Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

ὁ μὴ κυβερνητικώτατος ἐξίσταται τῆς αὐτοῦ ἔδρας τοῖς ἀτεχνοτάτοις, καὶ ὁ στρατηγὸς ἐξίσταται τῆς ἀρχῆς τοῖς ἀναρχοτάτοις;

Τ δὲ καὶ τὴν ἀρχὴν σεμνὸν τὸ τἀληθῆ εἰδέναι, καὶ τεταμιεῦσθαι ἐν τῇ ψυχῇ θησαυρὸν ἄγονον καὶ ἀργὸν καὶ ἄκαρπον, μηδὲν αὐτῆς ὀνίνασθαι |

[*](Ed. Duebn p. 85)

μέλλοντα μηδὲ ὠφελήσειν ἑτέρους; πλὴν εἰ μὴ καὶ [*](74 b) ἀκοὴ καλόν, | ἵνα ἔχωμεν, οὐχ ἵνα ἁρμονίας καὶ φωνῆς συνῶμεν· καὶ ὄψις καλόν, ἵνα ἔχωμεν, οὐχ ἵνα ἴδωμεν τὸ τοῦ ἡλίου φῶς· καὶ ὁ πλοῦτος καλόν, κἂν ἔχει τὶς αὐτὸν κατορύξας ἐν γῇ, θησαυρὸν ἀργόν.

Συνελόντι δʼ εἰπεῖν, τίς ὄνησις τοῦ εἰδέναι, εἰς ἅπερ συντελεῖ τὸ εἰδέναι; τίς χρεία ἰατρῷ τῆς τέχνης, μὴ ὑγιάζοντι κατὰ τὴν τέχνην; τίς χρεία Φειδίᾳ τῆς τέχνης, μὴ προστιθέντι αὐτὴν τῷ ἐλέφαντι καὶ τῷ χρυσῷ; Σοφὸς ἦν δήπου καὶ ὁ Νέστωρ·

ἀλλὰ ὁρῶ τὰ [*](6.7 ἄγονον καὶ ἀργὸν καὶ ἄκαρπον ═ or. 11. 5 e ἐκτετμη- μένον sq. or. 34. 4 a vers. finem ‖ 13 τίς ὄνησις sq. vi. or. 27. 3 a cf. Erict. diss. l 1.1 Stob. ecl. II 130 Hierax ap. Stob fl. 9. 58 Muson. ap. Stob. fl. 29 78 14 ἰατρῷ sq. vi. or. 27 3 a Stob. ecl. lI 130 Muson. ap. Stob. fl. 29. 78 ‖ 15 Φειδίᾳ vel in universum ἀγαλματουργικῇ ut or. 27. 3a vers. finem cf. Hierax ap. Stob. fl.9. 58) [*](14 τίς χρεία — 17 χρυσῷ n) [*](1. 2 ὁ φρόνιμος] ὁμόφρονος B ‖ 2 ἔχων; οὐκ ἄλλος· τί οὖν Reiske ὁ μὴ] μὴ ὁ φσ(Δ) 4 στρατηγικὸς Markl. (Daebn.) στρα- τηγικώτατος μὴ Reiske | ἀναρχικώτατος harkl. ‖ 6 ψυχ (ῇ in ras ex ῆς) R! ‖ 7 καὶ ἀργὸν om. B μηδʼ Reiske | αὐτοῖς BN αὐτοῦ φα(θ) αὐτὴν (ὀνήσειν) vel αὐτῶν (ὀνῆσαι) Dav. ὀνήσασθαι MN α(θ) ὀνήσειν Reiske ‖ 8 ὀφελήσειν R! ‖ 10 συνιῶμεν α(θ) ‖ 11 ἔχει R! (postea mutatum) B (vi ad p. 98.14) ἔχῃ cett. (δ Δ) ‖ 13. 14 〈μὴ〉 εἰς ἅπερ BB 〈εἰ μὴ〉 εἰς ἅπερ (ἔργα) Hahn cum Knebelio (Dav.2) 〈μὴ ποιοῦντα (vel ἐργαζομένῳ)〉 εἰς ἅπερ Heins ‖ 14 συν- τελεῖ (ει in ras) R! | ἰατρῷ τῆς] ἰατρικῆς B ‖ 17 χρυσῷ] χρησμῷ B )

190
τῆς σοφίας ἔργα, σωτηρίαν στρατοπέδου, εἰρήνην πόλεως, παιδῶν πειθώ, δήμου ἀρετήν.

Σοφὸς ἦν ὁ Ὀδυσσεύς· ἀλλʼ ὁρῶ τὰ ἔργα, τοῦτο μὲν ἐν γῇ, τοῦτο δὲ ἐν θαλάττῃ· (α 3) πολλῶν δʼ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα, καὶ νόον ἔγνω, (α 5) ἀρνύμενος ἤν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων.

Καὶ πρὸς τούτῳ ἔτι ἦν σοφὸς ὁ Ἡρακλῆς· ἀλλὰ οὐχ αὑτῷ σοφός, ἀλλὰ ἐπὶ πᾶσαν γῆν καὶ θάλατταν ἡ σοφία ἔτεινεν. Οὗτος ὁ θηρίων καθάρτης, οὗτος ὁ τυράννων σωφρονιστής, ὁ δουλείας ἐλευθερωτής, ὁ ἐλευθερίας νομοθέτης, ὁ δικαιοσύνης βεβαιωτής, εὑρετὴς νόμων, ἀληθευτὴς λόγων, κατορθωτὴς ἔργων.