάντα διδασκάλων vi. or. 1. 8 a vi etiam or. 23. 6 b 26. 2 g; 35.3 b al || 8 φύσεως . . τροφῆς . ἔθους vi or. 10. 4 d et quae ibi composui | ὥσπερ κρηπῖδος sq. or. 1. 5 d || 13 τέχνην vel λόγον vi. or. 10. 4 d vel ἔρωτα vi or. 1. 5 e || 15 δόξαι ὀρθαί vi. or. 24. 3 h βιοτεῦον sq. || 18 πειθαρχία . . ἑκούσιος, μοχθη- ρία δὲ . . ἀκούσιον cf. Albin. 31 Apul. dogm. Plat. lI 11 Hipp. (Diels 569. 20) Senec. de ira l 14 Epict. diss. l 26. 6 τί δοκεῖς; ὅτι θέλων περιπίπτω κακῷ sq)[*](3 λόγοιαφεῖς (suprascr. σ) R! || 4 διδασκαλιῶν Markl. | ἀν- τικτυπεῖ Markl. || 4. 5 ἔνδοθεν (δο in ras.) ! || 5 ταῖς] τοῖς Meiser | δδοῖς] ᾠδαῖς Clericus (silv. philol. II 166) ῥόθοις Meiser 11 ἐγγίγνεται RH γίγνεται cett. (δ) | τὰ καλὰ RH (pr. man. ) τὰ ἴδια καλὰ cett. (δ) | συστρεφομένη Ϛ(δ Δο) corr. Markl || 14 τὰ τῶν om. M τῶν om. ϛ(δ Δ0) || 17 ἀγωγὸν ϛ(δ) || 19 χρῆμα RH πρᾶγμα cett. (δ))

332

[*](κη')

Πῶς ἄν τις ἄλυπος εἴη.

Πῶς ἄν τις ἀλυπίαν τῇ ψυχῇ περιποιήσαιτο; ἢ δεῖ κἀνταῦθα ἰατροῦ, καθάπερ ἐν ταῖς τοῦ σώματος ὀδύναις, καὶ πρὸς τῷ ἰατρῷ φαρμάκων τινῶν, καὶ διαίτης

κεκραμένης πρὸς ὑγίειαν καλῶς; Τίς οὖν ὑμῖν γένοιτο ψυχῆς ἰατρός; καὶ ποῖα τὰ φάρμακα; καὶ πρὸ τῆς διαίτης αὐτὸς τρόπος; Ἐγὼ μὲν ὑπὸ φιλίας πρὸς τὰ ἀρχαῖα πάντα οὐ διαιρῶ τὰς τέχνας, πείθομαι δὲ τοῖς ποιηταῖς, ὅτι ἦν ἐν Πηλίῳ ἀνὴρ ἰατρικός· Χείρωνα αὐτὸν καλοῦσιν, ἡ δὲ τέχνη τῷ Χείρωνι ἦν τείνουσα ἐφʼ ἑκάτερα·