Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

καὶ γὰρ τὸ σῶμα ἐξεπόνει τῶν προσιόντων αὐτῷ εἰς τὸ ἀκρότατον τοῦ ὑγιεινοῦ θήραις καὶ ὀρειβασίαις καὶ δρόμοις καὶ εὐναῖς ἐπὶ στιβάδων καὶ σιτίοις ἐξ ἄγρας καὶ πώμασιν ἐκ ναμάτων·

καὶ τὴν [*](11 Χείρωνα scil. ἰατρικῆς εὑρέτην cf. Plut. quaest. conv. 3.1.3 Aristid. or. 7. 7 b || 14. 15 θήραις . . ὀρειβασίαις . . δρόμοις vi. or. 23.2 d καὶ ἐν θήραις sq. etiam or. 17. 2 b || 16. p. 333.1 τὴν ψυχὴν sq. scil. παιδαγωγὸς ὢν ἡρώων inprimis Achillis cf. Dio Chrys.) [*](Codices RMN α (= Stephanus) φ (= Paccius): IDCW (teste Schenkl): (teste Davisio)) [*](11 in mg χείρων (schol. recent. ) R!) [*](1 ΚΗ'· R! || 3 in mge κη' · R! ΙΗ'· | πῶς — εἴη RN add. λόγος ιηʹ φα add. numero λδ΄ C τοῦ αὐτοῦ πῶς sq. M 4. 5 κἀνταῦθα δεῖ C || 5 ἰατροῦ (ου in ras ) R! || 7 τίς 〈ἂν〉 οὖν Markl. (Duebn.) | ὑμῖν RMID (man alt. ) ὁ μὲν N ἡμῖν cett (δΔ) || 8 πρὸ τῆς ] ποῖος τῆς φα(δ Δ) πρὸς τῆς Dav προ〈σέτι〉 τῆς Schenkl || 9 αὐτὸς] αὐτῆς φα(δ Δ) αὖ τις (τίς) Dav. 2 (Schenkl) 〈ὁ〉 τρόπος C Dav |〈τῆς〉 φιλίας DC || 11 πελίῳ DC || 12 τῷ (ante Χείρωνι) nescio unde om. θ || 15 ὀριβαοίαις lD || 16 πώ- μασιν RlDMN (suprascr. ο) πόμασιν cett. (δ Δο))

333
ψυχὴν ἐπεμελεῖτο μηδὲν ἀπολείπεσθαι τῶν σωμάτων εὐκινησίᾳ λογισμῶν καὶ τῷ ἀνδρώδει τῶν παθημάτων· καὶ διὰ τοῦτο ἄρα ἰατρικώτατός τε καὶ δικαιότατος ὁμοῦ ἔδοξεν εἶναι ὁ αὐτός, δύο ὀνόματα τέχνῃ μιᾷ ἐπιφημισάντων τῶν ποιητῶν.

Εἰ δὲ ἐν τῷ παρόντι [*](118 b)διέστη〈κεν καὶ διεστα〉σίασται πρὸς ἑαυτὴν ἡ τέχνη, μήπω σοι τοῦτο θαυμαστὸν φανῇ, πρὶν ἄν μοι δείξῃς καὶ τὴν τέχνην || μίαν τὲ οὖσαν καὶ ἠθροισμένην, [*](Ed. Duebn, p. 135) ἀλλʼ οὐ διαλαχοῦσαν τοῦ σώματος τὰ χωρία, ἄλλην ἄλλό τι, τὴν μὲν ὀφθαλμούς, τὴν δὲ νῶτα, τὴν δὲ ἄλλο τι μόριον, καὶ κινδυνεύουσαν, κατασμικρυνομένην ἑκάστοτε εἰς λεπτὰ καὶ ἀγεννῆ μόρια, ἀφανισθῆναι παντάπασι·

καθάπερ τὴν Μακεδόνων φασὶν ἀρχὴν ἐμπεσοῦσαν εἰς ἄνδρας πολλούς, οὐκ ἀξιουμένους βασιλείας ὅλης, μετὰ τὸν Ἀλέξανδρον.

Τί δὴ οὖν ὁ Χείρων ἦλθεν ἡμῖν δεῦρο ἐπὶ τὸν

λόγον; Φέρε, ἴδω μετὰ σοῦ, εἰ μὴ ἐν δέοντι, εἴπερ γάρ μοι καλεῖς τι ὀδύνην σώματος· καλεῖς μέντοι. Ταύτης τοίνυν, εἰ μὲν ἐξ ἴσου τὸ σῶμρ ὑποδύσαιτʼ [*](58. 573 Lucian. dial. mort. 15. 1 Aelian. v. hist. 12. 25 nat. anim. 2.18 Plat. republ. 3. 391 c. Hipp. min. 371 d Xenoph. conv. 8.23) [*](3 δικαιότατος ex Homero (Λ 832 δικαιότατος Κενταύρωνʼ cf. Orpb. Argon. 380 || 6 διέστησεν καὶ διεστασίασται ut or 26. 2 h || 7 μήπω . . φανῇ, πρὶν ἄν μοι δείξῃς sq. ut or. 30. 4 b: 40 3 g || 8 μίαν.. οὖσαν sq. vi. or 39. 2 c etiam or. 14.8 g; 18.8 a; 20. 3 b ||16 τί δὴ οὖν sq. ut or. 10. 3 d al. || 19 εἰ μὲν ἐξ ἴσου, sq cf. Ioh. Chrys. l 32 Simplic. in Epict. man. 86) [*](4 μιᾷ om. W || 6 διέστη〈κεν καὶ διεστα〉σίασται (ut or. 26.2 h) Hob. διεστησιαντε RWI (pr. man. ) διεστασίασται CH (Duebn.) διεστησέ τε MNID (man. alt. ) διέστησέ γε α(θ) διέστηκε Reiske (Duk.) διέστησεν αὐτὴ Markl. || 9 διαμαχοῦσαν W || 10 νῶτα ] ὦτα D( pr man.)φ Markl. (Duebn). || 11 καὶ ἐπικινδυνεύουσαν 14 πολ- λούς, 〈καὶ〉 οὐκ C | ἠξιωμένους Markl. || 17 λόγον 〈φέρων〉 φέρε Reiske εἰδῶ RN || 19 ταύτης] αὕτη l (man. alt.) φα(δ Δ) τούτων Schenkl | εἰ μὲν] ἡ μὲν Schenkl ὑποδύσαιτʼ ἂν] ὑπεδύσατο Meiser )

334
ἄν, καὶ ἀνακραθεῖσα ἐπιεικῶς ὅλῳ διετάραξεν αὐτοῦ τὴν κατὰ φύσιν οὐσίαν, καθάπερ σίδηρον πῦρ, αὐτὸ τοῦτο, ὅ καλοῦμεν πῦρ· ὑποκοριζόμενοι δʼ οἱ ἰατρικοὶ μετέβαλλον τοὔνομα, ὡς ἔλαττον ἡμῖν τὸ δεινὸν φανούμενον, εἰ πυρετὸς καλοῖτο, ἀλλὰ μὴ πῦρ.

Ἕτερον δʼ αὗ ἐστιν ὀδύνης γένος, ἐπειδὰν μόριον μὲν ᾖ τὸ τὴν αἰτίαν ἔχον καὶ τὴν πηγὴν τοῦ νοσήματος, ὁρμηθὲν δὲ ἐντεῦθεν τὸ δεινὸν συνελκύσῃ τὲ καὶ συνεπισπάσηται τῇ ὀδύνη καὶ τὸ ἄλλο σῶμα πᾶν·

καὶ ἔστιν οὕτω δή τις ὀξύτατος ὁ τοῦ ἀλγεῖν δρόμος ἐπὶ τὸ ὑγιαῖνον ἀπὸ τοῦ κάμινοντος, ὡς μάθοις ἂν τῷ προσπταίσματι ἄκρῳ τῷ ποδί· ἐκ γὰρ ὀνύχων, φασίν, ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τὸ ἀλγεινὸν ἀκαρεὶ θεῖ. Τοῦτο δὲ οἴει γίγνεσθαι ἄν, εἰ μὴ ἐτύγχανεν ἡ ψυχὴ διειληφυῖα τὸ σῶμα πᾶν πάντοθεν, καὶ ἀνακεκραμένη αὐτῷ, καθάπερ τὸ φῶς τῷ ἀέρι; ἢ μᾶλλον οὑτωσὶ λέγωμεν·

καθάπερ αἱ τῶν θυμιαμάτων ὀδμαὶ καὶ τοῖς πόρρω οὖσιν προσέβαλλον, ἀνακεράσασαι | τὸν διὰ μέσου ἀέρα [*](119 a) [*](3 ὑποκοριζόμενοι sq. cf. Varro sat. p. 102. 4 (Riese) ‘apella- mus . . a fervore febrimʼ || 5 ἕτερον sq cf. Plat. republ V 462 c ὅταν που ἡμῶν δάκτυλός του πληγῇ, πᾶσα ἡ κοινωνία ἡ κατὰ τὸ σῶμα πρὸς τὴν ψυχὴν τεταμένη. . πᾶσα ἅμα ξυνήλγησε μιέρους πονήσαντος ὅλη || 15 ἀνακεκραμένη sq. vi. or. 7. 1 e εἰ δʼ ἀμ- φοῖν sq.) [*](12 ἐκ γὰρ ὀνύχων — 13 θεῖ n || 14 ἡ ψυχὴ — p 335. 3 φύσει p) [*](1 διαταράξειεν Reiske || 3 ὃ καλοῦμεν] ἐκαλοῦμεν Dav. (Duebn.) καλοῖμεν Markl ἐκαλοῦμεν ἂν Reske ὃ del. Meiser 4 μετέβαλλον R! IMN μετέβαλον cett (δ Δ) || 6 μὲν] ἓν Markl. 8 συνελκύσηται C et ita Wakefield (silv crit. III 53) || 8.9 συν- επισπάσητε CN || 9 σῶμα] μέρος (in mge corr.) D || 12 γὰρ 〈τῶν〉 ὀνύ- χων C || 13 ἀκαρεὶ RMn ἀκαρεῖ IDΝ ἀκαρῆ CW ἐν ἀκαρεῖ α(δΔ) 14 διείληφε p || 15 ἀνακέκραται p || 16 μᾶλλον οὑτωσὶ λέγωμεν om p || 17 ὀσμαὶ W | 18 προσέβαλον CWα(δ Δ))

335
τῇ εὐωδίᾳ· ἢ καθάπερ τὰ χρώματα ἐν ὀφθαλμοῖς πόρρωθεν ἔρχεται ὡς ἐπιγράψαντα καὶ ταῦτα τὸν ἀέρα τῇ αὑτῶν φύσει· ταύτῃ νόμιζε καὶ τὴν ψυχὴν πανταχοῦ διεληλυθέναι, καὶ μηδὲν εἶναι ἄψυχον σώματος μέρος· τρίχας δὲ καὶ ὄνυχας ἐξαιρετέον λόγου·

καὶ γὰρ τῶν δένδρων τὰ φύλλα· καὶ γὰρ ταῦτά ἐστιν, ὅσα ἐν φυτοῖς τὰ ἀναισθητότατα.

Οὕτω δὴ πρὸς τὸ σῶμα ἡ ψυχὴ ἔχουσα, ἀνακέκραται αὐτοῦ ταῖς λύπαις καὶ ταῖς ἡδοναῖς. Καὶ τὸ ἀλγεῖν ἔστιν αἰτία μὲν σώματος, ψυχῇ δὲ πάθος.