Regnorum I (Samuelis I In Textu Masoretico)

καὶ νῦν ἰδοὺ ἐγὼ γινώσκω ὅτι βασιλεύων βασιλεύσεις, καὶ στήσεται ἐν χερσίν σου βασιλεία Ἰσραήλ.

καὶ νῦν ὄμοσόν μοι ἐν Κύρῳ ὅτι οὐκ ἐξολεθρεύσεις τὸ σπέρμα μου ὀπίσω μου, καὶ οὐκ ἀφανιεῖς τὸ ὄνομά μου ἐκ του οἴκου τοῦ πατρός μου.

καὶ ὤμοσεν Δαυεὶδ τῷ Σαούλ. καὶ ἀπῆλθεν Σαοὺλ εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ, καὶ Δαυεὶδ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ ἀνέβησαν εἰς τὴν Μεσσαρὰ στενήν.

Καὶ ἀπέθανεν Σαμουήλ, καὶ συναθροίζονται πᾶς Ἰσραὴλ καὶ κόπτονται αὐτόν, καὶ θάπτουσιν αὐτὸν ἐν οἴκῳ αὐτοῦ ἐν Ἁρμαθάιμ. καὶ ἀνέστη Δαυεὶδ καὶ κατέβη εἰς τὴν ἔρημον Μαάν.

Καὶ ἢν ἄνθρωπος ἐν τῇ Μαάν, καὶ τὰ ποίμνια αὐτοῦ ἐν τῷ Καρμήλῳ· καὶ ὁ ἄνθρωπος μέγας σφόδρα, καὶ τούτῳ ποίμνια τρισχίλια καὶ αἶγες χίλιαι. καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ κείρειν τὸ ποίμνιον αὐτοῦ ἐν τῷ Καρμήλῳ·

καὶ ὄνομα τῷ ἀνθρώπῳ Ναβάλ, καὶ ὄνομα τῇ γυναικὶ αὐτοῦ Ἀβειγαία· [*](A 12 ἐν τῆ χειρὶ μου κακία Α | ασεβ. καὶ αθετ.] ἀθετήσεις οὐδὲ ασεβ. A 13 χεὶρ] pr η Α 15 om σὺ 2° Α 17 λάλων τὰ ρ. ταύτα Α Σαουλ τὴν φ. αὐτοῦ Α 18 ἐγὼ] λέγω Α 20 εἰ εὕροιτο] εὔρων A | Α | ανταποτισει] ἀνταποδώσει Α | om ἀγαθὰ Α 21 βασίλεια] 23 Μεσαρας Α XXV 1 αὐτὸν 2°] αὐτοῦ B* αὐτὸν Ραμα Α | Μααν] Φαραν Α 2 ἐν τῆ Μααν] Μαων Α | χίλιαι Α | τὸ ποίμνιον] τα ποιμνια Α 3 Αβειγαια] Αβιραια A)

καὶ ἤκουσεν Δαυεὶδ ἐν τῆ ἐρήμῳ ὅτι κείρει Ναβὰλ ὁ Καρμήλιος τὸ ποίμνιον αὐτοῦ·

καὶ Δαυεὶδ ἀπέστειλεν δέκα παιδάρια, καὶ εἶπεν τοῖς παιδαρίοις Ἀνάβητε εἰς Κάρμηλον καὶ ἀπέλθατε πρὸς Ναβάλ, καὶ ἐρωτήσατε αὐτὸν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου εἰς εἰρήνην,

καὶ ἐρεῖτε τάδε Εἰς ὥρας καὶ σὺ ὑγιαίνων· ὁ οἶκός σου καὶ πάντα τὰ σὰ ὑγιαίνοντα.

καὶ νῦν ἰδοὺ ἀκήκοα ὅτι κείρουσίν σοι νῦν οἱ ποιμένες σου οἳ ἦσαν μεθ’ ἡμῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ, καὶ οὐκ ἀπεκωλύσαμεν αὐτοὺς καὶ οὐκ ἐνετειλάμεθα αὐτοῖς οὐθέν πάσας τὰς ἡμέρας ὄντων αὐτῶν ἐν Καρμήλῳ.

ἐρώτησον τὰ παιδάριά σου, καὶ ἀπαγγελοῦσίν σοι. καὶ εὑρέτωσαν τὰ παιδάριά σου χάριν ἐν ὀφθαλμοῖς σου, ὅτι ἐφ’ ἡμέραν ἀγαθὴν ἥκομεν· δὸς δὴ ὃ ἐὰν εὕρῃ ἡ χείρ σου τῶ υἱῶ σου τῶ Δαυείδ.

καὶ ἔρχονται τὰ παιδάρια καὶ λαλοῦσιν τούς λόγους τούτους πρὸς Ναβὰλ καὶ πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα ἐν τῷ ὀνόματι Δαυείδ· καὶ ἀνεπήδησεν

καὶ ἀπεκρίθη Ναβὰλ τοῖς παισὶν Δαυειδ καὶ εἶπεν τίς ὁ Δαυεὶδ καὶ τίς ὁ υἱὸς Ἰεσσαί; σήμερον πεπληθυμμένοι εἰσὶν οἱ δοῦλοι ἀναχωροῦντες ἕκαστος ἐκ προσώπου τοῦ κυρίου αὐτοῦ.

καὶ λήμψομαι τοὺς ἄρτους μου καὶ τὸν οἶνον μου καὶ τὰ θύματά μου ἃ τέθυκα τοῖς κείρουσίν μου τὰ πρόβατα, καὶ δώσω αὐτὰ ἀνδράσιν οἷς οὐκ οἶδα πόθεν εἰσίν ;

καὶ ἀπεστράφησαν τὰ παιδάρια Δαυεὶδ εἰς ὁδὸν αὐτῶν, καὶ ἀνέστρεψαν καὶ ἦλθον καὶ ἀνήγγειλαν τῷ Δαυεὶδ κατὰ τὰ ῥήματα ταῦτα.

καὶ εἶπεν Δαυεὶδ τοῖς ἀνδράσιν αὐτοῦ Εώσασθε ἕκαστος τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ· καὶ ἀνέβησαν ὀπίσω Δαυεὶδ ὡς τετρακόσιοι ἄνδρες, καὶ οἱ διακόσιοι ἐκάθισαν μετὰ τῶν σκευῶν.

καὶ Ἀβειγαίᾳ γυναικὶ Ναβὰλ ἀπήγγειλεν ἓν τῶν παιδαρίων λέγων Ἴδου Δαυεὶδ ἀπέστειλεν ἀγγέλους ἐκ τῆς ἐρήμου εὐλογῆσαι κύριον ἡμῶν, καὶ ἐξέκλινεν ἀπ’ αὐτῶν.

καὶ οἱ ἄνδρες ἀγαθοὶ ἡμῖν σφόδρα. οὐκ ἀπεκώλυσαν ἡμᾶς οὐδὲ ἐνετείλαντο ἡμῖν πάσας τὰς ἡμέρας ἃς ἦμεν παρ’ αὐτοῖς·

ἐν τῷ εἶναι ἡμᾶς ἐν ἀγρῷ ὡς τεῖχος ἦσαν [*](3 συνέσει] pr τῆ Α | ἀγάθη 2°] κάλη Α | πόνηρος καὶ σκληρὸς Α 5 απεστειλεν Δαδ Α | εἶπεν] + Δᾷδ’ Α 60 οἶκος] pr καὶ B a (superscr Ӄ) Α 8 om σου 1°, 2° Α | τὼ υιω σου] pr τοῖς παισὶν σου Α | τὼ Δαυειδ] om τὼ Α 9 παιδάρια] + Δᾷδ’ Α | om τοὺς λόγους τούτους Α | πρὸς N.] τὼ N. Α | καὶ 3°] κάτα Α 10 ἀπεκρίθη] εἶπεν Α | εἶπεν] ἀπεκρίθη Α | ο Δαυειδ] om ο Α | ο ὑίος] om ο Α 12 ηλθαν Α | τὰ ῥήματα] pr πάντα Α 13 καὶ ανεκαι πε|ριεζωσαντο ἀνὴρ τὴν μαχαι|ραν αὐτοῦ καὶ περιεζώσατο και| Δᾷδ’ μάχαιραν αὐτοῦ· Α 14 Αβιγαια Α (ita ubique) | ἀπέστειλεν Δαδ Α | pr τον Α 15 ἥμιν °] + οὐδὲν Α)

καὶ νῦν γνῶθι καὶ ἴδε τί σὺ ποιήσεις, ὅτι συντετέλεσται ἡ κακία εἰς τὸν κύριον ἡμῶν καὶ εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ· καὶ οὗτος υἱὸς λοιμὸς καὶ οὐκ ἔστιν λαλῆσαι πρὸς αὐτόν.