Regnorum III (Regum I In Textu Masoretico)

καὶ εἶπεν Κύριε [*](Α) [*](8 οπιανοντο Α | εξω] + καὶ εγενοντο εκει εως της ημερας ταυτης Α 9 α 1°] ας Α | Μωσης Α | εν Χ.] pr εκει Α | στηναι Α | δοξα] om των Α 10 οικον] + κݲυݲ Α 11 εδυναντο Α | στηκειν] στηναι Α |δοξα] seq ras 1 lit in A | οικον] + κݲυݲ 14 και 1°] pr τοτε ειπεν Σαλωμων· κݲςݲ ειπεν| του σκηνωσαι εν γνοφω· οικοδο|μησα οικον κατοικητηριον σοι| εδρασμα της καθεδρας σου αιωνος· Α | ειστηκει B ab 15 τω στοματι] om τω Α 16 om και εξε- λεξαμην εν Ιερουσ. μειναι το ον. μου εκει Α | om επι Α 17 του πατρος] pr Δݲαݲδݲ Α | Ιݲσݲλݲ sup ras A 1 18 του οικοδ.] om του Α 19 συ ουκ] πλην ου συ Α 20 ελαλησεν 2°] + κݲςݲ Β ab (superscr) A 22 ανεστη] σστη Α)

ἅ ἐφύλαξας τῷ δούλῳ σου Δαυεὶδ τῷ πατρί μου· καὶ γὰρ ἐλάλησας ἐν τῷ στόματί σου, καὶ ἐν χερσίν σου ἐπλήρωσας ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη.

καὶ νυν, Κύριε ο θεὸς Ἰσρήλ, φύλαξον τῷ δούλῳ σου τῷ Δαυεὶδ τῷ πατρί μου ἃ ἐλάλησας αὐτῷ λέγων Οὐκ ἐξαρθήσεταί σου ἀνὴρ ἐκ προσώπου μου καθήμενος ἐπὶ θρόνου Ἰσραήλ, πλὴν ἐὰν φυλάξωνται τὰ τέκνα σου τὰς ὁδοὺς αὐτῶν τοῦ πορεύεσθαι ἐνώπιον ἐμοῦ καθὼς ἐπορεύθης ενώπιον ἐμοῦ.

καὶ νῦν, Κύριε ὁ θεὸς Ἰσραήλ, πιστωθήτω δῆ τὸ ῤῆμά σου τῷ Δαυεὶδ τω πατρί μου.

ὅτι εἰ ἀληθῶς κατοικήσει ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ οὐκ ἀρκεσουσίν ἐπὶ τῆς γῆς; εἰ ὁ ουρανὸς καὶ ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ οὐκ ἀρκέσουσίν σοι, πλὴν καὶ ὁ οἶκος οὖτος ὃν ᾠκοδόμησα τῷ ὀνόματί σου;

καὶ ἐπιβλέψῃ ἐπὶ τὴν δέησίν μου, Κύριε ὁ θεὸς Ἰσραήλ, ἀκούειν τῆς τέρψεως ἦς ὁ δοῦλός σου προσεύχεται ἐνώπιόν σου πρὸς σὲ σήμερον,

τοῦ εἶναι ὀφθαλμούς σου ἠνεῳγμένους εἰς τὸν οἶκον τοῦτον ἡμέρας καὶ νυκτός, εἰς τὸν τόπον ὃν εἶπας Ἔσται τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ, τοῦ εἰσακούειν τῆς προσεχχῆς ἦς προσεύχεται ὁ δοῦλός σου εἰς τὸν τόπον τοῦτον ἡμέρας καὶ νυκτός.

καὶ εἰσακούςῃ τῆς δεήσεως τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ, ἃ ἂν προσεύξωνται εἰς τὸν τόπον τοῦτον· καὶ σὺ εἰσακούςῃ ἐν τῷ τόπῳ τῆς κατοικήσεώς σου ἐν ουρανῷ, καὶ ποιήσεις καὶ ἵλεως ἔσῃ.

ὅσα ἂν ἁμάρτῃ ἕκαστος τῷ πλησίον αὐτοῦ, καὶ ἐὰν λάβῃ ἐπ’ αὐτὸν ἀρὰν τοῦ ἀρᾶσθαι αὐτόν, καὶ ἔλθῃ καὶ ἐξαγορεύσῃ κατὰ πρόσωπον τοῦ θυσιαστηρίου σου ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ·

καὶ σὺ εἰσακούσει ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ποιήσεις, καὶ κρινεῖς τὸν λαόν σου Ἰσραήλ, ἀνομηθῆναι ἄνομον, δοῦναι τὴν ὁδὸν αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αῦτοῦ, καὶ τοῦ δικαιῶσαι δίκαιον, δοῦναι αὐτῷ κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ.

ἐν τῷ πταῖσαι τὸν λαόν σου Ἰσραὴλ ἐνώπιον ἐχθρῶν ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι, καὶ ἐπιστρέψουσιν καὶ ἐξομολογήσονται τῷ ὀνόματί [*](23 ανω] α sup ras Aa? | τη καρδια] om τη Α 24 μου] + οσα ελαλησας Α αυτω Α | om γαρ Α | τω στοματι] om τω Α 25 τω Δαυειδ] om τω Α 26 πιστωθητω] πιστωθη Α | τω Δαυειδ] ο ελαλησας τω δου|λω σον Δαδ· Α 27 ο θεος] om o Α | ο ουρανος 2°] om o A | om Κυριε Α | τερψεως] + και της προσευχης Α 29 ανεωγμενους Α | ημερας και νυκτος (1°)]ν. και ημ. Α | ο δουλος σ. προσευχ. Α 30 δεησεως] φωνης Α | om και του λαου σου Α | προσευξωνται] προσευχωται Α | ουρανω] pr τω Α | ποιησης Α 31 επ| αυτον Β* ε|π αυτον Βb | αρασθαι] αρασασθαι Α 32 εισακουση Βab A | ανο|νθηναι Α | δικαιωσυνην Α 33 επιστρεψουσιν] + προς σε Α)

καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἁμαρτίαις τοῦ δούλου σου Ἰσραήλ, καὶ ἀποστρίψεις αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν ἣν ἔδωκας τοὶς πατράσιν αὐτῶν.

ἐν τῷ συσχεθῆναι τὸν οὐρανὸν καὶ μὴ γενέσθαι ὑετὸν ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι, καὶ προσεύξονται εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἐξομολογήσονται τῷ ὀνόματί σου, καὶ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν ἀποστρέψουσιν ὅταν ταπεινώσῃς αὐτούς·

καὶ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἁματρίαις τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ· ὅτι δηλώσεις αὐτοῖς τὴν ὁδὸν τὴν ἀγαρὴν πορεύεσθαι ἐν αὐτῇ, καὶ δώσεις ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν ἥν ἔδωκας τῷ δούσῳ σου ἐν κληρονομίᾳ.

λιμὸς ἐὰν γένηται, θάνατος ἐὰν γένηται, ὅτι ἔσται ἐνπυρισμός, βροῦχος, ἐρυςίβη ἐὰν γένηται, καὶ ἐὰν θλίψῃ αὐτὸν ἐχθρὸς αὐτοῦ ἐν μιᾷ τῶν πόλεων αὐτοῦ, πᾶν συνάντημα, πᾶν πόνον,

πᾶσαν προσευχήν, πᾶσαν δέησιν ἐὰν γένηται παντὶ ἀν- θρώπῳ, ὡς ἂν γνῶσιν ἕκαστος ἁφὴν καρδίας αὐτοῦ, καὶ διαπετάσῃ τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οἶκον τοῦτον·

καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου καὶ ἵλεως ἔσῃ, καὶ ποιήσεις καὶ δώσεις ἀνδρὶ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καθὼς ἂν γνῷς τὴν καρδίαν αὐτοῦ, ὅτι σὺ μονώτατος οἶσας τὴν καρδίαν πάντων υἱῶν ἀνθρώπων,

ὅπως φοβῶνταί δε πάσας τὰς ἡμέρας ὅσας αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ τῆς γῆς ἦς ἔδωκας τοῖς πατράσιν ἡμῶν.

καὶ τῷ ἀλλοτρίῳ ὅς οὐκ ἔστιν ἀπὸ λαοῦ σου οῦτος ,

καὶ ἥξουσιν καὶ προσεύξονται εἰς τὸν τόπον τοῦτον·