Magna Moralia

Aristotle

Aristotle. Aristotelis Quae Feruntur Magna Moralia. Susemihl, Franz, editor. Leipzig: Teubner, 1883

ὑπὲρ τοῦ πολιτικοῦ ἄρα ἡμῖν λεπτέον ὡγαθοῦ. — πάλιν δὲ καὶ τρῦτο διελεῖν δεῖ. ὑπὲρ ἀγαθοῦ τοῦ πῶς λεγεμένου; οὐ γάρ ἐστιν ἁπαλεῦν. λέχεται γὰρ ἀγαθ??ν ἢ τὸ ἄριστον ἐν ἑκάστῳ τῶν ὄντων, τοῦτο δʼ ἐστὶ τὸ διὰ ?? αὐσ?? φύσιν αἱρετόν· ἢ οὗ τἆλλο μεκασχόντα ἀγαθὰ ἐστίν, το??το δέ ἐστιν ἡ ίδέα τὰγαθοῦ.

—τότερον οὖν ὑπὲρ τῆς ἰδέας τοῦ ἀγαθοῦ δεἴ, ἢ οὔ, ἀλλʼ ὡς τὸ κοινὸν ἐν ἅπασιν ὑπάρχον ἀγακθόν; ἕτέρον γὰρ τῆς ἰδέας τοῦτο δόξειεν ἂν εἶναι. ἡ μὲν [*](1182 a, 32—b, 2 ═ E. Ν. 1094 a, 1—b, 10 ‖ 1182 b, 2—5 ═ E E. 1217a, 21—24. cf. E. N. 1102 a, 13 sqq. ‖ 10—1183 b, E. E.1217 b, 1—1218 b, 24. cf. E N. 1096 a, 11—1097 a, 13.) [*](26. μέντοι τοῦτa??] δὲ τ??ῦτα Π2 27. καὶ αννέζευξεν om. Γ Va, Bk. Bu. 28. οὐ δὴ] οὐδὲν ‖ 31 ἥψαντο Ζ Ald. ‖ 36. βέλτ??ον Γ Va C asaubonus, βέλπιον Π Ald. ‖ 1182 b, 2. τἀγαθόν Casaubonus, 〈τὸ ἄριετον〉 ἀγαθόν Bonitzius ‖ 4. κοῦ] τὸ ZKb et, ut videtur Γ ‖ θνῷ oi. Spengelius ἀγαθόν ΓZKb Ald ἄλλοι (??) Γ, ἄλλος ὁ ?? Cc, τέλος Ald. ‖ 5. τοῦ om. P ‖ πολιτικοῦ om. ΓZ Kb ‖ ἄρα ἀηωθνῦ ἡμῖν λεκτέον Z Kb Bk. Bu., ἄρα ἡμῖν ἀγαθο?? λεκτέον M et, ut videtur, Γ, ἡμῖν ἄρα ἀγαθοῦ λεντέον Pb Cc ‖ 8 ἐν]ὄν Π2 ‖ 9 αὐτοῦ Π2 Ald.‖ 12 ἀγαθοῖς Γ Z Kb. )

4
γὰρ ἰδέα χωριστὸν καὶ αὐτὸ καθʼ αὐτό· τὸ δὲ κοινὸν ἐν ἅπεασιν ὑπάρχει, οὐκ ἔστιν δὴ ταὐτὸν τῷ χωριστῷ. οὐ γὰρ ἄν ποτε τὸ χωριστὸν καὶ τὸ πεφυκὸς αὐτὸ καθʼ αὐτὸ εἶναι ἐν πᾶσιν ὑπάρχοι.