Dialexeis
Maximus of Tyre
Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.
Ὦ πάντων ἀνθρώπων ἀνοητότατε, νεκρὸν ἀνορύττεις· οὐ γὰρ ἂν ἔτλης θίγειν σαρκὸς ἄρρενος, κἀθικτοῦ χρήματος σαρκὶ ἄρρενι· ἄδικος ἡ μῖξις· ἄγονος ἡ συνουσία· ἐπὶ πετρῶν σπείρεις, ψάμμους ἀροῖς. Μετένεγκε τὰς εὐφροσύνας ἐπὶ τὴν φύσιν, τρέψον ἐπὶ τὴν γεωργίαν τοὺς ὀφθαλμούς, ἐγκάρποις ἥσθητι ἡδοναῖς, (Ψ 303) ὥς κε μὴ ἄσπερμος γενεὴ μετόπισθεν ὄληται.
[*](6 ὦ πάντων sq. Herod. I 187 εἰ μὴ ἄπληστός τε ἔας χρημά- των καὶ αἰσχροκερδής, οὐκ ἂν νεκρῶν θήκας ἀνέῳγες || 10. 11 κατορωρυγμένου sq. vi. supra § b || 14 ἄγονος ἡ συνουσία· ἐπὶ πετρῶν σπείρεις cf. Plat. legg. 838 Lucian. am. 20 κατὰ πετρῶν δέ, φασίν, ἀγόνων σπείραντες ὀλίγης ἡδονῆς ἀντικατηλλάξαντο μεγάλην ἀδοξίαν id quod illustratur similitudine cicadum cf. Plut am. 21 οἱ παίδων δεόμενοι μᾶλλον ἢ γυναικῶν ὥσπερ οἱ τέττιγες εἰς σκίλλαν ἢ τι τοιοῦτο τὴν γονὴν ἀφιᾶσιν in malam partem versum e Plat symp. 191 c)[*](6 in mge σημείωσαι (schol recent.) R!)[*](4 βασιλεὺς 〈ὁ〉 τὴν Markl. (Duebn.) improb. Schenkl || 5 ἐπι- γράμματι Reiske | ὃ] ὁ Ϛ(δ Δ) || 7 ἐν νεκροῦ 〈νεκροῦ〉 Hob. ἐκ νε- κροῦ νεκροῦ (del. ἐν) φα(δ Δ) | θιγεῖν Duebn. || 9 ὑπ᾿ Να (δ Δ°) |ἀκορέστου] ἀκολάστου Markl. || 10 αὐτὴν α(δ Δ°) || 13 κἀ- θικτοῦ RMN (= καὶ ἀθίκτου ut recte monuit Schenkl) ἀθίκτου φα(δ Δ) | 14 μίξις α(δΔ°) ||17 ἡσθήτι : || 18 ὥς κε(ν MN)] ὄφρα Homerus | μετόπισθεν] ἄφαντος Homerus)Ἔτι περὶ ἔρωτος δ᾿
Οὐκ ἔστ᾿ ἔτυμος λόγος, λέγει που τῶν αὐτοῦ ἀσμάτων ὁ Ἱμεραῖος ποιητής, ἐξομνύμενος τὴν ἔμπροσθεν ᾠδήν, ἐν ᾗ περὶ τῆς Ἑλένης εἰπεῖν φησὶν οὐκ ἀληθεῖς λόγους· ἀναμάχεται οὖν ἐπαίνῳ τὸν ἔμπροσθεν ψόγον.
Δοκῶ δή μοι, κατὰ τὸν ποιητὴν ἐκεῖνον, δεήσεσθαι καὶ αὐτὸς παλινῳδίας ἐν τοῖς περὶ τοῦ ἔρωτος λόγοις· θεὸς γὰρ καὶ οὗτος, καὶ οὐχ ἧττον τῆς Ἑλένης ἐπιτιθέναι δίκην τοῖς πλημμελοῦσιν εἰς αὐτὸν ἐρρωμενέστατος.
Τί δὴ οὖν ἐστιν [*](94 b)τὸ πλημμέ |λημα, ὅπερ καὶ ἀναμαχέσασθαι λίαν φημὶ ἡμᾶς δεῖν; ὂν καὶ μέγα καὶ δεόμενον γενναίου ποιητοῦ καὶ τελέστου, εἰ μέλλοι τὶς ἱκανῶς ἐξευμενιεῖσθαι ἀδέκαστον δαίμονα, οὐ τρίποδας ἑπτὰ δούς, οὐδὲ χρυσοῦ τάλαντα δέκα, οὐδὲ γυναῖκας Λεσβιάδας, οὐδὲ [*](4 οὐκ ἔστ᾿ ἔτυμος λόγος palinodia Stesichori e Plat. Phaedr. 242d cf. epist. lII 319e vi. etiam or. 5. 1d || 16 οὐ τρίποδας ἑπτὰ δοὺς sq. scil. dona Croesi regis vi. or. 5 2 a cf Lucian. Char. (503) Athenaeus VI 231f) [*](Codices RMNα (Stephanus) φ (= Paccius); H (teste Davisio)) [*](5 in mge τὸν Στησίχορον φησίν (schol. vet. b) R! τὸν σι- μωνίδην φησιν (rubr colore) M) [*](1 ΚΑ΄ R! || 3 ἔτι περὶ ἔρωτος δ᾿ τοῦ αὐτοῦ περὶ ἔρωτος τέταρτος MV ἔτι περὶ ἔρωτος λόγος ιαʹ φα || 5 αὑτοῦ α(δ Δ) || 11 καὶ (ante οὐχ om. ΜΝφα(δ) |τῆς Ἑλένης om. ΜΝα(δ) 12 ἐς α(δ) |δὴ] δὲ φα(δ) || 13 λίαν] δεῖν Dav. Markl (Duebn.) λίαν 〈δεῖν〉 Schenkl || 14 δεῖν; ὂν Hob. δεινὸν codd (δΔ) 15 τελεστοῦ α(δ Δ) || 16 ἐπιτάδους (sine acc.) ΜΝ om σ²)
Τοιαύτην φασὶ καὶ τὸν Ἀνακρέοντα ἐκεῖνον τὸν
Τήῖον ποιητὴν δοῦναι δίκην τῷ ἔρωτι. Ἐν τῇ τῶν [*](Ed. Duebn. p.108)Ἰώνων ἀγορᾷ, ἐν Πανιωνίῳ, ἐκόμιζεν τιτθὴ βρέφος· ὁ δὲ Ἀνακρέων βαδίζων, μεθύων, ἰάχων, ἐστεφανωμένος, σφαλλόμενος, ὠθεῖ τὴν τιτθὴν σὺν τῷ βρέφει, καί τι καὶ εἰς τὸ παιδίον ἀπέρριψεν βλάσφημον ἔπος·
ἡ δὲ γυνὴ ἄλλο μὲν οὐδὲν ἔχαλέπηνεν τῷ 5 Ἀνακρέοντι, ἐπεύξατο δὲ τὸν αὐτὸν τοῦτον ὑβριστὴν ἄνθρωπον τοσαῦτα καὶ ἔτι πλείω ἐπαινέσαι ποτὲ τὸ παιδίον, ὅσα νῦν ἐπηράσατο.
Τελεῖ ταῦτα ὁ θεός· τὸ γὰρ παιδίον ἐκεῖνο δὴ αὐξηθὲν γίγνεται Κλεόβουλος ὁ ὡραιότατος, καὶ ἀντὶ μικρᾶς ἀρᾶς ἔδωκεν ὁ Ἀνακρέων Κλεοβούλῳ δίκην δι᾿ ἐπαίνων πολλῶν.
Τί κωλύει, εἰ δεῖ καὶ ἡμᾶς ἀναμαχέσασθαι τήμερον, κατὰ τὸν Ἀνακρέοντα ἐκεῖνον δοῦναι δίκην τῷ ἔρωτι αὐτοὺς ἑκόντας γλώττης ἀδίκου; τὸ φάναι, ὅτι ὁ ἔρως ἐπὶ μοιχείαν ἀνάπτει, ὥσπερ τὸν Ἀλέξανδρον, ἢ ἐπὶ [*](1 λόγον λόγῳ vi. or. 11. 1 a; 16 1 b al. || 19 Ἀλέξανδρον vi. or 20. 7 a) [*](3 in mge περὶ ἀνακρέοντος καὶ τῆς κατευξαμένης αὐτοῦ γυναι- κός (schol vet. u) R! || 5 in mge ἴωνες πάνιον (sic) 13 Κλεόβουλος (schol. recent.) R!) [*](1 πονηρὸν χρηστῷ α(δ Δ) || 2 ἐξαλείψας (ει in ras.) R! ||5 Πα- νιωνίῳ Scaliger Leopardus (Emendat. XVIII 28) Sopingius (ad Hesych s. v.) Heins. (Δ) Πανίῳ codd. (δ) || 6 ἰάχων (vel ἰάκχων) Hob. ἄκων codd (δ Δ°) ᾄδων Markl. Dav. (Duebn.) αὔθων (= ὑβριστὴς) Schenkl || 6. 7 ἐστεφανωμένος del. Reiske ante ἄκων posuit Heins. || 12 ἐπῃράσατο R || 14 μικρᾶς] μιᾶς Markl 16 〈εἰ〉 δεῖ Hob. δὴ R (suprascr. man antiqua) H(Δ) om. certt (δ) | ἀναμαχέσασθαι RH(Δ) om. certt (δ) || 17 κατά 〈τε〉 Schenkl 〈καὶ〉 κατὰ Reiske (Δ) || 18 τὸ 〈γὰρ〉 φάναι α(δΔ) 19 μοιχείαν (ειαν in ras.) R! |ἀνά|νάπτει (per dittographiam) R! )
Ὁ ἔρως ἄλλού του ἔρως, ἢ κάλλους ἐστίν; οὐδαμῶς.
Σχολῇ γὰρ ἂν εἴη ἔρως, εἰ μὴ κάλλους εἴη. Ὁπόταν λέγωμεν ἐρᾶν χρημάτων Δαρεῖον, ἢ Ξέρξην τῆς Ἑλλήνων γῆς, ἢ [*](95a)Κλέαρχον πολέμου, ἢ Ἀγησίλαον τιμῆς, |ἢ Κριτίαν τυραννίδος, ἢ Ἀλκιβιάδην Σικελίας, καὶ Γύλιππον χρυσίου, ἆρα κάλλος τὶ ὁρῶντες ἐμφαινόμενον, τὴν πρὸς αὐτὸ ἐπαγωγὴν ἔρωτα ἐπονομάζοντες, ἕκαστον τούτων ἐρᾶν φαμέν, τὸν μὲν τοῦδε, τὸν δὲ τοῦδε, ἄλλον ἄλλου; πολλοῦ γε καὶ δεῖ.
γὰρ ἂν τὰ αἴσχιστα τῶν ἐν ἀνθρώποις πραγμάτων τῷ μὴ προσήκοντι ὀνόματι ἐπικοσμοῦντες πλημμελοῖμεν ἂν εἰς τὸ ἀληθὲς αὐτό. Ποῦ γὰρ ἢ ἐν χρήμασιν κάλλος, τῷ 5 πάντων πραγμάτων ‘καλλίστῳ’; ἢ ἐν πολέμῳ, τῷ πάντων ἀβεβαιοτάτῳ; ἢ ἐν τυραννίδι, τῷ πάντων ἀγριωτάτῳ; ἢ
[*](1 Ξέρξην vi. or. 20. 7 c || 1. 2 Κριτόβουλον vi. or. 20. 8 a 3 ὁ ἔρως sq. cf. Plat symp. 201 a ἀλλ᾿ εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει, ἄλλο τι ὁ ἔρως κάλλους ἂν εἴη ἔρως, αἴσχρους δ᾿ οὐ sq. || ὁ ὁπόταν sq. vi. or. 23.6 d || 8 Ἀλκιβιάδην Σικελίας vi. or. 7. 4 g; 11. 6 d; 27. 6 c etiam simil. or. 23. 6 f ἐπιθυμοῦσιν Ἀθηναῖοι)[*](5 λέγωμεν — 9 χρυσίου p)[*](8 in mge Γύλϊππος (schol. recent.) R! || 16 καλλίστῳ] in mge κακίστῳ (man. posteriore sed antiqua))[*](1. 2 Κριτόβουλον] Κριτίαν Dav. || 2 καὶ (ante ἀνατιθέναι) om. Δ | πρᾶγμαθεον (suprascr. ἄ man. antiqua) R! πρᾶγμά ἐστιν ἄθεον Reiske | 〈τοῦτο δὲ〉 πῶς Reiske || 4 σχολὴ R || 5 ὁπόταν R ὁπότ᾿ οὖν certt. (δ Δ) | λέγωμεν R λέγομεν certt (δ Δ) 8 καὶ| ἢ Markl || 9 τὶ] τινι (vel πῃ) Reiske | ὁρῶντας Meiser 12 〈καὶ〉 ἄλλον α(δ) || 15 ποῦ R! MN πῶς φα(δ Δ) || 16 καλ- λίστῳ (scil. ex hominum, non e Maximi sententia)] κακίστῳ φα (δ Δ) ἀβεβαιοτάτῳ Reiske ||16. 17 ἀβεβαιοτάτῳ] κακίστῳ Reiske )ἐν χρυσῷ, τῷ πάντων γαυροτάτῳ; Σκελίαν δὲ εἴ μοι λέγοις, ἢ τὴν Ἑλλήνων γῆν, ἐλπίδας λέγεις ἡδονῶν, κάλλος δὲ οὐδαμοῦ·
εἰ δέ μοι, νὴ Δία, τὴν Αἰγυπτίων γῆν λέγοις τὴν τὰς πυραμίδας ἔχουσαν τὰς μεγάλας, καὶ τὸν πολύν ποταμόν, οὐδὲ ταύτην λέγεις ἔχουσαν τὸ καλόν, οὐδὲ Βαβυλῶνα αὐτὴν τὴν εὐτειχοτάτην, οὐδὲ Μηδίαν τὴν εὐιπποτάτην, οὐδὲ τὴν Φρυγῶν γῆν τὴν εὐβοτωτάτην, οὐδὲ Σάρδεις τὰς εὐχρυσοτάτας. Ἕκαστον γὰρ τούτων τοσούτου δεῖ εἶναι καλόν, ὅσουπερ καὶ ἡδύ· μᾶλλον μὲν ἡδύ τῷ δυναμένῳ πορίσασθαι ἐξ αὐτοῦ ἡδονήν, ἢ καλὸν τῷ μὴ δυναμένῳ ἐξ αὐτοῦ ὄνασθαι·
οὐδὲν γὰρ καλὸν ἐπιβλαβές, οὐδὲ [εἰς] σφαλερόν, οὐδὲ εἰς μοχθηρίαν συντελοῦν, οὐδὲ εἰς δυστυχίαν ἄγον, οὐδὲ εἰς συμφορὰν ειραγωγοῦν, οὐδὲ εἰς μετάγνωσιν τελευτῶν.