Fragmenta

[262] Arist. Rhet. II 21 , 1394b 13 [ohne lemma]

ἀνδρὶ δ’ ὑγιαίνευν ἄριστόν ἐστιν, ὥς γ’ ἐμὶν δοκεῖ.

[263] Arist. Rhet. II 21, 1394b 25

θνατὰ χρὴ τὸν θνατόν, οὐκ ἀθάνατα τὸν θνατὸν φρονεῖν.

[264] Cic. ad Qu. fr. III 1, 23

γνῶθι πῶς ἄλλωι κέχρηται . . .

[265] Clem. Str. IV 170 II 322, 22 St.)

εὐσεβὴς νόωι πεφυκὼς οὐ πάθοις κ’ οὐδὲν κακὸν κατθανών· ἄνω τὸ πνεῦμα. διαμενεῖ κατ’ οὐρανόν.

[266] — — V 101 (II 393, 10 St.) ὸ μὲν Ἐπίχαρμος (Πυθαγόρειος δὲ ῆν) λέγων

οὐδὲν ἐκφεύγει τὸ θεῖον· τοῦτο γινώσκειν σε δεῖ· αὐτός ἐσθ’ ἁμῶν ἐπόπτης, ἀδυνατεῖ δ’ οὐδὲν θεός.

[267] VI 12 (II 432, 11 St.)

ὡς πολὺν ζήσων χρόνον χώς ὀλίγον, οὕτως διανοοῦ.

[268] — — VI 21 (II 439, 22 St.) Vgl. 1 A1 (I 6, 15). 73a 2. 381

ἐγγύα 〈δ’〉 ἄτας 〈γα〉 θυγάτηρ, ἐγγύας δὲ ζαμία.

[269] — — VII 27 (III 20, 11 St.)

καθαρὸν ἂν τὸν νοῦν ἔχηις, ἅπαν τὸ σῶμα καθαρὸς εἰ.

[270] Cornut. theol. 14

αἴ τί κα ζατῆις σοφόν, τᾶς νυκτὸς ἐνθυμητέον.

[271]

πάντα τὰ σπουδαῖα νυκτὸς μᾶλλον ἐξευρίσκεται.