Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

ἐν δὲ ἀνθρώπῳ ἐπειδὰν ἴδῃ κάλλος ἔμπνουν καὶ νοερὸν καὶ ἀρετὴν προοιμιαζόμενον, καὶ τὴν μνήμην ἐγείρει, καὶ ἐρᾷ νέου, φασὶ μὲν τοῦ ὁρωμένου, [*](2. 3 τοῦ δὲ κάλλους τούτου sq. vi. or. 20. 9 a ἄγαλμα sq. 3 ἐπὶ ποταμὸν sq. vi. or. 11.11 b || 8 τῷ καλλίστῳ sq. cf. Dio Chrys. XII 52 ὕλῃ τε ἐπιτερπεῖ χρησάμενος ἀνδρός τε ἐποίεις μορφὴν ὑπερφυῆ τὸ κάλλος sq et ὅτι τὸ οἰκεῖον καὶ τὸ πρέπον ἐξεῦρες σχήματός τε καὶ μορφῆς sq. || 9. 10 αὐτῷ τῷ καλῷ scil. θεῷ nam ξυνάπτει τῷ θείῳ ἡ ἀθάνατος ψυχῆς φύσις or. 6. 4g 10 ἄγαλμα sq. vi. or. 20. 9 a ἄγαλμα sq. ||12 φυτὸν sq. vi. or. 20.9 b || 16 τὴν μνήμην ἐγείρει sq. cf. Plut. am.21 ὁρατοῦ σώματος ἐντυχὼν κάλλει καὶ χρώμενος οἷον ὀργάνῳ τινὶ τῆς μνήμης Sq.) [*](1 φανέν Hob. φανῇ codd. (δ Δ) φανερόν Meiser νοήσῃ Dav. 〈νοήσας〉 ἀποθρώσκοντα Heins. 〈πρὸς〉 ἀποθρώσκοντα Reiske (Duebn.) || 4 φυτὸν εὐβλαστότατον R! || 5 ἀλλ᾿ — 6 ἀμβλύτα- τον om. α(δ) || 6 ἐστὶν 〈αὐγὴ καθαρὰ〉 αὐτοῦ Meiser || 6 7 ἐπι- φοιτῶσα φύσις (μοῖρα) τὴν αθ (Heins.) μόνῳ φοιτᾷ γὰρ τὴν H unde εἰκὼν ἐπιφοιτῶσα τῇ (γῇ) Dav. ἀμιγὴς (vel ὁλόκληρος) ἐπιφοιτῶσα τὴν Markl. (Duebn) || 7 γῆν 〈ἰδέα〉, ἴδοις Schenkl 9 συγγενῶς Reiske | αὐτοῦ δ || 9.10 τοῦ καλοῦ α(δ) || 10 τοῦτο 〈ὁ〉 νοῦν Markl. (Duebn.) 11 τῆς τέχνης Markl. || 15 προοιμιζόμενον (suprascr. α) R! || 16 ἐρᾷ νέου, φασὶ Hob. ἐρᾶν οὔ φασι codd. ἐρᾶν οὔ φησι α(θ) ἐρᾶν φησι Reiske ἐρᾷ πρόφασιν Markl. (Duebn.) 16 p. 266 1 ἐρωμένου MN)

266
τὸ δὲ ἀληθὲς ἐρᾷ κάλλους ἀληθεστέρου.

Διὰ ταῦτα καὶ Σωκράτης ἐώρα τὰ καλὰ τῶν σωμάτων, καὶ ταχέως ἔβλεπεν, καὶ πάντα ἔβλεπεν· οὐκ ἐλάνθανεν δὲ αὐτὸν κάλλος, οὐκ ἐν παλαίστρᾳ καταδεδυκός, οὐκ ἐν Ἀκαδημίᾳ πλανώμενον, οὐκ ἐν συμποσίοις εὐωχούμενον· ἀλλ᾿ οἷα θηρευτὴς δεινός, διὰ σωμάτων ἀνθρωπίνων διετέλει μεμνημένος κάλλους ἀληθινοῦ.

[*](κβ)

Ὅτι πάσης τῆς διὰ λόγων εὐφροσύνης ἡ διὰ φιλοσόφων λόγων ἀμείνων.

Διηγεῖται Ὅμηρος περὶ Ὀδυσσέως, ὅτι χήτει νεὼς ἐπὶ σχεδίας πλέων, χειμῶνος ἐπιγενομένου, σκεδασθείσης τῆς σχεδίας, νηχόμενος, ὑποβαλλούσης αὐτῷ κρήδεμνον [*](12 διηγεῖται sq. spectat ἀπορίαν de Ulixe voluptatis lauda- tore Homericam cf Ps. Plut.150 Lucian. paras. 10 etiam Crateris ep. 19 Plat. republ. III 390 a 14 ὑποβαλλούσης . . κρήδεμνον sq. vi. or. 38. 7 c) [*](2 ἑώρα] ἐθήρα Orelli || 3 καὶ πάντα ἔβλεπεν om. ΜΝφα(δ) καὶ πάντῃ ἐβλεπεν Orelli || 4 παλαίστραις α(δ) | καταδεδυκώς MN ἀποδεδυκός Markl. || 5 Ἀκαδημείᾳ Duebn ||6 δεινὸς 〈διώκων καλούς〉 διὰ Meiser) [*](Codices RMNα (= Stephanus) φ (= Paccius); H (teste Davisio)) [*](11 in mge ὑπολαβὲ· λυσιτελεστέρα γὰρ (rubr. col) M || 12 in mge προτραπεὶς συνέπηξε τὴν σχεδίαν εἶτα ταύτης σκεδασθείσης ἀφῆκεν ἑαυτὸν εἰς τὸ πέλαγος (rubr. col.) M) [*](8 ΚΒ΄ R! || 10 in mge κβʹ R! | ὅτι — 11 ἀμείνων H (nisi quod 10 ἢ pro ἡ) MN add. λόγος ιβ΄ φα || 13 14 σχεδασθείσης ΜΝα(δ) corr. Schottus κεασθείσης (vel σχισθείσης) frustra Steph. )

267
τῆς Λευκοθέας, ἐκπεσὼν εἰς τὴν Φαιάκων γῆν, ἱκετεύσας βασιλικὴν παρθένον, κομισθεὶς ὑπ᾿ αὐτῆς εἰς τὸ ἄστυ, τυχὼν αἰδοῦς παῤ Ἀλκίνου, κοινωνεῖ τῆς ἑστίας τοῖς Φαιάκων ἀρίστοις, καὶ μετὰ τοῦτο ἐνάρχεται τῶν πρὸς τὸν Ἀλκίνουν λόγων ὡδί πως·

῾ Ἀλκίνοε [*](98a)βασιλεῦ, καλὸν μὲν ἀκούειν ἀοιδοῦ | ἀγαθοῦ, οἷος οὗτος, τὴν τέχνην θεῖος· τί γὰρ ἂν εἴη χαριέστερον τέλος δήμου εὐθυμουμένου, καὶ δαιτυμόνων οἴκοι, ᾠδῆς ἀκροωμένων, καθημένων ἑξῆς, καὶ τραπέζης ἀφθόνου,

καὶ κρατῆρος μεστοῦ;’ Ἐρωτῶ δὴ τὸν Ὀδυσσέα ‘Τί ἡγεῖ εἶναι τὴν εὐφροσύνην, ὦ σοφώτατε ἀνδρῶν; τράπεζαν μεστὴν κρεῶν καὶ σίτου, καὶ κρατῆρας πλήρεις, καὶ οἶνον διαχεόμενον, καὶ ἐπὶ τούτοις ᾄδοντα ἀοιδόν, οἵας ἐκεῖνος ᾠδὰς ᾖδεν, (θ 75) νεῖκος Ὀδυσσῆος καὶ Πηλείδεω Ἀχιλλῆος; ἢ αὖ κοῖλον ἵππον, ἔνθα εἰσδύντες οἱ ἄριστοι τῶν Ἑλλήνων, εἰς τὸ ἄστυ εἰσενεχθέντες, προχυθέντες τοῦ ἵππου, μεθύουσιν ἐπιθέμενοι, εἷλον τὸ ἄστυ; (ι 11) Τοῦτο τί σοι κάλλιστον ἐνὶ φρεσὶν εἴδεται εἶναι;

Δειός τις εἶ, ὦ σοφώτατε Ὀδυσσεῦ, ἐπαινέτης [*](2 ἱκετεύσας βασιλικὴν παρθένον vi. or. 14 5 c || 10 ἐρωτῶ δὴ τὸν Ὀδυσσέα sq. ut or. 7.1 b; 18 5 a cf. etiam Muson. (Henne) 48.9 || 12 κρεῶν καὶ σίτου spectat Homeri versus σίτου καὶ κρειῶν, μέθυ δ᾿ ἐκ κρητῆρος ἀφύσσων sq. (ap. Plat republ. III 390 a) quibus ipse utitur or. 1. 3 a) [*](τί γὰρ — 9 ἀκροωμένων v (: τέλη)) [*](1 ἐμπεσὼν Ϛ(δ Δ°) corr. Reiske || 3 Ἀλκινόου ΜΝφ(Δ°) 5 Ἀλκίνου (i. e. Ἀλκίνουν) ΜΝ Ἀλκίνοον φ(Δ°) || 7 γὰρ ἂν εἴη Rv γὰρ εἴη ΜΝφα(δ Δ°) corr. Markl. || 7.8 τέλος χαριέστερον ν 11 ἡγεῖται ΜΝ ἥγησαι α(δ) ἡγῇ Δ || 12 κρατῆρας πλήρεις Hob (cum σ² ,in crateribus plenis“) κρατῆρα πλήρης RMN κρατῆρα πλήρη α(δ Δ) | 15 Ὀδυσσῆος (η in ras.) R! | Ἀχιλλῆος R! MN Ἀχιλῆος certt. (δ Δ) cum Homero || 16 εἰσδῦντες R || 17 προχν- θέντες 〈δὲ〉 τοῦ α(δ) || 19 τοῦτό τι α(δ Δ) τουτοῒ (vel τοῦτο τοι) Reiske |σοι] μοι Homerus)

268
εὐφροσύνης δημωδέστατος, οἵαν καὶ βάρβαρος ἀνὴρ ἐπαινέσαι, καὶ ἄρτι ἐκ Βαβυλῶνος ἥκων, συνήθης πολυτελεῖ τραπέζῃ καὶ οἴνῳ χεομένῳ πολλῷ καὶ ᾠδῇ αὐτοσχεδίῳ· καὶ ταῦτα, ὡς φῆς, ὑπεριδὼν παῤ ἄλλοις [*]( Ed. Duebn. p. 112)τοῦ μελιηδέος λωτοῦ καὶ τῆς Σειρήνων ᾠδῆς.’