Pyrrhoniae Hypotyposes

αἱ δὲ Ἀμαζόνες καὶ ἐχώλευον τὰ ἄρρενα τῶν ὑπ’ αὐτῶν γεννωμένων ὑπὲρ τοῦ μηδὲν ἀνδρεῖον αὐτὰ ποιῆσαι δύνασθαι, περὶ πόλεμον δὲ ἔσχον αὐταί, τοῦ ἐναντίου [*](23 post φιλοφρονησάμενος fort. inser. ὠνείδισε vel simile quid coll. Thuc. I 5, 2 || διὰ τὸ ὑποπτεύειν G: sed propter id quidem suspicdbatur Τ 24 τὸ add. coll. p. 170, 5. 9. 13. 171, 14 || post κλέπτειν Gen. inser. μὲν 25 θεὸν om. M 28 κλέψαντας MEAB: κλέπτας L ὁ ἔντος Brunck: ἐντὸς G: interius Τ || κάλλιπον Τ (dimisi): κάλλιπεν G 7 ὐπ’ αὐτῶν Τ (ab eis): περὶ αὐτὰς G: παρ’ αὐταῖς Bekk. 9 ἔσχον G: hahebant se T: εἶχον vel ἐσχόλαζον Bekk. dub. at cf. p. 177, 13.)

οὕτω καὶ τὰ περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων καὶ τοῦ κατὰ τὴν ἀνδρείαν καλοῦ πολλὴν ἀνωμαλίαν ἔχει. Καὶ τὰ περὶ εὐσεβείας δὲ καὶ θεῶν <θεραπείας> πεπλήρωται πολλῆς διαφωνίας. θεοὺς γὰρ οἱ μὲν πολλοί φασιν εἶναι, τινὲς δὲ οὐκ εἶναι, ὥσπερ οἱ περὶ Δ ιαγόραν τὸν Μήλιον καὶ Θεόδωρον καὶ Κριτίαν τὸν Ἀθηναῖον. καὶ τῶν εἶναι θεοὺς ἀποφηναμένων οἱ μὲν τοὺς πατρίους νομίζουσι θεούς, οἱ δὲ τοὺς ἐν ταῖς δογματικαῖς αἱρέσεσιν ἀναπλασσομένους, [*](19a) ὡς Ἀριστοτέλης (cf.fr. 26 Rose) μὲν ἀσώματον εἶπεν εἶναι τὸν θεὸν καὶ πέρας τοῦ οὐρανοῦ, Στωικοὶ (Stoic. fr. I 159 et II 103 Arn.) δὲ πνεῦμα διῆκον καὶ διὰ τῶν εἰδεχθῶν, Ἐπίκουρος (p. 355, 7 Us.) δὲ ἀνθρωπόμορφον, Ξενοθάνης (cf. A33 Diels) δὲ σφαῖραν ἀπαθῆ.