Magna Moralia

ἔστιν αὖ πάλον τις καλούμενος ἀπόλαστος· πότερον οὖν [*](1203a) ὁ ἀκόλαστος ἀκρατὴς] καὶ ὁ ἀκρατὴς ὁ αὐτός; ἢ οὔ; ὁ μὲν γὰρ ἀκόλαστος τοιοῦτός τις οἷος οἴεσθαι, ἃ πράττει, ταῦτα καὶ βέλτιστα εἶναι αὐτῷ καὶ συμφορώτατα, καὶ λόγον οὐδένα ἔχειν ἐναντιούμενον τοῖς αὐτῷ φαινομένοις ἡδέσιν· ὁ δὲ ἀκράτὴς λόγον ἔχει ὃς ἐναντιοῦται αὐτῷ, ἐφʼ ἃ ἡ ἐπιθυμία ἄγει.

πὀτερος δὲ εὐιατότερος, ὁ ἀκόλαστος ἢ ὁ ἀκρατής; οὕτω [*](29—37 ═ E.N.1150a, 9—b,19 || 38—1203a, 5 ═ E. N. 1150b, 29—1151a, 28. 1152a,4—6 (cf. 1150a,16—32) || 1203a, 6—11.cf.E.) [*](22. τὴν om. Π2Bk.Bu. 23. γε secludendum esse ci. Spengelius 25. παρὰ] διὰ Π1Va. et pr. P (crx. rc.) || 38. οὖν Kb Ald., αὖ c.c. P2, sed, ut videtur, in corr. || 1203a, 1. ἀκρατὴς prius secl.. Bonitzius Bu. || ὁ αὐτός] ἀκόλαστος, si ἀκρατὴς prius retinere praestat, ci. Bonitzius || 2. τις] ἐστιν Π2 || 4. ἔχει KbPbP2CvVa. || 6. πότερον KbAld., πότερος c. c. Va. || οὕτω—7. ἀκρατής om. Kb.)

ἀλλὰ πότερος διάκειται χεῖρον, ᾧ μηδὲν ἀγαθόν τι ὑπάρχει, ⟨ἢ ᾧ ἀγαθόν τέ τι ὑπάρχει〉 καὶ τὰ κακὰ ταῦτα; ἢ δῆλον ὅτι ἐκεῖνος, καὶ ὅσῳ γε τιμιώτερον κακῶς διάκειται. ἔστι τοίνυν ὁ μὲν ἀκρατὴς ἀγαθὸν ἔχων τὸν λόγον ὀρθὸν ὄντα· ὁ δὲ ἀκόλαστος οὐκ ἔχει.

ἔτι ἐστὶν ὁ λόγος ἑκάστου ἀρχή· τοῦ μὲν οὖν ἀκρατοῦς ἡ ἀρχὴ τιμιώτατον ὂν εὖ διάκειται, τοῦ δὲ ἀκολάστουκακῶς· ὥστε χείρων ἂν εἴη ὁ ἀκόλαστος τοῦ ὠκρατοῦς.