Dialexeis

Τὸ δὲ ἔθος ἄλλο ἄλλῳ. Αὐτίκα Ἕλληνες μέν, καὶ Πέρσαι, καὶ Λυδοι, καὶ Φοίνικες, καὶ εἴ τι δὴ ἄλλο γένος, [*](1 αἱ τροφαὶ sq. vi or. 23. 5 b || 2 ἐπεφημίσθη φέρειν ἡ γῆ sq. vi. or 36. 1 e ||2. 3 τοὺς καρποὺς αὐτομάτους vi. or. 23. 5 b cf. Ovid. metam. 1 102 ‘per se dabat omnia tellus’ 3 οὐδὲν ἔδει γεωπονίας vi. or. 36. 1 e cf. Ovid. metam. 1.101 Lu- cian. Saturnal. 7 ὁ ἐπ᾿ ἐμοῦ (scil. Κρόνου) βίος, ὁπότε ἄσπορα καὶ ἀνήροτα πάντα ἐφύετο αὐτοῖς ib. 20 || 6 καρυκείαν Σκελικήν sq. vi. or. 30 5 g etiam or 32. 3 b || 10 κἂν μεταθῇς sq. ut or. 17.2c || 10.11 τραπέζας. Σικελικὰς per proverbium cf. Suid. s. v Themist. or 20. 238 Lucian. dial. mort. 9. 2 Aristid. or. 46 208 Diog. Laert. VI 2 Plat. republ. III 404 d) [*](14 γίγνεται — 18 γένος v (: αὐτίκα)) [*](6 in mge καρυκείαν σικελικήν | συβαριτικὴν χλιδήν (schol. recent.) R!) [*](1 ὄχναι θ || 6 Συβαριτικὴν (αριτι in ras.) R! || 7 τρυφήν (ν in ras. ex σ) R! | ὀνόματα Markl. (Duk. Duebn.) || 8 ἰδίαν φα(δ) || 9 τὴν (ante τροφὴν) om. θ corr. Duk. |\ 10 τὴν (ante ἡδονὴν) del. Reiske || 11 〈τοῖς〉 Σικελιώταις Reiske(Duk.) || 13 με- τέβαλεν α(δΔ) || 17 αὐτίκα 〈γὰρ〉 Ἕλληνες v || 18 δὴ] δὲ α(δ)om. ν )

Σκυθῶν δὲ οἱ μὲν πολλοὶ γάλακτι βιοτεύουσιν, ὅσα οἱ ἄλλοι ἐπὶ οἴνῳ· τοῖς δὲ αἰ μέλιτται καθηδύνουσι τὸ πόμα, ἐπὶ πετρῶν [*]( Ed. Duebn. p.110) καὶ δρυῶν διαπλάττου |σαι τοὺς σίμβλους·

εἰσὶν δέ, [*](96 b) οἳ τῇ παρὰ τῶν νυμφῶν ὀχετείᾳ καὶ ἐπιρροῇ οὐδὲν λυμαίνονται, ἀλλ᾿ αὐτοφυεῖ προσχρῶνται ποτῷ 5 ὕδατι·

ἓν δέ τι, οἶμαι, Σκυθῶν γένος πίνουσιν μὲν ὕδωρ, ἐπειδὰν δὲ αὐτοῖς δέῃ τῆς κατὰ μέθην ἡδονῆς, νήσαντες πυράν, θυμιῶντες εὐώδεις βοτάνας, περικαθίσαντες ἐν κύκλῳ τῇ πυρᾷ, ὡς περὶ κρατῆρα, εὐωχοῦνται τῆς ὀδμῆς, καθάπερ οἱ ἄλλοι τοῦ ποτοῦ, καὶ μεθύσκονταί γε ὑπ᾿ αὐτῆς, καὶ ἀναπηδῶσιν, καὶ ᾄδουσιν, καὶ ὀρχοῦνται.

Τί δή μοι βούλεται ἡ περίοδος τοῦ λόγου; ἐνδείξασθαι ὑμῖν διάκρισιν καλοῦ καὶ ἡδονῆς.

Τίθει γάρ μοι, κατὰ δὲ τὸ ἀναγκαῖον καὶ τὸ αὐτοφυὲς τῆς τροφῆς [*](4 Σκυθῶν οἱ πολλοὶ scil. οἱ Γαλακτοφάγοι cf. Strab. 7. 300 Ptolem 6. 14. 12 || 10 ἓν δέ τι . . Σκυθῶν γένος scil. Μασσαγέται cf. Herod l 201 sq. schol. ad Lucian. ver. hist. l 30) [*](11 ἐπειδὰν — 14 τῆς ὀδμῆς ν (: νήσαντες)) [*](2 βότρυν (in ras. ex βο | βοτρυν) R | εὐπρεπίσαντες (pr. man.) R || 5 ὅσα ὡς οἱ N ὅσῳ οἱ M ὡς οἱ φα(θ) || 7 διαπλάτ- τουσι Dav. et Oxniensis || 8 οἱ R | τῇ παρὰ] παρὰ τῇ MΝ α(δ) παρὰ del. Heins. (οἵ) περ τῇ Steph. |ἐπιροῇ R! || 11.12 ἡδονησ|ή- σαντες R! || 12 πυρᾶ v |θυμιῶντες εὐώδεις] θυμιώδεις ν καίοντες εὐώδεις α(δ) quod priori quam sibi finxit Maximi editioni attri- buit Markl. | βοτάνας (βοτα in ras.) R! ||13 ὡς περὶ ob. ὥσπερ codd (δ Δ) | κρατῆρος MN φα(δ) κρατῆρι Hv(Δ) ||14 ὀσμῆς Mv 15 ἀναπηδῶσιν (δω in ras.) R! 17. 18 ἐνδείξασθαι (ιξα in ras.) R! || 19 κατὰ (τα in ras) R! | δὲ om. α(δ) (κατά) γε Markl. Schenkl μὲν Reiske (Δ))

Οὕτω δὴ τούτων ἐχόντων, γίγνεται ὁ μὲν ἔρως λόγος, καὶ ἀρετή, καὶ τέχνη· λόγος μὲν ὁ κατὰ τὴν ἀλήθειαν, ἀρετὴ δὲ κατὰ τὴν διάθεσιν, τέχνη δὲ κατὰ τὴν εὐστοχίαν τοῦ καλοῦ· ἐπιθυμίαι δὲ ἡδονῶν, ἄλογοι ἀλόγων.

Ἐπεὶ τοίνυν τὸ καλὸν εἶναι δεῖ καλόν, ἵν᾿ ἔρωτα ποιῇ, ποῖόν τι εἶναι αὐτὸ φῶμεν, καὶ πῶς ποιοῦν; Βούλει σοι λέγω

κατὰ τὴν Σωκράτους μαντείαν; Ὡς τὸ καλὸν αὐτὸ ἄρρητον ὂν καὶ ὀφθαλμῶν κρεῖττον ἡ ψυχὴ τεθεαμένη πάλαι, καὶ ὀνειρώττουσα αὐτοῦ τὴν μνήμην, ἐν τῇ δεῦρο συνουσίᾳ οὐ πάντῃ ἐναργῶς ὁρᾷ, ἅτε ἀπολελειμμένη αὐτοῦ καὶ τῷ χωρίῳ καὶ τῇ τύχῃ, καὶ ἀπεξενωμένη ἐκείνων τῶν θεαμάτων εἰς τὸν ἐν γῇ τόπον, καὶ περιβεβλημένη πολλὴν καὶ παντοδαπὴν ἰλύν, ὑφ᾿ ἧς [*](97a)ταράττεται, συνδεδεμένη ἀσαφεῖ | βίῳ καὶ συγκεχυμένῳ, [*](Μ΄) καὶ μεστῷ ταράχου καὶ πλημμελείας πολλῆς·

ἡ [*](8 ἄλογοι ἀλόγων ut or. 5. 1 g (de fortuna) vi. etiam simil. or. 7. 5 a vers. finem; 16.1 b al. || 11 12 ἄρρητον ὂν quod de deo dicit or. 2.10 a κρείττων sq. or. 11.9 d ||12.13 ἡ ψυχὴ τεθεαμένη πάλαι nam erat iam antequam in terram venit vi. or. 10. 2 a sq. || 13 ὀνει- ρώττουσα sq. v or. 16. 6 d ὀνείρῳ sq. ||16 ἐκείνων τῶν θεαμάτων vi.or.9. 6 e ἐποπτεύει sq. etiam or. 10. 9 e vers. finem || 17 περιβε- βλημένη sq. vi. or 10. 3 e cf. Plat. Alcib. II 150 Dio Chrys. XII 36 Apul. flor l (218 Colv.) ‘profecto verissime poeta egregius dixit velut nebulam nobis ob oculos effusam’ || 18 ταράττεται cf. Plat Phaed. 27 (79c) Albin. 25 | συνδεδεμένη sq. vi. simil or. 10 9 b) [*](4 εἶναι del. Markl. 〈καὶ οὐκ〉 εἶναι φα(δ) | μόνον H (Δ) 6 ὁ (ante κατὰ) om. α(δΔ) | 8 ἐπιθυμίαι φα(δΔ) ἐπιθυμία codd. 10 ποιοῦν a ποιόω derivari iubet Reiske || 14 δεῦρο 〈πρὸς τὸ σῶμα〉 συνουσίᾳ Reiske | πάντῃ (τῃ in ras. ex τι) R! || 17 ἰλήν M ὕλην φ Heins. ἀχλύν Markl. || 18 in mge Μ΄ (num. quaternionis) R! )

Καθάπερ τῶν ποταμῶν οἱ γενναιότατοι ἐξιόντες ἐπὶ τὴν θάλατταν κατὰ μὲν τὴν πρώτην ἐκβολὴν σώζουσιν τὸ ῥεῦμα ἀμιγὲς ἄλλῃ φύσει πικροτέρᾳ, καὶ τοῖς ναύταις θαλαττίοις προσπλεύσασιν ἀκραιφνὲς ποτόν· προελθόντες δὲ οἱ ποταμοὶ πόρρω καὶ εἰσπεσόντες εἰς πέλαγος πλατύ, καὶ παραδόντες τὸ ῥεῦμα ἀνέμοις καὶ κύμασιν καὶ ζάλῃ καὶ κλύδωνι, ἠφάνισαν δι᾿ ἐπιμιξίαν τὴν ἀρχαίαν φύσιν·

οὕτω καὶ τὸ κάλλος τὸ ἄρρητον καὶ ἀθάνατον ἔρχεται μὲν πρῶτον δι᾿ οὐρανοῦ καὶ τῶν ἐν αὐτῷ σωμάτων, καὶ εἰσπεσὸν ἐκεῖ, ἀκραιφνὲς μένει καὶ ἀμιγὲς καὶ ὁλόκληρον· ἐπειδὰν δὲ ὑπερκύψῃ τοῦ οὐρανοῦ εἰς τὸν δεῦρο τόπον, ἀμβλύνεται καὶ ἀμαυροῦται· καὶ μόλις ἂν αὐτοῦ γνωρίσαι τὴν ἐπιρροὴν πλὴν ναύτης θαλάττιος, συνήθης τῷ ποταμῷ, διὰ μνήμης ἔχων τὴν ἐκείνου φύσιν, ὁρῶν αὐτὴν ἀμυδρὰν ἐν γῇ πλανωμένην καὶ ἀνακεκραμένην ἀλλοτρίᾳ φύσει·

ὁ δέ, ἐπειδὰν ἐντύχῃ, καὶ γνωρίσῃ καὶ ἴχνος αὐγῶν [*](1 ἡ . . τοῦ καλοῦ φύσις sq. vi. or 11.11 b καλὸν μὲν γὰρ sq. 9 πέλαγος πλατύ vi. or. 30 2 b 37. 8 a || 11 οὕτω καὶ τὸ κάλλος sq. simil. cf. Themist. 13 169 a || 12 13 δι᾿ οὐρανοῦ καὶ τῶν ἐν αὐτῶ σμάλων scil ἄστρων vel deorum visibilium vi. or. 11. 12 a et d) [*](4 καθάπερ 11 φύσιν p) [*](1 φύσις] ῥύσις Reiske || 2 ἠρέμαι R! || 4 τῶν (ante ποταμῶν) in ras R! 〈γὰρ〉 τῶν Markl (Duk.) || 5 ἐμβολὴν M (pr.man) φ? 7 (et 13. 14) ἀκραιφνὲς (αι in ras.) R! || 8 δὲ οἱ ποταμοὶ — 9 πλατύ om. p || 10 κύμασιν p cum R! καὶ ζάλῃ καὶ κλύδωνι om. p 14.15 ὑποκύψῃ Markl ὑπεκκύψῃ Reiske (Duebn.) || 16. 17 ἐπιρροὴν 〈πλὴν〉 ναύτης Hob 17 συνήθης — 18 φύσιν iuter 20 ὁ δέ et ἐπειδὰν ponunt φα(δ Δ) || 20 καὶ (ante ἴχνος) del Meiser sed est ‘vel’ non ‘et’ | αὐγῶν Hob. αὐτῶν RMN αὐτῷ Schenkl αὐτοῦ α(δ Δ) et ita Meiser)

Τοῦ δὲ κάλλους τούτου ἔλθοι μὲν ἄν τις μοῖρα καὶ ἐπὶ ποταμὸν εὐροώτατον, καὶ ἐπὶ φυτὸν εὐβλαστότατον, καὶ ἐπὶ ἵππον γενναιότατον, ἀλλ᾿ ὅ, τι περ κάλλους ἀργότατον [*](Ed. Duebn p. 111) καὶ ἀμβλύτατον·

εἰ δέ τις ἐστὶν αὐτοῦ ἐπιφοιτῶσα τὴν γῆν, ἴδοις ἂν ταύτην οὐκ ἄλλοθι, ἢ ἐν ἀνθρώπῳ, [*](97 b) τῷ καλλίστῳ καὶ | νοερωτάτῳ γηΐνων σωμάκαὶ τῷ ψυχῆς μεμοιραμένῳ συγγενοῦς αὐτῷ τῷ καλῷ.