Dialexeis

Ἤδη δὲ καὶ τοῦ ἀναγκαίου ἡ γνώμη μαντικῇ δηλωτική.

Πῶς καὶ τίνα τρόπον ἐκατέρα; Αὐχμοὺς μέν, καὶ ἀνομβρίας, καὶ σεισμοὺς γῆς, καὶ πυρὸς ἐκβολάς, καὶ πνευμάτων ἐμβολάς, καὶ ἀέρων μεταβολὰς οὐ θεὸς οἶδεν μόνος, ἀλλὰ καὶ ἀνθρώπων ὅσοι δαιμόνιοι.

Οὕτω καὶ Φερεκύδης σεισμὸν Σαμίοις προεμήνυσεν, [*](8 τὸ πλῆθος τῶν μάντεων scil. divinationis artificiosae coniectura hominum nitente de qua cf. Cicer. de div. l 6.11 Ps. Plut. vit. Hom. 212 al. || 11 τὸ ἐφʼ ἡμῖν . . μέρος . . τῆς εἱ- μαρμένης vel τοῦ ὅλου cuius saluti subiectum est vi. or. 41. 4 g etiam or. 38. 5 e || 15 αὐχμοὺς sq. scil. exempla τῶν ὕλης παθῶν vi. or. 5. 4g etiam or 41. 4h || 19 Φερεκύδης . . Ἱπποκράτης . . Τι-) [*](6 ξυνείς] αἰσθανόμενος Hahn || 7 αἰσθανόμενος] ξυνείς Hahn || 11 τοῖς (ις in ras.) R! | ὅσον] ὂν α(θ) || 13 στήσεται (αι in ras.) R! | ἢ μὴ] ἡμῖν Schenkl sed vi. or. 17. 2h etiam infra § VII f | βουλεύσεται] βουλὴ ἔσεται α(θ) 〈ἡ γνώμη〉 βουλεύσεται Duebn. || 14 ἀναγκαίου] ἀνθρώπου Duk. | ἡ (ante γνώμη) nescio unde om. θ | μαντικὴ B et ita Schenkl 〈καὶ ἡ〉 μαντικὴ φα (Δ) 〈ᾗ καὶ ἡ〉 μαντικὴ Reiske sed nil mutandum esse docet p. 160. 1 sq. || 15 ἑκάτερα Schenkl || 16 ἐπομβρίας HB(Δ) ὑπερομβρίας Schenkl om. σ2 || 17 ἐκβολάς N συμβολάς B || 18 ἀνθρώπων (ρωπων in ras.) R!)

Πῶς δὲ δὴ καὶ θεὸς τῶν ὅσα ἐφʼ ἡμῖν καταμαντεύεται; (Eur. Phoen. 18) Μὴ σπεῖρε τέκνων ἄλοκα δαιμόνων ἄτερ, ὁ θεὸς λέγει· (Eur. Phoen. 19) ἢν γὰρ φυτεύσῃς παῖδα, ἀποκτενεῖ σε ὁ φῦς· ταῦτα λέγει μέν, ἀλλὰ οἶδεν ἀνδρὶ συμβουλεύων ἀκολάστῳ καὶ ἀκρατεῖ μέθης, καὶ διὰ τοῦτο προλέγει τὴν συμφοράν, ἧς παρέσχεν μὲν τὴν ἀρχὴν ὁ Λάϊος, ἐγνώρισεν δὲ τὴν αἰτίαν ὁ θεός.

[*]((cf. Herodot. l 53))

Εἰ δὲ ἀπαλλάξεις τῆς συμπλοκῆς καὶ διοικίσεις [*](μήσιος exempla divinationis humanae sicut Bacis Epimenides Sibylla cf. Cicer. de div. I 18.34) [*](5 μὴ σπεῖρε sq. cf. Lucian. lup. conf. 13 (636) τὸ μὲν γὰρ τοῦ Λαΐου καὶ γέλοιον τὸ μὴ σπεῖρε sq. Chrysipp. (Gercke Chrys. 117) || 13 Κροῖσος sq. vi. or. 5. 2a cf. Cicer. de div. l 19.37 ‘quae Croeso Pythius Apollo, ut de naturali divinatione dicam, re- sponderit quis ignoret’ Lucian. lup. conf. 14 (636)) [*](5 ἄλοκα] in mge ἄλοξ, ἡ αὔλαξ (vet. schol. a) R) [*](1. 2 λιμόν Nα(δ) || 2 Τιμήσιος RHB Τιμάσιος cett. (δ) Τιμη- σίας Heins. || 3 ἄλλοι Δ⁰ (cum H?) | τὰ ὅσα θ (err. typ. ex Lario- tiana) || 5 σπεῖρε (ε in ras.) R! σπείρη B | ἄτερ] βίᾳ περ B βίᾳ Dav.2 cum Euripide || 7 ἢν] εἰ Nα(δ) cum Euripide | φυ- τεύσεις BNα(δ) φυτεύσῃ Duk. τεκνώσεις Euripides | παῖδα M cum R! παῖδʼ cett. (δΔ) cum Euripide | σε N cum R! σ᾿ cett. (δ Δ) cum Euripide || 8 φῦς R φύς cett. (δ Δ) Euripides || 15 πεί- σεται (αι in ras.) R! || 16 συμπλοκῆς] μαντικῆς B | διοικήσεις R Dav.2 διακίσεις α Heins. διασχίσεις Steph. (δ))

Οἶκος οὗτος εἷς θεῶν καὶ ἀνθρώπων, οὐρανὸς καὶ [*](67b) γῆ, δυοῖν ἑστία ἢ ὀχήματα, τὰ | ἀθάνατα.

Ὧν τὸν μὲν νέμονται θεοὶ καὶ θεῶν παῖδες, τὴν δὲ ὑποφῆται θεῶν, ἄνθρωποι, οὐ ‘χαμαιεῦναι’, καθʼ Ὅμηρον, (Π 235) οὐδὲ ‘ἀνιπτόποδες’, ἀλλὰ ἄνω εἰς τὸν οὐρανὸν ὁρῶντες ὀρθῇ τῇ ψυχῇ, καὶ ἀνηρτημένοι τῇ γνώμῃ πρὸς τὸν Δία. Διέλαχον δὲ αὐτῶν τοὺς βίους ἐπιστάται θεοί·

γῆν τε γὰρ θεοὶ ἐπιβόσκονται, σώζοντες τὰ τῆς γῆς ἔγγονα, οὐχ ὁρώμενοι, οὐδὲ τοξεύοντες, ἢ τιτρωσκόμενοι, [*]((E 341)) οὐ γὰρ σῖτον ἔδουσ᾿, οὐ πίνουσʼ αἴθοπα οἶνον.

Ἄνθρωποι δὲ εἰς τὸν οὐρανὸν ἀφορῶντες, θέμις [*](3 οἶκος οὗτος sq. similitudinem suppeditaverunt stoici cf. Zeller III 1. 301 Wendland ad Phil. de prov. 10. 1 Rohdich de Max. Tyr. p. 33 adn. 3 vi. etiam or. 32. 9 d ὡς οἶκον ἕνα || 4 ὀχήματα scil. θεῶν cf. Plat. Phaedr. 247 b || 5 θεῶν παῖδες vi. or. 11. 5 a et 12 a οὐ γὰρ sq. | ὑποφῆται θεῶν cognomen philosophorum vi. or. 11. 6 e || 9 ἐπιστάται θεοί scil. daemones vi. or. 8. 8 b vers. finem cf. Plut. defect. orac. 436 f δαίμονες ἐπιστάται καὶ περίπολοι καὶ φύλακες sq. || 11 οὐχ ὁρώμενοι nam invisibilium genus deo- rum efficiunt daemones vi. or. 11. 12 a τοῦτο μὲν sq. et quae ibi adnotavi | τοξεύοντες τιτρωσκόμενοι spectat θεῶν πάθη vi. or. 4. 4 b cf. Xenophan. ap. Sext. Emp. math. lX 193 (Diels Vorsocr. 53) hyp. l 154 Plut. defect. orac. 417 e Dio Chrys 12. 62 Lucian. lup. conf. 8 (632) necyom. 3 (459) Cicer. nat. deor. l 16. 42) [*](1 καὶ (ante διέλυσας) om. α(θ) add. Dav.2 || 3 4 καὶ γῆ (αι in ras.) R! || 4 ἑστία ἢ (in ras. ex ἑστίαν) R! ἐστὶν ἀεὶ MN (ἑστία καὶ in mge) ἑστίαι καὶ φα(δ Δ) ἑστίαιν Schenkl | οἰκήματα Heins. | τὰ (ante ἀθάνατα) del. Markl. (Duebn.) et ita Schenkl τὸν in ras. R! τὸ MN || 8 ὀρθοὶ MNφα(δ) | ἀνηρτημένη Reiske 9 αὐτῶν (ων in ras. ex ον) R! || 10 τε] μὲν Reiske | σώζοντες (τες in ras. ex ται) R! | τὰ τῆς γῆς in ras. R! || 11 ἔγγονα] ὄρ- γανα B | οὐχ ὁρώμενοι] οὐκ ὀδυρόμενοι Markl. οὐ χολούμενοι Hahn prob. Rohdich. (p. 48 adn. 5))