Magna Moralia

Aristotle

Aristotle. Aristotelis Quae Feruntur Magna Moralia. Susemihl, Franz, editor. Leipzig: Teubner, 1883

— ??ὗτοι μὲν οὖν ἐπὶ τ??σοῦτον ἐφήψαντο καὶ οὕτως· ἐχ??μενον δʼ ἂν εἴη μετὰ υαῦτα σκώψασθαι τί δεῖ αὐτοὺς λέγειν ὑπὲρ τούτων. πρῶτον μὰν ??ὖν ἰδε??ν δεῖ ὅτι πάσης ἐπιστήκης καὶ δυνάμεως ἐσπί τι τώλ??ς, καὶ τ??ῦτʼ ἀγαθόν· οὐδεμία γὰρ οὔτʼ ἐπιστήμη οὔτε δύναμες ἕνκεν κ??ῦ ἐστίν.

εἰ οὖν πασῶν τῶν δυνάμεων ἀγαθὸν τ?? τέλος, δῆλον ὡς καὶ τῆς βελσίστης βέλτιστον ἂν εἴη. ὠλλὰ μ??ν γε π??λισικὴ βελείστη δύναμις, ὥστε τὸ τέλ??ς [*](1182 b) αὐτῇς ἂν εἴη ** ἀγαθόν. ὑπὲρ ἀγαθοῦ ἄρα, ὡς ἔικεν, ἡμῖν λεκτέον, καὶ ὑπὲρ ἀγαθοῦ οὐ τοῦ ἁπλῶς, ἀλλὰ τοῦ ἡμῖν· οὐ γὰρ κ??ῦ θεῶν ἀγωθοῦ· ἀλλʼ ὑπὲρ μὲν τ??ύτου καὶ ἄλλος λόγος κα ἀλλοτρία ἡ σκέψις.