Fragmenta

[245] [Plut.] cons. ad Apoll. 15 p. 110A [vgl. B 48]

συνεκρίθη καὶ διεκρίθη κἀπῆλθεν ὅθεν ἦλθεν πάλιν, γᾶ μὲν εἰς γᾶν, πνεῦμα δ’ ἄνω· τί τῶνδε χαλεπόν; οὐδὲ ἔν.

[246] Clem. Str. IV 45 (II 268, 20 St.)

ἅ γα φύσις ἀνδρῶν τί ὦν; ἀσκοὶ πεφυσιαμένοι.

[247] Sext. adv. math. I 273 (vgl. Cic. Tusc. I 8, 15)

ἀποθανεῖν 〈μὴ εἶ〉η, τεθνάκειν δ’ οὐκ ἐμίν 〈γα〉 διαφέρει.

[249] Plut. de fort. Al. II 3 p 336B [vgl. 11 Β 24]

νοῦς ὁρῆι καὶ νοῦς ἀκούει· τἆλλα κωφὰ καὶ τυφλά.

[250] Polyb. XVIII 40, 4

νᾶφε καὶ μέμνασ’ ἀπιστεῖν· ἄρθρα ταῦτα τᾶν φρενῶν.

[251] Arist. Metaph. M9. 1068a 16 χαλεπὸν δ’έκ μὴ καλῶς ἐχόντων λέγεν καλῶς κατ’ Ἐπίχαρμσν· ἀρτίως τε γὰρ λέλεκται καὶ εὐθέως φαίνεται οὐ καλῶς ἔχον.

[252] Metaph. Γ5. 1010a 5. S. 11A 15 (S. 44, 16).

[253] Athen. VII 308c 10

τὰ πρὸ τοῦ δύ’ ἄνδρες ἔλεγον, εἶς ἐγὼν ἀποχρέω.

[258] Stob. III 37, 18 H. Vgl. 12 Β 119

ὁ τρόπος ἀνθρώποισι δαίμων ἀγαθός, οἷς δὲ καὶ κακός.

[261] Anecd. Boiss. I 125.

ἐφόδιον θνατοῖς μέγιστόν ἐστιν εὐσεβὴς βίος.