Ἀνδριάϲ. τὰ εἰϲ αϲ λήγοντα καθαρόν ἐκτεταμένον ἔχοντα τὸ α, εἰ ἔχοι πρὸ τέλουϲ φωνῆεν ἢ φωνήεντα, βαρύνεϲθαι θέλει, δρακοντίαϲ, ὀνοματίαϲ, κοππατίαϲ, Λοξίαϲ, Ἐρυξίαϲ, Βορέαϲ, Ἡρέαϲ, Θαρϲέαϲ, Κρατέαϲ, Μινύαϲ, Φλεγύαϲ, Ἀνδρέαϲ· μυρίον ἐϲτὶ πλῆθοϲ τοιούτων ὀνομάτων ἀδιάπτωτον. ϲημειῶδεϲ ἄρα τὸ ἀνδριάϲ ὀξυνόμενον. οὐκ ἀγνοῶ δὲ ὅτι Ἡλιόδωροϲ ἐβούλετο αὐτὸ περιϲπᾶν· ὁμοίωϲ δὲ καὶ τὸ ἱμάϲ. τὸ δ’ αὐτὸ ἠξίου καὶ Δράκων ὁ Ϲτρατονικεύϲ, ἔτι δὲ καὶ Τυραννίων. οὐκ ἔχει δὲ οὕτω τὰ τῆϲ ἀναγνώϲεωϲ, ὡϲ ἐν ἑτέροιϲ ἐδήλωϲα.
Γουνόϲ. οὐδεμία γενικὴ εἰϲ νοϲ λήγουϲα τῇ ου διφθόγγῳ παραλήγεται, ἀλλὰ μόνη ἡ γουνόϲ·
γόνυ γουνὸϲ ἀμείβων (Λ 547). αἴτιον δὲ τὸ πάθοϲ. οὐ γὰρ εὐθεῖά τιϲ προκατάρχει μονοϲύλλαβοϲ ἡ γοῦν, ὡϲ οἴονται οἱ πρὸ ἐμοῦ. τὰ δὲ εἰϲ νοϲ λήγοντα ὀνόματα διϲύλλαβα
[*](l. 5 Lehrsius διὸ δὴ pro δεῖ δὲ scripsit et post ἑνότηϲ ante παρὰ inseruit. παράϲημον. l. 6 cod. habet παρὰ τὴν εἰϲ οϲ εὐθεῖαν, οὖ τινοϲ ἡ εἰϲ υϲ, Ls. scripsit παρὰ γὰρ τὴν εἰϲ ειϲ εὐθεῖαν, οὐ τὴν εἰϲ οϲ ἢ εἰϲ υϲ. l. 8 pro πέρνη si forte non verum sit, Lehrsius πόρνη scribi posse dicit, potest etiam ex St. B Πέρνη πόλιϲ Θρᾴκηϲ. l. 9 φέρναν cod., Lebrsius coll. Herod. περὶ παθῶν in E. M. 790, 43 scripsit φέρεναν et l. 10 pro ἀλέναν Ἑλέναν, quod Aeoles dixisse probat ut Ἀφρόδιτα coll. Io. gramm. 244 ἔθοϲ ἔχουϲι καὶ τὰ προϲηγορικὰ βραχύνειν, εἰρήνη, ὥρα, ἡμέρα, καὶ τὰ κύρια, Ἀφροδίτα, Ἥρα, Ἑλένα. l. 12 ἢ παρὰ cod., em. Ls. l. 13 ὁ cod., οὐ Bl. l. 15 οὐκ ἀντίκειται inseruit Ls.) [*](l. 22 cod. κοππατίαϲ, Ls. κοππατίαϲ. εὐρυξίαϲ cod., em. Ls. ἡρέαϲ cod., em. Dind. thes. s. Ἡρᾶϲ. l. 23 μηνύαϲ cod., corr. Bl. l. 25 cod. ἡμάϲ, corr. Ls. l. 26 Ϲτρατονίκου cod., em. Ls. Τυραννίκων cod., corr. Bl. l, 27 οὐκ ante ἐδήλωϲα delevit Bl. l. 29 ἡ ante γουνόϲ inseruit Ls. l. 30 cod. γοῦνι, Dind. γόνυ. l. 31 ἤγουν cod., Bl. corr. ἡ γοῦν.) 940
ὀξυνόμενα τῇ o διφθόγγῳ παραληγόμενα ἐπ’ εὐθείαϲ ὁρᾶται, γουνόϲ, ὅθεν δοτκὴ ἡ
γουνῷ ἀλωῆϲ (Ι 530), βουνόϲ, κρουνόϲ. δῆλον οὖν ὅτι ἡ γουνόϲ γενικὴ οὐχ ὑγιαίνει· εὐθείαϲ γὰρ χαρακτῆρα ἀπεδέξατο. ἔϲτι δὲ καὶ ἐπὶ παϲῶν τῶν ἠλογημένων γενικῶν τὸ τοιοῦτον ἐπιδεῖξαι, ὡϲ ὅτι παραβαίνουϲι καὶ τοὺϲ παθοῦϲαι.
Δουρόϲ. οὐδεμία γενικὴ εἰϲ ροϲ λήγουϲα τῇ ου διφθόγγῳ παραλήγεται, ἀλλὰ μόνη ἡ δουρόϲ. αἴτιον δὲ πάλιν τὸ πάθοϲ. ϲυγκοπή γὰρ ἐκ τοῦ δούρατοϲ·
τόφρα δὲ Τυδείδηϲ μετὰ δούρατοϲ ᾤχετ’ ἐρωήν (Λ 357). οὐ γάρ, ὥϲπερ οἴεται ὁ Τρύφων, εὐθεῖά τίϲ ἐϲτι δούρ, κωλυούϲηϲ καὶ τῆϲ ἀναλογίαϲ καὶ τῆϲ χρήϲεωϲ τῶν Ἑλλήνων. ἄμεινον οὖν ἐκδέχεϲθαι τὸ πάθοϲ. ποικίλαι δὲ αἱ φωναί. καὶ γὰρ δορὸϲ καὶ δουρὸϲ εἴρηται.ι καὶ δόρατοϲ καὶ δούρατοϲ καὶ δόρεοϲ, ὡϲ ἐν ἑτέροιϲ ἐδήλωϲα.
Ῥᾶροϲ. οὐδέποτε τὸ ρ ἄρχον ψιλοῦται, ἀεὶ δὲ δαϲύνεται. ϲημειῶδεϲ ἄρα τὸ Ῥᾶροϲ. τὸ γὰρ
ῬαρίδοϲΔῃοῦϲ παρ’ αὐτὸ γέγονε.
Ϲεϲημείωται τὸ Ῥᾶροϲ κατὰ χρόνον. τὰ γὰρ εἰϲ ροϲ διϲύλλαβα τῷ α παραληγόμενα ὀξυνόμενα μὲν ἔχει ἐκτεινόμενον τὸ α, ψαρόϲ, ἔνθεν θηλυκὸν παρὰ Ϲοφοκλεῖ ἐν Ἰνάχῳ ϲατυρικῷ
ναράϲ τε πατρὸϲ κυμάτων ἐπιρροὰϲἐπώμοϲα. λαρόϲ,
λαρὸϲ ἄμηϲ, ἔνθεν τὸ οὐδέτερον
λαρὸν τετυκοίμεθα δόρπον (μ 283). βαρυνόμενα δέ, εἰ καὶ ἀρϲενικὰ ὑπάρχοι ἢ θηλυκά, ϲυϲτέλλειν θέλει τὸ α,
λάρῳ ὄρνιθι ἐοικώϲ (ε 51). φάροϲ, λέγω δὲ τὸ ἀρϲενικὸν ἢ καὶ τὸ θηλυκόν, Κλάροϲ, Κίκανδροϲ (Ther. 958)
[*](l. 11 in Homeri loco ὄφρα scriptum est, quod, ut Ls. dicit, necessarium videtur. l. 12 cod. δουρί, em. Ls. l. 13 ἄμειβον cod., corr. Dind. l. 14 ποικίλαι δὲ αἰ φωναί et l. 15 καὶ δόρατοϲ inseruit Ls. l. 16 cod. Ῥάροϲ et semper hoc accentu. l. 19 δηιοῦϲ, in quo t subscripti memoriam delere nolui. In E. M. 263, 48 Δηώ— διφορεῖται, ϲ φηϲιν ὁ τεχνικόϲ. οἶδε γὰρ ἡ παράδοϲιϲ τὸ η μετά τοῦ ι καὶ χωρίϲ. Fragmentum ex Soph. Triptolemo esse Lsio videtur.) [*](l. 22 λαρόϲ cod., Ls. ναρόϲ. l. 23 cod ἐν ἰνάχω, καὶ ϲαϲχυτρίνων λαρὸϲ εὔτατ’ ἐπὶ κῦμα ἐκροὰϲ ἐπώμοϲα λαρὸϲ ἀνήρ. In verbis καὶ ϲαϲχυτρίνων Dindorfius ϲατυρικῷ latere suspicatus erat verba poetae nondum emendata esse pronunciat Nauckius p. 153; equidem, ne intellectu carentia verba exhiberem, Lehrsii emendationem, quae licet ab ipso pro incertissima habeatur, sensum certe praebet, immutatam recepi, in eo viro clarissimo assentiens pro adiectivi ναρόϲ, non λαρόϲ teste Sophoclem citari et ante λαρὸϲ ἄμηϲ inserendum esse λαρόϲ. l. 32 φάροϲ δὲ λέγω cod., δὲ transposuit Ls.) 941
μνῆϲτιν ἔχοιϲ, τὸν ἔθρεψε Κλάροϲ νιφόεϲϲα πολίχνη, γάροϲ, Αἰϲχύλοϲ Πρωτεῖ ϲατυρικῷ
καὶ τὸν ἰχθύων γάρον, Πάροϲ νῆϲοϲ, ϲπάροϲ, ϲκάροϲ. εἰ δέ τι βαρυνόμενον ἀρϲενικὸν ἔχει τὸ α ἐκτεινόμενον, πάντωϲ ἔχει κοινὸν διὰ τοῦ η, ὥϲπερ τὸ κλᾶροϲ ἐκ τοῦ κλῆροϲ. τὸ δὲ ’Ρᾶροϲ, εἰ μή ἐϲτι Δώριον βαρυνόμενον, ϲυϲτελλέϲθω κατὰ τὴν παραλήγουϲαν· εἰ δὲ ἐκτείνεται ὑγιῶϲ ἡ παραλήγουϲα, ὀξυνέϲθω, ἵνα μιμήϲηται τὸ ψαρόϲ, ναρόϲ, λαρόϲ. ἢ πεμὶ τόνον ἄρα ϲημειῶδεϲ ἢ περὶ χρόνον. ἀλλὰ δῆλον ὅτι περὶ χρόνον. τὰ γὰρ ὀξυνόμενα ἐπιθετικὰ ὑπῆρχον, τοῦτο δὲ κύριον ὄνομα βαρύτονον. ἀλλ’ οὖν γε ἔχομεν καὶ τὸ βᾶροϲ ὁμοίωϲ Ἀττικὸν ὑπάρχον καὶ ἐκεινόμενον τὸ α πρὸϲ ἀντέμφαϲιν τοῦ οὐδετέρου.
Φᾶροϲ. τὰ εἰϲ οϲ λήγοντα οὐδέτερα διϲύλλαβα, εἰ ἔχοι πρὸ τένόμενα τὸ α, ϲυνεϲταλμένον πάντωϲ αὐτὸ ἔχει, εἰ μὴ κατὰ διάλεκτον εἴη, ὥϲπερ τὸ πᾶροϲ·
ἐπὶ γὰρ πᾶροϲ ὀνιαρὸν ἱκνεῖται Ἀλκαῖόϲ φηϲι. τοιοῦτο δέ ἐϲτι καὶ τὸ μᾶκοϲ, δᾶνοϲ. τὸ δὲ πρᾶγοϲ ἤδη καὶ τὸ ῥῆμα δοκεῖ ἔχειν μεταβολήν. ἔϲτω οὖν τῶν ϲυϲτελλόντων τὸ α παραδείγματα πάθοϲ, τάφοϲ. ὅπερ καὶ ἀρϲενικόν ἐϲτι,
ὣϲ οἵγ’ ἀμφίεπον τάφον Ἕκτοροϲ ἱπποδάμοιο (Ω 804), καὶ θηλυκὸν ἐπὶ τῆϲ νήϲου. ὁπότε δὲ ἐπὶ τῆϲ ἐκπλήξεωϲ παραλαμβάνεται γένοϲ ἐπιδέχεται τὸ οὐδέτερον·
ῆ δ’ ἄνεω δὴν ἧϲτο, τάφοϲ δέ οἱ ἦτορ ἵκανε (ψ 93). ἀλλ’ ἴϲωϲ τοῦτο ἀμφίβολον. ὁ μέντοι Ἴβυκοϲ διέϲτειλε τὸ γένοϲ ἐν τῷ πρώτῳ, ϲχεδὸν τὸν Ὁμηρικὸν μεταλαβών· φηϲὶ γὰρ
δαρὸν χρόνον ἧϲτο τάφει πεπηγώϲ· οὕτω γὰρ ἔκλινεν ὡϲ βέλει. ἀναδράμωμεν δὴ ἐπὶ τὰ παραδείγματα· θάλοϲ, δάοϲ, φάοϲ, πάθοϲ, μάθοϲ, Ἀλκαῖοϲ
ἀππατέρων μάθοϲ, νάποϲ, γάνοϲ, ϲάκοϲ, δάκοϲ, βάροϲ. ϲημειῶδεϲ ἄρα τὸ φᾶροϲ ἐκτεινόμενον τὸ α·
[*](l. 1 μηϲτὺν et τὸ cod., corr. Dind. l. 4 πόρνοϲ cod, Πάροϲ Bl. l. 5 κανόνα cod., κοινὸν Ls., κλάροϲ cod., corr. Dind. l. 6 τὸ δηράδοϲ cod., em. Bl. l. 11 βάροϲ cod., corr. Ls. l. 12 ἀντέμφραϲιν cod, em. Ls. l. 13 φάροϲ cod., em. Ls. τὰ εἰϲ ροϲ cod., em. Ls. l. 15 ὥϲπερ τὸ πάροϲ· ἐπὶ γὰρ τὸ πάροϲ ὀνειαρὸν ἱκνεῖται, emendavit Seidlerus. cf. Bergk fr. 98 p. 727 ed. Il.) [*](l. 17 μάκοϲ, δάνοϲ, πράγοϲ· τοιοῦτο δὴ καὶ τὸ ῥῆμα, emendavit Lehrsius collato loco περὶ διχρόνων 295, 15. l. 23 ἥνδανε δὴν ποτὲ cod., em. Dind. versum Homericum indicans. l. 25 μεταβαλών cod., Ls. μεταλαβών significatu: «transtulit in sua» ct. Arist. p. 19 ed. II. l. 26 δαρὸν δάραοι cod., δάραοι ut dittograpbiam eiecit Ls., Bergk. fr. 21 ed. II p. 767, qui in priore editione δαρὸν δαρῷ χρόνον scripserat, exhibuit δαρὸν δ’ ἄνεω χρόνον ἧϲτο τάφει πεπηγώϲ, ut prorsus Ibycus cum Homero consentiret. τάφειϲ codicis iam Bl. emendavit. 28 κάλοϲ cod., Lob. Rhem. 306 θάλοϲ. ψάοϲ cod., Lob. φάοϲ. πάγοϲ cod., Ls. πάθοϲ. l. 30 τόνοϲ cod., Lob. γάνοϲ. τόκοϲ cod., Ls. δάκοϲ, Lob. voluit ῥάκοϲ.) [*](φάροϲ cod., em. Ls.) 942
φᾶροϲ μέν οἱ πρῶτον ἐϋπλυνὲϲ ἠδὲ χιτῶνα (π 173) οἱ μέντοι τραγικοὶ ἐπίϲηϲ ἐκτείνουϲι τοῦ προκειμένου ὀνόματοϲ τὸ α καὶ ϲυϲτέλλουϲι, ὡϲ παρὰ Αἰϲχύλῳ ἐν Ϲαλαμινίαιϲ·
εἴ μοι γένοιτο φᾶροϲ ἴϲον ἐν οὐρανῷ· ἀλλὰ κατὰ ϲυϲτολὴν παρὰ Ϲοφοκλεῖ ἐν Τηρεῖ·
ϲπεύδουϲαν αὐτήν, ἐν δὲ ποικίλῳ φάρει, καὶ ἐν Κρίϲει ϲατυρικῇ
καὶ δὴ φάρει τῷδ’ ὡϲ ἐμῷ καλύπτομαι. παραφυλακτέον ὅτι τὸ φάροϲ τυχὸν ϲυϲτελλομένου τοῦ α ἀναδέχεται πάλιν ἐν διαψόρῳ ϲημαινομένῳ τὰ τρία γένη ὥϲπερ καὶ τὸ τάφοϲ. ἔϲτι γὰρ ἀρϲενικόν· οὕτω γὰρ ὁ Μενελάου ἐκαλεῖτο πρωρεύϲ. ἀλλὰ καὶ τὸ θηλυκὸν ἐπὶ τῆϲ νήϲου ἀπ’ αὐτοῦ τὸ ὄνομα λαβούϲηϲ, ὥϲ φηϲιν Ἑκαταῖοϲ. καὶ οὐδέτερον, ὁπότε ϲημαντικὸν τοῦ ἱματίου ἢ καὶ τοῦ ἀρότρου, ὡϲ κοὶ παρ’ Ἀλκμᾶνι· ἀλλὰ καὶ παρ’ Ἀντιμάχῳ
ἀεὶ φάρεοϲ χατέουϲιν ἑκόντεϲ. οὕτωϲ ἐν τοῖϲ ἀντιγράφοιϲ εὕρηται.
Θάϲϲων. τὰ εἰϲ ϲων λήγοντα ϲυγκριτικὰ διϲύλλαβα, εἰ ἔχοι πρὸ τέλουϲ τὸ α, ϲυνεϲταλμένον αὐτὸ ἔχει. βράϲϲων
ἀλλά τέ οἱ βράϲϲων τε νόοϲ (Κ 226), πάϲϲων
τὸν μὲν Ἀθηναίη θῆκεν Διὸϲ ἐκγεγαυῖαμείζονά τ’ εἰϲιδέειν καὶ πάϲϲονα (ζ 229 —230).τοϲϲοῦτον ὀΐομαι ἢ ἔτι μάϲϲον (Θ 203. ἔνθεν παρ’ Ἐπιχάρμῳ τὸ βάϲϲον. ϲημειῶδεϲ ἄρα τὸ θάϲϲων ἐκτινόμενον τὸ α,
θάϲϲοναϲ ἰρήκων ἔμεναι καλλίτριχαϲ ἵππουϲ (Ν 819) πρόϲκειται δὲ διϲύλλαβα » διὰ τὸ ἐλάϲϲων.
Λουτρόν. τὰ εἰϲ ρον λήγοντα οὐδέτερα μονογενῆ, ἔχοντα πρὸι. τοῦ τέλουϲ ἢ ϲύμφωνον ἢ ϲύμφωνα, βαρύνεϲθαι θέλει, ϲεῖϲτρον, δένδρον, δέρτρον.
δέρτρον ἔϲω δύνοντεϲ (λ 578), φέρτρον,
κείμενον ἐν φέρτρῳ (.Ϲ 236), [*](l. 1 φάροϲ μέν οἱ πρῶτον ἔπλυνεν cod., em. Ls. indicans versum Homericum. l. 4 ἶϲον cod., Ls. eum Hermanno ἴϲον. l. 5 κατὰ ϲτολὴν ἔν παρὰ Ϲοφοκλεῖ ἐντείνει ϲπεύδουϲαν αὐτὴν ἐν δὲ ποικίλῳ φάρει τῷ δ’ ὦϲ ἐμῷ καλύπτομαι. ϲυϲτολήν em. Bl., reliqua ex Dichron. restituit Dind. l. 9 ϲυϲτελλόμενον τὸ α cod., em. Ls. l. 11 ἐπὶ Μενελάου cod., Ls. ὁ Μενελάου. l. 15 χατεύουϲιν ἔχων cod., χατέουϲιν iam alii emendaverant , ἑκόντεϲ Ls. cf. Duebner fr. Antimachi p. 48. l. 16 εἴρηται cod., εὕρηται Stollius, Duebnerus voluit κεῖται. l. 21 τὸ μέντοι cod., corr. Dind. l, 23 in codicis verbis τοϲοῦτον ὀνομάϲῃ ἔτι μάϲϲων, μᾶϲϲον indagavit Lehrsius versum Homericum. l 26 cod. θάϲϲονα ϲιρήκων ἤμεναι, corr. Dind. l. 29 ρ ϲύμφωνον cod., Ls. ἢ ϲύμφωνον.) [*](l. 31 in cod. δύντεϲ, corr. Ls.) 943
πλῆκτρον, καὶ ἄλλο πλῆθοϲ τῶν τοιούτων ὀνομάτων ἀδιάπτωτον. ἀλλὰ μόνον τὸ λουτρὸν ὀξύνεται· ὅπερ καὶ τριϲύλλαβον λέγεται λοετρόν,
εἰϲ ὅ κε θερμὰ λοετρά (Ξ 6) ἐπεὶ καὶ τὸ ῥῆμα διϲϲόν, λοέω καὶ λούω,
ἀλλ’ ὅτε δή μιν ἐγὼ λόεον (δ 252).Οἵμα. οὐδὲν εἰϲ μα λῆγον καθαρὸν διϲύλλαβον οὐδέτερον πρὸ τέλουϲ ἔχει τὴν οι δίφθογγον, ἀλλὰ μόνον τὸ οἷμα· τὸ γὰρ οἷδμα οὐ καθαρεῦον. δύναται γὰρ καὶ ἀπὸ ϲυμφώνου ἄρχεϲθαί τινα ἢ ἀπὸ ϲυμώνων, ἵνα μή τιϲ λέγῃ ὅτι ἄλλο οἶμα ἐπιζητῶ· διὸ ἔθηκα πρὸ τέλουϲ.
Ὀϲτέον. οὐδὲν εἰϲ ον λῆγον καθαρὸν οὐδέτερον μονογενὲϲ ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ τῷ ἔ παρεδρευόμενον παροξύνεται, ἀλλὰ μόνον τὸ ὀϲτέον. αἴτιοϲ δὲ ὁ πλεοναϲμόϲ. τὰ δὲ τοιαῦτα ἤτοι ὀξύνεται, ὡϲ ἔχει τὸ κολεόν, ϲτελεόν, ἐλεόν
βάλλον δ’ εἰν ἐλεοῖϲιν (ξ 482), αἰτία δὲ τῆϲ ὀξείαϲ ἡ πρὸ τέλουϲ ϲυλλαβὴ ἔχουϲα πρὸ τοῦ ὃ τὸ ε· ἢ προπαροξύνεται, ὁπότε μὴ τὸ λ πρὸ τοῦ ἑ ἐϲτίν, ὄρνεον, κάνεον, ὄϲτρεον. δῆλον οὖν ὡϲ καὶ τὸ ὄϲτεον ἐχρῆν λέγειν. διὸ μονῆρεϲ κατὰ τὸν τόνον φαμὲν εἶναι αὐτό. οὐκ ἀγνοῶ δὲ ὡϲ καὶ ὀϲτοῦν λέγεται, ὡϲ καὶ παρὰ Κρατίνῳ ἐν Πυτίνῃ
ἀλλ’ οὐδὲ λάχανον οὐδὲν οὐδ’ ὀϲτοῦν ἔτιὁρῶ. τοῦτον τὸν τρόπον καὶ τὸ κάνεον κανοῦν.
Φηρά. τὰ εἰϲ ρα λήγοντα διϲύλλαβα μονογενῆ θηλυκά, εἰ παραλήγοιτο τῷ η, βαρύνεϲθάι θέλει, πήρα, χήρα, θήρα. ϲημειῶδεϲ ἄρα τὸ Φηρά ὀξυνόμενον.
Λιβυαφιγενήϲ. ἡ διὰ τοῦ φι ἐπέκταϲιϲ οὐδέποτε θέλει κατ’ ἀρχὴν ϲυντίθεϲθαι, μόνῳ δὲ παρηκολούθηϲεν ἐν ἐπιρρήματι τῷ ἶφι τὸ τοιοῦτο, Ἰφιγένεια, Ἰικλῆϲ, Ἰφιάναϲϲα καὶ ὅϲα ἄλλα ἐϲτὶ τοιαῦτα. πεπλάνηται οὖν Ἴβυκοϲ εἰπὼν Λιβυαφιγενήϲ.
Πρῶτοϲ. τὰ εἰϲ τοϲ λήγοντα καθαρὰ διϲύλλαβα παραληγόμενα τῷ ω τριγενῆ ὑπάρχοντα ὀξύνεϲθαι θέλει, γνωτόϲ, τρωτόϲ, πλωτόϲ, πτωτόϲ, ἀλλὰ καὶ ὁ πρωτόϲ τὸ δὲ πρῶτοϲ τοῦ ἀριθμοῦ τὸ ὄνομα βαρύνεται. οὐκ ἀγνοῶ δὲ ὅτι κανόνεϲ κατέϲχον τέϲϲαρεϲ τὴν βαρεῖαν ταύτην.
Χρυϲόϲ. τὰ εἰϲ ϲοϲ λήγοντα διϲύλλαβα ὀξυνόμενα φύϲει μακρά, εἰ παραλήγοιτο τῷ υ, ἢ κύρια θέλει εἶναι ἢ ἐπίθετα, οὐ μὴν προϲηγορικά. [*](l, 5 in cod. λόευν, unde suspicatur Ls. scriptum fuisse ἐλόευν, ut in margine Harl. notatum: ἐγὼμ ἐλόευν. l. 9 ἐπιζητῶ cod, corr. Dind. l. 13 ϲτερεόν cod., ϲτελεόν Ls. collato Theogn. 121. l. 16 ἐϲτὶ cod, ἐϲτίν Ls. l. 17 ὄϲτρεον cod., ὄϲτεον Dind. μόνηρεϲ cod., μονῆρεϲ Dind. l. 20 οὐδὲ eod., οὐδὲν Dind. ἔϲτι cod., ἔτι Dind. l. 24 πεῖρα, γήρα, θῆρα, em. Ls l. 26 et 29 Αεβυαφιγενήϲ cod., em. Bl. l. 26 τοῦ φ cod., corr. Dind. l. 27 τῷ βι τοϲοῦτον cod., em. Ls. l. 29 ἴβευκοϲ cod., corr.Dind l. 32 πρωτόϲ τὸ δὲ inscruit Ls. collato Arcad 8. 17. I 5 εἰϲ οϲ cod., Ls εἰϲ ϲοϲ; totum hunc locum sic Lehrsius)
944
κύρια μὲν οὖν ἐϲτι τοιϲῦτα· Βρυϲόϲ,
--- πολὺϲ γὰρ ὁ ϲοϲ χαρακτὴρ ἐπὶ πόλεων, ὡϲ καὶ τὰ τοιαῦτα· Λιϲόϲ πολίχνιον Κρήτηϲ, Παιϲόϲ,
ὅc ῥ’ ἐ Παιϲῷ (Ε 612),οἳ Γνωϲόν τ’ εἷχον (Β 644), Ῥωϲόϲ, καὶ ταῦτα ἐπὶ πόλεων. ἐπίθετα δὲ τοιαῦτα· τρυϲόϲ, ῥυϲόϲ, Μυϲόϲ. τὸ τοίνυν χρυϲόϲ ὀξυνόμενον μονῆρέϲ ἐϲτιν οὕτε γὰρ κύριον οὔτε ἐπιθετικόν ἐϲτι.
Μύρον. τὰ εἰϲ ρον λήγοντα διϲύλλαβα καθαρὰ προϲηγορικά, εἰ παραλήγοιτο τῷ υ, ὀξύνεϲθαι θέλει, ξυρόν, ϲφυρόν, πυρόν. ϲημειῶδεϲ ἄρα τὸ μύρον βαρυνόμενον. τὸ γὰρ ψόρον ἢ Ϲτύρον ἢ Μύρον, κύρια ὄντα, ὑγιῶϲ βαρύνεται.
Κεφαλή. τὰ διὰ τοῦ αλη ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ μονογενῆ θέλει, χωρὶϲ εἰ μὴ ϲυναληλιμμένα εἴη, Μυκάλη, φιάλη, ξυάλη, Μυρτάλη, Πετάλη, ἀγκάλη, δαμάλη. ϲημειῶδεϲ ἄρα τὸ κεφαλή ὀξυνόμενον ἐπὶ τοῦ μερικοῦ εἶτε ἐπὶ τοῦ κυρίου. τὸ γὰρ ἀλαλή οὐ φύϲει τριϲύλλαβον,
κλῦθ’ ἀλαλά, πολέμου θυγάτηρ. τὸ δὲ μυγαλῆ περιϲπᾶται, ἐπεὶ παρὰ τὸ γαλῆ ϲυντέθειται ϲυναληλιμμένον καὶ περιϲπώμενον. κέχρηται δὲ τῷ ὀνόματι Κηφιϲόδωροϲ ἐν Ὑΐ
ὦ καὶ λέων καὶ μυγαλῆ καὶ ϲκορπίοϲ.Φυλή. τὰ εἰϲ λη λήγοντα θηλυκὰ μονογενῆ τῷ υ παραληγόμενα βαρύνεϲθαι θέλει· τύλη, ὅπερ ϲύνηθεϲ Ἀττικοῖϲ κνέφαλλον καλεῖν, ὁμωνύμωϲ τῷ περιεχομένῳ τὴν περιέχουϲαν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀμφιάρεῳ
καὶ νὴ Δί’ ἐκ τοῦ δωματίου γε νῷν φέρεκνέφαλλον ἅμα καὶ προϲκεφάλαιον τῶν λινῶν. ὠνομάϲθη δὲ ἀπὸ τοῦ κνάφου, ἥτιϲ ϲημαίνει ἀκανθώδη ὕλην, ἡ περιπεταννύντεϲ τὰϲ ἐϲθῆταϲ ἐξέθλιβον τὸ πλεονάζον τοῦ περὶ τὰϲ ἐϲθῆταϲ
[*](restituit, ut post κύρια μὲν οὖν ἐϲτι τοιαῦτα (l. 1) insereret Βρυϲόϲ . . . . . πολὺϲ γὰρ ὁ ϲοϲ χαρακτὴρ ἐπὶ πόλεων ὡϲ καὶ τὰ τοιαῦτα. Quam emendationem et ipse recepi, quamquam verba (l. 35 pag. praec.) φύϲει μακρά offendunt, pro quibus exspectes φύϲει μακρᾷ παραληγόμενα. l. 2 cod. λιϲϲόϲ, Ls. ex Arcad. 75, 12 Λιϲόϲ restituit. l. 3 cod. παρνόϲ, ὅϲ ῥ’ ἐν παίω οἰγνῶϲϲον τεῖχοϲ, recepit Lehrsius emendationem Cram. Mus. Cant. p. 638 et Meinekio Del. Anthol. 111.) [*](l. 6 τραυϲόϲ cod, em. Lob. Proll. p. 419. l. 9 cod. μῦρον ut et l. 11 bis, em. Ls. l. 14 ϲυναλημμένα cod , em. Bl. l. 18 Lehrsius adnotat fragmen tum aliunde ut ab Alben. I 19a paullo plenius traditum esse. κλῦθ’ ἀλαλά, πολέμου θύγατερ Ἐγχέων προοίμιον. Quin Pindari sit, post Hauptium non dubitari potest: cf. Βergk frg.Pind. 55 A ed. II. l. 19 μυγδαλῆ hic et in versu (l. 21) cod., em. Meinek. παρὰ τὸ ἁλόϲ cod., em. Ls. cod. ϲυναλυμμένον, em. Bl. l. 20 ἐν ὑπείνῳ καὶ cod., em. Mein. (ed. min. p. 465, qui tamen ἐν εἰπών). cod. ϲκόρπιοϲ, em. Mein. l. 24 cod. Ἀριϲτοφάνει ἀμφιαρέω· καινὴ διέκ τοῦ δωματίου γενῶν φέρε κνέφαλλον ἅμα καὶ προϲκεφάλαιον ἐκ τῶν λινῶν, emendavit Dindorfius observans secundum versum etiam a Polluce afferri X 20. l. 27 ἀπὸ τοῦ κνέφον cod., Dind. thes. κνέφοϲ, Mein. II 2 p. 650 (ed. min. p. 375) κνάφοϲ, Ls. κνάφου. Mein. etiam ὅϲτιϲ scribit, sed Lehrsius tuetur ἥτιϲ supplens λέξιϲ. cod. ἢ περιπεταννῦντεϲ, corr. Mein.) 945
χνοῦ, ᾧ καὶ πρὸϲ τὰϲ τύλαϲ ἐχρῶντο, ὥϲπερ καὶ νῦν. μέμνηται δὲ αὐτοῦ τοῦ ἐμβαλλομένου Πλάτων ὁ κωμικὸϲ ἐν Πειϲάνδρῳ
ὥϲπερ κνεφάλλων ἢ πτίλων ϲεϲαγμένοϲ. ὥϲτε καὶ ἀντίθεϲιϲ ἐγένετο τοῦ α εἰϲ ἕ ἐπεὶ παρὰ τὸ κνάφοϲ ἐγένετο. εἰϲί μέντοι οἳ καὶ διὰ τοῦ γ γράφουϲιν. ἔν τιϲιν ἐν Μαλθακοῖϲ Κρατίνου παρεφύλαξε Ϲύμμαχο.
Ἀναδράμωμεν ἐπὶ τὸ προκείμενον, παραθέμενοι τὸ τύλη, ὅπερ οὐκ ἦν παρ’ Ἀττικοῖϲ· ἀλλὰ μέμνηται Ϲαπφὼ ἐν δευτέρῳ
ἔγω δ’ ἐπὶ μαλθάκαντύλαν καϲπολέω μέλεα καὶ
ἀϲάμενοντύλᾳ καϲπολέω· οὐ γὰρ ὁ τέ ϲύνδεϲμοϲ. μύλη, πύλη, ϲύλη ἐν Ϲαμίων ὥροιϲ· «καὶ οὐδένα κατέδηϲεν ὧν τῆϲ ϲύληϲ μεταϲχεῖν ». μονῆρεϲ ἄρα τὸ φυλή ὀξυνόμενον.
Ϲίνοϲ. τὰ εἰϲ νοϲ λήγοντα ἐπ’ εὐθείαϲ τῷ ι παραληγόμενα ϲυνεϲταλμένῳ οὐ θέλει οὐδέτερα εἶναι, οἶον πίνοϲ, λίνοϲ, ϲπίνοϲ,
καὶ ϲπίνοϲ ἠῷα ϲπίζων καὶ ὄρνεα πάντα παρ’ Ἀράτῳ (Dios. 292). πῶϲ οὖν τὸ ϲίνοϲ οὐδετέρου γένουϲ ἔχεται; τὸ γὰρ κρίνοϲ ἐκ τοῦ κρίνον μεταπεποίηται.
Ἰότηϲ. τῶν εἰϲ τηϲ ληγόντων θηλυκῶν ὀνομάτων ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ ὄντων γένεϲιϲ προκατάρχει ὀνοματική, ταχυτήϲ, βραδυτήϲ, ἰϲότηϲ, κουφότηϲ, κακότηϲ, δηιοτήϲ ϲημειῶδεϲ τὸ ἰότηϲ
μὴ δι’ ἐμὴν ἰότητα Ποειδάων ἐνοϲίχθων (Ο 41). οὐ γὰρ πρόδηλον ἔχει ὄνομα, παρ’ ὃ γέγονεν, ἀλλὰ ῥῆμα. τὸ μέντοι παρὰ Ϲοφοκλεῖ ἐν Λακαίναιϲ δανότηϲ εἰρημένον
ἐν ᾇ παύϲεθ’ ἁμερίων μόχθων τε καὶδανότητοϲ [*](l. 1 eod. οἷϲ, Mein. ῷ. l. 3 νεφάλλων et πτίλον cod., corr. Mein. l. 5 μαλακροῖϲ Κρατύνου περιεφύλαξε cod., em. Bl. l 9 ἐγ δ’ ἐπὶ μαλθακὰν τύλαν ϲπολέω μέλεα· κἃν μὲν τε τύλαγκαϲ ἀϲπόλεα. exhibui Lehrsii scripturam, qui in priore parte Hermannum (opusc. VI p.130) secutus est (Βergk fr. 50 p.678 ἔγω δ’ ἐπὶ μαλθάκαν τύλαν ϲπολέω μέλεα), sed in altera parte, quam Hermannus neglecta Herodiani observatione οὐ γὰρ τέ ϲύνδεϲμοϲ cum priore in unum fragmentum coniunxit, proprio Marte lusit, ut ipsius verbo utar, id pro certo habens eo modo scribendum esse, ut aliquo modo potuerit dubitatum esse, utrum τύλᾳ an τ’ ὕλᾳ intellegi debeat. Bergkius fr, 79 ed. II p. 685 scripsit: κὰμ |μὲν τετύλαν καϲπολέω, ratus τετύλαν formam esse reduplicatione auctam, alios vero videri divisim scrigsisse τε τύλαν. Ahrens καὶ. ἐν α′ ἔν τε τόλᾳ καϲπολέοιϲα. l.14 ὕλη ἐν ϲαμίων ὅροιϲ — τῶν ὅληϲ cod., em Ls. l. καὶ ϲπίνοϲ ἐπινοήϲω ἀϲπίζων καὶ ὄρνεα πάντα, παρ’ αὐτῷ, em. Bl. indicato Arati loco. l. 23 in cod. ταχύτηϲ βραδύτηϲ et l. 24 δηϊότηϲ scriptum, em. Ls. l. 26 ἔχον, Ls. ἔχει. cod. γέγονε ῥῆμα, Bl. inseruit ἀλλά. l. 27 cod. δανοτήϲ et l. 28 δανοτῆτοϲ, em. Ls. l. 28 eod. ῇ παύϲει , Ls. ᾆ παύϲεθ’ cf. Nauck fr. trag. p. 166, qui Βergkii emendationem παύϲεται recepit, sed ab eodem propositum ἀδρανότητα respuit. Lehrsius tuetur δανότηϲ sumens quosdam) 946
ὑγιῶϲ ἂν ἔχοι εἰ παρ’ ὄνομα ϲχηματιϲθείη. τὸ δὲ παρὰ Κριτίᾳ ἐν ταῖϲ Ὁμιλίαιϲ ὀρϲότηϲ ἀντὶ τοῦ ὁρμή παράϲημον.