Περὶ παθῶν
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ παθῶν, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
380. E. M. 194, 32: βέλεμνα. βέλη· ἔϲτι δὲ παρὰ τὸ ῥῆμα ψελλῷ βέλοϲ βέλεμοϲ ὡϲ ἔχω Ἔχεμοϲ Τήλεμοϲ. πλεοναϲμῷ τοῦ ν βέλεμνοϲ βέλεμνον. Ἡρωδιανὸϲ περὶ. παθῶν.
381. E. M. 181, 44. ἀχνάϲδημι κάκωϲ παρὰ Ἀλκαίῳ (fr. 125 Bergk): ἔϲτιν ἄχω παραγωγὸν ἀχάζω καὶ τροπῇ τοῦ ζ εἰϲ ϲ κάὶ δ πλεοναϲμῷ τοῦ ν ἀχνάϲδημι. οὕτωϲ Ἡρωδιανὸϲ περὶ παθῶν.
382. E. M. 673, 27: πιτνῶ: ἀπὸ τοῦ πέτω πιτνῶ ὡϲ ὀρέγω ὀριγνῶ. ὡϲ γὰρ λέγει περὶ παθῶν Ἡρωδιανόϲ, οὐ δύναται εἰναι ἀπὸ τοῦ πίπτω κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ ν, ἐπειδὴ μετὰ δύο ἀντιϲτοίχων μόνον τὸ ρ τίθεται οἰον ἐχθρόϲ.
383. Eustath. 562, 43: τὸ δαμνᾶν ἔχει πλεοναϲμὸν τοῦ ν Δώριον, ὁποῖοϲ καθ’ Ἡρωδίαν ὸν καὶ ἐν τῷ ἐλαύω ἐλαύνω, δύω δύνω καὶ τοῖϲ ὁμοίοιϲ.
384. E. M. 10, 10: ἀγινῶ: ἐκ τοῦ ἄγω τὸ φέρω γίνεται πλεοναϲμῷ τοῦ ν πέφυκε γὰρ πλεονάζειν τὸ ν ἐν ῥήμαϲι· καὶ εἰ μὲν εὑρεθῇ φωνῆεν ἀλλεπάλληλον, φυλάττεται ἡ βαρεῖα τάϲιϲ οἱον θύω θύνω, δύω δύνω· ἐπὰν δὲ μὴ εὑρεθῇ ἀλλεπάλληλον φωνῆεν, ἀλλὰ ϲύμφωνον πρὸ τοῦ νν, περιϲπᾶται οἷον ἵκω ἱκνῶ, οἰχω οἰχνῶ· οὕτωϲ ἀγνῶ καὶ ἀγινῶ
καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ν ὁ εὐκταῖοϲ τῇ μητρὶ γινόμενοϲ. οὕτωϲ Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῇ ἀνωμάλ ῳ πρὸϲ ᾠδία.
381a. Choer. 584: Ἡρωδιανόϲ φηϲιν, ὅτι ἐν τῷ τέμνω τέτομα καὶ κάμνω κέκαμα τὸ ν τὸ πλεονάϲαν κατὰ τὸν ἐνεϲτῶτα ἀπεβλήθη κατὰ τὸν μέϲον παρακείμενον.
[*](ad fr. 380. ἔϲτι δὲ παρὰ τὸ ῥῆμα ψελλῷ scripsi pro ἔϲτι δὲ καὶ ῥῆμα παρὰ βέλοϲ Pro Τήλεμοϲ exspectatur nomen a verbo derivatum e. g. fSελεμόϲ a Θέλω, sed fortasse Τἡλεμοϲ tantum propter exitus sinmιlitudlinem adiicitur.)[*](ad fr. 383. De ἐλάω ἐλαύω ἐλαύνω ct. Lebrs ad Mfon. 22, 28 et de verbio in νω in universum Lobeck. them. p. 126. Pollulant adnotamenta de pleonasmo literae ν in verbis, quae omma ex eodem fonte fuιxerunt. Εa hic subiieio, ne quae Herodianus fortasse uno loco composuerat , separatim proponere cogar. Ep. Cr. l 313, 8 φορῶ φορύω, ἐξ οὗ κατὰ παρένθεϲιν Δωρικὴν τοῦ ν φορύνω; 313, 26 ἐκ τοῦ ὄρω ὀρύω καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ν Δωρικῶϲ ὀρύνω καὶ ἐν ὑπερβιβαϲμῷ ὀρνύω καὶ ὄρνυμι, 313, 3 ἐκ τοῦ ὄρω ὀρύω ὡϲ κινῶ κινύω καὶ ὀρίνω τροπῇ τοῦ ῦ εἰϲ τὸ ι. Choer. Orth. 265, 16 τίνω ἀπὸ τοῦ τίω γέγονε κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ ν τὸ δὲ ν ἐπὶ βαρυτόνων ῥημάτων διχρόνῳ μόνῳ πέφυκε ἐπεντίθεϲθαι οἶον θύω θύνω, δύω δύνω, πίω πίνω, οὕτωϲ οὖν καὶ τίω τίνω, de quo cf. Arcad. 159, 201, Choer. Orth. 247, 5, E. Or. 49, 17, E. M. 259. 46 δέχνυμαι et 263, 21 δηθύνω. Ep Cr. I 2, 98 ἀρτύνω.)[*](ad fr. *384. Eieci verba ἢ ἐκ τοῦ ἄγω δ ϲημαίνει τὸ ἐπιπλήττομαι. cf. Choer. Οrth. 168, 31. De οἰχνῶ ct. supra fr. 316.)πλεοναϲμῷ τοῦ ι τὸ ι μακρόν « περὶ οὐρανὸϲ αὐτὸν ἀγινεῖ» φηϲὶν Ἄρατοϲ (Ehaenom. 23).
385. E.M. 363, 31: παρὰ τὸ πείρω τὸ κεντῶ καὶ διεκβάλλω πόρη καὶ. πλεοναϲμῷ τοῦ π πόρπη.
386. E. Οr. 92, 12, E. M. 571, 51: λύπη: ὁ Ἡρωδιανὸϲ παρὰ τὸ λύω λύη καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ π λύπη. λύϲιϲ γὰρ ψυχῆϲ τὸ πάθοϲ τὸ λυπηρόν.
387. Εp. Cr. I 2, 24: ἀπάτη: ἀάτη καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ π ἀπάτη.
388. E. M. 150, 9: ἀρτεμήϲ « ὡϲ εἶδον ζωόν τε καὶ ἀρτεμέα προϲιόντα όντα (Ε 515) ϲημαίνει τὸν ὑγιῆ,,παρὰ τὸ ἀτρεμήϲ καθ’ ὑπέρθεϲιν ἀρτεμήϲ. οὕτω Φιλόξενοϲ. Ἡρωδιανὸϲ δὲ ἐν τῷ ὑπομνήματι τῶν
384a. ΙI. Pr. Μ 125: κεκλήγοντεϲ. ὡϲ ἀρήγοντεϲ· οὐ γὰρ τὸ κεκληγότεϲ ἐπλεόναϲε τῷ ν οὐδὲ παρὰ τὸ «ὀξέα κεκληγώϲ» (Il. B 222) ἐκλίθη, ἀλλὰ παρὰ τὸ κέκληγα γέγονεν ὁ Ϲυρακούϲιοϲ ἐνεϲτώϲ κεκλήγω. —ἀκόλουθοϲ δὲ τῷ κεκλήγω μετοχὴ ἡ κεκλήγων βαρυνομένη.
385a. Il. Pr. φ 38. ὄρπηξ: παρὰ τὸ ὄρω ἐν πλεοναϲμῷ φηϲι (s. Herodianus) τοῦ π γεγενῆϲθαι τὸ ὄνομα.
385b. Arcad. 158, 29: τὸ ὄφλω βαρύνεται ἐκ τοῦ ὀφείλω ὧϲπερ καὶ τὸ κελῶ κέκλω καὶ μέλω μέλπω.
386a. Ιl. Pr. ε 9: Δάρηϲ. γέγονε τὸ Δάρηϲ ἤτοι παρὰ τὸ δείρω καὶ. ἐκδείρω (ἐοικὸϲ γᾶρ ἱερεῖ) καὶ ἐχρῆν γε αὐτὸ εἰναι Δέρηϲ ὡϲ Φέρηϲ· ἐτράπη οὖν τὸ ἑ εἰϲ α ἢ παρὰ τὸ δαίω τὸ καίω ἐν πλεοναϲμῷ τοῦ ρ.
[*](ad fr. *387, Comparato praecedente fragmento hunc locum libenter Herodiano adiudicen, praesertim quum ex Arcad. p. 113 τὰ εἰϲ τη βαρύνεται εἰ μὴ ἐπὶ δήμου τάττοιτο .. . ἄτη καὶ ἀπάτη, quod Meonek. probδabiliter ἄτη καὶ ἀάτη καὶ ἀπάτη emendavit, concludi possit Herodianum haec tria vocabula etiam originis vinculo coniuncta esec putasse. ef. Lehre Mon. p. 148.)[*](ad fr [|385b]. Pro μέλπω requiritur verbum in λῶ, quare μεμήλω scribendum videtur ex Euetathii statim proferendo loco.)[*](ad fr. 386 . Ex hoc fr. concludas ab Ilerodiano profectum esse in E. Or 50, 13 (E. M. 266, 35) δῆριϲ. παρὰ τὸ δαίω τὸ ϲφἀζω καὶ κόπτω γίνεται ὄνομα βαρύτονον δάιϲ (Καλλίμαχοϲ «ἐϲ δάιν ἐρχομένωνα) καὶ ἐκτάϲει τοῦ α εἰϲ ῆ θῆϊϲ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ β δῆριϲ. Ex Herodiano fluxisse videtur etiam haec notatio E. Orion. 143, ϲαργάνη· ϲάϲϲω ἐϲτὶ ῥῆμα καὶ ϲαγάνη καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ρ ϲαργάνη, quae inter plures alias Herodianeas reperitur.)περὶ παθῶν φηϲιν, ὅτι ἀτεμήϲ ἐϲτιν ὁ ὑγιήϲ καὶ μὴ τετμημένοϲ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ρ ἀρτεμῆ.
389. Ep. Cr. I 201, 24. θύρϲοϲ. παρὰ τὸ θύω τὸ ὁρμῶ πλεοναϲμῷ τοῦ ρ. γίνεται δὲ ἐπείϲοδοϲ τοῦ ρ ὡϲ ἐν τῷ ἐγρήγορα καὶ ίδώϲ ἱδρώϲ καὶ ἀρτεμήϲ «ὼϲ εἶδον ζωόν τε καὶ ἀτεμέα προϲιόντα ». ἀτεμήϲ γάρ.
390. St. Β. 22, 3: ἀγρόϲ: ἀγρώτηϲ ὡϲ Μαλλόϲ Μαλλώτηϲ καὶ Ἥπειροϲ πειρώτηϲ καὶ ἀγρώϲτηϲ πλεοναϲμῷ τοῦ ϲ.
391. Ε. M. 790, 40: φερέϲβιοϲ: ζωοποιόϲ· ὡϲ φερέπονοϲ, οὕτω καὶ φερέβιοϲ κοὶ πλεοναϲμῷ τοῦ . περὶ παθῶν.
392. Ep. Cr. 1 340, 23 et 417, 16: πολλάκιϲ τὸ ο ϲυγκεκομμένον τὸ ϲ ποιεῖ, θεόφατον θέϲφατον, ὑπόπληξ ὕϲπληξ, ὑφ’ οὗ πλήϲϲονται οἱ ἵπποι, θεοείκελον θέϲκελον· οὕτωϲ ἀπὸ τῆϲ ὑπό προθέϲεωϲ ὑπότεροϲ καὶ κατὰ ϲυγκοπὴν ὕϲτεροϲ.
393. E. Or. 153, 33, E. M. 784, 55: ὑϲμίνη: παρὰ τὸ μένω γίνεται ὑπομένῃ, ϲυγκοπῇ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ϲ ὑϲμίνη.
394. Ep. Cr. l 341, 25: τὸ πτόλιϲ ἔθει ποιητικῷ παρὰ τὸ πόλιϲ πολίζω κἐπεὶ οὕπω λιοϲ ἱρὴ — ἐν πεδίῳ πεπόλιϲτο» ( 216 e 217) καὶ πτολίζω ὡϲ πόλεμοϲ πτόλεμοϲ. τὸ μέντοι πτολίεθρον οὐ λέγεται πολίεθρον, ἐπεὶ παρὰ τὸ πτόλιϲ ἐγένετο.