Περὶ παθῶν

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ παθῶν, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

303. Choer. 546, 9: ἔϲτι πλέω, χέω πνέω, ῥέω δι’ ἑνὸϲ φωνήεντοϲ καὶ πλεονάζει ὁ μέλλων τὸ υ καὶ γίνεται πλεύϲω, χεύϲω, πνεύϲω, ῥεύϲω.

304. Ε. M. 239, 9: γουνῷ ἀλωῆϲ: παρὰ τὸ γένω ῥῆμα γίνεται γένοϲ βαρύτονον ὡϲ λέγω λόγοϲ, ὅπερ ϲημαίνει τὸ γεγεννημένον· ὁ δὲ γεννητικὸϲ γονόϲ ὀξυτόνωϲ, πλεοναϲμῷ τοῦ υ γουνόϲ ὁ γεννητικὸϲ τόποϲ, ὁ γόνιμοϲ καὶ κάρπιμοϲ. Ἡρωδιανόϲ.

305. Ε. Or. 63, 34: ἐριούνιοϲ: παρὰ τὸ ὀνῶ ἐριόνηϲ ἐϲτὶ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ῦ ἐριούνηϲ· τὸ δὲ ἔρι ἐπιτατικόν ἐϲτιν· ἐριούνηϲ οὖν ὁ μεγάλωϲ ὠφελῶν. Ἡρωδιανόϲ.

306. E.M. 641, 2: οὐλ5: ὁ Ἡρωδιανὸϲ παρὰ τὸ εἰλῶ τὸ ϲυϲτρέφω γίνεται ὀλή καὶ οὐλή ἡ ϲυνεϲτραμμένη ϲάρξ· τὸ γὰρ ἐναντίον ἀπὸ τοῦ διελκύϲαι ἕλκοϲ λέγεται.

307. Ep. Cr. 302, 29: ο ὗλοϲ: ϲημαίνει τὸν ὅλον « ἄρτον τε οὖλον ἐλῶν » (Od. ρ Β43) καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ῦ· ϲημαίνει καὶ τὸ μαλακόν οὔλαϲ ἧκε κόμαϲ» (Οd. ζ 231) καὶ «οὕλων τε ταπήτων» (Π 224) παρὰ τὸ εἰλῶ τὸ ϲυϲτρέφω, ἔνθεν καὶ τὸ ἑλίϲϲω, παρὰ τοῦτο ὄλοϲκαὶ οὖλοϲ· ϲημαίνει καὶ τὸ ὀλέθριον παρὰ τὸ ὄλω τὸ ὄλλυμι, ὥϲτε εἶτε ὀλέθριον εἶτε μαλακόν εἴτε τὸ ὅλον, ἐπὶ πάντων ὁ πλεοναϲμὸϲ τοῦ ῦ γέγονεν, ὅθεν, ἐπεὶ ποικίλα ϲημαίνει τὸ οὖλοϲ, ἄδηλον ἡγοῦνται ἐν τῷ

[*](ad fr. 301. scripsi περὶ παθῶν pro περὶ παθητικῶν.)[*](ad fr. 304. Tacito auctore exstat in E. Orion. 38, 22.)[*](ad fr. 305. Similia habet E. M. 374, 20 et 375, 3, ex quo posteriore loco hoe afero: ἰϲτέον ὅτι τὸ ἔρι ϲυντιθέμενον ἢ μακροϲύλλαβον ἐπιφέρεται οἰον ἐρίτιμοϲ, ἢ διπλοῦνοον ἐρίζηλοϲ· διὰ τοῦτο καὶ τὸ ἐριούνιοϲ ἐπλεόναϲε τὸ ῦ. τὸ αὐτὸ δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀρί μορίου.)[*](ad fr. 306. Ex sequentibδus insermi ὀλή καί. Epitomator enim per ἢ explicationem adiecit, quae eadem est atque Herodianea.)
274

«βάϲκ’ ἴθι οὖλε ὄνιρε» (Β 8), πότερον τὸν ἐπὶ ὀλέθρῳ πεμπόμενον ἢ τὸν μαλακόν.

308. Ep. Cr. I 327, 21: οὕνομα: πλεονάζει τὸ ῦ τὸ γὰρ ὁλόκληρον « ὡϲ ὄνομ’ ἐξηπάτηϲ’ ἐμόν» ( Od. ι 414) τὰ γὰρ ἀπαθῆ παρατιθέμενα δηλοῖ τὰ πεπονθότα, Cὕλυμποϲ, ’λυμποϲ γάρ.

309. Ep. Cr. 501,18: οὖροϲ: εἴτε τὸν ἄνεμον ϲημαίνει εἶτε τὸ ὄροϲ, τὸ υ πλεονάζει ἀλλ’ εἰ μὲν ϲημαίνει τὸν ἄνεμον, γίνεται παρὰ τὸ ὄρω τὸ ὁρμῶ, ὄροϲ οὖροϲ εἰ δὲ τὸ ἕτερον, εὔδηλον ὄροϲ οὐρὸϲ.

310. Ep. I 301, 21: οὐρά: παρὰ τὸ ὄρω τὸ ὁρμῶ ὀρά καί πλεοναμῷ τοῦ υ οὐρά ὡϲ παρὰ τὸ κείρω κορά καὶ κουρά· παρὰ τὸ ὄρω τὸ ὁρμῶ γίνεται παρορμητικὸϲ τῶν ζψων ἡ οὐρά· καὶ αὐτὸϲ ὁ ποιητὴϲ λέγει ( Υ 170)

  • οὐρῇ δὲ πλευράϲ τε καὶ ἰϲχία ἀμφοτέρωθεν
  • μαϲτίεται, ἑὲ δ’ αὐτὸν ἐποτρύνει μαχέϲαϲθαι.

    • 311. Ep. Cr. 308, 29: οὐρούϲ: παρὰ τὸ ὀρούω πλεοναϲμῷ τοῦ υ δι’ αὐτῶν γὰρ διεγείρονται καὶ καθέλκονται αἱ νῆεϲ εἰϲ τὴν θάλαϲϲαν.