Περὶ παθῶν

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ παθῶν, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

268. Zon. 603, Philem. p. 46: ἔγκαϲι (Ιl. 438): ἐγκάτοιϲι καὶ ἀπὸ βολῇ τῆϲ τοι ϲυλλαβῆϲ ἔγκαϲιν. οὐκ ἔϲτι δὲ ϲυγκοπή, μάχεται γὰρ ἐπέκταϲιϲ ϲυγκοπῇ. ἐναντίον γάρ. ἄμεινον οὖν μεταπλαϲμὸν λέγειν.

[*](terea canon de verbis in γω congruit cum Mon. 45, Arcad. 151, 18 (cf. Lob. Phem. 151); quare non est, cur quin Ἡγέλοχοϲ quasi a barytono repetiverit Herodianus, cum Lob. El. 1 372 ambigam: Ἡγέλοχοϲ enim ut Ἀρχέλοχοϲ formatum putavit.)[*](ad fr. *265. Etiam hoc fragmentum Herodianeum esse ex superioribus manifestum est cf. Schol. ad 0d. 15, 509 et Ep. Cr. I 34 et 115. ad fr. 266. Verba εὕρηται usque ad finem ex Theognosto sumpta sunt , subscriptio ex E, M. —Fortasse hic commemoratum et abd epitomatoribus omissum est Πολύμνια pro Πολυύμια, de quo Ep. l 164, 9 in loco nostro simili: τὰ εἰϲ υϲ ὀξύτονα ϲυντιθέμενα ἐκβάλλει τὸ ϲ ὦκύϲ ὠκύμοροϲ, ταχύποτμοϲ, βαρυήκοοϲ, εὐρυάγυια· ϲημειῶδεϲ τὸ «ΤΠολύμνια τ’ ὐρανίη τεο (Ηes. Theogn. 78) τὸ γὰρ ἀκόλουθον Πολυύμνια· πρόϲκειται «εὸξύτονα» διὰ τὸ ίμιϲυϲ· τοῦτο γὰρ ϲυντιθέμενον ὅλην ἐκβάλλει τὴν ἐϲχάτην ϲυλλαβὴν, ήμικύκλιοϲ, ἡμίθεοϲ cf. p. 1771, 33 et 344, 21 448, 17.)[*](ad fr. 267 cf. Meinekium ad St. B. et Lob. El. 1 350.)

262

ἔϲτι γὰρ ἐγκάτοιϲι καὶ κατὰ μεταπλαϲμὸν ἔγκαϲιν ὡϲ προβάτοιϲ πρόβαϲιν, ἄϲτροιϲ ἄϲτραϲιν. οὕτωϲ Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῷ περὶ παθῶν.

269. Choer. Diet. 376, 5: δύναται τὸ γουνόϲ καὶ δουρόϲ καὶ μόνον καθ’ ὑπέρθεϲιν τοῦ ῦ γενέϲθαι ἀπὸ τοῦ γόνυοϲ καὶ δόρυοϲ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοῦ γοῦναϲ γούνατοϲ καὶ δοῦραϲ δούρατοϲ κατὰ ϲυγκοπὴν γουνόϲ καὶ δουρόϲ. καὶ ἰϲτέον ὅτι κρεῖττόν ἐϲτι κατὰ ϲυγκοπὴν αὐτὰ λέγειν ἤπερ καθ’ ὑπέρθεϲιν τοῦ ῦ. ἐὰν γὰρ δῶμεν αὐτὰ κοθ’ ὑπέρθεϲιν τοῦ ῦ γεγενῆϲθαι, δηλονότι καὶ ϲυναίρεϲιϲ τοῦ ο καὶ ῦ παρακολουθεῖ εἰϲ τὴν οῦ δίφθογγον καὶ δηλονότι βαρύνεϲθαι ὤφειλον ὥϲπερ λάαοϲ λᾶοϲ καὶ κέαροϲ κῆροϲ καὶ ἔαροϲ ήροϲ. εἰ δὲ κατὰ ϲυγκοπὴν αὐτὰ δῶμεν γενέϲθαι, ὀξύνονται ὁμοίωϲ τῷ πατέροϲ πατρόϲ, μητέροϲ μητρόϲ, ἀνέροϲ ἀνδρόϲ.

269a. Chocr. Dict. 387 . Ἰϲτέον ὅτι τινὲϲ θέλουϲιν ὀξύνειν τὴν Ἀττικὴν γενικὴν τῶν ἑνικῶν οἰον τοῦ κρεώϲ τοῦ γηρώϲ τοῦ κερώϲ ὀξυτόνωϲ λέγοντεϲ, ὅτι ἀπὸ τοῦ κρέατοϲ καὶ γήρατοϲ καὶ κέρατοϲ ἐγένοντο κοπτὰ ϲυγκοπὴν τοῦ α καὶ τ κρεόϲ καὶ γηρόϲ καὶ κερόϲ διὰ τοῦ ο ὀξυτόνωϲ τῷ λόγῳ τῶν εἰϲ οϲ διϲυλλάβων γενικῶν οἱον ὥϲπερ πατρόϲ μητρόϲ φωτόϲ μηνόϲ χηνόϲ παιδόϲ ϲπληνόϲ ϲυόϲ φρενόϲ γραόϲ καὶ λοιπὸν οἱ Ἀθηναῖοι ἐκτείνοντεϲ τὸ ο εἰϲ ω ἐφύλαξαν τὴν ὀξεῖαν τάϲιν οἰον κρεώϲ γηρώϲ κερώϲ. τῷ δὲ Ἡρωδίαν ῷ οὐ δοκεῖ, τοῦτο, ἀλλὰ ταῦτα βαρυτόνωϲ δοξάζει λέγεϲθαι οἰον τοῦ κρέωϲ τοῦ γήρωϲ τοῦ κέρωϲ τῷ λόγῳ τῆϲ ϲυναιρέϲεωϲ τῆϲ γενομένηϲ ἀπὸ ὀξείαϲ καὶ δύο βαρειῶν εἰϲ ὀξεῖαν βαρεῖαν οἰον κρέαοϲ κρέωϲ, γήραοϲ γήρωϲ ὥϲπερ Δημοϲθένεοϲ Δημοϲθένουϲ, Διομήδεοϲ Διομήδουϲ. κέχρηται δὲ λόγῳ τοιούτῳ· εἰ δὲ λέγεται ϲυγκοπὴν γεγενῆϲθαι ἐν τῇ γενικῇ τῇ κρέωϲ, ὤφειλε ϲυγκοπὴ γενέϲθαι καὶ ἐν τῇ δοτικῇ· καθόλου γὰρ πᾶϲα γενικὴ ϲυγκοπτομένη ἔχει καὶ τὴν δοτικὴν ϲυγκοπτομένην οἰον πατέροϲ πατρόϲ, πατέρι πατρί, μnήέροϲ μητρόϲ, μητέριμητρί, Δημήτεροϲ Δήμητροϲ, Δημήτερι Δήμητρι, ἀνέροϲ ἀνδρόϲ, ἀνέρι ἀνδρί, θυγατέροϲ θυγατρόϲ, θυγατέρι θυγατρί. εἰ οὖν τῷ κρέατι ἡ δοτικὴ ἀρχὴν οὐ δέχεται ϲυγκοπὴν τοῦ α καὶ τοῦ τ, ἐπεὶ κρεῖ ἠμελλεν εἰναι, νυνὶ δὲ κρέαι ἐϲτίν, οὐκ ἄρα δὲ οὐδὲ ἡ κρέα-

[*](ad fr. 268 προβάτοιϲ πρόβαϲιν accessit ex E. M. 310, 15, ubi Herodiani nomen suppressum est. 2oneras falso habet: ἐν τοῖϲ περὶ παθητικῶν.)[*](ad fr. *269 Hoc Choeroboscum ex Herodiano petivisse et argumentum, quod fere congruit cum Mon. 34, 20 et 32, unde in fine addi potuit: η γουνόϲ γενικὴ εὐθείαϲ χαρακτῆρα ἀπεδέξατο· ἔϲτι δὲ καὶ ἐπὶ παϲῶν τῶν ἠλογημένων γενικῶν τὸ τοιοῦτον ἀποδεῖξαι ὡϲ ὅτι παραβαίνουϲι καὶ τοὺϲ χαρακτῆραϲ παθοῦϲαι, et ~ explicandi ratio, qua una alteri sententiae praefertur et dicendi modus, maxime notabilis est usus verbi δίδωμι, quod hoc intellectu saepius ap. Herodianum oc currit. cf. Ep. Hom. p. 122.)[*](ad fr. 269]. Βoc ex thro περὶ κλίϲεωϲ ὀνομάτων esse arbitror.)

263

270. E. M. 800, 47: φρόνιν: ὁ Ἡρωδιανὸϲ παρὰ τὴν φρόνηϲιν κατὰ ϲυγκοπήν.

271. St. B. 228, 12: Δῆμοϲ. δημότεροϲ ϲυγκριτικόν, οὐ ϲυγκοπῇ ἐκ τοῦ δημοτικώτεροὸ, ἀλλ’ ἐκ τοῦ ἐπιθετικοῦ τοῦ κδῆμον ἐόντα παρὲξ ἀγορευεμεν» (Ιl. Μ 213).

272. E. M. 121, 10: ἀπειλήτην: ἀπειλῶ ἀπειλήϲω ἠπείληϲα ἠπειληϲάτην δυϊκῶϲ καὶ ϲυγκοπῇ τῆϲ ϲα ϲυλλαβῆϲ ἀπειλήτην. ἢ ἀπὸ τοῦ ἀπειλῶ ἠπείλουν τὸ δυικὸν ἠπειλεῖτον ἠπειλήτην ϲυϲτολῇ τῆϲ ἀρχῆϲ καὶ τροπῇ τῆϲ εἰ διφθόγγου εἰϲ τὸ η ἀπειλήτην. Ἡρωδιανόϲ.

273. E. M. 225, 7: γέλαν οἰον «γέλαν δ’ ἀθάνατοι θεοί» κατὰ ϲυϲτολὴν λαμβάνεται ὡϲ ἡ μετοχὴ δηλοῖ. γελάντοϲ γὰρ ἡ γενικὴκατὰ ϲυϲτολῆν τοῦ α τὰ δὲ ἐνδέοντα ϲυλλαβῇ τρίτα πρόϲωπα τῶν πληθυντικῶν καταλήγουϲιν εἰϲ τὴν παραλήγουϲαν τῆϲ γενικῆϲ τῶν μετοχῶν. οὕτω Ζηνόδοτοϲ.

τοϲ γενικὴ δύναται ϲυγκοπὴν ἀναδέξαϲθαι τοῦ α καὶ τοῦ τ καὶ γενέϲθαι τοῦ κρεόϲ ὀξυτόνωϲ κἀκεῖθεν τοῦ κρεδϲ ὁμοίωϲ ὀξυτόνωϲ κατ’ ἐπέκταϲιν τοῦ ο εἰϲ , ἀλλ, ὡϲ εἴρηται, αται αἱ γενικαὶ κατὰ κρᾶϲιν γεγόναϲι καὶ βαρύνονται.

271a. Il.Pr.Α 80: χέρηῖ: ὡϲ Ἄρη: γέγονε δὲ οὕτωϲ. ἔϲτι τι χερείονοϲ γενικὴ καὶ αἰτιατικὴ «χερείονά περ καταπέφνων» (ΙΙ. P 539) ὃν οὖν τρόπον τὴν χερείονα αἰτιατικὴν ϲυγκόψαϲ ἔφη κἀλλὰ τὸν υἱὸν ἐγείνατο εἰo χέρεια» (Ιl. 5 382), πληθυντικῶϲ δὲ τὰ χερείονα χέρεια χέρεια δὲ χείρονι δόϲκεν » (Ιl. H 400), τοῦτον τὸν τρόπον καὶ χερείονι χέρειι καὶ ἐπεὶ κακόφωνόν ἐϲτι, τροπὴ ἐγένετο τῆϲ εἰ διφθόγγου εἰϲ τήν η.

271b. Ιl. Pr. Λ 395: εὑρέθη τὸ πλέεϲ καὶ τὰ ἀπ’ αὐτοῦ κινήματα. τοῦ «πλέονέϲ κεν μνηϲτῆρεϲ» (d. ϲ 24 ) ϲυγκοπή ἐϲτιν ἡ πλέεϲ φωνή.