Eumenides

Aeschylus

Aeschyli Tragoediae. Sidgwick, Arthur, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.

  1. νικᾷ δ᾽ Ὀρέστης, κἂν ἰσόψηφος κριθῇ.
  2. ἐκβάλλεθ᾽ ὡς τάχιστα τευχέων πάλους,
  3. ὅσοις δικαστῶν τοῦτ᾽ ἐπέσταλται τέλος.
Ὀρέστης
  1. ὦ Φοῖβ᾽ Ἄπολλον, πῶς ἀγὼν κριθήσεται;
Χορός
  1. ὦ Νὺξ μέλαινα μῆτερ, ἆρ᾽ ὁρᾷς τάδε;
Ὀρέστης
  1. νῦν ἀγχόνης μοι τέρματ᾽, ἢ φάος βλέπειν.
Χορός
  1. ἡμῖν γὰρ ἔρρειν, ἢ πρόσω τιμὰς νέμειν.[*](choro tribuunt codd.)[*](νέμειν] ἔχειν Paley)
Ἀπόλλων
  1. πεμπάζετ᾽ ὀρθῶς ἐκβολὰς ψήφων, ξένοι,
  2. τὸ μὴ ᾽δικεῖν σέβοντες ἐν διαιρέσει.
  3. γνώμης δ᾽ ἀπούσης πῆμα γίγνεται[*](γίνεται codd.) μέγα,
  4. βαλοῦσά τ᾽ οἶκον ψῆφος ὤρθωσεν μία.
Ἀθηνᾶ
  1. ἀνὴρ ὅδ᾽[*](ὅδ᾽ Fl V: ὅ γ᾽ M) ἐκπέφευγεν αἵματος δίκην:
  2. ἴσον γάρ ἐστι τἀρίθμημα τῶν πάλων.