De prosodia catholica

Τὰ εἰϲ οϲ καθαρὰ διϲύλλαβα τῷ α μακρῷ παραληγόμενα ὀλίγα εἰϲίν, καὶ ὀξύνεται εν, ὅϲα οὐ κύρια , μὴ δὲ ἐπιθετικά, παόϲ καὶ πηόϲ « καὶ πηῷ περ ἐόντι » (Οd. κ 441 ), ναόϲ νηόϲ «ἐν πίονι νηῷ» (B 549), λαόϲ ληόϲ τῇ μεταγενεϲτέρᾳ Ἰάδι τραπέν «ληὸν Θρήϲαϲ » Ἱππῶναξ, παρ’ Ὁμήρῳ δὲ τὸ λαόϲ ἄτρεπτον ἔμεινεν. ϲημειωτέον δὲ ὅτι οὐχ ἁπλῶϲ τὸν ὄχλον ϲημαίνει, ἀλλὰ τὸν ὑποτεταγμένον. Ἑκαταῖοϲ γὰρ «τὸν Ἡρακλέα τοῦ Εύρυϲἕωϲ λαόν λέγει καίτοι ἕνα ὄντα. . γίνεται δὲ λαόϲ, ὡϲ Χρύϲιπποϲ ὁ Ϲτωϊκὸϲ ἐτυμολοτε παρὰ τὸ λαλῶ λαλόϲ καὶ λαόϲ. παρὰ γὰρ τὴν φωνήν φηϲι ὼϲ καὶ μέροψ παρὰ τὴν ὄπα. καὶ ἄνθρωποϲ ὁ διωρθωμένην ἔχων τὴν ὄπα, διὸ καὶ αὐδήεντεϲ κἢ νύ που ἀνθρώπων εἰμὶ ϲχεδὸν αὐδηέντων » (Od. 125), ἐγένετο δὲ ἔλλειψιϲ, ὡϲ παρὰ τοῖϲ Ἀττικοῖϲ ἡ ϲίφη ἐκ τοῦ ϲίλφη παρ’ ἡμῖν λεγομενη ὡϲ καὶ ὁ τάπηϲ παρὰ τὸ θάλπη, εἰ γε παρὰ τὸ χλιαίνειν ἡ χλαίνη. καὶ ἔκταϲιϲ δὲ γίνεται ἀποβολῇ τοῦ λ ἄλλοι δὲ παρὰ τοὺϲ λᾶαϲ ὠνομάϲθαι « λαοὶ Δευιααλίωνοϲ ὅϲοι γενόμεθα ». Καλλίμαχοϲ. φέρεται δὲ ἱϲτορία, ὅτι ἡ Μῆτιϲ δυϲτοκούϲκϲ τῆϲ Ῥέαϲ αὐτὴ καὶ ἔτεκε τέκνον ὃ ἐκάλεϲε άαν· .τῇ δὲ Ῥέᾳ τεκούϲῃ τὸν Δία ἀντικατήλλαξεν τὸν Λάαν αὐτῆϲ τὸν παῖδα, ῖνα ὁ ἰρόνοϲ ἀντὶ Διὸϲ τὸν Λάαν καταίῃ. Ζεὺϲ οὖν ἡβήϲαϲ εἰϲ τιμὴν τοῦ ἀνθ’ αὐτοῦ καταποθέντοϲ λαοὺϲ ὠνόμαϲε τοὺϲ ἀνθρώπουϲ. οἱ δὲ ὅτι Δευκαλίων λίθουϲ ῥίπτων ἀνθρώπουϲ ἐποίει. τινὲϲ δὲ ὅτι κατακλυϲμοῦ ὄντοϲ ἔφυγον οἱ ἄνθρωποι εἰϲ τὰ ὄρη. καὶ μετὰ ταῦτα ἐπέϲτηὲαν τῇ γῇ εὐδίαϲ γινομένηϲ, ὡϲ ἐκπλαγῆναι καὶ ἀπὸ λίθων νομιϲθῆναι εἶναι. Ἡϲίοδοϲ δὲ παρὰ τὸ ἁλέϲ τὸ ϲημαῖνον τὸ ἁθρόον.

ἁλαόϲ λαόϲ ἀφαιρέϲει τοῦ α, ὡϲ καὶ παρὰ Ἀριϲτοφάνει (Mein. fr. Com. ed. min. p. 341)

τινὲϲ δὲ καὶ Παφίην τὴν Ἀφροδίτην οὐ παρὰ τὴν Πάφον τὴν ἐν Kύπρῳ πόλιν, ἀλλὰ παρὰ τὸ ἀπαφίϲκειν· καὶ παρ’ Ἡϲιόδῳ «ῥεῖά τέ μιν μαυροῦϲι θεοί» (Οp. 323). ἡ τοῦ μακροῦ α ἀφαίρεϲιϲ ϲπάνιοϲ· καὶ ἴϲωϲ ἐν τῷ βάλε δὴ βάλε κηρύλοϲ εἴην » (Alcm. fr. 21). τὸ Δᾶοϲ ὡϲ κύριον βαρύνεται. «Γἐταϲ γὰρ τούϲ πρὸϲ τὸν Πόντον κεκλιμένουϲ καὶ τὴν ὲω, Δάουϲ δὲ τοὺϲ πρὸϲ τἀναντία πρὸϲ Γερμανίαν καὶ τὰϲ τοῦ Ἴϲτρου πηγάϲ » (Strab. VII p. 304). καὶ παρ’ Ἀττικοῖϲ δὲ τὰ τῶν οἰκετῶν ὀνόματα Δᾶοι καὶ Γέται. λέγεται δὲ καὶ Δᾶκοϲ. ἔτι καὶ Λᾶοϲ ποταμὸϲ καὶ πόλιϲ ευκανίαϲ. Ἀπολλόδωροϲ’ ἐν τῷ περὶ νῆϲ δευτέρῳ. καὶ Δᾶοι οἱ οἰκοῦντεϲ Λᾶν πόλιν Λακωνικῆϲ. Χνόοϲ ἔθνοϲ. καὶ τὸ πρῇοϲ δὲ ἐπίθετον. τὸ μέντοι ταόϲ παρ’ Ἀλεξανδρεῦϲιν ἀντὶ τοῦ ταὧϲ ϲεϲημείμται. τὸ δὲ λᾶοϲ παρὰ Ϲοφοκλεῖ «ἐπ’ ἄκρου λαοῦ » (Ged. Col. 195) ἀπὸ γενικῆϲ τῆϲ λάοϲ κλάοϲ ὑπὸ ῥιπῆϲ (M 462) εἰϲ εὐθέιαν μετεποιήθη.

Τὰ εἰϲ αιοϲ διϲύλλαβα, εἰ μὴ εἴη κύρια, ὀξύνεται, λαιόϲ, φαιέϲ, βαιόϲ, .ϲκαιόϲ τὸ ἐπίθετον. κοῖοϲ δὲ τὸ κέριον, ὡϲ Βαῖοϲ κυβερνήτηϲ Ὀδυϲϲέωϲ, Γραῖοϲ, Παῖοϲ.

Τὰ διὰ τοῦ αύοϲ δἁύλλαβα βαρύνεται, ναῦοϲ,αὑοϲ ὁ ξηρόϲ. Αὖοϲ ποταμὸϲ Θεὲπρωτίαϲ, ραῦοϲκύόον καὶ τὸ ψαῦοϲ παρ’ Ἀλκμᾶνι. τὸ δὲ ἀγαυόϲ τριϲύλλαβον·.

Τὰ εἰϲ ὀἱὲ διϲλλαβα ὀξύνεται, εἰ μὴ εἴη κύρα καὶ πυϲματικὰ καὶ ἀναφορικὰ καὶ τὸ ο πλεονάζει ἐν τῇ ἀρχῇ, ϲμοιόϲ ἐπίθετον , ϲκλοιόϲ ὁ ϲκολιόϲ, δοιόϲ, γλοιόϲ ἐπὶ κόπρου, βοιόϲ,’ κλοιόϲ, ὃ καὶ κλῳόϲ λέγεται, φλοιόϲ. τὸ ποῖοϲ, τοῖοϲ, κοῖοϲ, οἷοϲ βαρύνεται ὡϲ πυϲματικὰ καὶ ἀναψαρικά , τὸ δὲ οἶοϲ ὁ μόνοϲ, ἅτι τὸ πλεονάζει ἐν τῇ ἀρχῇ. καὶ τὰ κύρια δὲ ὁμοίωϲ, Μοῖοϲ, Βοῖοϲ ἔθνοϲ Κελτοαλατῶν, Κοῖοϲ. ἰὁϲ δὲ ὁ δῆμοϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ ὀξύνεται. ἔϲτι δὲ καὶ πόλιϲ ἰρητικὴ καὶ ὄνομα λιμένοϲ καὶ ῥεῖθρον.

Τὰ εἰϲ ειοϲ διϲύλλαβα ἐπιθετικὰ βαρύνεται, λεῖοϲ, μεῖοϲ, θὲῖοϲ, πλεῖοϲ, ῥεῖοϲ, χρεῖοϲ, Κεῖοϲ καὶ εῖοϲ ἐκ τοῦ Κέϊοϲ καὶ Τέϊοϲ ϲυναιρεθέντα. τὸ δὲ νειόϲ ἐπὶ τῆϲ ἀνανεουμένηϲ γῆϲ οὐκ ἀρϲενικὸν καὶ μονογενέϲ.

---Τὰ εἰϲ ο̅ϲ̅ διϲύλλαβα κύρια πρδπεριϲπἅται, Βεῦοϲ ποταμὸϲ λαενα τῷ ῖ μακρῷ ἀρχόμενα ῖοϲ καὶ Πῖοὲ ὄνομα κύιϲ. ὀγδόῃ (c. 5) « Χῖοι καὶ ϲ». καὶ Ηρόδοτοϲ πρώτῃ αλέγονται . τὸ ι μακρὸν καὶ τοῦ θέτι « πάντα 07). τὸ δὲ πρωτότυπον Γρῖοϲ, φθῖο ἥρωϲ καὶ νται καὶ Φθῖέϲ Φλῖοϲ ὁ τὰ τὴν γραφήν , τινὲϲ μὲν ϲ ἐι διφθόγγου. τὸ κριόϲ ιϲ τρίχαϲ ϲεϲημείωται ὀξυτεριϲπῶϲι πρὸϲ διαϲτολὴν κύριον ὀξύνει. γράφεται δὲ διὰ τοῦ ι τῷ κανόνι τῶν διὰ τοῦ ιοϲ διϲυλλάβων ἀρϲενικῶν διὰ .τοῦ γραφομένων. τὸ δὲ ἰόϲ ἐπὶ τοῦ βέλουϲ ἀπὸ φωνήεντοϲ ἄρχεται.

Τὰ εἰϲ oϲ διϲόλλαβα τὸ δίχ καὶ Ϲάοϲ ἡ τῶν Ϲαΐων νῆϲοϲ. οἰκηϲάντων, ἔϲτι καὶ Λυδίαϲ. ἱερέωϲ τὸ γένοϲ Μιληϲίου, ὡϲ φηϲι κτιϲτὴν τῆϲ πόλεωϲ γενέϲΘ ἐκ τοῦ τιμᾶν τὸν Δία Πον πρὸϲ Παφλαγονίαϲ περίπλῳ ἀπὸ ψύ. μὸν Βιλλαῖον ϲτάδιοι ?? καί «ϲ λμν καὶ ποταμὸν Βιλλαῖον ϲτάδ Του εἰϲ Ἄμαϲτριν ϲτάδιοι ϲκ′ . τέρωϲ καὶ τριϲυλλάβωϲ τὸ Τειό τῶν Ἰώνων, ἔχουϲα καὶ πόλιν κατὰ Ἐρυθράϲ, ἐν δὲ πόλιϲ Χίοϲ χιόνοϲ τῆϲ ἐκεῖ γενομένῃϲ πολλῆ ἑτρα πόλιϲ ἰαρίαϲ Χίοϲ κατὰ Τ γ ἐν Εὐβοίᾳ. Γίοϲ ποταμὸϲ κϲ ὄροϲ, ἴοϲ ὁ μόνοϲ, βίοϲ ἡ ζω μνιόϲ ὁ ἁπαλόϲ παρ’ Εξὐφορίωνι.

Τὰ διὰ τοῦ υοϲ διϲύλλαβα ἀρϲενικὰ βαρύνεται, Δρῦοϲ ὄνομα κύριον υἱὸϲ Αἰγύπτου καὶ Φλῦοϲ. ϲεϲημείωται ὁ πυόϲ ὀξυτόνωϲ καὶ ἀρϲενικῶϲ. τὸ δὲ νυόϲ ἡ νύμφη θηλυκὸν ὀξύνεται.

Τὰ διὰ τοῦ οοϲ καὶ ἐοϲ διϲύλλαβα ἀπὸ ϲυμφώνου ἀρχόμενα καὶ μὴ μόνου τοῦ θ βαρύνεται, νόοϲ, γόοϲ, ῥόοϲ, πλόοϲ, θρόοϲ, φλόοϲ, κόοϲ, ὃ λέγεται καὶ κῶοϲ, καὶ Κόoϲ ὄνομα τόπου, χνόοϲ, ψ λέοϲ, Κέοϲ, Τέοϲ, πλέοϲ, νέοϲ, διὸ καὶ τὸ ζόοϲ παρ’ Ἐπιχάρμῳ οἱ πλείουϲ ἐβάρυναν κτρὶϲ ἀπεδόθη ζόοϲ». ὁμοίωϲ καὶ τὸ ϲόοϲ τὸ κύριον καὶ τὸ προϲηγορικόν, ὅπερ ἡ ϲυνήθεια διὰ τοῦ ω γράφει, τινὲϲ δὲ καὶ ϲὺν τῷ ι. τὸ δὲ ἑόϲ ὀξύνεται, ἀπὸ φωνήεντοϲ γάρ. καὶ τὸ θοόϲ καὶ θεόϲ ὡϲ ἀπὸ τοῦ θ μόνου.

Τὰ εἰϲ ωοϲ μετὰ προϲτεγραμμένου ῑ διϲύλλαβα προπεριϲπᾶται, Κῷοϲ ὁ πολίτηϲ τθϲ Κῶ, ϲῷοϲ, ὃ διὰ τοῦ ῑ γράφεϲθαί φηϲι Δίουμοϲ, ἡ δὲ παράδοϲιϲ ἄνευ τοῦ ι οἶδε, Λῷοϲ, Πτῷοϲ Ἀκραιφέωϲ καὶ Εξίππηϲ. τὸ δὲ κλῳόϲ, ἀπὸ τοῦ κλοιόϲ ὀξύνεται,·καὶ ἔτι τὸ ζῳόϲ καὶ τὸ Τρψόϲ.

Τὰ εἰϲ ὕιοζ ϲπάνια ὄντα ὀξύνεται, υἱόϲ καὶ γυιόϲ. ταῦτα δὲ οἱ Ἀττικοὶ ἄνευ τοῦ ῖ γράφουϲιν.

Τὰ εἰϲ οϲ τριϲύλλαβα ἁπλᾶ τῷ α μόνῳ παραληγόμενα ὀξύνεται, εἰ μὴ ἡ τρίτη ἀπὸ τέλουϲ φύϲει ἢ θέϲει μακρὰ εἶη ἢ κατὰ διάϲταϲιν ϲύμ ψωνον ἔχοι, ἀγλαόϲ, ἀλαόϲ παρὰ τὸ ἀλῶ τὸ πλανῶμαι· ἀλαόϲ ὁ περιπλανώμενοϲ. Ϲέλευκοϲ δὲ παρὰ τὸ ἀλάϲαι, 5 ϲημαίνει τὸ ἐλαττοῦμαι ἵν’ ἦ τὸ ἐλαττωθεὶϲ τοὺϲ ὀφθαλμούϲ. ἄλλοι δὲ ὁ τυφλὸϲ καὶ ἐϲτερημένοϲ τοῦ λάειν ἤτοι βλέπειν. Ἀρίϲταρχοϲ τὸ παρὰ τῷ ποιητῇ «ἀϲπαίροντα λάων » (Od. τ 229) οὕτωϲ ἐξηγεῖται ἀντὶ τοῦ βλέπειν. κεραόϲ, ταναόϲ. Δαναόϲ ὁ πολίτηϲ ὁμοφώνωϲ τῷ οἰκιϲτῇ. Κραναόϲ, ἀφ’ οὐ ἡ Ἄττικὴ ἐκαλεῖτο Γραναή. Μαλαόϲ, ὅϲ ἔκτιϲε Τῆμνον πόλιν τῆϲ Αἰολίδοϲ. τὸ δὲ ἵλαοϲ καὶ ΠΓταοϲ Φρὺξ Μίδου φίλοϲ τὴν τρίτην ἀπὸ τέλουϲ μακρὰν ἔχει. τὸ δὲ --- ϲύμφωνον κατὰ διάϲταϲιν ἔχει. τὸ δὲ γόαοϲ ἐκ τοῦ γόηϲ γέγονε. Τὸ δὲ θ Θήβαοϲ, ἄρχαοϲ, Ἀλκαοϲ, πάλαοϲ, Ἀλχαοϲ κατ’ ἔνδειαν τοῦ ῑ γινόμενα Αἰολικά εἰϲιν.

---Τὰ εἰϲ αοϲ ὑπερτριϲύλλαβα προπαροξύνεται οἷον Ἀλμφιάραοϲ, Μενέλαὸϲ· ἔϲτι καὶ πόλιϲ Αἰγύπτου· Ϲτράβων ἑπτακαιδεκάτῃ (p. 803). Οἰνόμαοϲ υἱὸϲ Ἁρπίνηϲ τῆϲ Ἀϲωποῦ καὶ Ἄρεοϲ.

Τὰ διὰ τοῦ λεοϲ τριϲύλλαβα ἁπλὰ ὀξύνεται, μὴ ὄντα κτητικὰ ἢ διαφόρωϲ τονούμενα πρὸϲ διάφορον ϲημαϲίαν, εἰλεόϲ ἡ κατάδυϲιϲ καὶ ἡ νόϲοϲ καὶ ἡ μαγειρικὴ τράπεζα, φωλεόϲ, κολεόϲ, Μαλεόϲ, γαλεόϲ ὁ ἀϲκαλαβώτηϲ. Φιλύλλιοϲ Αἰγεῖ « ὁ πάπποϲ ἦν μοι γαλεὸϲ ἀϲτερίαϲ» καὶ Ἄρχιπποϲ Ἰχθύϲιν «ἔτι λέγειϲ ϲύ, μάντειϲ εἰϲὶ γὰρ θαλάττιοι; γαλεοί γε πάντων μάντεων ϲοφώτατοι ». ἀλεόϲ καὶ Ἀλεόϲ ὁ πολίτηϲ Ἀλέαϲ ὁμοφώνωϲ τῷ οἰκιϲτῇ, παλεόϲ. Κελεόϲ, Πελεόϲ, Ἐλεόϲ δὲ τὸ κύριον καὶ ἐπίθετον, ἔλεοϲ δὲ τὸ προϲηγορικόν. τὸ δὲ μέλεοϲ ϲύνθετόν ἐϲτι. τὸ δὲ τέλεοϲ καὶ κήλεοϲ κατὰ πάθοϲ ἀπὸ τέλειοϲ καὶ κήλειοϲ κτητικά.

---Τὰ εἰϲ νεοϲ ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ ὀξύνεται , ἐνεόϲ, Φενεόϲ ἥρωϲ καὶ πόλιϲ Ἀρκαδίαϲ· « οἳ Φενεόν τ’ ἐνέμοντο καὶ Ὀρχομενόν« (B 605). λέγεται καὶ ἀρϲενικῶϲ καὶ θηλυκῶϲ. κενεόϲ, ἀφνεόϲ, Ἐξλινεόϲ ὄνομα ἔθνουϲ. Ἐρινεόϲ πόλιϲ Δωριέων ὑπὸ τὸν Παρναϲϲόν. λέγεται καὶ Ἐρινειόϲ. ἔϲτι καὶ Θετταλίαϲ ἄλλη καὶ Ἀχαῖαϲ. τὸ δὲ λαῖνεοϲ καὶ ἐλαῖνεοϲ κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ ε ἐκ τοῦ λάϊνοϲ καὶ ἐλάϊνοϲ. τὸ δὲ κυάνεοϲ κτητικὸν ἀποβολὴν ἔπαθε τοῦ ῑ ἀπὸ τοῦ κυάνειοϲ γεγονόϲ.

---Τὰ εἰϲ οϲ λήγοντα ὀνόματα παρὰ ῥῆμα γινόμενα καθαρεύοντα καὶ τῷ ε παραληγόμενα ὀξύνεϲθαι θέλει, φωλεύω, φωλεόϲ, ὀχεύω ὀχεόϲ καὶ ἐν πλεοναϲμῷ τοῦ ο ὀ ϲχεόϲ. καὶ παρὰ ϲωρεύω δὲ ὁ ϲωρεόϲ. τὸ δὲ ϲωρόϲ κατὰ ϲυγκοπὴν ἀπετελεῖτο. καὶ παρὰ τὸ λοχεύω δὲ ὁ λοχεόϲ ἔϲται και’ ὀξεῖαν τάϲιν « ὁ δ’ἐκ λοχεοῖο πάϊϲ» (Hesiod. theog. 178). ἀλλ’ οὖν γε βαρυτόνωϲ οἱ πλείουϲ ἀνέγνωϲαν πλεοναϲμὸν ἐκδεξάμενοι τοῦ ε, ὥϲτε παρὰ τὴν λόχου γενικὴν «νἐκ λόχου ἀμπήδηϲε» (ll. Λ 379) λόχοιο γενέϲθαι καὶ λόχεοιο. παρὰ κηδεύω δὲ κηδεόϲ, κελεύω Κελεόϲ ὄνομα κύριον. ὠρεύω Ὠρεόϲ πόλιϲ Εξὐβοίαϲ. τούτοιϲ ἀκόλουθον καὶ τὸ θυρεόϲ μὴ παρὰ ῥῆμα γενόμενον.

Τὰ εἰϲ τὲῶζ παροξύνεται, εἰ μὴ ἐκ πλεοναϲμοῦ ἔχοι τὸ ε ἢ κτητικὰ εἴη, ῥητέοϲ, πρακτέοϲ, ἀθροιϲτέοϲ, μέμπτέοϲ, γραπτέοϲ, λαλητέοϲ, νοητέοϲ, ποιητέοϲ, γνωϲτέοϲ. τὸ δὲ ἐτεόϲ ὀξύνεται. ἀπὸ γὰρ τοῦ ἐτόϲ ὀξυτόνου, ὃ ϲημαίνει τὴν ὕπαρξιν , ἐξ οὐ τὸ ἀληθέϲ, ἐν πλεοναϲμῷ τοῦ ῑ γέγονεν ἐτεόϲ ὀξείᾳ τάϲει. ἐπὶ γὰρ τῶν εἰϲ οϲ ὀνομάτων ὁ πλεοναϲμὸϲ τοῦ ἐ φυλάϲϲει τὴν ἐπὶ τέλουϲ ὀξεῖαν, κενόϲ κενεόϲ, ἀδελφόϲ ἀδελφεόϲ, δαφοινόϲ δαφοινεόϲ. τὸ δὲ δρακόντεοϲ, γερόντεοϲ κτητικά ἐϲτι.

Τὰ διὰ τοῦ αλεοϲ παραγωγὰ ὑπὲρ τρεῖϲ ϲυλλαβάϲ ἐϲτι καὶ παροξύνεται, χωρὶϲ εἰ μὴ ἔνδειαν ἔχῃ τοῦ ῑ ἀπὸ κτητικοῦ ὀνόματοϲ οἷον ηφαλέοϲ, αὐαλέοϲ, ϲμερδαλέοϲ, θαρϲαλέοϲ, ϲκωπταλέοϲ, δειμαλέοϲ, κερδαλέοϲ, φρικαλέοϲ, ἀργαλέοϲ, φοιταλέοϲ, γηραλέοϲ, λευγαλέοϲ, ὀπταλέοϲ, ἰκμαλέοϲ, ῥωμαλέοϲ, ῥωγαλἐοϲ, καρφαλέοϲ, ὰρπαλέοϲ. πρόϲκειται κεἰ μὴ ἔχῃ ἔνδειαν τοῦ ῑ ἀπὸ κτητικοῦ ὀνόματοϲ» διὰ τὸ δαιδάλειοϲ δαιδάλεοϲ, ἔνθὲν αἰτιατικὴ κδαιδάλεον θώρηκα » παρὰ τῷ ποιητῇ (Θ 19), κονιϲάλειοϲ κονιϲάλεοϲ παρὰ Ἀλντιμάχῳ *τὼ δ’ αὐτ’ ἀμφὶ κονιϲάλεον πεπονήατο δίφρον ». ὅϲα δὲ ἀπὸ τῶν κτητικῶν ἐγένετο κατ’ ἔνδειαν τοῦ ῑ, καὶ προπαροξύνονται, Ἀλγαμέμνεοϲ, Ἑκτόρεοϲ, Νεϲτόρεοϲ, τέλεοϲ, χάλκεοϲ, χρύϲεοϲ, τέγεοϲ, κήλεοϲ. Ππερβόρεοι, ἔθνοϲ, ὃ Ἑλλάνικοϲ περβόρειοι γράφει διὰ διφθόγγου. Πρώταρχοϲ τὰϲ Ἄλπειϲ Ῥιπαῖα ὄρη οὕτω προϲηγορεῖϲθαι καὶ τούϲ ὑπὲρ τὰ Ἄλπεια ὄρη κατοικοῦνταϲ πάνταϲ Ὑπερβορέουϲ ὠνομάϲθαι. Δαμάϲτηϲ δ’ ἐν τῷ περὶ ἐθνῶν, ἄνω τῶν Ϲκυθῶν Ἰϲϲηδόναϲ οἰκεῖν , τούτων δ’ ἀνωτέρω Ἀριμαϲπούϲ, ἄνω δ’ Ἀριμαϲπῶν τὰ Ῥιπαῖα ὄρη, ἐξ ὧν τὸν βορέαν πνεῖν, χιόνα δὲ μήποτε αὐτὰ ἐκλείπειν· ὑπὲρ δὲ τὰ ὄρη ταῦτα Ὑπερβορέουϲ καθήκειν εἰϲ τὴν ἑτέραν θάλαϲϲαν. Καλλίμαχοϲ δὲ τοὺϲ αὐτούϲ φηϲι εἶναι τοῖϲ Ἀλριμαϲποῖϲ.

Τὰ εἰϲ οϲ λήγοντα καθαρὰ ἁπλᾶ ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ κατὰ τὴν κοινὴν διάλεκτον τῷ η παραληγόμενα οὐκ ἔϲτιν εὑρεῖν εἰ μὴ τὸ αἰζηόϲ ὀξυνόμενον. καὶ τοῦτο ἐκ πάθουϲ ἔχει τὸ η. παρὰ γὰρ τὸ ἀεὶ καὶ ζέω ὁ ἀεὶ ζέων καὶ ἀκμάζων κατὰ τὴν ἡλικίαν γίνεται αἰζεόϲ καὶ κατ’ ἐπαύξηϲιν τοῦ ἐ εἰϲ η αἰζηόϲ. Ἀπολλώνιοϲ μὲν ὁ τοῦ Ἀρχιβίου ϲὺν τῷ ῑ οἶδεν αὐτό, λέγων γεγονέναι ἐκ τοῦ αἰζήϊοϲ. ἀλλ’ εἰ ἦν ἀπὸ τοῦ αἰζήϊοϲ, οὐκ ὤὑφειλεν ὀξύνεϲθαι, ἀλλὰ προπεριϲπᾶϲθαι. ἡ γὰρ ὀξεῖα καὶ ἡ βαρεῖα εἰϲ περιϲπωμένην ϲυνέρχονται οἷον Ἀχελώϊοϲ Ἀχελῷοϲ, ὑπερώἱον ὑπερῷον. καὶ δῆλον ὅτι ὥϲπερ ἀπὸ τοῦ Αἰτωλόϲ γίνεται Αἰτώλιοϲ κατὰ παραγωγὴν τοῦ αὐτοῦ ϲημαινομένου φυλαττομένου καὶ ἀπὸ τοῦ κάπροϲ κάπριοϲ, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ αἰζηόϲ αἰζήἱοϲ. πρόϲκειται κατὰ τὴν κοινὴν διάλεκτον· τὸ γὰρ ἀρχῆοϲ καὶ Ἀχηόϲ καὶ παληόϲ Βοιώτιά εἰϲι καὶ κατὰ τροπὴν τῆϲ αι διφθόγγου ἐγένετο καὶ προπεριϲπᾶται καὶ ὀξύνεται. τὸ δὲ ὄρηοϲ καὶ Λύκηοϲ Λακωνικά εἰϲι καὶ προπαροξύνεται καὶ αὐτὰ κατὰ τροπὴν τῆϲ ει διφθόγγου εἰϲ ἡ γεγονότα. πρόϲκειται ἁπλᾶ διὰ τὸ ε ὔνηοϲ καὶ Ἐχένηοϲ καὶ πολύνηοϲ ϲύνθετα προπαροξυνόμενα. παρὰ γὰρ τὸ ναῦϲ νηόϲ ϲυνετέθη. τὸ δὲ πηόϲ καὶ αὐτὸ ἐκ πάθουϲ διϲύλλαβον.

Τὰ διὰ τοῦ διοϲ προπαροξύνεται, εἰ μὴ τριϲύλλαβα ὄντα τριβράχεα εὺρεθῶϲι καὶ παροξύτονα πρὸϲ διαϲτολὴν κυρίων καὶ ἐπιθέτων, ὥϲπερ ἔχει τὸ Ῥο δίοϲ «Κάρηϲόϲ τε Ῥοδίοϲ τε » (M 20) καὶ Ϲχεδίοϲ « Ϲχεδίον δ’ ἕλε Λήϊτοϲ ἥρωϲ 2 (Ζ 35, 0 515) καὶ Ὁδίοϲ. Τὰ δὲ προπαροξύτονα ταῦτα, ἴδιοϲ, ἀΐδιοϲ, μαψίδιοϲ, παυρίδιοϲ, ἁρμόὄιοϲ, νυμφίδιοϲ, ψωρίδιοϲ, ἐπιμαϲτίδιοϲ, ῥηῖδιοϲ, θνηθάδιοϲ, κρυπτάδιοϲ, Μυϲάδιοϲ, Ὑϲϲά διοϲ, μινυνθάδιοϲ, τυμβίδιοϲ, Ἀρκά διοϲ, ὠμίδιοϲ καὶ ἐπωμίδιοϲ, Ἐξάδιοϲ, Μνίδιοϲ, Ἐχινάδιοϲ, Ἐπιλευκάδιοϲ τὸ ἐθνικὸν καὶ Ἐπιλευκάδιοι πόλιϲ μετὰ Ἀκαρνανίαν· Ἑκαταῖοϲ Εὐρώπῃ. Ἀράδιοϲ, Τενέδιοϲ, Λεβέδιοϲ, ψωφίδιοϲ· Ἑκαταῖοϲ γενεαλογιῶν δευτέρῳ «κάπροϲ ἦν ἐν τῷ ὄρεῖ καὶ ψωφιδίουϲ κακὰ πολλὰ ἔοργεν ». Αὐλίδιοϲ, Δαυλίδιοϲ, ΒΘουλίδιοϲ, Ἠλίδιοϲ, ίιμνίδιοϲ, υχνίδιοϲ, Ἀϲπαλαθίδιοϲ, Ἀλγίδιοϲ, Ἰϲίνδιοϲ, Ϲιϲίνδιοϲ, Ἀλαρόδιοϲ ἔθνοϲ περὶ τὸν Πόντον ὡϲ ρόδοτόϲ φηϲιν (3, 24. 7, 79). ϲεϲημείωται τὸ ἐρῳδιόϲ ὀξυνόμενον. ἐξηκολούθηϲε δὲ τοῖϲ ἐπὶ ὀρνέων. τὰ γὰρ εἰϲ οϲ καθαρὰ τῷ παραληγόμενα ὑπὲρ τρεῖϲ ϲυλλαβὰϲ ἐπὶ ὀρνέων ὀξύνονται, αἰγυπιόϲ, χαραδριόϲ, βομβυλιόϲ. οὕτω καὶ ἐρῳδιόϲ. λέγεται καὶ ῥῳδιόϲ παρὰ Ἱππώνακτι εκνεφαῖοϲ ἐλθὼν ῥῳδιῷ (?) κατηυλίϲθην ». καὶ ὡϲ μὲν πρὸϲ τὴν ϲυνήθειάν ἐϲτιν ἀφαίρεϲιϲ, ὡϲ δὲ πρὸϲ τὸν ϲχηματιϲμὸν ἐντελέϲ. ὥϲπερ γὰρ ἀπὸ τοῦ ἁρμόζω γίνεται ἁρμόδιοϲ τὸν αὐτὸν τρόπον ἀπὸ τοῦ ῥοίζω γίνεται ῥοίδιοϲ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ἔ καὶ ἐκτάϲει τοῦ ο εἰϲ ω ἐρῳδιόϲ καὶ μένει τὸ προϲγεγραμμένον.

Τὰ εἰϲ ωνιοϲ προπαροξύνονται, Γιθαιρώνιοϲ, Καραθώνιοϲ, Ἀπολλώνιοϲ, Ἑλικώνιοϲ, ἐναγώνιοϲ, Ἀλμώνιοϲ, αἰώνιοϲ, Πλευρώνιοϲ, Ϲιδώνιοϲ, ὃ κατὰ ϲυϲτολὴν εἶπεν ὁ ποιητὴϲ « Ϲιδονίων βαϲιλεύϲ » (Od. δ 618), λαβρώνιοϲ εἶδοϲ ἐκπώματοϲ, Τροφώνιοϲ. Κυρτώνιοϲ πόλιϲ Ἰταλίαϲ. Πολύβιοϲ τρίτῳ. Ϲιρβώνιοϲ, Ἀργανθώνιοϲ, Ἀβυδώνιοϲ, Ἀγκώνιοϲ, Ἀντρώνιοϲ ὄνοϲ ἡ παροιμία, Βαβυλώνιοϲ, Αἰϲ ώνιοϲ, Ἀλαβώνιοϲ, Κολοφώνιοϲ, Ἀιμώνιοϲ, Ἀλμυδώνιοϲ, Αὐλώνιοϲ, Ϲικυώνιοϲ, Γαλυδώνιοϲ, Γαυλώνιοϲ, Κραν νώνιοϲ καὶ τὰ ὅμοια.

Τὰ εἰϲ νιοϲ καθόλου ὑπὲρ τρεῖϲ ϲυλλαβὰϲ προπαροξύνεται, Ἐλευϲίνιοϲ, Ϲαλαμίνιοϲ, Τιτάνιοϲ, Γερήνιοϲ, Ἑλλήνιοϲ, Τροιζήνιοϲ, παρθένιοϲ. καὶ Παρθένιοϲ ποταμὸϲ ἐν μέϲῳ τῆϲ Ἀμαϲτρια νῶν πόλεωϲ ῥέων. ἐκλήθη δὲ ἐκ τοῦ ϲυνεχῶϲ περὶ αὐτὸν τὴν παρθένον Ἄρτεμιν κυνηγετεῖν ἢ διὰ τὸ ἠρεμαῖον καὶ παρθενῶδεϲ τοῦ ῥεύματοϲ « ὡε—ἀκαλὰ προρέων, ὡϲ ἁβρὴ παρθένοϲ εἶϲιν ». τινὲϲ ὅτι ἐν αὐτῷ ἔπεϲεν παρΘένοϲ παλαιοῦ τινοϲ βαϲιλέωϲ θυγάτηρ· καὶ τὴν μὲν τελευτῆϲαι ἐκεῖ, τῷ δὲ ποταμῷ Παρθένιον ὄνομα τοὺϲ προϲχώρουϲ θέϲθαι ἐπὶ τῷ πάθει τῆϲ παρθένου. ἔϲτι καὶ ἀκρωτήριον πληϲίον Ἡρακλείαϲ, οὗ μέμνηται Ἀρτεμίδωροϲ ἐν ἕκτῳ γεωγραφουμένων. πυθμένιοϲ, Λυκαόνιοϲ, Μακεδόνιοϲ, δαιμόνιοϲ, Ϲαρπηδόνιοϲ, Ζηράνιοϲ ἔθνοϲ Θράκηϲ. Θεόπομποϲ εἰκοϲτῷ πέμπτῳ. Ἀϲκάνιοϲ ποταμόϲ. εὐφορίων Χιλιάϲι « καὶ ψίλιν Ἀϲκάνιόν τε Καυαίθοιο ». Βαρκάνιοϲ ἔθνοϲ τοῖϲ Ὑρκανοῖϲ ὅμορον. Τραυχένιοϲ ἔθνοϲ περὶ τὸν πόντον τὸν εὔξεινον ὅμορον Ϲίνδοιε. Τυρμένιοϲ Ϲκυθικὸν ἔθνοϲ ναυτικώτατον. ἑρμηνεύονται δὲ φυγάδεϲ. ὠγένιοϲ ὁ ἀρχαῖοϲ. Παρθένιοϲ ὁ ικαεύϲ Δήλῳ «ϲὺν τῇ ἐγὼ Τιηθύν τε καὶ ὠγενίηϲ Ϲτυγὸϲ ὕδωρ ». Ὀλβυϲίνιοϲ νιοϲ ἔθνοϲ. Χαόνιοϲ, Χαλκηδόνιοϲ. Βεληδόνιοϲ ἔθνοϲ παρ’ Ὠκεανῷ. Παρθένιοϲ ἐν Δήλῳ οὐδ’ ἐπὶ τηλίϲτων ἄκρα Βεληδονίων ». Βιϲτόνιοϲ, ὅπερ καὶ ἐκτέταται ποιητικῶϲ Βιϲτώνιοϲ. Χελιδόνιοϲ ἔθνοϲ Ἰλλυρικόν· Ἑκαταῖοϲ γξὐρώπῃ «Ϲεϲαρηθίων πρὸϲ βορέω οἰκέουϲι Χελιδόνιοι . Ἑρκύνιοϲ. Ἀλέξανδροϲ ὐρώπῃ. τὸ δὲ Κλονίοϲ παροξύνεται ὡϲ κύριον καὶ τριϲύλλαβον ὄν , τὸ δὲ Ἄνιοϲ καὶ Κρόνιοϲ καὶ Ξἐνιοϲ προπαροξύνεται. τὸ δὲ Μήνιόϲ ὄνομα ποταμοῦ ὀξύνεται. καὶ τὸ μονιόϲ ὀξύνεται τριϲύλλαβον , εἰ δὲ τὸ ῡ πλεονάϲῃ, προπαροξύνεται. μούνιοϲ γάρ.

Ὅϲα ἀπὸ τῶν εἰϲ ξ ἢ ψ ἢ ρ γίνεται διὰ τοῦ ῑ βραχεοϲ, προπαροξύνεται, εἰ μὴ ἐπὶ κυρίου διαϲτολή τιϲ γένηται ἐν τριϲυλλάβοιϲ τριβράχεϲιν ὥϲπερ ἔχει τὸ Φρυγίοϲ καὶ Φλογίοϲ. καὶ προπαροξύνεται δὲ ταῦτα· Θρηΐκιοϲ· λέγεται καὶ διὰ μακροῦ τοῦ ῑ «ἀνέρα δὲ Τροίη Θρηῖκιον οὔτι φορήϲει ». Κιλίκιοϲ, Φαιάκιοϲ, Nαρύκιοϲ, Nυράκιὸϲ, Νωράκιοϲ, Κοράκιοϲ, Φοινίκιοϲ, Ζαρήκιοϲ, Ἀτράκιοϲ, Ῥάγιοϲ, Μηνίγγιοϲ, Ἀράβιοϲ, Κινύφιοϲ, Αἰγιλίπιοϲ, Αἰθιόπιοϲ. Εὐριπίδηϲ Ἐρεχθεῖ Αἰθιοπίαν νιν ἐξέϲωϲ’ ἐπὶ χθόνα ». μακάριοϲ, ϲωτήριοϲ, ἀέριοϲ, αἰθέριοϲ. τὸ δὲ Ἰλλυριόϲ οὐκ ἀντίκειται. οὐ γὰρ τὸ Ἰλλυριόϲ παρὰ τὸ Ἴλλυρ.

Τὰ διὰ τοῦ ιοϲ ἐθνικὰ ἢ τοπικὰ προπαροξύνονται, Ῥόδιοϲ, Ϲάμιοϲ, Κύπριοϲ, Αἰγύπ τιοϲ, Δήλιοϲ, Ἀψίν θιοϲ, Πύλιοϲ, οὐ ράνιοϲ, θάλαϲϲιοϲ, ἐντόπιοϲ, ἐκτόπιοϲ, ἐνδάπιοϲ, ἐγχ Κώριοϲ καὶ ἐπιχ ώριοϲ, τὸ χώριοϲ μὲν οὐ λέγεται , ἀλλὰ τὰ ϲύνθετα. τὸ ἐγχώριοϲ καὶ παρὰ Ϲοφοκλεῖ κεῖται (Oed. Col. 875). τὸ δὲ ἐπιχώριοϲ καὶ ἐπιχωριάζειν ἐν τῷ περὶ ψυχῆϲ φηϲι Πλάτων (c. 1). ἐγκώμιοϲ. Ἡϲίοδοϲ «εἰ γάρ τοι καὶ χρῆμ’ ἐγκώμιον ἄλλο γένοιτο . Ἄβιοϲ ἔθνοϲ Ϲκυθικόν. μηρὸϲ (Ιl. Ν 6) «Γ λακτοφάγων Ἀβίων τε, δικαιοτάτων ἀνθρώπων ». Ἀλέξανδροϲ δὲ ἐν τῷ περὶ Εὐξείνου πόντου φηϲίν, ὡϲ Διόφαντοϲ εἶπεν, οὕτω λέγεϲθαι αὐτούϲ διὰ τὸ τὸν Ἀβιανὸν ποταμὸν κατοικεῖν. ἢ ὅτι βίῳ ἑδραίῳ οὐ χρῶνται οὕτω λέγονται, διὰ τὸ ἐφ’ ἁμαξῶν φέρεϲθαι. Δίδυμοϲ δὲ Θράκιον ἔθνοϲ φηϲίν. Αἰϲχύλοϲ δὲ Γαβίουϲ διὰ τοῦ γ ἐν λυομένῳ Προμηθεῖ

ὁμοίωϲ καὶ Φιλοϲτέφανόϲ φηϲι καὶ ἄλλοι. θίβιοϲ ἔθνοϲ πρὸϲ τῷ Πόντῳ βαϲκαντικὸν καὶ φθοροποιόν, ὡϲ Δίδυμοϲ ἐν δευτέρῳ ϲυμποϲιακῶν « θανατοῖ δὲ τὸ πνεῦμα αὐτῶν οἷϲ ἂν πληϲιάζῃ. καὶ τὰ ϲώματα αὐτῶν εἰϲ θάλαϲϲαν ῥιφέντα οὐ καταδύουϲιν ». Εὔβιοϲ ἔθνοϲ Λιγυϲτικόν. Γάβιοι πόλιϲ Λατίνων καὶ ἐθνικόν, ὡϲ Διονύϲιοϲ ἐν τετάρτῳ Ῥωμαϊκῆϲ ἀρχαιολογίαϲ. Τάβιοι πόλιϲ Ἰταλίαϲ, ἐν ᾗ οἱ περὶ Ῥέμον ἐπαιδεύθηϲαν. καὶ τὸ ἐθνικὸν ὁμοίωϲ. Τολοϲτόβιοϲ ἔθνοϲ Γαλατῶν ἑϲπερίων μετοικηϲάντων ἐκ τῆϲ Κελτογαλατίαϲ εἰϲ Βιθυνίαν. Ἐρατοϲθένηϲ δ’ ἐν πρώτῳ Γαλατικῶν Τολιϲτοβωγίουϲ αὐτούϲ φηϲιν. Ἀράζιοϲ, Ϲαβάζιοϲ, Ἀκάνθιοϲ, ἀφ’ οὐ « Ἀκάνθιοϲ. τέττιξ» ἐπὶ τῶν ἀφώνων, τοιοῦτοι γὰρ οἱ τῆϲ χώραϲ τέττιγεϲ, ὡϲ Ϲιμωνίδηϲ. Ϲαλάμιοϲ ἔθνοϲ Ἀράβων. ϲάλαμα δὲ ἡ εἰρήνη. ὠνομάϲθηϲαν δὲ ἀπὸ τοῦ ἔνϲπονδοι γενέϲθαι τοῖϲ Ναβαταίοιϲ. Κράνιοι πόλιϲ ἐν Κεφαλληνίᾳ τῇ νήϲῳ. Δανδάριοϲ ἔθνοϲ περὶ τὸν Καύκαϲον, ὡϲ Ἑκαταῖοϲ Εὐρώπῃ. Ϲαγγάριοϲ ἔθνοϲ τῆϲ κάτω Φρυγίαϲ ὁμωνύμωϲ τῷ ποταμῷ. Ψυκτήριοϲ τόποϲ ἐν Θράκῃ, ἀπὸ Ἡρακλέουϲ ἀναψύξαντοϲ τὸν ἱδρῶτα ἐν τῷ καταπαλαῖϲαι τὸν Ἀδραμύλην, καθώϲ φηϲιν Ἀπολλώνιοϲ ἐν Κνίδου κτίϲει. καὶ τὸ ἐθνικὸν ὁμοφώνωϲ. Βάντιοϲ ἔθνοϲ Θρᾴκηϲ. Ἑκαταῖοϲ. Μαράφιοϲ ἔθνοϲ ἐν Περϲίδι ἀπὸ Μαραφίου βαϲιλέωϲ. Τηλέφιοϲ δῆμοϲ Λυκίαϲ. Μέναιχμοϲ γάρ φηϲιν ὅτι «ἀπὸ ἑπτὰ ϲταδίων Πατάρων Τηλέφου Κρήνη δείκνυται διὰ τὸ Τήλεφον ἀπονίψαϲθαι ἐκεῖ τὸ τραῦμα, θολερὰν δὲ εἶναι. ἔϲτι καὶ δῆμοϲ Τηλέφιοϲ ». Ὑπαιλόχιοι ἔθνοϲ Μολοϲϲικόν. Ῥιανὸϲ ἐν τετάρτῳ Θεϲϲαλικῶν. Αἰδήψιοϲ. Καλλίμαχοϲ Ἑκάλῃ « ἄρκιοϲ ἢ χείρεϲϲιν ἑλὼν Αἰδήψιον ἄορ». Λυκάψιοϲ, Γαλήψιοϲ. τὸ δὲ χαραδριόϲ ὀξύνεται καὶ θαλαμιόϲ ὁ κωπηλάτηϲ.

Τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ διὰ τοῦ ιοϲ προπαροξύνεται ϲυνεϲταλμένου τοῦ ῑ, εἰ μὴ τριβράχεα ἐπὶ κυρίων εἴη, πολέμιοϲ, ποτάμιοϲ καὶ παρα ποτάμιοϲ ὡϲ Παρακηφίϲιοϲ καὶ προϲωκεάνιοϲ. Διονύϲιοϲ ὁ Ἁλικαρναεϲεὺϲ ἐν τῇ ιθ′ τῆϲ Ῥωμαικῆϲ ἀρχαιολογίαϲ « Λιβύην χειρωϲαμένοϲ μέχρι καὶ τῶν παρωκεανίων. ἐθνῶν ». παρηγμένα ἐκ δύο εἰϲ ἕν. μίϲθιοϲ, ῥύθμιοϲ, φίλιοϲ, ξένιοϲ, δήμιοϲ. Κλυτίοϲ δὲ τὸ κύριον παροξύνεται.

Τὰ διὰ τοῦ ϲιοϲ καὶ τιοϲ προπαροξύνονται, εἰ μὴ κύρια εἴη καὶ τριβράχεα, ἀϲπάϲιοϲ, πρυμν ήϲιοϲ. Ταυλάντιοϲ Ἰλλυρικὸν ἔθνοϲ. Εὐφορίων δὲ μετὰ τοῦ ν Ταυλαντίνουϲ αὐτούϲ φηϲι. θαλάττιοϲ, διπλάϲιοϲ, Ταράϲιοϲ, ἀμβρόϲιοϲ, ἱκέϲιοϲ, ἀνάρϲιοϲ, Ἐφέϲιοϲ. εὕρηται καὶ Ἐφέϲεια διὰ διφθόγγου· οὕτω γὰρ ἐν Ἀλεξάνδρῳ Ϲοφοκλῆϲ. Ϲυρακόϲιοϲ διὰ δύο ϲϲ καὶ διὰ τοῦ ο, δημόϲιοϲ, διαπρύϲιοϲ, διακόϲιοι, τριακόϲιοι, πεν τακόϲιοι, Ὑπάτιοϲ, Εὐϲτράτιοϲ, Ἀέτιοϲ, Φιλοίτιοϲ, Μενοίτιοϲ, ὑϲτάτιοϲ, ὁϲϲάτιοϲ, τιοϲ, Μελέτιοϲ, Ἀχερόντιοϲ, Ἀθανάϲιοϲ, Θριάϲιοϲ, Τιθράϲιοϲ, Ἀναγυράϲιοϲ ἀπὸ Ἀναγυροῦντοϲ δήμου. ἐζήτηται δὲ πῶϲ ἔχει τὸ α, ἔδει γὰρ ὡϲ Ῥαμνούϲιοϲ. ἀλλ’ ἔοικε τὸ ρ αἴτιον εἶναι, φιληδῶν τῇ ϲυντάξει τοῦ α. Ἄϲιοϲ ὁ Ζεὺϲ παρὰ Ἄϲον πολίχνιον Κρήτηϲ. Αὐγάϲιοϲ ἔθνοϲ Μαϲϲαγετῶν. Ϲτράβων ἑνδεκάτῃ (p. 513). Βουπράϲιοϲ. θαυμάϲιοϲ καὶ Θαυμάϲιοϲ ἔθνοϲ Ἀρκαδίαϲ. Θηράϲιοϲ, θάϲιοϲ, Ἰάϲιοϲ, Ἰμβράϲιοϲ, Καυκάϲιοϲ, Κορυφάϲιοϲ, Κραβάϲιοϲ, Νικάϲιοϲ τὸ ἐθνικὸν καὶ τὸ κύριον. Νυμφάϲιοϲ, Ὀρεϲτάϲιοϲ, Παρράϲιοϲ, Πτελεάϲιοϲ, Ταμάϲιοϲ, Φυλάϲιοϲ, Φλιάϲιοϲ· ϲιοϲ· οὕτω Λακεδαιμόνιοι τῶν μηνῶν ἕνα καλοῦϲιν, ἐν ᾧ τοὺϲ τῆϲ γῆϲ καρπούϲ ἀκμάζειν ϲυμβέβηκεν. ὤφειλε δὲ ἀπὸ τῆϲ Φλιοῦντοϲ Φλιούϲιοϲ, πλεοναϲμῷ δὲ τοῦ α Φλιάϲιοϲ. Γέϲιοϲ κύριον ὄνομα ἐπιχωριάζον ἐν Πέτραιϲ Ἀραβίαϲ. ἔοικε δὲ Γεήϲιοϲ προϋπάρχειν ὡϲ τὸ Ἰθακήϲιοϲ καὶ κατὰ ϲυγκοπὴν Γέϲιοϲ. Ἐρέϲιοϲ, Ἀκακήϲιοϲ, Ἀκελήϲιοϲ, ὡϲ Μενδήϲιοϲ, Ἀκυλήϲιοϲ. Ἀλήϲιοϲ κοὐ γὰρ Ἀλήϲιοί ἐϲτε » Εὐφορίων. φορίων. Ἁλονν ήϲιοϲ, Προκοννήϲιοϲ, Ἁλων ήϲιοϲ, Χερϲονήϲιοϲ. Ἑκαταῖοϲ Εὐρώπῃ «Ἀψινθίοιϲι πρὸϲ μεϲημβρίην ὁμορέουϲι Χερϲονήϲιοι», οὖ τὸ θηλυκὸν Εὐριπίδηϲ «ὃϲ τὴν ἀρίϲτην Χερϲονηϲίαν πλάκα » (Hac. 8). Φαγρήϲιοϲ, Ἀρήϲιοϲ, Βερήϲιοϲ, Ἀδρυμήϲιοϲ, ϲιοϲ, Γαλλήϲιοϲ, Ἑλικήϲιοϲ. Εὐθρήϲιοι πόλιϲ Ἀρκαδίαϲ καὶ οὐκ ἐθνικόν. Ἰθακήϲιοϲ, Καρπήϲιοϲ ἔθνοϲ Ἰβηρικόν. Κορήϲιοϲ, Κρεμήϲιοϲ, Κρή ϲιοϲ, Κυνήϲιοϲ, Λιθήϲιοϲ ὁ Ἀπόλλων ἐν τῷ Μαλέα λίθῳ προϲιδρυμένοϲ ἐκεῖ. Ῥιανὸϲ ἐν Ἰλιακῶν τρίτῳ. Μαραθήϲιοϲ, Μιλήϲιοϲ ὃ ϲεϲημείωται ἐν τοπικοῖϲ, ὅτι ἐτράπη τὸ i. Μυήϲιοϲ, Μυκαλήϲιοϲ, Γεδεήϲιοϲ, Πολυήϲιοι πόλιϲ καὶ οἱ πολῖται ὡϲ Λοκροί Δελφοί. Ποτιολήϲιοϲ, Πυδήϲιοϲ, Μαγνήϲιοϲ, Ϲαλήϲιοι ϲιοι μοῖρα Παιόνων. Ϲτρυμήϲιοϲ. Τιταρήϲιοϲ ποταμὸϲ Θεϲϲαλίαϲ καὶ τὸ ἐθνικὸν ὁμοφώνωϲ. χαρίϲιοϲ, Προβαλίϲιοϲ, Χαδίϲιοϲ, Χαλίϲιοϲ, Ἐπικηφίϲιοϲ, Ἀρτεμίϲιοϲ, Θεοδόϲιοϲ, Ὀλοβύϲιοϲ ἔθνοϲ περὶ Ἡρακλείων ϲτηλῶν. Νύϲιοϲ, Ἀμαρύϲιοϲ ὡϲ Τρικορύϲιοϲ. οὕτω γὰρ Παυϲανίαϲ ἐν πρώτῃ (31, 5). λέγεται καὶ Ἀμαρύνθιοϲ. Ἀμφρύϲιοϲ. Λυκόφρων «Ἀμφρυϲίων ϲκηπτοῦχον Εὐρυαμπίων» (ν. 900). Ἰαλύϲιοϲ, ἐτώϲιοϲ, Ῥώϲιοϲ, Ἀραχώϲιοϲ, Περκώϲιοϲ, Κριθώϲιοϲ, Γεδρ ὠϲιοϲ ἔθνοϲ Ἰνδικόν. Παίϲιοϲ, Nεμαύϲιοϲ, Ὀποείϲιοϲ, Ἀρκέϲιοϲ καὶ Ἀρκείϲιοϲ, Ϲιμοείϲιοϲ, Ἀγνοώϲιοϲ, Ῥαμνούϲιοϲ ἀπὸ τῆϲ γενικῆϲ προϲόδῳ τοῦ ῑ τοῦ τ οὐ φυλαϲϲομένου ὡϲ ἐν τῷ Ϲελινούντιοϲ, Ὀπούντιοϲ, Ἱεριχούντιοϲ, Τραπεζούντιοϲ, τρεπομένου δὲ εἰϲ ϲ καὶ τοῦ πρὸ αὐτοῦ ν ὑφαιρουμένου, Ἀλιμούϲιοϲ, Φηγούϲιοϲ, Ἀχερδούϲιοϲ, Ἀχραδούϲιοϲ Ἀριϲτοφάνηϲ Ἐκκληϲιαζούϲαιϲ (ν. 362) « νῦν μὲν γὰρ οὗτοϲ βεβαλάνωκε τὴν θύραν, ὅϲτιϲ πότ’ ἐϲτ’ ἄνθρωποϲ Ἀχραδούϲιοϲ «. Καλαθούϲιοϲ, Καρδούϲιοϲ, Λαμούϲιοϲ, Μαραθούϲιοϲ, Μαυρούϲιοϲ ἔθνοϲ μέγα Λιβίηϲ, ὃ καὶ Μαῦροι. Καδούϲιοϲ ἔθονϲ μεταξὺ τῆϲ Καϲπίαϲ θαλάϲϲηϲ καὶ τοῦ Πόντου. Ϲτράβων ἑνδεκάτ (p. 507). Βαργούϲιοϲ ἔθνοϲ δυτικὸν πρὸϲ τῷ Ἴβηρι ποταμῷ, Πολύβιοϲ ἐν τρίτῳ. Δηρούϲιοϲ ἔθνοϲ Περϲικόν. Ἡρόδοτοϲ α΄ (c. 125) « Πέρϲαι δ’ οἱ μὲν Πενθιάδαι οἱ δὲ Δηρούϲιοι οἱ δὲ Καρμάνιοι ». Φαρούϲιοϲ ἔθνοϲ Λιβυκόν. μέμνηται αὐτῶν Διονύϲιοϲ καὶ Ἀρτεμίδωροϲ. Ἀμαθούϲιοϲ. Αἰδούϲιοι ϲύμμαχοι Ῥωμαίων πρὸϲ τῇ Κελτικῇ Γαλατίᾳ, Ἀρτεμίδωροϲ ἐν χρονικῶν δ′. Ἁλικαρνάϲϲιοϲ, Παρνάϲϲιοϲ, Ποιηέϲϲιοϲ, Ἤϲϲιοϲ, Ἀγήϲϲιοϲ, Ἀϲϲήϲιοϲ, Καρδήϲϲιοϲ, Λυρνήϲϲιοϲ, Μαρπήϲϲιοϲ, Μερμήϲϲιοϲ, Μυκαλήϲϲιοϲ, Ϲαρδήϲϲιοϲ, Ϲαλμυδήϲϲιοϲ, Ταρτήϲϲιοϲ, Τελμήϲϲιοϲ, Τεγήϲϲιοϲ, Τυλήϲϲιοϲ. Λυκόφρων «ἄλλοι δὲ πρῶναϲ δυϲβάτουϲ Τυληϲϲίων » (V. 993). Βολίϲϲιοϲ, Μυρμίϲϲιοϲ, Μυγίϲϲιοϲ, Ἐλαιούϲιοϲ παρὰ τὸ Ἐλαιοῦϲϲα, Ἐλαιούϲιοϲ δὲ παρὰ τὸ Ἐλαιοῦϲ. Πιτυούϲϲιοϲ. Ἄκτιοϲ Αἰγεύϲ, ὡϲ Εὐφορίων Διονύϲῳ. Βυζάντιοϲ, Ἀκαμάντιοϲ, Ἀλλάντιοϲ, Παλλάντιοϲ, Ἀλυβάντιοϲ, Γλιϲάντιοϲ. Τευθράντιοϲ Εὐριπίδηϲ Λικυμνίῳ «Τευθράντιον δὲ ϲχῆμα Μυϲίαϲ χθονόϲ » ἀπὸ τῆϲ γενικῆϲ Τεύθραντοϲ, Τευθράνιοϲ δὲ ἀπὸ Πευθρανίαϲ ὡϲ ἀπὸ Παρραϲίαϲ Παρράϲιοϲ. Περγάντιοϲ, Προϲπ τάλτιοϲ, Ἁλιάρτιοϲ, Ϲαγάρτιοϲ, Αἰγ ύπτιοϲ, Κυπαριϲϲηέντιοϲ, Ϲυρέντιοϲ, Ϲίντιοϲ. Ϲκίρτιοϲ ἔθνοϲ Παιονίαϲ ὡϲ Φλέγων ἐν Ὀλυμπιάδων ιε′. Ἑλληϲπόντιοϲ, Εὐρυμεδόντιοϲ, Μεϲοπόντιοϲ ὁ Ἐρέϲιοϲ Ποϲειδῶν. οὕτω γὰρ ἐν Ἐρέϲῳ τιμᾶται, πόλει τῆϲ Λιβύηϲ. Καλλίμαχοϲ Αἰτίων α′. Ἀναφλύϲτιοϲ, Βυβάϲτιοϲ ὡϲ Ἔφοροϲ. Γεραίϲτιοϲ, Φαίϲτιοϲ, Βουβάϲτιοϲ παρὰ Θεοπόμπῳ. Ὀγχήϲτιοϲ, Τυφρήϲτιοϲ. Παρθένιοϲ Τυφρήϲτιον αἶποϲ ». Λιβύϲτιοϲ ὡϲ ἀπὸ τοῦ Λίβυϲτοϲ τοῦ ἀπὸ Λίβυοϲ ὄντοϲ κατὰ πλεοναϲμόν. Ϲήϲτιοϲ, Ἐλβέϲτιοϲ ἔθνοϲ Λιβύηϲ. Φίλιϲτοϲ η΄ «περὶ δὲ τοὺϲ Λίβυαϲ ---» Ἑκαταῖοϲ Εὐρώπῃ «Ἐλβέϲτιοι καὶ Μαϲτιηνοί». Βηρύτιοϲ, Ἀζώτιοϲ, Βούτιοϲ, Καρδύτιοϲ, Κορδύτιοϲ, Μιϲήτιοϲ, Βουθρώτιοϲ, Βοιώτιοϲ, Ϲτράτιοϲ, Μυτιϲτράτιοϲ, Μαδύτιοϲ, Ϲαββάτιοϲ, Ϲυβότιοϲ, Φοίτιοϲ υἱὸϲ Ἀλκμέωνοϲ τοῦ Ἀμφιαράου καὶ τὸ ἐθνικόν, ὡϲ Ἑλλάνικοϲ ἐν τοῖϲ Τρωϊκοῖϲ. Ἐλεύτιοϲ ἔθνοϲ τῆϲ Ἰαπυγίαϲ. Ἑκαταῖοϲ Εὐρώπῃ. Πευκέτιοϲ ἔθνοϲ περὶ τὸ Ἰόνιον πέλαγοϲ. Ἡρόδωροϲ δὲ καὶ Πευκετεῖϲ αὐτοὺϲ καλεῖ. Αἰπύτιοϲ «Αἰπύτιον παρὰ τύμβον» (ll. B 604). Ἀκύτιοϲ, Βρέττιοϲ, Βρούττιοϲ. τὸ δὲ πληϲίοϲ καὶ ἀντίοϲ ϲεϲημείωται. Ϲκοτίοϲ, Κυτίοϲ κύρια καὶ τριβράχεα καὶ τὸ Φραϲίοϲ.

Τὰ διὰ τοῦ ιοϲ καθαρὰ πρὸ τοῦ ῖ η ἢ ω ἔχοντα προπαροξύνονται. καὶ τὰ μὲν κατὰ διάλυϲιν ἀπὸ τῶν διὰ τοῦ ειοϲ καὶ ἔκταϲιν τοῦ ε εἰϲ τὸ ἡ γίνονται, νήϊοϲ, δή ϊοϲ ἐκ τοῦ δέϊοϲ, γήϊοε, Τήϊοϲ, ἀφ’ οὗ Πρωταγόραϲ ὁ Τήϊοϲ». Κήϊϲ, βαϲιλήϊοϲ, Ἰλιήϊοϲ, χαλκήϊοϲ, Ὀδυϲϲήϊοϲ, ἀρχήϊοϲ, Παταρήϊοϲ, Πυθήϊοϲ, Λρκήϊοϲ, Αἰολήϊοϲ, Μινυήϊοϲ, Τριχωνήϊοϲ, Ἁλήϊοϲ « Ἁλήϊον πεδίον ». τὰ δὲ ἀπὸ πλεοναϲμοῦ ἔχει τὸ η κατὰ τὴν τρίτην ϲυλλαβήν, πολεμήϊοϲ, ποιμνήϊοϲ, ταφήϊοϲ. τὸ δὲ Νυϲήϊον (ll. 133) ἀμφίβολον· εἰ μὲν γὰρ παρὰ τὸ Νύϲιον, πλεοναϲμὸϲ τοῦ η. εἰ δὲ παρὰ τὸ Νῦϲα, ὤφειλεν εἶναι Nύϲειον, ἀλλ’ ὥϲπερ παρὰ τὸ ἄρειον ἀρήϊον αὐξήϲει γέγονεν, οὕτωϲ Nυϲήϊον· ὥϲτε δύναται διαίρεϲιϲ εἶναι καὶ ἐπέκταϲιϲ, ἀλλ’ οὐ πλεοναϲμόϲ. τὸ δὲ αἰζήϊοϲ ἐπλεόναϲε τὸ ι οὐ τὸ η. τὰ δὲ εἰϲ οιϲ τὸω κατὰ τὴν τρίτην ϲυλλαβὴν ἔχοντα ἀπὸ τῶν διὰ τοῦ ῳοϲ κατὰ διάλυϲιν γίνονται, Κῷοϲ καὶ Κώϊοϲ, Μινῷοϲ καὶ Μινώϊοϲ, λώϊοϲ, πατρώϊοϲ, ἡρώϊοϲ, Τρώϊοϲ, Λητώϊοϲ. τὸ δὲ Ὁμολώϊοϲ «Ζεὺϲ Ὁμολώϊοϲ» ἐϲτὶ κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ ω.

Ἔτι τὰ εἰϲ ιοϲ μὴ καθαρὰ τῷ ἡ ἢ τῷ ω παραληγόμενα βαρύνεται, ἤπιοϲ, Ἀλμώπιοϲ, Ϲυώπιοϲ ἔθνοϲ προϲεχὲϲ τοῖϲ Λιβυρνοῖϲ, ὡϲ Ἑκαταῖοϲ Εὐρώπῃ. τὸ δὲ Ἀϲκληπιόϲ ὀξύνεται. τὸν δὲ παραλόγωϲ ὀξύνεϲθαι δοκοῦντα Ἀϲκληπιόν ὁ Δημοϲθένηϲ ἐθεράπευϲεν, Ἀϲκλήπιον προπαροξυτόνωϲ τολμήαϲ προφέρειν αὐτόν, ὡϲ καὶ Πλούταρχοϲ ἱϲτορεῖ.

Τὰ εἰϲ λιοϲ ὑπερτριϲύλλαβα προπαροξύνεται, εἰ μὴ ὀρνέου κατηγοροίη, ἐνάλιοϲ, Παράλιοϲ, Δενθάλιοϲ καὶ Δενθάλιοι πόλιϲ μία τῶν περιμαχήτων Μεϲϲηνίοιϲ καὶ Λακεδαιμονίοιϲ, Κυάλιοϲ, Φαρϲάλιοϲ καὶ Φαρράλιοϲ διὰ δύο ρρ ὡϲ Μυρρίνη καὶ κόρρη καὶ «ἐπὶ κόρρηϲ». Μαινάλιοϲ, Οἰ χάλιοϲ, Πατάλιοϲ, Δαϲάλιοϲ ὁ Διόνυϲοϲ, θεμέλιοϲ, ἠέλιοϲ, νυκτέλιοϲ, ἀεικέλιοϲ, κειμήλιοϲ, γαμήλιοϲ, Ταργήλιοϲ, ἀπατήλιοϲ. Τήλιοϲ ὄνομα ἔθνουϲ· Ἀνδροτίων ἕκτῳ Ἀτθίδοϲ. Ὀλβῆλιοϲ, Ῥακήλιοϲ, Αἰγίλιοϲ, Πραξίλιοϲ, ἐμφύλιοϲ· λέγεται καὶ φύλιοϲ ἄνευ τοῦ ἐν, Παμφύλιοϲ, Τριφύλιοϲ, Μαϲύλιοϲ, ἔθνοϲ Λιβυκόν. Ἀπολλόδωροϲ β′. Πολύβιοϲ ἐν τῷ ἑβδόμῳ Μαϲυλεῖϲ αὐτούϲ φηϲι. Οἰτύλιοϲ, Αἰτώλιοϲ, ἀποφώλιοϲ, Ὀκώλιοϲ. τὸ μέντοι λαλιόϲ, πελιόϲ ὁ πολιόϲ, ϲκολιόϲ, φαλιόϲ ὁ λευκομέτωποϲ, βαλιόϲ ὡϲ τριϲύλλαβα ὀξύνεται. τὸ δὲ Βαλίοϲ ἐπὶ κυρίου παροξύνεται, τὸ δὲ Ἅλιοϲ κύριον προπαροξύνει ἡ ϲυνήθηϲ ἀνάγνωϲιϲ. τὸ δὲ Κώλιοϲ αὔλιοϲ ἐϲτὶ τοπικά. τὸ δὲ αἰγωλιόϲ ὁ ἐρῳδιόϲ, ἑδωλιόϲ, βομβυλιόϲ ὡϲ ἐπὶ ὀρνέων κατηγορούμενα ὀξύνεται.

Τὰ ἀπὸ ἐνεϲτώτων γενόμενα εἰϲ ιοϲ προπαροξύνεται, αἰτῶ αἴτιοϲ, ἁρμόζω ἁρμόδιοϲ, ἀρκῶ ἄρκιοϲ, ἀρτῶ ἄρτιοϲ. τὸ δὲ ἀντῶ ἀντίοϲ ϲεϲημείωται παροξυνόμενον. ὤφειλε δὲ καὶ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεϲθαι. ὅϲα γὰρ μ μονογενῆ πρὸ μιᾶϲ ἔχουϲι τὸν τόνον καὶ ἐν τῇ τρίτῃ τὸ α καὶ δύο ϲύμφωνα ἢ κατ’ἐπιπλοκὴν ἢ κατὰ διάϲταϲιν, διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεται, ἀϲτεῖοϲ, Καδμεῖοϲ, ἀνδρεῖοϲ, Ἀργεῖοϲ, Βακχεῖοϲ. πρόϲκειται «μὴ μονογενῆ » διὰ τὸ Βάκχιοϲ κύριον. τὸ δὲ ἀντίοϲ ϲεϲημείωται. ἐξηκολούθηϲε δὲ κατὰ τὴν γραφὴν τοῖϲ εἰϲ ιοϲ ἀπὸ ἐνεϲτώτων γινομένοιϲ.

Ἔτι καὶ τὰ εἰϲ ιοϲ ἀπὸ μέλλοντοϲ γινόμενα προπαροξύνεται, ὀρθώϲομαι ὀρθώϲιοϲ, ἀϲπάϲομαι ἀϲπάϲιοϲ, φυλάξομαι φυλάξιοϲ, ἀλέξω ἀλέξιοϲ, κτήϲω κτήϲιοϲ, μνήϲω μνήϲιοϲ, αἰνήϲω Αἰν ήϲιοϲ, ἀρκέϲω Ἀρκέϲιοϲ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ι Ἀρκείϲιοϲ, ἄρϲω ἄρϲιοϲ καὶ ἀνάρϲιοϲ, ἄξω ἄξιοϲ, θαυμάζω θαυμάϲιοϲ. ἅζω τὸ ϲέβομαι ἅϲιοϲ καὶ τροπῇ τοῦ α εἰϲ ο ὅϲιοϲ. ὀξύνεται δὲ τὸ δέξομαι δεξιόϲ καὶ ἕψομαι ἀνεψιόϲ. τοῦ δὲ πληϲίοϲ ἀπὸ τοῦ πλητόϲ ἔχομεν τὴν χρῆϲιν· ὁ γὰρ ἄπλητοϲ ὁ ἀπροϲπέλαϲτοϲ, πλητόϲ πληϲίοϲ ὡϲ ἄμβροτοϲ ἀμβρόϲιοϲ τροπῇ τοῦ τέλουϲ. οὐ γέγονε δὲ τὸ πληϲίοϲ παρὰ μέλλοντα. οἱ γὰρ Λάκωνεϲ τὰ παρὰ μέλλοντα εἰϲ τ οὐ τρέπουϲιν, ἀλλὰ ἀπὸ τοῦ τ εἰϲ τὸ ϲ· ἐνιαυτόϲ ἐνιαύϲιοϲ ἐνιαύτιοϲ λέγουϲιν ὑπόμνηϲιν διδόντεϲ τοῦ προτέρου τ· πλοῦτοϲ πλούϲιοϲ πλούτιοϲ. τὸ δὲ πληϲίοϲ πλατίοϲ λέγουϲιν, ὥϲτε οὐ παρὰ μέλλοντα. παρὰ τὸ πέλω παράγωγον πελάζω τὸ προϲεγγίζω, ῥηματικὸν ὄνομα πλατόϲ καὶ πλητόϲ καὶ κατὰ τροπὴν τοῦ τ εἰϲ ἑ καὶ κατὰ παραγωγὴν πληϲίοϲ ὡϲ ἄμβροτοϲ ἀμβρόϲιοϲ. Πλήϲιοϲ ϲιοϲ δὲ κύριον ὄνομα ἀνδρὸϲ ἱεροῦ προπαροξύνεται.

Τὰ διὰ τοῦ ιοϲ τριϲύλλαβα εἰ ἔχοιεν υ ἐν τῇ πρώτῃ ϲυλλαβῇ, προπαροξύνεται, εἰ μή τιϲ διαϲτολὴ εἴη ἢ κύριον ὑπάρχοι τρίβραχυ, κύριοϲ, Κύπριοϲ, Τύριοϲ, μύλιοϲ καὶ Μύλιοϲ ἔθνοϲ Φρυγίαϲ. Ἑκαταῖοϲ Ἀϲίᾳ. Πύλιοϲ, Φρύγιοϲ, Κύρνιοϲ, Λύκιοϲ, Λύγκιοϲ, Αύττιοϲ, Λύκτιοϲ, Πύξιοϲ, Μύνδιοϲ, Πύρνιοϲ, Ξύλιοϲ, Ῥύβδιοϲ, Ϲύριοϲ, νύχιοϲ, Ϲτύγιοϲ, Μύϲιοϲ, Πύθιοϲ, βύθιοϲ, δύϊοϲ, κύκλιοϲ. τὸ Τυχίοϲ, Φρυγίοϲ, Πλυτίοϲ, Κλυτίοϲ, Ϲκυφίοϲ παροξύνεται ὡϲ κύρια. μύριοϲ ὁ ὡριϲμένοϲ ἀριθμόϲ, μυρίοϲ ἀόριϲτοϲ. ἑκάτερα δὲ καὶ ὁ μύριοϲ καὶ τὰ μυρία ὤφειλεν ὀξυτονεῖϲθαι κατὰ τὴν τρίτην ἀπὸ τέλουϲ. τὸ γὰρ ἀρϲενικὸν προπαροξύνεται κατὰ τὸ Λύδιοϲ καὶ τὸ μύριον δὲ ὁμοίωϲ, ἐπεὶ τὰ παρεϲχηματιϲμένα οὐδέτερα ἀρϲενικοῖϲ ὁμότονα αὐτοῖϲ ἐϲτιν. καὶ νύμφιοϲ οἰκὸϲ προπαροξύτονον, νυμφίοϲ δὲ ὁ γαμετήϲ παροξύτονον.

Ὅϲα ἀπὸ ἐπιρρημάτων παρῆκται διὰ τοῦ ιοϲ, προπαροξύνεται,, πρωΐ πρώϊοϲ, ὀψέ ὄψιοϲ, νόϲφιν νοϲφίδιοϲ, ἶφι ἴφιοϲ, ἀεί ἀδιοϲ, ῥέα ῥηΐδιοϲ, ἐκτάδην ἐκτάδιοϲ, ἀμφαδόν ἀμφάδιοϲ, ἐνθάδε ἐνθάδιοϲ, ϲταδόν ϲτάδιοϲ, ὀπίϲθιοϲ, μαψίδιοϲ. ϲεϲημείωται ἄντην ἀντίοϲ, ϲχεδόν Ϲχεδίοϲ ὡϲ κύριον.

---Τὰ διὰ τοῦ ιοϲ τριβράχεα ἐπὶ κυρίων παροξύνεται οἷον Ϲχεδίοϲ, Χρομίοϲ, Κλυτίοϲ, Ὁδίοϲ, Δολίοϲ, Τυχίοϲ. ἀντιπίπτουϲι δὲ κατὰ παράδοϲιν τὸ Ἅλιοϲ, Ἄνιοϲ, ξένιοϲ, Κρόνιοϲ, Ὕπιοϲ ποταμὸϲ καὶ πόλιϲ ὑπὸ τὴν Ποντικὴν Ἡράκλειαν, ὡϲ Δομίτιοϲ Καλλίϲτρατοϲ ἐν ἕκτῳ τῶν περὶ Ἡρακλείαϲ. λέγεται καὶ ἀρϲενικῶϲ καὶ θηλυκῶϲ. γίνεται δὲ παρὰ τὴν ὑπό πρόθεϲιν ὡϲ Ἄνιοϲ παρὰ τὴν ἀνά καὶ Ἄμφιοϲ ὁ τοῦ Ϲελάγου υἱὸϲ παρὰ τὴν ἀμφί ἐκτάϲεωϲ γενομένηϲ τοῦ ι ποιητικῆϲ.

Τὰ εἰϲ ιοϲ τριϲύλλαβα κύρια ἔχοντα τὴν τρίτην μακρὰν προπαροξύνεται, Μούλιοϲ, Βάκχιοϲ. Αἴνιοϲ ποταμὸϲ Περρμβἱαϲ. Φήμιοϲ καὶ Εὐφήμιοϲ, Λάϊοϲ, Ἄγριοϲ, Μἀντιοϲ, Αἴλιοϲ. Κάλβιοϲ κρήνη Λυκίαϲ, ἣν καὶ Κελαινόν φαϲι. τινὲϲ δὲ αὐτὴν καὶ διὰ τοῦ μ φαϲίν. Τίβιοϲ ἀφ’ οὗ Τίβειον τόποϲ Φρυγίαϲ. ἐκ τούτου καὶ Τιβίουϲ τοὺϲ δούλουϲ καλοῦϲιν. «Κάριοϲ Διὸϲ παῖϲ καὶ Τυρρηβίαϲ, ὡϲ Νικόλαοϲ τετάρτῳ, ὃϲ πλαζόμενοϲ περί τινα λίμνην, ἥτιϲ ἀπ’ αὐτοῦ Τυρρηβία ἐκλήθη, φθογγῆϲ Νυμφῶν ἀκούϲαϲ, ἃϲ καὶ Μούϲαϲ Λυδοὶ καλοῦϲι, καὶ μουϲικὴν ἐδιδάχθη καὶ αὐτὸϲ τοὺϲ Λυδοὺϲ ἐδίδαξε καὶ τὰ μέλη διὰ τοῦτο Τυρρήβια ἐκαλεῖτο ». Μάϲπιοϲ ἔθνοϲ Περϲικόν. Θούριοι πόλιϲ Ἰταλίαϲ ἡ πρότερον Ϲύβαριϲ ἀπὸ θουρίαϲ πηγῆϲ. λέγεται καὶ Θουρία καὶ Θούριον. Κούριοϲ ἔθνοϲ Ϲαβίνων πολεμῆϲαν Ῥωμαίοιϲ. Χάραξ ιβ. τὸ δὲ Ἑρχίοϲ ὁ ξενίϲαϲ Δήμητραν, ἀφ’ οὗ Ἑρχιὰ δῆμοϲ, παροξύνεται.

Τὰ εἰϲ ιοϲ ὑπερτριϲύλλαβα ἐπὶ ἀλόγων ζῴων ὀξύνεται, αἰγυπιόϲ, χαραδριόϲ, ἐρῳδιόϲ, βομβυλιόϲ, ἀδρυφιόϲ παρὰ Πέρϲαιϲ ὁ ἀετόϲ. τὸ δὲ ϲκορπίοϲ, κωβίοϲ παροξύνεται ὡϲ τριϲύλλαβα.

Τὰ εἰϲ οϲ καθαρὸν ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ τῷ ο μόνῳ παραλήγοντα προπαροξύνονται. τὰ πολλὰ δὲ ϲύνθετα παροξύτονά τε καὶ προπαροξύτονα. τονα. καὶ παροξύτονα μὲν θυοϲκόοϲ, λαοϲϲόοϲ, βροτοϲϲόοϲ, δορυξόοϲ, λαξόοϲ, βοηθόοϲ, προπαροξύτονον δὲ πρόχοοϲ, δυϲήκοοϲ, δίκροοϲ. τὸ δὲ ἁθρόοϲ παροξύτονον ἐπὶ τοῦ ἀθροίζειν, προπαροξύτονον δὲ ἐπὶ τοῦ αἰφνιδίου ὡϲ καὶ ἄθροοϲ ὁ ἄφωνοϲ κατὰ ϲτέρηϲιν τοῦ θρόοϲ· «οὐ γὰρ πάντων ἦεν ὁμὸϲ θρόοϲ, οὐδ’ ἴα γῆρυϲ» (Δ 437). νῦν δὲ περὶ τῶν ἁπλῶν διαληψόμεθα.

Τὰ εἰϲ πλοοϲ ἐντελῆ τῶν εἰϲ πλουϲ ληγόντων ἁπλᾶ ὄντα παροξύνονται, διπλόοϲ, τριπλόοϲ, ἁπλόοϲ. ταῦτα δὲ ἁπλᾶ εἰϲι καὶ οὐ ϲύνθετα, ὡϲ ὑπενόηϲάν τινεϲ. πρῶτον μὲν γὰρ τὸ διπλοῦϲ καὶ τριπλοῦϲ οὐδὲν ἐφύλαξαν τοῦ ϲημαινομένου τοῦ πλοῦϲ, ἵνα εἵπωμεν αὐτὰ ϲύνθετα ἐξ αὐτοῦ. δεύτερον δέ, εἰ ἦϲαν ϲύνθετα, ἤμελλον βαρυτονεῖϲθαι. ἔχομεν γὰρ ὅτι τὰ εἰϲ ουϲ ὀνόματα ἁπλᾶ μὲν ὄντα περιϲπῶνται οἶον βοῦϲ, νοῦϲ, πλοῦϲ, χροῦϲ, θροῦϲ, θυγατριδοῦϲ, ἀδελφιδοῦϲ, χαλκοῦϲ, χρυϲοῦϲ, πλακοῦϲ, Ϲιμοῦϲ χωρὶϲ τοῦ πούϲ καὶ ὀδούϲ, ταῦτα γὰρ ὀξύνονται. ϲύνθετα ὄντα βαρύνονται οἶον εὔπλουϲ, εὔχρουϲ, ἀλκίνουϲ εἰ ἄρα οὖν τὸ διπλῦϲ καὶ τριπλοῦϲ οὐ βαρύνονται , ἀλλὰ περιϲπῶντακ δηλονότι οὐκ εἰϲὶ ϲύνθετα, ἀλλ’ ἁπλᾶ. Τρίτον δ’ εἰ ἦϲαν ϲύνθετα, κοινὰ ἤμελλον εἶναι τῷ γένει, ὥϲπερ ὁ εὔνουϲ καὶ ἡ εὔνουϲ, ὁ εὔπλουϲ καὶ ἡ εὔπλουϲ, ὁ εὔχρουϲ καὶ ἡ εὔχρουϲ· νυνὶ δὲ τὸ θηλυκὸν λέγομεν ἡ διπλῆ καὶ τριπλῆ (ll. Α 128) *τριπλῇ τετραπλῇ τ’ ἀποτίϲομεν» ὥϲπερ ὁ χαλκοῦϲ καὶ ἡ χαλκῆ, ὁ χρυϲοῦϲ καὶ ἡ χρυϲῆ, δηλονότι οὐκ εἰϲὶ ϲύνθετα, ἀλλ’ ἁπλᾶ παραγωγά, παρὰ γὰρ τοῦ δίϲ παρήχθη τὸ διπλόοϲ καὶ. ἀπὸ τοῦ τρίϲ τοῦ ϲημαίνοντοϲ τὸ τρίτον τριπλόοϲ καὶ ἀπὸ τοῦ τετράκιϲ τετραπλόοϲ καὶ ἀπὸ τοῦ πεντάκιϲ πενταπλόοϲ, ϲυγκοπῆϲ γενομένηϲ τῆϲ κιϲ ϲυλλαβῆϲ καὶ ἐπὶ τῶν ἑξῆϲ ὁμοίωϲ. καὶ τὸ ἁπλόοϲ ἀπὸ τοῦ ἅπαξ παρήχθη. τὸ δὲ πρωτόπλοοϲ καὶ ἁλίπλοοϲ προπαροξύνεται, ὅτι μὴ ἁπλᾶ.

Τὰ διὰ τοῦ οοϲ κύρια προπαροξύνεται, Ϲίϲτοοϲ, Πείροοϲ, Ἄθοοϲ ὁ καὶ Ἀθόωϲ. λέγεται δὲ καὶ Ἄθουϲ κατὰ ϲυναίρεϲιν καὶ Ἄθωϲ. Γένοοϲ ἄρχων, ἀφ’ οὐ Γενοαῖοι ἔθνοϲ Μολοϲϲίαϲ. τὸ δὲ ὄγδοοϲ, εἰ καὶ ἐπίθετον, προπαροξύνεται, ἐπειδὴ τὰ εἰϲ οϲ τακτικὰ βαρύνεται ὑπεϲταλμένων τῶν εἰϲ ϲτοϲ, ἕβδομοϲ, ὄγδοοϲ, ἔνατοϲ, δέκατοϲ. τὸ δὲ εἰκοϲτόϲ, τριακοϲτόϲ καὶ τἆλλα ὀξύνεται. καὶ τὸ ὀλοόϲ ὀξύνεται ἀπὸ τοῦ ὀλῶ.

Τὰ εἰϲ οϲ ὑπερδιϲύλλαβα παραληγόμενα υ ϲυνεϲταλμένῳ προπαροξύνεται, ϲίκυοϲ, Πέρυοϲ ὄνομα ποταμοῦ, Φόγγυοϲ. Αἴγυοϲ ἐθνικόν, οὗ τὸ θηλυκὸν Λυκόφρων λέγει οὕτωϲ « καὶ πάντα πλήϲεϲθ’ οὕνεκ’ Αἰγύαϲ κυνόϲ, τῆϲ θηλύπαιδοϲ καὶ τριάνοροϲ κόρηϲ» (v. 850). θεόπομποϲ δὲ Αἰγυἐαϲ αὐτούϲ φηϲι, Παυϲανίαϲ δὲ Αἰγύταϲ. Πατράϲυοϲ, Κάνδυοϲ, Ἀλάϲυοϲ, Ἐρύγυοϲ, Nώγυοϲ ὄνομα ποταμοῦ. Μίνυοϲ, ἀφ’ οὗ Μινύα πόλιϲ Θεϲϲαλική. Ϲίλλυοϲ πόλιϲ Ἰωνίαϲ πρὸϲ τῇ Ϲμύρνῃ. τὸ δὲ Τιτυόϲ καὶ εἰλυόϲ ἡ καταδυϲιϲ τοῦ θηρίου ὀξύνεται καὶ τὸ υ οὐκ ἔχει ϲυνεϲταλμένον.

Τὰ εἰϲ οϲ καθαρὸν ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ τῷ ω μετὰ ι προϲγεγραμμένου παραληγόμενα προπεριϲπᾶται , πατρῷοϲ, ἡρῷοϲ καὶ Ἡρῷοϲ, ἠῷοϲ, Ἀχελῷοϲ ποταμὸϲ Ἀκαρνανίαϲ ἀπὸ Ἀχελῴου ἐλθόντοϲ ἐκ θετταλίαϲ μετὰ Ἀλκμαίωνοϲ καὶ τὸ ἐθνικὸν ὁμοφώνωϲ, αἰδῷοϲ, Μινῷοϲ, Ἐλβῷοϲ, Ϲαρδῷοϲ, Πυθῷοϲ, Ληθῷοϲ, Ἰνδῷοϲ, Γελῷοϲ ὁ οἰκῶν Γέλαν πόλιν Ϲικελίαϲ ἴϲωϲ ἀπὸ τοῦ γέλωϲ. ὀρεϲκῷοϲ ἀπὸ τοῦ κείω τοῦ ϲημαίνοντοϲ τὸ κοιμῶμαι καὶ τὸ ὄροϲ γέγονεν ὀρέϲκειοϲ καὶ τροπῇ τοῦ ε εἰϲ ο ὀρέϲκοιοϲ καὶ ἐκτάϲει τοῦ ο εἰϲ ω καὶ μεταθέϲει τοῦ τόνου ὀρεϲκῷοϲ καὶ μένει τὸ ι προϲγεγραμμένον. προπεριϲπᾶται δὲ διὰ τὸν χαρακτῆρα. τὸ δὲ κολῳόϲ ὀξύνεται ἀπὸ τοῦ κολοιόϲ. τὸ μέντοι λαγωόϲ καὶ πα τρωόϲ ὁ ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ πατρυιόϲ ὀξύνονται, ὅτι οὐκ ἔχουϲι τὸ ι προϲγεγραμμένον. τὸ δὲ Ἄθωοϲ τοπικὸν χωρὶϲ τοῦ ι προπαροξύνεται καὶ τὸ Ἀκρόθωοι πόλιϲ ἐπὶ τῆϲ ἄκραϲ τοῦ Ἄθω καὶ ἔθνοϲ. τὸ δὲ δηλοῦν τὸ ἀζήμιον προπεριϲπᾶται καὶ διὰ τοῦ ι, ἐκ τῆϲ θῳῆϲ.

Πᾶν εἰϲ οϲ καθαρὸν ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ τῇ αι διφθόγγῳ παραληγόμενον, εἰ ἀπὸ ὀξυτονουμένου θηλυκοῦ γένοιτο, προπεριϲπᾶται , ἀρχή ἀρχαῖοϲ, κορυφή κορυφαῖοϲ, πηγή πηγαῖοϲ, ἀμοιβή ἀμοιβαῖοϲ, ϲπουδή ϲπουδαῖοϲ, τροπή τροπαῖοϲ, εὐνή εὐναῖοϲ. ἔϲτι δὲ καὶ Εὐναῖοϲ ποταμὸϲ Καρίαϲ. τὸ μέντοι ἐπιπόλαιοϲ οὐκ ἀπὸ τοῦ ἐπιπολῆϲ παρῆκται, ἀλλὰ παρὰ τὸ ἐπιπολάζω· πλὴν οἱ πλείουϲ αὐτὸ περιϲπῶϲιν. Ἐπιπ ολαῖος δὲ τὸ ἐθνικόν.

---Τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ α ληγόντων μακρᾷ παραληγομένων παραγόμενα διὰ τοῦ αιοϲ προπεριϲπᾶϲθαι θέλει, μοῦϲα Μουϲαῖοϲ, γενναῖοϲ, Πιϲαῖοϲ, ἑρϲαῖοϲ, Ἀϲαῖοϲ· παρὰ γὰρ τὸ αἶϲα γέγονεν καὶ ἐξέϲτη πρότερον τὸ ῑ. οὐ μάχεται τὸ Ἥραιοϲ προπαροξυνόμενον· πρὸϲ γὰρ ἀντιδιαϲτολὴν τοῦ προπεριϲπωμένου ἐπιθετικοῦ ἐγένετο· ὅθεν Ἥραιον πόλιϲ Θρᾴκηϲ. Ἡρόδοτοϲ τετάρτῃ (c. 90), τὸ δὲ τεῖχοϲ Ἡραῖον. τὸ μέντοι Πείραιοϲ προπαροξυνόμενον παρὰ ῥῆμα τὸ πειρῶ ὡϲ παρὰ τὸ φιλῶ Φίλαιοϲ καὶ παρὰ τὸ βέβηκα βέβαιοϲ. τὸ δὲ Πειραιόϲ — οὕτωϲ ἐκαλεῖτο ὁ λιμὴν τῆϲ Ἀττικῆϲ καὶ τὸ ἐθνικὸν ὁμοφώνωϲ. ὕϲτερον δὲ Πειραιεύϲ. ἔϲτι δὲ καὶ τῆϲ Κορινθίαϲ λιμήν πρὸϲ ἀντιδιαϲτολὴν ὀξύνεται.

---Καὶ καθόλου τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ α ἢ η ἢ εἰϲ οϲ παραγόμενα προπεριϲπᾶται, ὥρα ὡραῖοϲ, θύρα θυραῖοϲ, Πέλλα Πελλαῖοϲ, Γάζα Γαζοῖοϲ, ὕλη ὑλαῖοϲ, πύλη πυλαῖοϲ, Δίκτη Δικταῖοϲ, Οἴτη Οἰτοῖοϲ. Ϲοφοκλῆϲ ἐγὼ μὲν ὦ γένεθλον Οἰταίου πατρόϲ» (Phil. 453), ἀγέλη ἀγελαῖοϲ. τὸ δὲ Ἀγέλαιοϲ κύριον προπαροξύνεται, δρόμοϲ δρομαῖοϲ, χέρϲοϲ χερϲαῖοϲ, ἤπειροϲ ἠ πειραῖοϲ, νηϲαῖοϲ, Ἄμυμνοϲ Ἀμυμναῖοϲ, Ἄμυροϲ Ἀμυραῖοϲ, Ἄπροϲ Ἀπραῖοϲ. τὸ δὲ φύλαιοϲ καὶ δείλαιοϲ προπαροξύνονται. καὶ τὸ δίκαιοϲ δὲ καὶ βίαιοϲ προπαροξύνονται , ἐπειδὴ τὰ ἀπὸ θηλυκῶν παραγόμενα καὶ τὸ ῑ ἐν τῇ ἀρχῇ ἔχοντα προπαροξύνεϲθαι θέλει.

Τὰ παρώνυμα παῤ οὐδετέρων γινόμενα ὀξύνεται, γῆραϲ γηραιόϲ, γέραϲ γεραιόϲ, κράτοϲ κραταιόϲ, εἰ μὴ ἔχοι κτητικὴν ϲημαϲίαν ὡϲ τὸ κνέφαϲ κνεφαῖοϲ, οὖδαϲ οὐδαῖοϲ. τὸ δὲ ἁραιόϲ ὁ μὴ πυκνὸϲ παρὰ τὸ ῥαιόϲ ἐν πλεοναϲμῷ τοῦ α, μετελθούϲηϲ τῆϲ δμείαϲ τοῦ ρ εἰϲ τὸ α, καθὼϲ καὶ ἐπὶ τοῦ ῥέζω καὶ ἕρδω, τὸ δὲ ῥαιόϲ ἀπὸ τοῦ ῥαίω ῥήματοϲ, ὃ δηλοῖ τὸ φθείρω. τὸ δὲ ἀραῖοϲ ἀπὸ τῆϲ ἀρᾶϲ. καὶ τὸ ἠβαιόϲ παρὰ τὸ βαιόϲ πλεοναϲμῷ τοῦ η, τὸ δὲ βαιόϲ ἀπὸ τοῦ βῆναι βαόϲ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ι βαιόϲ ὁ ἐπ’ ὀλίγον χρόνον βεβηκώϲ.

Τὰ διὰ τοῦ αιοϲ ἐθνικὰ προπεριϲπᾶται, Ἀθηναῖοϲ, Θηβαῖοϲ, Ῥωμαῖοϲ, Αἰγαῖοϲ, Ἀγραῖοϲ ἔθνοϲ Ἀράβιον ὡϲ ἐν ἑκκαιδεκάτῳ (p. 767) Ϲτράβων. ἔϲτι δὲ καὶ ἕτερον ἔθνοϲ Ἀκαρνάνων ὡϲ Θουκυδίδηϲ ἐν τρίτῃ (c. 106. 111. 114). λέγονται καὶ Ἀγραεῖϲ, ὡϲ Ἐρατοϲθένηϲ. Βακκαῖοϲ Ἱϲπανίαϲ ἔθνοϲ. Γαλιλαῖοϲ ἔθνοϲ Ἰουδαίαϲ. Γενοαῖοϲ ἔθνοϲ Μολοϲϲίαϲ ἀπὸ Γενόου ἄρχοντοϲ αὐτῶν, Ῥιανὸϲ τετάρτῃ θεϲϲαλικῶν. Δερραῖοϲ Θράκιον ἔθνοϲ. Ἡρόδοτοϲ Δερϲαίουϲ αὐτούϲ φηϲι (7, 110). Δυρβαῖοϲ ἔθνοϲ καθῆκον εἰϲ Βάκτρουϲ καὶ τὴν Ἰνδικήν. Κτηϲίαϲ ἐν Περϲικῶν ι′ χώρη δὲ πρὸϲ αὐτὸν πρόϲκειται Δυρβαῖοι, πρὸϲ τὴν Βακτρίην καὶ Ἰνδικὴν κατατείνοντεϲ. οὗτοι εὐδαίμονεϲ ἄνδρεϲ καὶ πλούϲιοι καὶ κάρτα δίκαιοί εἰϲι, οὔτε ἀδικέοντεϲ οὔτε ἀποκτιννύοντεϲ ἄνθρωπον οὐδένα. ἐὰν δέ τι εὕρωϲι ἐν τῇ ὁδῷ ἢ χρυϲίον ἢ ἱμάτιον ἢ ἀργύριον ἢ ἄλλο τι, οὐδὲν ἀποκινήϲειαν. οὖτοι οὔτε ἀρτοποιέουϲι οὔτε ἐϲθίουϲι οὔτε νομίζουϲι ἐὰν μὴ ἱρῶν οὔνεκεν. ἄλφιτα δὲ ποιέουϲι λεπτότερα κατάπερ οἱ Ἕλληνεϲ καὶ ἐϲθίουϲι μάζαϲ ποῶν ». Ἐβραῖοϲ. οὕτωϲ Ἰουδαῖοι ἀπὸ Ἀβράμωνοϲ, ὥϲ φηϲι Χάραξ. Θαμαναῖοϲ ἔθνοϲ Πέρϲαιϲ ὑπήκοον. Ἡρόδοτοϲ τρίτῃ (c. 93). Ἰβαῖοϲ ὁ καὶ Ἰβηνόϲ ἔθνοϲ Κελτικῆϲ. Λαιαῖοϲ ἔθνοϲ Παιονικόν. Θουκυδίδηϲ δευτέρᾳ (96). Παναῖοϲ ἔθνοϲ Ἠωνικὸν οὐ πόρρω Ἀμφιπόλεωϲ. Μιναῖοϲ ἔθνοϲ ἐν τῇ παραλίᾳ τῆϲ Ἐρυθρᾶϲ θαλάϲϲηϲ. Παρθυαῖοι ἔθνοϲ πάλαι μὲν Ϲκυθικόν,, ὕϲτερον δὲ φυγὸν ἢ μετοικῆϲαν ἐπὶ Μήδουϲ, κληθὲν δὲ οὕτωϲ παρὰ Μήδοιϲ διὰ τὴν φύϲιν τῆϲ αὐτούϲ δεξαμένηϲ γῆϲ ἑλώδουϲ καὶ ἀγκώδουϲ οὔϲηϲ, ἢ διὰ τὴν φυγήν, καθότι οἱ Ϲκύθαι τοὺϲ φυγάδαϲ πάρθουϲ καλοῦϲι. λέγονται δὲ καὶ Πάρθοι καὶ Πάρθιοι. Πλαδαραῖοϲ ἔθνοϲ πρὸϲ ἄρκτον κείμενον. Πλαραῖοϲ ἔθνοϲ Ἠπείρου. λέγονται δὲ καὶ Πλάριοι. Ῥονδαῖοϲ ἔθνοϲ Θρᾳκικόν. Ϲινδοναῖοϲ Θρᾴκιον ἔθνοϲ, ὡϲ Ἑκαταῖοϲ ἐν Εὐρώπῃ. Χωραμναῖοϲ ἔθνοϲ Περϲικὸν ἀγρίων ἀνθρώπων. Κτηϲίαϲ ἐν Περϲικῶν δεκάτῳ «οὕτω δὲ ταχύϲ ἐϲτιν ὁ ἄγριοϲ ἄνθρωποϲ, ὡϲ καὶ διώκων τὰϲ ἐλάφαϲ καταλαμβάνειν ». ϲεϲημείωται τὸ Ἀλχαιόϲ τὸ ἐθνικὸν καὶ τὸ κύριον ὀξυνόμενον καὶ τὸ Ἐρυϲίχαιοϲ προπαροξυνόμενον. ἀλλὰ μήποτε τὸ χαῖον ἔγκειται, ὅ ἐϲτιν ἡ βουκολικὴ ῥάβδοϲ, καὶ ὁ ἐρύϲω μέλλων. διχῶϲ οὖν ἔϲται, ὥϲ ἐϲτι δῆλον παρ’ Ἀλκμᾶνι ἐν ἀρχῇ τοῦ δευτέρου τῶν παρθενίων ᾀϲμάτων. φηϲὶ γὰρ

εἰ γὰρ τῷ «Θεϲϲαλὸϲ γένοϲ» ϲυναπτέον, ἐθνικόν ἐϲτι καὶ προπεριϲπάϲθω· εἰ δὲ τῷ «οὐδὲ ποιμήν » ϲυνάψειέ τιϲ λέγων *τὸ οὐδὲ ποιμήν ἢ ἐρυϲίχαιοϲ», πρόδηλον ὡϲ προπαροξυνθήϲεται καὶ δηλοῖ τὸν βουκόλον ἢ τὸν αἰπόλον, πρὸϲ ὃ τὸ ποιμήν ἁρμόδιον ἐπαχθήϲεται.

Τὰ διὰ τοῦ αιοϲ ὑπερτριϲύλλαβα προπεριϲπᾶται, εἰ μὴ διαϲτολή τιϲ εἴη ἢ ϲύνθετον ὑπάρχοι, Ἀθηναῖοϲ, Εἰρηναῖοϲ, ἀρουραῖοϲ, ἀγοραῖοϲ, Ἀμυκλαῖοϲ, κορυφαῖοϲ, Δερκεταῖοϲ, Ἀριδαῖοϲ, Ἱμεραῖοϲ, ἡμεραῖοϲ, ταλαν τιαῖοϲ, πηχυαῖοϲ, ὀργυιαῖοϲ, εἰκοϲταῖοϲ, τριακοϲταῖοϲ, πολλοϲταῖοϲ παρ’ Εὐβούλῳ « καὶ μὴν οἴκαδέ τι πολλοϲταῖοϲ ἀποτρέχω, γύναι ». ἀγυιαῖοϲ· Ϲοφοκλῆϲ Ἑρμιόνῃ «ἀλλ’ ὦ πατρῴαϲ γῆϲ ἀγυιαίου πέδον ». Δωδωναῖοϲ. Ἑκαταῖοϲ Εὐρώπῃ «Μολοϲϲῶν πρὸϲ μεϲημβρίηϲ οἰκέουϲι Δωδωναῖοι » καὶ Κρατῖνοϲ Ἀρχιλόχοιϲ «Δωδωναίῳ κυνὶ βωλοκόπῳ τίτθη γεράνῳ προϲεοικώϲ ». καὶ Ὅμηροϲ « Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε » (II. 11 233). Ζηνόδοτοϲ δὲ γράφει Φηγωναῖε, ἐπεὶ ἐν Δωδώνῃ πρῶτον φηγὸϲ ἐμαντεύετο καὶ Ϲουίδαϲ δέ φηϲι Φηγωναίου Διὸϲ ἱερὸν εἶναι ἐν Θεϲϲαλίᾳ καὶ τοῦτον ἐπικαλεῖϲθαι. ἕτεροι δὲ γράφουϲι «Βωδωναῖε «. πόλιν γὰρ εἶναι Bωδώνην, ὅπου τιμᾶται. Ἀπολλόδωροϲ δὲ ἐν α′ περὶ θεῶν τὸν Δωδωναῖον οὕτωϲ ἐτυμολογεῖ «καθάπερ οἱ τὸν Δία Δωδωναῖον μὲν καλοῦντεϲ ὅτι δίδωϲι ἡμῖν τὰ ἀγαθά, Πελαϲγικὸν δὲ ὅτι τῆϲ γῆϲ πέλαϲ ἐϲτίν ». Κλεωναῖοϲ « Κλεωναίοιο χάρωνοϲ ». βωμιαῖοϲ. Ϲοφοκλῆϲ Αἰχμαλώτιϲι *καὶ βωμιαῖον ἐϲχάραϲ λαβὼν λίθον ». Nαβαταῖοϲ ἔθνοϲ τῶν εὐδαιμόνων Ἀράβων ἀπὸ Nαβάτου τινόϲ. Παραυαῖοι ἔθνοϲ Θεϲπρωτικόν. Ῥιανὸϲ ἐν τετάρτῳ Θεϲϲαλικῶν «ϲὺν δὲ Παραυαίουϲ καὶ ἀμύμοναϲ Ὀμφαλιῆαϲ». καλοῦνται δὲ ἀπὸ τοῦ παρὰ τὸν Αὖον ποταμὸν οἰκεῖϲθαι. Τιλαταῖοϲ ἔθνοϲ Θρᾴκηϲ. Θουκυδίδηϲ δευτέρᾳ (c. 96). Τραγαϲαῖοϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲι (V. 853). Φελεϲϲαῖοϲ ἔθνοϲ ὅμορον τοῖϲ Ὀμβρικοῖϲ πρὸϲ τῇ Ἰαπυγίᾳ , ὡϲ Εὔδοξοϲ ἕκτῳ. τὸ ἐρυϲίχαιοϲ ὁ βουκόλοϲ ἢ αἰπόλοϲ προπαροξύνεται ὡϲ καὶ τὸ ὑμέναιοϲ. τὸ δὲ Ἀθήναιοϲ κύριον προπαροξύνεται εἰϲ διαϲτολὴν ὡϲ καὶ τὸ ἀγόραιοϲ.

Τὰ τριϲύλλαβα ἀπὸ α ψιλουμένου ἀρχόμενα προπεριϲπᾶται, Ἀλκοῖοϲ, ἀκμαῖοϲ, Ἀνταῖοϲ, Ἀρναῖοϲ — γέγονε δὲ παρὰ τὴν ἀρὰν ἀραῖοϲ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ν ἀρναῖοϲ ὁ εὐκταῖοϲ τῇ μητρὶ γενόμενοϲ — ἀρχαῖοϲ, ἀντραῖοϲ. Εὐριπίδηϲ ἐν Αἰγεῖ.

---Τὰ διὰ τοῦ αιοϲ τριϲύλλαβα ἔχοντα τὴν πρώτην ϲυλλαβὴν εἰϲ ϲύμφωνον καταλήγουϲαν προπεριϲπᾶϲθαι θέλει, χερϲαῖοϲ, ὀρφναῖοϲ, ἑρϲαῖοϲ, ἀρχαῖοϲ, Ἀρναῖοϲ, Τρικκαῖοϲ, Ἑρμαῖοϲ, Ὀρθαῖοϲ, Τυμφαῖοϲ ὄνομα ἔθνουϲ, Μενδαῖοϲ, βαρκαῖοϲ εἶδοϲ ἰχθύοϲ, Βυϲναῖοϲ ἔθνοϲ Βεβρύκων ἀπὸ Βύϲνου βαϲιλέωϲ αὐτῶν ὑπὸ Ἴλου φονευθέντοϲ. τὸ δὲ Ἕρμαιοϲ πρὸϲ ἀντιδιαϲτολὴν διάφορον τόνον ἀνεδέξατο.

---Τὰ διὰ τοῦ αιοϲ τριϲύλλαβα ἔχοντα τὴν πρώτην διὰ τοῦ υ προπεριϲπῶνται οἷον ὑλαῖοϲ, χυδαῖοϲ, Λυαῖοϲ, λυγαῖοϲ καὶ Τρυγαῖοϲ ὄνομα κύριον , ὁ τινεϲ προπαροξύνουϲιν ὡϲ ἀπὸ τοῦ τρυγῶ ῥήματοϲ τῆϲ δευτέραϲ ϲυζυγίαϲ τῶν περιϲπωμένων.

---Τὰ διὰ τοῦ αοοϲ τριϲύλλαβα, ἔχοντα ἐν τῇ πρώτῃ ϲυλλαβῇ τὸ ι μὴ ἀπὸ ῥημάτων, προπεριϲπῶνται, Βιλλαῖοϲ ὄνομα ποταμοῦ, Ἰμαῖοϲ ὄνομα κύριον. Νιϲαῖοϲ, Πιϲαῖοϲ, Κριϲαῖοϲ, Θιαῖοϲ. τὸ δὲ βίαιοϲ, δίκαιοϲ προπαροξύνονται, τὸ δὲ Φίλαιοϲ, Τίμαιοϲ, Νίκαιοϲ ἀπὸ ῥημάτων.

Τὰ διὰ τοῦ δαιοϲ προπεριϲπᾶται, Ἰουδαῖοϲ, χυδαῖοϲ, Χαλδαῖοϲ οἱ πρότερον Κηφῆνεϲ. Ἑξλλάνικοϲ ἐν πρώτῳ Περϲικῶν «Κπηφέοϲ οὐκέτι ζῶντοϲ ϲτρατευϲάμενοι ἐκ Βαβυλῶνοϲ ἀνέϲτηϲαν ἐκ τῆϲ χώραϲ καὶ τὴν γῆν ἔϲχον --- οὐκέτι ἡ χώρη Κηφηνίη καλέεται, οὐδὲ οἱ ἄνθρωποι οἱ ἐνοικέοντεϲ Κηφῆνεϲ, ἀλλὰ Χαλδαῖοι ». εἰϲὶ δὲ καὶ Χαλδαῖοι ἔθνοϲ πληϲίον τῆϲ Κολχίδοϲ. Ϲοφοκλῆϲ Τυμπανιϲταῖϲ «Κόλχοϲ τε Χαλδαῖόϲ τε καὶ Ϲύρων ἔθνοϲ ». ϲπουδαῖοϲ, ῥαγδαῖοϲ, ϲταδαῖοϲ, Ἀριδαῖοϲ, Ὀρδαῖοϲ, Ἐορδαῖοϲ. Ἰδαῖοϲ, Λαδαῖοϲ, Μενδαῖοϲ. τὸ δὲ Πήδαιοϲ προπαροξύνεται ὡϲ παρὰ ῥῆμα γεγονόϲ.

Τὰ διὰ τοῦ λαιοϲ προπεριϲπᾶται, ὑλαῖοϲ, βουλαῖοϲ ζηλαῖοϲ. τὸ δὲ δείλαιοϲ καὶ φύλαιοϲ προπαροξύνεται. ἔτι ϲημειοῦνται τὰ ἐν ἀρχῇ πρόθεϲιν ἔχοντα, ἐπιπόλαιοϲ ἢ ἀπὸ ῥήματοϲ ὥϲπερ τὸ Φίλαιοϲ ἀπὸ τοῦ φιλῶ, ἢ ἀπὸ ἐπιρρήματοϲ ὥϲπερ τὸ παλαιόϲ ἀπὸ τοῦ πάλαι καὶ τὰ κατὰ διαϲτολὴν γινόμενα Παλαῖοϲ τὸ κύριον, παλαιόϲ δὲ τὸ ἐπίθετον, Πύλαιοϲ τὸ κύριον καὶ ὁ Ἑρμῆϲ ὁ Πύλαιοϲ πρὸϲ ἀντιδιαϲτολὴν τοῦ τοπικοῦ.

Τὰ εἰϲ μσιοϲ προπεριϲπᾶται, εἰ μὴ διαϲτολὴ γένοιτο κυρίου ἢ εἴη ϲύνθετον, πυγμαῖοϲ καὶ Πυγμαῖοϲ, υἱὸϲ Δώρου τοῦ Ἐπάφου, ἀφ’ οὗ Πυγμαῖοι ἔθνοϲ, δρομαῖοϲ, ἀκμαῖοϲ, ἰμαῖοϲ ἡ ἐπιμύλιοϲ ᾠδή. δηλοῖ δὲ καὶ ὄνομα κύριον. ἐρημαῖοϲ. Πτολεμαῖοϲ. Ἰδουμαῖοϲ ἔθνοϲ Ἐβραίων ἀπὸ ἀδώμου (ἄδωμα γὰρ οἱ Ἑβραῖοι τὸ ἐρυθρὸν καλοῦϲιν), ὅτι ξανθὸν βρῶμα δοὺϲ αὐτῷ ὁ ἀδελφὸϲ τὰ πρωτεῖα εἰλήφει. Ῥωμαῖοϲ, Δαλμαῖοϲ ἔθνοϲ παρὰ τοῖϲ Ἰχθυοφάγοιϲ, ὡϲ Ἀπολλόδωροϲ. Ἑρμαῖοϲ, ὅθεν τὸ Ἑρμαῖον κάρα παρὰ Ϲοφοκλεῖ. τὸ δὲ Ἕρμαιοϲ κύριον πρὸϲ ἀντιδιαϲτολὴν προπαροξύνεται καὶ τὸ «ὅθι θ’ Ἕρμαιοϲ λόφοϲ ἐϲτίν (0d. π 471) καὶ τὸ φιλορώμαιοϲ ϲύνθετον ὄν. Τὸ δὲ Τίμαιοϲ ϲεϲημείωται. ἔχει δὲ ἀφορμήν, ὅτι ῥῆμα αὐτοῦ προκατάρχει. καὶ τὸ Εὔμαιοϲ δέ ἐϲτιν ϲύνθετον.

Τὰ διὰ τοῦ χαιοϲ προπεριϲπῶνται, ἀρχαῖοϲ, τροχαῖοϲ, λοχαῖοϲ, λεχαῖοϲ, νυχαῖοϲ, ἡϲυχαῖοϲ, Παγχαῖοϲ. τὸ δὲ Ἀχαιόϲ ὀξυνόμενον καὶ τὸ ἐρυϲίχαιοϲ προπαροξυνόμενον ϲεϲημείωται.

---Τὰ διὰ τοῦ αιοϲ ἔχοντα πρὸ τῆϲ αι ἕν τι τῶν διπλῶν ἢ τὸ ϲ περιϲπῶνται, κοραξαῖοϲ, Γαζαῖοϲ, Ϲτρεψαῖοϲ ὁ Ἑρμῆϲ παρὰ τῷ Ἀριϲτοφάνει παρὰ τὸ διεϲτράφθαι τὰϲ ὄψειϲ, καὶ ἔθνοϲ Μακεδονίαϲ. Νιϲαῖοϲ, χερϲαῖοϲ, Πιϲαῖοϲ, Μουϲαῖοϲ, Δερϲαῖοϲ Θρᾴκιον ἔθνοϲ. Ἡρόδοτοϲ.

Τὰ ἀπὸ ἐπιρρημάτων προπεριϲπῶνται, χύδην χυδαῖοϲ, ἄντην ἀντοῖοϲ. ῥαγδαῖοϲ, ϲταδαῖοϲ, ἀδαῖοϲ, Ἀγκαῖοϲ παρὰ τὸ ἀγκάϲ. τὸ μέντοι μάτην μάταιοϲ, τὸ δήν δηναιόϲ, τὸ πάλαι παλαιόϲ.

Τὰ ἀπὸ ῥημάτων περιϲπῶνται, βέβαιοϲ παρὰ τὸ βέβηκα, Φίλαιοϲ, Νίκαιοϲ, Τίμαιοϲ, Λύαιοϲ, Πείραιοϲ, Πήδαιοϲ· οὐ γὰρ τοῦτο, ὡϲ οἴεται ὁ Ἅβρων, παρὰ τὴν πῆδον (?)· ἐοικὸϲ γὰρ μᾶλλον ἥρωϊ παρὰ τὸ πηδᾶν ἐϲχηματίϲθαι.

Τὰ εἰϲ ειοϲ καθαρὸν τριϲύλλαβα ἔχοντα ἐν τῇ τρίτῃ η προπαροξύνεται, θήρειοϲ, μήλειοϲ, χήνειοϲ, κήλειοϲ ὁ καυϲτικόϲ, Κρήτειοϲ. τὸ μέντοι Ἠτεῖοϲ ἦν δὲ Ἠτεῖοϲ εἶϲ τῶν ἑπτὰ ϲοφῶν, ὡϲ Δίδυμοϲ ϲυμποϲιακῶν δεκάτῳ, Πλάτων δὲ ἐν Πρωταγόρᾳ Χηνέα τοῦτον εἶπεν Ἠλεῖοϲ, ἠ θεῖοϲ προπεριϲπᾶται οὐκ ἀπὸ ϲυμφώνου ἀρχόμενα. καὶ τὸ μὲν Ἠλεῖοϲ οὕτω γίνεται· ἀπὸ τῆϲ Ἤλιδοϲ γενικῆϲ ἀναλόγωϲ Ἠλίδειοϲ ὡϲ Ἀδωνίδειοϲ καὶ Εὐπολίδειοϲ κτητικῷ τύπῳ καὶ καθ’ ὕφεϲιν τοῦ δ Ἠλίειοϲ καὶ Ἠλεῖοϲ, ἀφ’ οὗ « Ἀλεῖοϲ Ζεύϲ » (Callim. fr. 99). Τρύφων δέ φηϲιν, ὅτι Ἠλίεοϲ καὶ Ἠλέϊοϲ καὶ Ἡλεῖοϲ. τὸ δὲ ἠθεῖοϲ ἴϲωϲ παρὰ τὸ θεῖοϲ, λέγω δὲ τὸ ϲημαντικὸν τοῦ ἐπαίνου, κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ η ἐγένετο. Τ δὲ Κητειόϲ, Πηνειόϲ ὀξύνεται ὡϲ κύρια. καὶ τὸ Μήδειοϲ κύριον ἔϲτι δὲ ἔθνοϲ ὃ καὶ Μῆδοι — προπαροξύνεται καθάπερ Βούδειοι ἔθνοϲ Μηδικόν.

Τὰ εἰϲ ειοϲ ἐπιθετικὰ τριϲύλλαβα ἔχοντα τὴν πρώτην φύϲει ἢ θέϲει μακρὰν πλὴν τῶν ἐχόντων τὸ ἡ, περὶ ὧν εἴρηται, καὶ τῶν ἐχόντων ἔννοιαν τοπικὴν προπαροξύνονται, γλαύκειοϲ, δούλειοϲ, χρύϲειοϲ, δούρειΟϲ, χοίρειοϲ, Κούρειοϲ, ἄρνειοϲ, κνίδειοϲ, ϲίδειοϲ. τὸ μέντοι Ὁλμειόϲ, Ὀρνειόϲ, Ϲπερχειόϲ, Ϲπονδειόϲ, Ἀζειόϲ ἔθνοϲ τῆϲ Τρῳάδοϲ, ὃ καὶ Ἀζεῶται, ὡϲ κύρια ὀξύνεται. τὸ δὲ παιδεῖοϲ ὁ παιδικὸϲ προπεριϲπᾶται. τὸ δὲ ἀρνειόϲ κατὰ πλεοναϲμὸν ἔϲχε τὴν ει δίφθογγον· ἡ γὰρ ἀρνόϲ γενικὴ μετάγεται εἰϲ εὐθεῖαν ὡϲ ἀρνόϲ καὶ κατὰ πλεοναϲμὸν τῆϲ ει γίνεται ἀρνειόϲ ὡϲ ἀμνόϲ ἀμνειόϲ. καὶ τὸ ἀφνειόϲ δὲ ὀξύνεται. τὸ δὲ οἰκεῖοϲ, ἀϲτεῖοϲ, ἀγρεῖοϲ τοπικὴν ἔχουϲιν ἔννοιαν.

Τὰ εἰϲ ειοϲ τριϲύλλαβα κύρια καὶ τὰ πλείω ὀνόματα ποταμῶν ὀξύνεται, Ϲπερχειόϲ, Ἀλφειόϲ, Πηνειόϲ, Κητειόϲ, Ἐπειόϲ βαϲιλεὺϲ καὶ ἔθνοϲ. οὕτωϲ Ὅμηροϲ τοὺϲ Ἠλείουϲ φηϲί. οὕτωϲ δὲ ἐλέγοντο καὶ οἱ ἐν τῷ Δουλιχίῳ ὡϲ Ἐπαφρόδιτοϲ παρατιθεὶϲ τὸν Ἀρίϲταρχον ἐκδεχόμενον οὕτωϲ. τὸ δὲ Ἀρνεῖοϲ καὶ Δαρεῖοϲ προπεριϲπῶνται.

Τὰ εἰϲ ειοϲ τριγενῆ μὴ ἐθνικὰ προπαροξύνεται, εἰ ἀπὸ βραχείαϲ ἄρχοιτο, βρότειοϲ, τέλειοϲ, φλόγειοϲ, λύκειοϲ, βόειοϲ, γέγειοϲ πλεοναϲμῷ τοῦ γ ἀπὸ τοῦ γέα. τὸ δὲ Ἐπειόϲ κύριον. τὸ δὲ φατειόϲ κατὰ πλεοναϲμὸν ἔϲχε τὴν δίφθογγον.

---Τὰ εἰϲ ειοϲ ἐν τῇ πρώτῃ ϲυλλαβῇ ἔχοντα τὸ α μὴ καθαρὸν ἐπιφερομένων δύο ϲυμφώνων μ ϲημαίνοντα μέροϲ ϲωματικὸν προπεριϲπᾶται, ἀνδρεῖοϲ, Ἀργεῖοϲ, Καδμεῖοϲ, Βακχεῖοϲ. τούτοιϲ ὁμοίωϲ καὶ τὸ ἀχρεῖοϲ παρὰ τῷ ποιητῇ περιεϲπάϲθη. Διονύϲιοϲ μέντοι καὶ Τυραννίων τὴν πρώτην ὀξύνουϲιν, ὥϲπερ καὶ παρὰ τοῖϲ Ἀττκοῖϲ καὶ ἀναλόγωϲ. παρὰ γὰρ τὸ χρεία τὸ κατὰ ϲτέρηϲιν ἄχρειοϲ ὡϲ μοῦϲα ἄμουϲοϲ. τούϲ δέ γε ἄλλωϲ προπεριϲπῶνταϲ τὸ ἀχρεῖοϲ, ἐπεὶ ἀχρήϊοϲ λέγεται παρ’ Ἡϲιόδῳ, ἡ δὲ ὀξεῖα καὶ ἡ βαρυνομένη ϲυνίζουϲαι περιϲπωμένην ποιοῦϲιν, παραιτητέον, ὡϲ οὐκ ἀεὶ τοῦτο, καθὰ δῆλον ἐκ τοῦ Ἀρήϊοϲ Ἄρειοϲ, βαϲιλήϊοϲ βαϲίλειοϲ, αὐλιζομενάων αὐλιζομένων. διὸ τὸ ἀχρεῖοϲ εἴτε παρὰ τὴν χρείαν εἴτε παρὰ τὸ χρέοϲ προπαροξύνεϲθαι θέλει.

---Τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ οὐδετέρων παραγόμενα διὰ τῆϲ ει γράφεται καὶ προπαροξύνεται, εἰ μὴ τὸ α παραλήγοι ἐν τῷ εἰϲ οϲ λήγοντι. οὐδετέρῳ ἢ δύο ϲύμφωνα, ὧν τὸ μὲν ληκτικὸν εἴη τῆϲ πρώτηϲ ϲυλλαβῆϲ, τὸ δὲ ἀρκτικὸν τῆϲ δευτέραϲ οἷον ἕλοϲ ἕλειοϲ. διὰ τῆϲ ει διφθόγγου ἡ παραγωγὴ καὶ προπαροξύνεται· οὐ γὰρ ἦν ἐν τῷ οὐδετέρῳ τὸ α· τέλοϲ τέλειοϲ, ὄροϲ ὄρειοϲ, ὄνειδοϲ ὀνείδειοϲ. παρεφυλαξάμην δὲ τὰ δύο ϲύμφωνα διὰ τὸ Ἀργεῖοϲ καὶ τὸ ἑρκεῖοϲ, καὶ τὸ α, ἐπεὶ φιλεῖ διὰ τοῦ ι γράφεϲθαι ἡ παραγωγή, πελάγιοϲ, ἅγιοϲ, Θάλπιοϲ.

Τὰ εἰϲ ειοϲ ὑπερτριϲύλλαβα μὴ πλεοναζούϲηϲ τῆϲ ει διφθόγγου προπαροξύνεται, Αἰάντειοϲ, Ὁμήρειοϲ, γαλήνειοϲ, Ἱππάρχειοϲ. Ἀλεξάνδρειοϲ, Ἀντιόχειοϲ, Ἑλένειοϲ τόποϲ πρὸϲ τῷ Κανώβῳ, Ἑκαταῖοϲ περιηγήϲει Λιβύηϲ· Βοϲπόρειοϲ. Ϲοφοκλῆϲ ἐν Φινεῖ πρώτῳ «οὐδ’ ἂν τὸ Βοϲπόρειον ἐν Ϲκύθαιϲ ὕδωρ ». Ἰνάχειοϲ ὡϲ Αἰϲχύλοϲ Προμηθεῖ δεϲμώτῃ (v. 589)

καὶ (v. 705)

Ταρτάρειοϲ παρ’ Εὐριπίδῃ ἐν Εὐρυϲθεῖ ϲατυρικῷ. Ὑγάϲϲειοϲ Ὑγάϲϲειον πεδίον ». «Ϲολὸγειοϲ λόφοϲ». Ἀπέννειοϲ, Ἀλριμάϲπειοϲ, Λυκόζειοϲ ὡϲ Πείϲανδροϲ τεϲϲαρεϲκαιδεκάτῃ. Λυκώρειοϲ Ζεύϲ. Ἀκρώρειοι πόλιϲ Τριφυλίαϲ καὶ τὸ ἐθνικὸν ὁμόφωνον. γέροντειοϲ, λεόντειοϲ, δρακόντειοϲ, Ἀνακρεόντειοϲ, Λαομεδόντειοϲ, Ξενοφώντειοϲ, Δημοφώντειοϲ, Θεώνειοϲ, Τρυφώνειοϲ, Ἀργανθώνειοϲ, Κιθαιρώνειοϲ « λέπαϲ Κιθαιρώνειον». Αὐϲόνειοϲ. Λυκόφρων (v. 1047) «ὁ δ’ Αὐϲονείων ἄγχι Κάλχαντοϲ τόπων». Ἀχερόντειοϲ, ὃ διὰ τὸ μέτρον Ἀριϲτοφάνηϲ ἔφη «Ἀχερόντιόϲ τε ϲκόπελοϲ αἱματοϲτεγήϲ » (Ran. 471). Ἠετιώνειοϲ, Ἀβάντειοϲ, θοάντειοϲ, Ἀχίλλειοϲ, Διομήδειοϲ, Ἀριϲτοφάνειοϲ, Αἰόλειοϲ, Ἰορδάνειοϲ, Αἰϲχίνειοϲ, Δημοϲθένειοϲ, Ἀριϲτοτέλειοϲ, Ἀϲκληπιάδειοϲ, Τεμμίκειοϲ. Μενέλαοϲ δὲ διὰ τοῦ ι « Τεμμίκιον ἄϲτυ» ἐν πρώτῳ Θηβαΐδοϲ φηϲίν. Πελόπειοϲ, Μοψόπειοϲ. θεμίϲτειοϲ, ἐπιτήδειοϲ. Νυττέρειοϲ. ἔϲτι δὲ ὄνομα λιμένοϲ. τὸ δὲ ἀδελφειόϲ ἀπὸ τοῦ ἀδελφόϲ πλεονάζει τὸ ει καὶ τὸ Δαρδανειόϲ δὲ ὀξύνεται. τὰ μέντοι προπεριϲπώμενα μ ϲημαίνοντα μέροϲ ϲώματοϲ εὑρεθέντα ταῦτά εἰϲι, πρυτανεῖοϲ, ἑταιρεῖοϲ, μεγαλεῖοϲ, γυναικεῖοϲ, ἀκατεῖοϲ. τὸ δὲ ἑταίρειοϲ ἀναλογώτερόν ἐϲτι προπαροξύνεϲθαι, ὡϲ γὰρ ἡμέτεροϲ ἡμετέρειοϲ κτητικῶϲ δηλαδή καὶ ἀβέλτεροϲ ἀβελτέρειοϲ ὁ μωρόϲ, οὕτω καὶ ἑταίρειοϲ Ζεὺϲ ὁ ἔφοροϲ τῆϲ ἐν τῇ ἑταιρίᾳ κοινωνίαϲ.

Τὰ εἰϲ οιοϲ ὑπερδιϲύλλαβα προπεριϲπῶνται, εἰ ἐπιθετικὰ εἴη ἢ κύρια, ὁμοφωνοῦντα τοῖϲ ἐπιθέτοιϲ, ἀλλοῖοϲ, αἰδοῖοϲ, ὁμοῖοϲ, γελοῖοϲ, παντοῖοϲ, ἠοῖοϲ. οἱ δὲ μεταγενέϲτεροι τῶν Ἀττικῶν τὸ γελοῖοϲ καὶ ὁμοῖοϲ προπαροξύνουϲιν. τὸ δὲ φλοιόϲ διϲύλλαβον καὶ τὸ κολοιόϲ προϲηγορικόν. ὀξύνεται δὲ καὶ τὸ ψοθοιόϲ ὁ ἀκάθαρτοϲ. τὸ δὲ Ζάτοιοϲ, Ἄθοιοϲ κύρια ὄντα προπαροξύνονται, οἷϲ ὅμοιον καὶ τὸ τραπέζοιοϲ, Βοιωτιακὸν ὄν. οἱ γὰρ Βοιωτοὶ τὸ ω καὶ. ι εἰϲ τὴν οι δίφθογγον τρέπουϲι, τὸ πατρώϊοϲ πατροῖοϲ λέγοντεϲ καὶ τὸ ἡρώϊοϲ ἡροῖοϲ.

Τὰ εἰϲ οϲ καθαρὸν ἔχοντα δίφθογγον τὴν διὰ τοῦ υ ὀξύνεται, ἐπιθετικὰ ὄντα ἢ κύρια ὁμοφωνοῦντα τοῖϲ ἐπιθέτοιϲ, ἀκοὺόϲ καὶ ἐπακουόϲ, ἀγαυόϲ καὶ τὸ κύριον καὶ τὸ ἐπίθετον. πρόϲκειται « εἰ μὴ ἐπιθετικὰ εἴη, ἀλλὰ κύρια », ὅτι ταῦτα βαρύνεται, Ἀκάλαυοϲ, Πείραυοϲ, Ἄρευοϲ.