Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Τίς ἂν οὖν γένοιτο ψυχαῖς εὐωχία λόγων ταύτης προσηνεστέρα; Χαλεπὸν μὲν εἰπεῖν καὶ ἀντιτάξασθαι πολλῷ καὶ γενναίῳ λογοποιῷ, ῥητέον δὲ ὅμως·

ὅτι καλὴ μὲν ὑμῶν ἡ ἁρμονία καὶ ᾄδεσθαι προσηνής, ἄλλο [*](7 τῇ μνήμῃ σώζει sq. vi. simil. or. 10. 7 d etiam or. 6. 2 a || 12 Κριτίας . . Ἀκιβιάδης vi. or. 1. 9 f: 7. 7 c et d || 18 χαλεπὸν μὲν εἰπεῖν. . ῥητέον δὲ ὅμως = or. 35. 6a || 20 ἄλλο sq. vi. simil. or 12.1 d) [*](13 συνελόντι — 16 ἀνάμνησιν n) [*](1 ἐκ] ἀπὸ Herodotus | μεσαμβρίης Herodotus | βορῆν Hero- dotus || 2 ἐς τὸν Herodotus | καλεόμενον πόντον Herodotus ἐξίει Herodotus || 5 τοῦτὸ ἄκουσμα (suprascr. το) R! | ἐφήμερον 〈ὂν〉 τὸ Reiske || 7 τῆς μνήμης Markl. || 11 〈μόνον〉 ἐκείνων Markl. 12 ἔτι 〈καὶ〉 ἡ Nα(δΔ) improb. Schenkl || 15 καθʼ ἡδονήν] κατὰ πύστιν Reiske κατʼ ἀκοήν Meiser || 16 κατὰ τὴν ἀνάμνησιν N α(δ) 17.18 τ(αύτης προσ)ηνεστέρα litt. uncis inclusae aqua vel atra- meuto superinfuso deletae man. recent. renovatae R! || 18 ἀ(ν- τιτ)άξ(ασθα)ι ut ad 17. 18 R! || 19 πολλοῖς Meiser πολιῷ Scaliger παλαιῷ Reiske καλῷ Steph. | γενναίοις λογοποιοῖς Meiser | (ῥητέον δὲ) ut ad 17. 18 R! || 20 (ᾄδε)σθαι ut ad 17. 18 R! )

275
δὲ ποθεῖ ἡ ἐπιεικὴς ψυχή, καὶ οὐχ οἷον παρέχεσθαι ὑμῖν.ʼ Τί γὰρ σεμνὸν ἡ μνήμη τῶν πάλαι κακῶν τῷ μήπω μαθόντι, ὅπως ταῦτα φυλακτέον; ἢ τί πλέον Ἀθηναίοις ἐγένετο διὰ τὴν ἱστορίαν τὴν Ἀττικήν; ἢ τί πλέον Ἁλικαρνασσεῦσιν διὰ τὴν ἱστορίαν τὴν

Ἰωνικήν; ἢ τί Χίοι διὰ ταύτην εὐδαιμονέστεροι; Εἰ μὲν γὰρ ἀποκρίναντες τὰ καλὰ τῶν αἰσχρῶν, τὰ μὲν ἀπέκρυπτον, τὰ δὲ ἱστόρουν, ἦν ἄν που τῇ ψυχῇ ὄνησις κατὰ μίμησιν τῶν ἱστορημένων, καθάπερ ὀφθαλμοῖς κατὰ μίμησιν γραφῆς·

νῦν δὲ ἀναμὶξ εἰσφύρεται πάντα ἐν τοῖς λόγοις, καὶ πλεονάζει τὰ χείρω, καὶ κρατεῖ τὰ αἰσχρά· καὶ τὸ πολὺ τῆς ἱστορίας πλεονέκται τύραννοι, καὶ πόλεμοι ἄδικοι, καὶ εὐτυχίαι ἄλογοι, καὶ πράξεις πονηραί, καὶ συμφοραὶ ἀγνώμονες, καὶ περιστάσεις τραγικαί· ὧν σφαλερὰ μὲν ἡ μίμησις, βλαβερὰ δὲ ἡ μνήμη, ἀθάνατος δὲ ἡ δυστυχία.

Ἐγὼ δὲ ποθῶ πρὸς τὴν εὐωχίαν τροφὴν λόγων ὑγιεινῶν, καὶ ἀνόσου τοιούτου δέομαι σιτίου, ἀφʼ οὗ καὶ Σωκράτης ὑγίανεν, καὶ Πλάτων, καὶ Ξενοφῶν, καὶ Αἰσχίνης.

Ἐπιθυμεῖ ἡ ἀνθρώπου ψυχή, καὶ δέδιεν, καὶ λυπεῖται, [*](2 τὶ γὰρ sq. vi. simil. or. 15. 6 a || 3 μαθόντι ὅπως . . φυ- λακτέον vi. or. 29. 7 b ὅπως sq. || 9 ὄνησις κατὰ μίμησιν τῶν ἱστορημένων cf. Livius praef. 10 ‘hoc illud est praecipue in cog- nitione rerum salubre ac frugiferum, omnis te exempli docu- menta. . intueri; inde tibi. . quod imitere capias, inde . . foedum exitu quod vites’ || 10 κατὰ μίμησιν γραφῆς vi. simil. or 2. 2 a 18. 19 Σωκράτης . . Πλάτων . . Ξενοφῶν . . Αἰσχίνης vi. or. 18.5 a 20 ἐπιθυμεῖ sq. vi. etiam or. 1 2 b ἢ εἴπερ sq.) [*](1 ἐπι(εικὴς ψυ)χή ut ad p 274.17.18 R! || 1. 2 παρέχεσθε ὑμεῖς φα(θ) παρέχεσθε ὑμῖν (ἡμῖν) B (Dau.²) || 2 τί γ(ὰρ σεμ)νὸν ut ad p. 274. 17. 18 R! || 3 μήπω (η in ras. ex ι) R! | ἢ πλέον δ unde τί πλέον Markl. || 4 cum ἱστορίαν pergit M || 5 Ἁλικαρ- νασεῦσσιν R! Ἁλικαρνασεῦσι certt. (δΔ) || 6 Χῖοι Ϛ(δ Δ) || 7 γὰρ (post εἰ μὲν) om. θ || 8 ποῦ δ corr. Markl. || 9 μίμησιν (μι in ras.) R! || 13 πόλεμοι RH πολέμιοι cett. (δ) || ἀτυχίαι Markl. || 18 ὑγίανεν MN cum R! 20 δέδειεν R!)

276
καὶ φθονεῖ, καὶ ἄλλοις συνέχεται παντοδαποῖς καὶ ἀλλοκότοις παθήμασιν· στάσιν ὁρᾷς πικρὰν καὶ ἀκήρυκτον· τοιοῦτόν μοι διηγοῦ τὸν πόλεμον, τὸν δὲ Μηδικὸν ἔα· ταύτην μοι διηγοῦ τὴν νόσον, τὸν δὲ λοιμὸν ἔα.

Εἰπέ, τίνι ἐπιτρέψω τὴν στρατηγίαν καὶ τὴν ἴασιν; Ἱπποκράτην δὲ ἔα τοῖς σώμασιν καὶ Θεμιστοκλέα τῇ θαλάττῃ· λέγε τὸν ψυχῆς ἰατρόν, λέγε τὸν στρατηγόν.

Κἂν ἀπορῇς ἀνδρῶν, ἐπὶ τοὺς θεοὺς ἴθι. Ἔρου μὴ περὶ γῆς δῃουμένης, μήτε περὶ θαλάττης λῃστευομένης, μηδὲ περὶ τειχῶν πολιορκουμένων, μηδὲ περὶ σωμάτων φθειρομένων· σμικρὰ ταῦτα, ἐφήμερα ταῦτα.

Τμηθήσεται λήϊον, κἂν Πελοποννήσιοι ἀπόσχωνται· λῃστευθήσεται θάλαττα, κἂν Ἀθηναῖοι [*](Ed. Duebn. p.115)μὴ ναυμαχῶσιν· || καταβαλεῖ τὰ τείχη, καὶ εἰ μὴ Φίλιππος, ἀλλʼ ὁ χρόνος· φθαρήσεται τὰ σώματα, κἂν | [*](101a) ἀπέλθῃ ὁ λοιμός· [*]((Ι 408/9))

  • ἀνδρὸς δὲ
  • ἀρετή,
  • πάλιν ἐλθεῖν οὔτε λεϊστή,
    • ---
  • οὐθʼ ἑλετή.
    • Περὶ ταύτης ἔρου δή, ὅτε ψυχὴ τέμνεται, λῃστεύεται, [*](2.3 στάσιν . . ἀκήρυκτον vi. or. 35. 8 e || 3.4 τὸν. Μηδικὸν vi. or. 11. 6 d; 13. 1 a al. || 6 Ἱπποκράτην sq. vi. etiam or. 13. 5 c; 17 3 g || 9 ἔρου sq. vi. or. 11. 6 c; 13. 3 b φείδομαι sq. or. 29. 7 a 12 τμηθήσεται sq. simil. vi. or. 11. 6 d || 17 ἀνδρὸς δὲ ἀρετή . . . οὐθʼ ἑλετή vi. or. 12. 3 c) [*](3 τοιοῦτόν — 4 ἔα recte cum Heinsius vertisset ,,tale bellum mihi describe, Medicum vero relinque·“ Formey interpres Franco- gallus reddidit „decrivez-moi cette guerre et laissez -là le Me- decin“ (sic!) ut monuit Combes || 5 εἰπέ τίνι ligatura coniunct. R! || 6 σώμασιν MN cum R! || 8 τὸν 〈ψυχῆς〉 στρατηγόν Reiske 9 μήτε R! μηδὲ cert. (δ Δ) || 12 λήϊνον (ν puncto notatum) N vi. ad p. 277. 9 || 16 ἀπέλθῃ (θῃ in ras.) R! || 19 λεϊστή (λεισ in ras. ex ληισ) R! ληιστή MN α (δ Δ) || 21 in mge ου (man. haud antiqua) R! | τέμνεται (νε in ras.) R!)
    277
    πολιορκεῖται, νοσεῖ· χρησμοῦ σοι δεῖ, μαντείας σοι δεῖ, εὖξαι τῷ θεῷ· (Α 37) κλῦθί μεν, ἀργυρότοξε, ὃς Χρύσην ἀμφιβέβηκας, κλῦθι, ὦ Ἄπολλον, καὶ Ζεῦ, καὶ εἴ τις ἄλλος θεὸς ἰατικὸς ψυχῆς νοσούσης, (Α 39) εἴ ποτέ τοι χαρίεντʼ ἐπὶ νηὸν ἔρεψα, (Α 40) εἰ δήποτέ τοι κατὰ πίονα μηρίʼ ἔκηα. Ἀκούσεται ὁ Ἀπόλλων τοιαῦτα εὐχομένου θᾶττον, ἢ τοῦ Χρύσου.

    Οὐ γὰρ ἐπὶ λοιμὸν παρακαλεῖς τὸν θεόν, οὐδὲ ἐπὶ τοξείαν ὀϊστῶν θανατηφόρων, οὐδὲ ἐπὶ φθορὰν κυνῶν καὶ ἀνδρῶν καὶ ὁρέων· οὐ γὰρ ταῦτα ἔργα μουσικοῦ θεοῦ, καὶ σοφοῦ καὶ μαντικοῦ.

    Ὅμηρος δὲ αὐτῷ προσέθηκεν τὴν φήμην, αἰνιττόμενος τὴν ἡλίου ἀκτῖνα διʼ ἀέρος χωροῦσαν ὀϊστοῦ θᾶττον, ἀκρατοτέραν τῆς τῶν σωμάτων συμμετρίας.

    Ἐμοὶ δὲ ᾀθέτω εἴτε καὶ Ὅμηρος, εἴτε Ἡσίοδος, εἴτε τις ἄλλος ποιητὴς δαιμόνιος, θεὸν Παιᾶνα ψυχῆς παθημάτων· ἄξια ταῦτα τοῦ Ἀπόλλωνος, ἄξια τοῦ Διός.

    [*](4 κλῦθι, ὦ Ἄπολλον καὶ Ζεῦ vi. or. 41. 3 c etiam or. 11. 6 c et e; cf. etiam Lucian d. mort. 20. 3 || 5 ψυχῆς νοσούσης sq. v. or. 7. 7 b 28. 2 i || 6 εἴ ποτέ sq. vi. or. 5 7 h || 13 τὴν ἡλίου ἀκτῖνα sq. vi. or. 4. 8 h et quae ibi adnotavi || 16 Ὅμηρος . . Ἡσίοδος ut or. 4. 3 b || 17 θεὸν Παιᾶνα sq. scil. θάνατον vi. or. 7. 5 f εἰ δὲ ἡγεῖ sq.)[*](16 in mge ὅμηρος | ἡσίοδος (schol. recent.) R!)[*](2 εὔξαι || 3 κλῦθι — ἀμφιβέβηκας om. MNφα(δ) | ἀργυρότοξε RH et ita Dav. ἀργυρότοξʼ Duebn. Homerus || 6 ἔρεψα (ψ in ras.) R! || 7 〈ἢ〉 εἰ α(δ Δ) cum Homero || 11 ὀρέων Markl. (Δ) ὀρνέων codd. (eodem erroris genere quo p 276. 12 λήϊνον RN) || 13 φήμην (μην in ras. ex μιν) R! || 14 ὁϊ ÷ σιοῦ R! | ἀκρατωτέραν nescio unde Δ κραταιοτέραν (vel ἀκμαιοτέραν) Markl. || 15 ᾀδέτω (ἀδ in ras.) R!)
    278
    [*](κγ΄)

    Τίνες λυσιτελέστεροι πόλει, οἱ προπολεμοῦντες, ἢ οἱ γεωργοῦντες. Ὅτι οἱ προπολεμοῦντες.

    Ἔχεις εἰπεῖν, τίνας ὀνομάζει Ὅμηρος ἐν τοῖς ἔπεσιν διογενεῖς, καὶ θεοῖς εἰκέλους, καὶ λαῶν ποιμένας, καὶ ἄλλα ὅσα ποιητὴν εἰκὸς ἀποσεμνύνοντα τοῖς ὀνόμασιν

    ἀρετὴν ἀνδρός; ἆρα τοὺς ἐπὶ σκαπάνῃ καὶ αὔλακι πρὸς τῇ γῇ διαπονουμένους, δεινοὺς ἀροῦν, ἀγαθοὺς φυτεύειν,