Περὶ παθῶν

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ παθῶν, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

344. E. M. 63, 13: ἁλιβδύειν. τὸ καταδύειν εἰϲ θάλαϲϲαν, μεταφορικῶϲ δὲ τὸ κρύπτειν καὶ ἀφανίζειν· παρὰ τὴν ἅλα καὶ τὸ βδύειν Αἰολικῷ πλεοναϲμῷ τοῦ β ὡϲ ϲίδη ϲίβδη, ἁλιδύειν ἁλιβδύειν. υκόφρων (v. 351) «εῖρκτῆϲ ἁλιβδύϲαϲα λυγαίαϲ δέμαϲ».

345. Choer. 623, 19. ἤμβροτον: ἁμαρτῶ ημαρτον καὶ κατὰ ὑπερβιβαϲμὸν τοῦ ρ καὶ τροπῇ τοῦ α εἰϲ ο καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ β τὸ δὲ β ἐπλεόναϲεν, ἐπειδὴ τὸ μ πρὸ τοῦ ρ οὕτε ἐν ϲυλλήψει δύναται εἶναι οὖτ’ ἐν διαϲτάϲει.

346. E. M. 578, 32: μέμβλωκε: «τῷ δ’ οὕτε φιλομμειδὴϲ Ἀφροδίτη Αἰεὶ παρμέμβλωκε» Ἰλιάδοϲ Δ (11) ἀντὶ τοῦ παραμένει, πάρεϲτιν· ἀπὸ τοῦ μόλω μολήϲω μεμόληκα καὶ κατὰ ϲυγκοπὴν μέμληκα καὶ διὰ τὸ ἀϲύντακτον πλεοναϲμῷ τοῦ β γίνεται μέμβληκα καὶ τροπῇ τοῦ η εἰϲ ω μέμβλωκα. ἢ ἀπὸ τοῦ μέλω μεμέληκα καὶ μεμέλωκα καὶ κατὰ ϲυγκοπὴν καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ β μέμβλωκα.

347. E. Or. 156, 20, coll. Ep. Cr. I 419, 2: ὑγρόν οἱ μὲν παρὰ. τὸ ὑδρόϲ κατὰ μετάθεϲιν ἀπὸ τοῦ ὕδοϲ ὡϲ πηγή, πηδή γὰρ ἦν, καὶ γάμοϲ ἀπὸ τοῦ δόμοϲ ὁ δαμαϲτικὸϲ τῶν θηλειῶν, ὅθεν τὰϲ παρθένουϲ ἀδαμάϲτουϲ λέγουϲιν παρθένοϲ ἀδμήϲ» (ζ 209) ὁ δὲ Ἡρωδιανὸϲ παρὰ τὸν ὕϲω μέλλοντά φηϲιν ὑρόϲ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ γ ὑγρόϲ καὶ ὑγρόν ὡϲ ἐν τῷ ἄγνοια καὶ ἀγρόϲ καὶ ἀνάγκη.

348. Ep. Cr. I 160: ἐρίγδουποϲ. πλεονάζει τὸ γ ὡϲ ἐν τῷ ἄγνοια, ἀνάγκη καὶ ϲύριγξ καὶ ϲάλπιγξ.

349. Ep. Cr.I 167.6: ἔγχοϲ. ὄνομα ῥηματκὸν παρὰ τὸ ἔχω ἔχοϲ καὶ. ἔγχοϲ πλεοναϲμῷ τοῦ γ· ἠρέμα οὖν παρετυμολογεῖ Ὅηροϲ παρατιθεὶϲ τὸ ῥῆμα ἔγχοϲ ἔχ’ ἑνδεκάπηχυ » (Θ 494) πλεονάζει δὲ τὸ γ ὡϲ ἐν τῷ λόγχη, παρὰ τὸ λόχοϲ λόχη καὶ λόγχη ἡ εἰϲ λόχον ἐπιτήδειοϲ· καὶ τὸ [*](ad fr. *344. cf. E. Or. 143, 7, E. M. 712, 10 ϲίβδαι αί ῥοαί πλεοναϲμῷ τοῦ β. Lobeck. Aglaoph. 1034 not. 44. Fortasse etiam ab Herod. profecta est notatio E. Or.130, 32 ὄμβροϲ· παρὰ τὸ ὁμοῦ ῥεῖν όμόροοϲ ὅμοροϲ, ϲυγκοπὴ καὶ πλεοναϲμὸϲ ὄμβροϲ. Nam inter alias Herodianeas legitur.) [*](ad Pr. 345. ct. infre fr. 690 ἐμβραμένη i. q. εἱμαρμένη.) [*](ad fr. *346. Eustath. in loco a Lobeckio ad Buttm. lI p. 243 not. allato: τὸ μεμέληκε πλεοναϲμῷ τοῦ β καὶ τροπῇ τοῦ ῆ p. 439, 23. Lob. Parall. p. 95. ad fr. 347. Ex verbis E Οr., quae Herodiani nomen praecedunt ὕδρον τι ὅν apparet ab Herodiano alteram sententiam prolatam fuisse eodem modo, quo fit in Epim., et tum ipsius oppositam etiam verba ὡϲ ἐν τῷ ἄγνοια, quod corrupte ἁγνόϲ scriptum est, ex Epim. addidi.) [*](ad tr *345. Hoc docta explanandi rationo Herodianeum esse evίncitur, λίαν etiam in λίχνοϲ eyncopaum putavit Herod. ap. Arcad. 62, 8 de diplasiasmo et)

284
γλίχεϲθαι παρὰ τὸ λίαν ἔχεϲθαι λίχεϲθαι καὶ γλίχεϲθαι καὶ τὸ γλαμᾶϲ παρὰ Ἀττικοῖϲ, λαμᾶϲ γάρ· καὶ παρὰ τὸ κερῶ, ἀφ’ οὖ καὶ τὸ «κερόωντό τε οἶνον (Od. Θ 470) καὶ ϲυγκοπῇ κρῶ, διπλαϲιαϲμῷ κικρῶ, πλεοναϲμῷ τοῦ γ κιγκρῶ, ἀφ’ οὗ παρὰ τῷ Ϲώφρονι (Ahrens fr. 2) «κἐγκίκρα ὡϲεἴω » καὶ τὸ βράχω βρόχοϲ βρόγχοϲ, δίυγροϲ γὰρ ὁ τόποϲ παρὰ τὸ χῶ τὸ ϲημαῖνον τὸ χωρῶ χαλῶ, οἱ γὰρ χαιρόμενοι ἐν ἀνέϲει, διπλαϲιαϲμῷ καγχαλῶ πλεοναϲμῷ τοῦ καὶ τὸ ἔλεγχοϲ ὁ ἕλην ἐν ἑαυτῷ ἔχων καὶ. λαμπρύναϲ τὸ ψεῦδοϲ· καὶ τὸ ἀγρόϲ, ἀρῶ γὰρ τὸ ἀροτριῶ, ἀρόϲ καὶ ἀγρόϲ· καὶ τὸ ὀργή, παρὰ γὰρ τὸ ὄρω ἐϲτὶ τὸ ϲημαῖνον τὸ ὁρμῶ, παρ’ ὃ τὸ ὀρίνω· «τοῦ δ’ ὠρίνετο θυμόϲ» (1 595) «ὄρινε δὲ κῆρ Ὀδυϲῆοϲ» (ρ 216), ὀρή καὶ ὀργή.

350. E. M. 167, 28. ἀτρύγετοϲ. παρὰ τὸ τρύειν πλεοναϲμῷ ἄτρυτοϲ γὰρ ἀτρύετοϲ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ γ ἀτρύγετοϲ. οὕτωϲ Ἡρωδιανόϲ.

351. E.M. 223, 13, St. B.206, 17: γέγειοϲ. ὁ ἀρχαῖοϲ· παρ’ Ἑκαταίῳ καὶ Καλλιμάχῳ «ἦ ῥ’ ὅτι τὼϲ ὁ γέγειοϲ ἔχει λόγοϲ» «ήχι γέγεια Ἄνθεα μήκωνόϲ τε» παρὰ τὸ γέα τὸ διὰ τοῦ ε γίνεται κτητικῷ τύπῳ γέϊοϲ καὶ διπλαϲιαϲμῷ καὶ ϲυναιρέϲει γέγειοϲ· ἢ παρὰ τὸ γέα γέειοϲ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ γ γέγειοϲ.

352. E. M. 771, 35: τυγχάν ω ἀπὸ τοῦ τεύχω ἐϲτὶ παραγωγὸν καὶ οὐ πλεοναϲμόϲ, ὡϲ φεύγω φυγγάνω, ἐρεύγω ἐρυγγάνω.