Dialexeis

Ἀρετὴ δέ, ἧσπερ εἵνεκεν τοὺς πολλοὺς λόγους κατεστησάμεθα, ἔμπαλιν ἔχει, αὐτὸ ἐκεῖνο κατὰ τὴν Λακωνικὴν πολιτείαν, ἧς τὸ τοιοῦτο μὲν πλῆθος ἄρχεται, τὸ δὲ ὀλίγον καὶ ἐπιεικὲς ἄρχει· καὶ τὸ μὲν σώζει, τὸ δὲ σώζεται· καὶ τὸ μὲν προστάττει, τὸ δὲ πείθεται· τὸ δὲ ἐξ ἀμφοῖν ἔργον ἐλευθερία· ἑκάτερον δὲ ἑκατέρου ἐνδεές, καὶ τὸ ἄρχον τῶν ἀρχομένων, καὶ τὸ ἀρχόμενον [*](1 μεστὴν παντοδαπῶν ἐπιθυμημάτων sq vi. or. 16. 4 g || 4 Περικλῆς vi. or. 7. 2 b || 6.7 λέων . . Σφακτηρίας . . Ἀλκιβιάδης . . Σικελίας vi. or. 7. 4 g || 9 πλῆθος ἀργὸν sq. vi. or. 16. 4 g μισθοφόρον vi. or 24. 7 b ὁπλῖτας ἀλλὰ sq. || 14 τὴν δειλαίαν . . ψυχὴν sq. vi.or. 7. 4 f || 18. 19 κατὰ τὴν Λακωνικὴν πολιτείαν vi. or. 16. 4 k) [*](4 δυσανάληπτον (vel δυσπαράκλητον) Dav. 2 δυσανάκτητον Markl || 6 Νικείας || 7 Θράσυλλος δΔ || 10. 11 δουλίας R 11 τυραννίδας Reiske || 19 τὸ τοιοῦτο RM τοιοῦτον N τὸ τοιοῦ- τον cett. (δ Δο) τὸ τοσοῦτον Markl.)

Καὶ περὶ ψυχὴν τὴν ἔχουσαν καλῶς, τὸν αὐτὸν τρόπον, σώζει μὲν ὁ λόγος, σώζεται δὲ |τὰ [*](117 a) πάθη· καὶ μετρεῖ μὲν ὁ λόγος, μετρεῖται δὲ τὰ πάθη· καὶ τὸ μὲν σοφίαν τὸ δὲ ἐξ ἀμφοῖν ἔργον ἐλευθερία.

Τάττε δή μοι πᾶν, ὅσον θεωρητικὸν τέχνης εἶδος, κατὰ τὸν λόγον· τὸ δὲ ὑπ᾿ αὐτοῦ κοσμούμενον κατὰ τὰ πάθη· καὶ τὸ μὲν σοφίαν κάλει, ἐπιστήμην οὖσαν·

τὸ δὲ ἀρετήν, ὑπὸ ἐπιστήμης γινόμενον. Ἐὰν δὲ μεταθῇς τὰ ὀνόματα, καὶ τὴν ἐπιστήμην ἀρετὴν καλῇς, ἐρήσομαί σε, ὑπὸ τίνος αὕτη γέγονεν· ἐκεῖνο γὰρ ἔσται ἡ ἐπιστήμη, οὐ τὸ ὑπ᾿ αὐτῆς γενόμενον. [*](1 περὶ ψυχὴν sq. vi. or. 16. 4 e cf. lulian. lI 87 d || 8 ἀρετήν, ὑπὸ ἐπιστήμης γινόμενον sq. igitur vel ἕξιν cf. Stob. ecl. II 117 (peripatec.) vel πρᾶξιν ut or. 16. 5 c ebiam or. 15. 7 c εἰ δ᾿ ἔστιν sq. cf. Muson. (Hense 22. 7) ἡ ἀρετὴ ἐπιστήμη ἐστὶν οὐ θεωρη- τικὴ μόνον ἀλλὰ καὶ πρακτικὴ καθάπερ ἥ τε ἰατρικὴ καὶ ἡ μου- σική || 9 τὴν ἐπιστήμην sq. intellege: „virtus (i. e. vita proba) non ex se ipsa gignitur, sed ex scientia, si igitur scientia eadem est atque virtus, necesse est eam aliunde oriri“ nam nulla aut scientia aut ars ἑαυτῆς θεωρηματικὴ cf. Stob. ecl. II 117 ib. II 130 Epict. diss. l 1. 1 Hierax ap. Stob. flor. 9. 58) [*](2 in mge infer. folii 117a R! (schol.vet.a) N (vers. 1—3 et 6 et 7 rubr. colore) λόγος πάθη σώζει σώζεται μετρεῖ μετρεῖται πᾶν εἶδος θεωρητικὸν πᾶν κοσμούμενον ὑπὸ σοφία καὶ ἐπιστήμη τοῦ θεωρητικοῦ· ἀρετή ἐξ ἀμφοῖν ἐλευθερία) [*](2 ὁ λόγος (ὁ in ras) R! || 3 καὶ (ante μετρεῖ) om.α(δ) || 4 [καὶ τὸ μέν σοφίαν] aberrante librarii oculo e vers. 7 huc intrusa unucis inclusit Hob. om. φα(δ Δ) || 4. 5 ἐλευθερία] εὐδαιμονία Markl. 5 πανόσιον N || 7 τὰ (ante πάθη) om. Nα(δ) corr. Markl. || 8 γενό- μενον nescio unde θ || 9 δὲ 〈μὴ〉 μεταθῇς Nα(δ) corr. Heins δέ μοι μεταθῇς Steph. || 11 ἐπιστήμη 〈τὸ ποιοῦν〉, οὐ Meiser οὐ τὸ (τὸ in ras.) R!)

ἐπιστήμην ἐπιστημῶν; μανθάνω, καὶ ἀποδέξομαι τοῦ λόγου, ἐὰν ἕν τι μοι δῷς μικρὸν πάνυ.

Τέχνην τεχνῶν τὴν τέχνην λέγε, ἐπιστήμην ἐπιστημῶν τὴν ἐπιστήμην λέγε· ἀπαλλάγηθι τοῦ ἑτέρου μέρους, καὶ σπένδομαι τῷ λόγῳ.

Εἰ δὲ τὴν ἐπιστήμην φυλάττων καὶ ἐξαρων τὰ πάθη, τὸ τούτων σχῆμα τῇ ἐπιστήμῃ δίδως, ὅμοιον δρᾶς· εἴ τις τὴν Φειδίου φυλάξας τέχνην, τὴν ὕλην ἀφελὼν προσθείη τῇ τέχνῃ τὸ τῆς τέχνης ὄνομα.

Ἐπιστήμην ἄρχειν βούλει βίου καλοῦ; ‘Ἀρχέτω λόγος’. Ἄρχειν βούλει, ἔστω κοίρανος οὗτος εἶς, [*]((Β 205))

ἀλλʼ ἄρχει τίνων; τίνας αὐτῷ δίδως ὑπηρέτας; τίνας

χιρουργοὺς τῶν πράξεων; τὸ σῶμα; εὐθὺς ὅρα τί δρᾷς· διαπηδᾷς τὴν τάξιν τῶν ἀρχομένων, ἀπὸ τοῦ στρατηγοῦ ἐπὶ τοὺς σκευοφόρους.

Οὐχ ὁρᾷς τὸν κόσμον; ὁ στρατηγός, εἶτα οἶ λοχαγοί· καὶ μετὰ τούτους ἐνωμοτάρχαι· εἶτα οἱ ὁπλῖται, οἱ πελτασταί, οἱ τοξόται· καταβαίνει ἡρέμα ἡ ὑπηρεσία ἀπὸ τοῦ ὅλου, ἀπὸ τῶν ἀρίστων ἐπὶ τὰ φαυλότατα.