Eumenides
Aeschylus
Aeschylus, Volume 2. Smyth, Herbert Weir, editor. London; New York: William Heinemann; G.P. Putnam's Sons, 1926.
- ἐρυθρὸν ἐκ μελέων πέλανον· ἀπὸ δὲ σοῦ
- φεροίμαν βοσκὰν πώματος δυσπότου·
- καὶ ζῶντά σʼ ἰσχνάνασʼ ἀπάξομαι κάτω,
- ἀντίποινʼ ὡς τίνῃς ματροφόνου δύας.
- ὄψει δὲ κεἴ τις ἄλλος ἤλιτεν βροτῶν
- ἢ θεὸν ἢ ξένον
- τινʼ ἀσεβῶν ἢ τοκέας φίλους,
- ἔχονθʼ ἕκαστον τῆς δίκης ἐπάξια.
- μέγας γὰρ Ἅιδης ἐστὶν εὔθυνος βροτῶν
- ἔνερθε χθονός,
- δελτογράφῳ δὲ πάντʼ ἐπωπᾷ φρενί.
- ἐγὼ διδαχθεὶς ἐν κακοῖς ἐπίσταμαι
- πολλοὺς καθαρμούς, καὶ λέγειν ὅπου δίκη
- σιγᾶν θʼ ὁμοίως· ἐν δὲ τῷδε πράγματι
- φωνεῖν ἐτάχθην πρὸς σοφοῦ διδασκάλου.
- βρίζει γὰρ αἷμα καὶ μαραίνεται χερός,
- μητροκτόνον μίασμα δʼ ἔκπλυτον πέλει·
- ποταίνιον γὰρ ὂν πρὸς ἑστίᾳ θεοῦ
- Φοίβου καθαρμοῖς ἠλάθη χοιροκτόνοις.
- πολὺς δέ μοι γένοιτʼ ἂν ἐξ ἀρχῆς λόγος,