Περὶ παθῶν
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ παθῶν, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
362. E. M. 683, 15: πορθμόϲ: ὥϲπερ ἀπὸ τοῦ κείρω γίνεται κορμόϲ, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ περῶ γίνεται πορμόϲ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ θ πορθμόϲ. ἡ μεταξὺ δύο ἠπείρων θάλαϲϲα.
363. E.M.141,26: ὄρω ἦρμαι ἁρμόϲ ὡϲ κείρωκορμόϲ καὶ πλεομαϲμῷ τοῦ θ ἀρθμόϲ ὡϲ περῶ πορμόϲ καὶ πορθμόϲ.
364. Ep. Cr. 1 26, 27, E. M. 153, 3. ἄϲθμα ὄφειλεν εἶναι παρὰ τὸ ἄω ἄϲμα ὡϲ ξύω ξύϲμα, πλεοναϲμῷ τοῦ θ ἄϲθμα ὡϲ παρὰ τὸ χῶ τὸ χωρῶ χών καὶ κατ’ ἐπένθεϲιν τοῦ θ χθών ἡ πάντα χωροῦϲα. τὸ
360a. Eusath. 1746, E. Gud. 330, 59. ἀρέϲκεται (ὁ Hρωδιανὸϲ ἐν τ καθόλου) ὥϲπερ ἐρπύω ἑρπύζω κεὶ μύω μύζω, τρύω τρύζω, οὕτωϲ εἰναι καὶ κνύω κνύζω, ἐξ οὖ καὶ τὸ κνυζῶ ὁμοίωϲ τῷ δίζω δίζω.
[*](ad cr. *36o. ef. Lob. ad Aiac. p.489.)[*](ad fr. 361. cf. Schol. ad 0d. ϲ 300.)[*](ad fr. *364. Ad χθών insorui ex E. Gud. 565, 52 (Ep. Cr. 1 438, 10, An. Par. III 328, 24, E.M. 809, 11) ή πάντα χωροῦϲα, sic enim Meinckius pro πόντοϲ emendavit ad St. B. 699, 7, ubi χώρα ἡ μερικὴ γῆ παρὰ τὸ χῶ ῥῆμα, ἀφ’ οὖ καὶ χών καὶ χθών ή χωρητικὴ γῆ. Eadem voci φθέγγεϲθαι originario occurrit in E. M 792, 35 in loco, ubi Herolianus diserte nominatur.)χθαμαλή παρὰ τὸ χαμαί χαμαλή καὶ τὸ φθέγγεϲθαι ὁμοίωϲ παρὰ τὸ φῶ τὸ εἰϲ φῶϲ ἄγειν τὰ τοῦ νοῦ. οὕτω δὲ ἔχειν φαμὲν καὶ τὸν πορθμόν, παρὰ γὰρ τὸν πορμόν.
365. E. M. 768, 33, Gud. 535, 40: «τριχθά τε καὶ τετραχθὰ διέ ϲχίϲεν » (Od. ι 71) ἐπίρρημα ποϲότητοϲ παρήχθη ἐκ τοῦ τρίχα βαρυτόνου, ϲημαίνει δὲ τὸ τριχῶϲ. τὰ εἰϲ χα ἐπιρρήματα ἐπὶ ποϲότητοϲ λαμβανόμενα βαρύνεται, εἰ δὲ εἴη ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ προπαροξύνεται οἶον δίχα, διάνδιχα, τρίχα καὶ τέτραχα καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ θ τετραχθά ὀξυτόνωϲ· τὰ εἰϲ χα λήγοντα ἐπιρρήματα ἔχοντα τὸ χ πρὸ τοῦ θ ὀξύνεται.
366. Ζon. 611 collato E. M. 312, 11 et E. Gud. 158, 36: ἐγρηγορῶ: ἀπὸ τοῦ ἐγείρω ἤγερκα, ὁ μέϲοϲ παρακείμενοϲ ἤγερα καὶ Ἀττικῶϲ ἐγήγερα καὶ τροπῇ τοῦ ε εἰϲ ο καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ρ ἐγρήγορα καὶ ἐγρήγορθα προϲθέϲει τοῦ θ ἀπὸ τοῦ ἐγρήγορα γίνεται ἐγρηγορῶ καὶ ἀπὸ τοῦ ἐγείρω κατὰ ϲυγκοπὴν ἔγρω. Ἡρωδιανὸϲ περὶ παθῶν.
367. E. Or. 111, 16: ὅρκοϲ παρὰ τὸ ἀρκεῖν τὸ βοηθεῖν· ὤϲπερ τὰρ βοηθήματι αὐτῷ ἐχρῶντο οἱ ἀδικούμενοι κατὰ μετάθεϲιν τοῦ α εἰϲ ο ὡϲ ἐν τῷ ὀκριόειϲ παρὰ τὰϲ ἄκραϲ καὶ ἐξοχὰϲ καὶ Ὄθρυϲ τὸ ὄροϲ ὡϲ Ἄθρυϲ, ὅθεν ἐϲτὶ μακρότερον ἀθρεῖν· οἱ δὲ παρὰ τὸ εἴργω· ἐπιϲχετικὸϲ γάρ ἐϲτι τῶν ὑπερβαίνειν βουλομένων ὥϲτε εἰναι μετάθεϲιν τοῦ γ εἰϲ τὸ κ ὡϲ παρὰ τὸ γῆρυϲ κηρύϲϲω. ἐγώ, φηϲὶν Ἡρωδιανόϲ, ἡγοῦμαι πλεοναϲμὸν εἶναι τοῦ κ ὅροϲ γάρ τίϲ ἐϲτιν· οἱ γὰρ ὀμνύντεϲ ὁρί ζονται καὶ ὁμολογοῦϲιν.
368. St. B. 485, 4: οἰκὸϲ. Ἡρωδιανὸϲ μὲν παρὰ τὸ εκω, ἐν ῷ εἴκομεν. δύναται δὲ εἶναι τὸ ἴδιον ἐνδιαίτημα παρὰ τὸ οἰον τὸ μόνον ἐῶ μονούμενοϲ κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ κ ὡϲ ὅροϲ ὅρκοϲ.
369. E. M. 634, 11: ὀρϲολόποϲ ὀρϲοοπόϲ, ινα λόβῃ τὸ λ. περὶ παθῶν.