Dialexeis

ἐν ἀμήτῳ δεξιούς, ἐν ὀρχάτῳ φιλοπόνους; ἢ τούτων μὲν οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ἠξίωσεν καταμῖ|ξαι τὰ [*](101b) ἔργα τῇ αὐτοῦ ᾠδῇ, ὅτι μὴ νησιώτῃ γέροντι ἀναθεὶς αὐτά, ἐκπεπτωκότι τῆς ἀρχῆς ὑπὸ ὑβριστῶν νέων, ἐν ‘γουνῷ οἰνοπέδου ἀλωῆςʼ (α 193) ἐπὶ φύλλων χαμαὶ [*](d)βεβλημένων ὥρᾳ θέρους ἀναπαυομένῳ;

Οἱ δὲ μακάριοι αὐτῷ ἄνδρες, οὓς ἐκεῖνος ἐπαινῶν χαίρει, ἕτεροί εἰσιν [*](6 ἔχεις εἰπεῖν sq. ═ or. 35. 1a || 7 διογενεῖς, καὶ θεοῖς εἰκέ- λους ═ or. 35. 1a cf. Dio Chrys. l 38; IV 41 Themist. V 64b IX 122d | λαῶν ποιμένας de regibus dictum vi. or. 20. 6b; etiam or. 40. 3b ἢ οὐκ ἂν ἐθελήσαις sq. cf. Dio Chrys. l 13 III 41 IV 43 Xenoph. mem. lII 2 (═ Stob. fl. 54. 28) Themist. 34. 26; 9. 121d Archyt. ap. Stob. fl. 46. 61 Aristot. eth. Nicom. 1161a 15 Iulian. II 86d Xenoph. inst. Cyr. 8. 2. 14 Dio Chrys. 56. 2) [*](Codices RMNα (═ Stephanus) φ (═ Paccius); H (teste Davisio)) [*](1 ΚΓ΄ R! || 3 in mge κγ΄ R! | τίνες — 5 προπολεμοῦντες RM add. τοῦ αὐτοῦ N add. λόγος ιγ΄ α ὅτι οἱ προπολεμοῦντες λυσιτελέστεροι ἢ οἱ γεωργοῦντες φ || 6 ἔχεις (suprascr. οι man. recent. ex or. 35. 1a) R || 7 διογενεῖς (ει in ras.) R! || 12 κατα- μίξαι Ϛ(δΔ⁰) || 13 αὑτοῦ α(δΔ⁰) || 16 βεβλημένων H(Δ) βεβλη- μένῳ cett. (δ) || 17 αὐτῶν α(δ) αὐτοῦ Markl.)

Μεστὰ δὲ αὐτῷ τὰ ἔπη ἀσπίδων μεγάλων, καὶ κορύθων φαεινῶν, καὶ δοράτων μακρῶν, καὶ ἀρμάτων καλῶν, καὶ ἵππων θεόντων, καὶ ἀγαθῶν κτεινόντων, καὶ δειλῶν κτεινομένων.

Τὸν μὲν γὰρ Ἀγαμέμνονα αὐτὸν τὸν τῶν Πανελλήνων βασιλέα οὐκ ἔσχεν ἑτέρως ἐπαινέσαι, ἢ τὸν αἰχμητὴν προσθεὶς τῷ βασιλεῖ, ὡς μόνον δὴ τοῦτο ἔργων ἀρχικώτατον· καὶ φησίν, ὅτι ἦν ὁ Ἀγαμέμνων ἀμφότε ρον, βασιλεὺς καὶ αἰχμητὴς [*](Ed. Duebn. p.116) ἀγαθός.

Ἐπεὶ καὶ ὁ Μενέλαος βασιλεὺς μὲν ἦν, οὐχ ἧττον ἢ ὁ Ἀγαμέμνων, μαλθακὸς δὲ αἰχμήν, καὶ διὰ τοῦτο ὀλίγον αὐτῷ μετέδωκε ποιητικῆς εὐφημίας Ὅμηρος.

Ὅ γε μὴν Ἀγαμέμνων οὗτος, τί ἦν ἂν ἐπικλεέστερος τῶν ἄλλων, εἰ κατὰ τὸ Αργος μένων, γῆν ἀγαθὴν ἔχων, γεωργῶν τὴν γῆν, ἀπέφηνεν αὐτὴν εὐκαρπωτέραν

τῆς Αἰγυπτίας; Τοῦ μὲν γὰρ Ὀδυσσέως ἀκούεις αὐτοῦ σεμνολογουμένου περὶ τῆς Ἰθάκης· [*]((ι 27)) τρηχεῖα, ἀλλʼ ἀγαθὴ κουροτρόφος, φησίν. Οἶδεν γάρ που, ἅτε σοφὸς ὤν, ὅσον διαφέρει [*](1. 2 Ἀχιλλεὺς διώκων Αἴας . . . Τεῦκρος τοξεύων = or. 7. 6 b vi. etiam or. 18. 5 c ὅτι ὁ Ζεὺς sq. || 11. 12 ἀμφότερον, βασιλεὺς καὶ αἰχμητὴς ἀγαθός cf. Xenoph. comm. lII 2. 2 conv. IV 6 Dio Chrys. lI 39. 54 Aetius (Diels 501) Themist. 13. 176 c || 21 ἅτε σοφὸς ὢν vi. or. 22. 5 g cf. schol. ad Hom. α 1; ε 211 al.) [*](3 in mge τὰ ἀριστευτι | κά (schol. recentiss.) R! ||15 in mge ἐπικλεέστερος (vet. schol. b) R!) [*](3 εἴ ( pro ἤ) τις M || 10 δὴ] δὲ | ἔργον Ϛ(δ Δ°) || 11 ὁ (ante Ἀγαμέμνων) om. MNα(δ Δ°) || 17 τὴν γῆν tamquam „duplicem lectionem duplicatae editionis“ del. Markl. || 17. 18 εὐκαρπο- τέραν α(δ Δ) || 20 τρηχεῖʼ α(δ Δ) cum Homero)

Ὅμηρον ἐῶ· τάχα γὰρ καὶ δυσχεράναις ἂν τῷ λόγῳ προφερομένῳ σοι μάρτυρα φιλοπό|λεμον.

Βούλει σοι [*](102a) τὰ δεύτερα ἐπʼ ἐκείνῳ λέγω τὰ Λακωνικά, ἢ τὰ Ἀττικά, ἢ τὰ Κρητικά, ἢ τὰ Περσικά;

Τὴν Σπάρτην ἐπαινεῖς ὡς εὐνομωτάτην. δὲ Δυκοῦργος (ὃς σοῦ δήπου ἐπαινέτου δεήσεται· ὁ γὰρ Ἀπόλλων φθάνει λέγων πρὸς αὐτὸν [*]((Oracul. ap. Herodet. I 65))

ὁ τοίνυν Λυκοῦργος οὗτος, ὃν ὁ θεὸς εἰκάζει θεῷ, τιθεὶς τῇ Σπάρτῃ νόμους, συμβουλευσάμενος τῷ Ἀπόλωνι, ποῖόν τι πολιτείας ἦθος καταστήσαιτο τοῖς αὐτοῦ θρέμμασιν, ἆρα γεωργικόν, καὶ ταμιευτικόν, ταπεινὸν καὶ γλίσχρον, καὶ ἐργαστικὸν τὰ σμικρὰ ταῦτα· ἢ ταῦτα μὲν οἱ εἴλωτες αὐτῷ ἔχουσιν καὶ ὁ ἀνδραποδώδης ὅμιλος καὶ οἱ περίοικοι Δακεδαιμονίων, τὸ δὲ καθαρῶς Σπαρτιατικόν, ἄφετον ἐκ γῆς ὂν καὶ ὄρθριον, καὶ πρὸς ἐλευθερίαν τετραμμένον, μαστιγούμενον καὶ τυπτόμενον, καὶ ἐν θήραις καὶ ὀρειβασίαις καὶ ἄλλοις παντοδαποῖς πόνοις παιδευόμενον, ἐπειδὰν ἱκανῶς τοῦ [*](12 συμβουλευσάμενος τῷ Ἀπόλλωνι ut Diogenes or. 36. 5 b || 19 μαστιγούμενον sq. vi. or. 19. 5 e; 32. 10 b μάστιγες αὗται sq. || 20 ἐν θήραις καὶ ὀρειβασίαις vi. or. 17 2 b; 28. 1 c; 32. 10 b) [*](4 προσφερομένῳ ϛ(θ) corr. Dav def. Markl. || 7 ὃς σοῦ (ironice) Hob. ὅσου RM οὐ σοῦ N α(δ Δ) ὅς (tamquam per ditto- graphiam intrusum) del. Schenkl || 10 μαντεύσομαι α(δ Δ) cum Herodoto | ἢ ἄνθρωπον] ἠὲ καὶ ἄνδρα Duk. || 13 κατεστήσατο Markl. Reiskc (Duk.) || 16 μὲν 〈ἀφῆκεν ἵνα〉 οἱ Duk. | εἵλωτες α(δ Δ) | ἔχωσι α(δ Δ) || 18 ἔγγησον codd (sine acc. R) corr. Sal- masius (Epist. ad P. Putean. ΙIl 1614) ἐνοχῆς Scaliger Heins. ἐκ γῆς H unde ἀνάγκης Markl. ἐκ γενετῆς Reiske | ὄρθιον α(δ Δ) sed vi. ad p. 219. 17 || 19 τεθραμμένον φ α(δ Δ))

πείθεται τῷ θεῷ; Εἰ δὲ ἐγεώργουν Λακεδαιμόνιοι, τίς ἂν ὑπὲρ αὐτῶν Λεωνίδας ἐν Θερμοπύλαις παρετάξατο; τίς ἂν Ὀθρυάδας ἐν Θυρεᾷ ἠρίστευεν; Ἀλλʼ οὐδὲ Βρασίδας γεωργὸς ἦν, οὐδʼ ὁ Γύλιππος ἐκ ληΐου ὁρμηθεὶς Συρακοσίους ἔσωζεν, οὐδὲ Ἀγησίλαος ἐξ ἀμπέλων ὁρμηθεὶς Τισσαφέρνους ἐκράτει, καὶ τὴν βασιλέως γῆν ἕτεμνεν, καὶ Ἴωνας καὶ Ἑλλήσποντον ἐλευθέρου· οὐκ ἀπὸ σμινύης ὁ Καλλικρατίδας, οὐκ ἀπὸ σκαπάνης ὁ Λύσανδρος, οὐκ ἀπὸ ἀρότρου ὁ Δερκυλλίδας.

Θητικὰ [*](102 b)ταῦτα, εἰλωτικά· ταῦτα ὑπὸ ἀσπίδων σώ ζεται, τούτων δόρατα ὑπερμαχεῖ, ταῦτα δουλεύει τοῖς κρατοῦσιν.

Αὕτη ἡ ἐν ὅπλοις ἀρετὴ καὶ τὴν Ἀθηναίων γῆν ἔτεμνεν, καὶ τὴν Ἀργείων ἐδῄου, καὶ Μεσσηνίους ἐλάμβανεν· ἐπεὶ δʼ ἐξέκαμεν αὕτη τοῖς Σπαρτιάταις, τὰ μὲν ὅπλα ἀπέθεντο, ἐγένοντο δὲ ἐξ ἐλευθέρων γεωργοί.