Agamemnon
Aeschylus
Aeschylus, Volume 2. Smyth, Herbert Weir, editor. London; New York: William Heinemann; G.P. Putnam's Sons, 1926.
- τὰ δʼ αὖτε κἀπίμομφα. τίς δὲ πλὴν θεῶν
- ἅπαντʼ ἀπήμων τὸν διʼ αἰῶνος χρόνον;
- μόχθους γὰρ εἰ λέγοιμι καὶ δυσαυλίας,
- σπαρνὰς παρήξεις καὶ κακοστρώτους, τί δʼ οὐ
- στένοντες, οὐ λαχόντες ἤματος μέρος;
- τὰ δʼ αὖτε χέρσῳ καὶ προσῆν πλέον στύγος·
- εὐναὶ γὰρ ἦσαν δηΐων πρὸς τείχεσιν·
- ἐξ οὐρανοῦ δὲ κἀπὸ γῆς λειμώνιαι
- δρόσοι κατεψάκαζον, ἔμπεδον σίνος
- ἐσθημάτων, τιθέντες ἔνθηρον τρίχα.
- χειμῶνα δʼ εἰ λέγοι τις οἰωνοκτόνον,
- οἷον παρεῖχʼ ἄφερτον Ἰδαία χιών,
- ἢ θάλπος, εὖτε πόντος ἐν μεσημβριναῖς
- κοίταις ἀκύμων νηνέμοις εὕδοι πεσών
- τί ταῦτα πενθεῖν δεῖ; παροίχεται πόνος·
- παροίχεται δέ, τοῖσι μὲν τεθνηκόσιν
- τὸ μήποτʼ αὖθις μηδʼ ἀναστῆναι μέλειν.
- τί τοὺς ἀναλωθέντας ἐν ψήφῳ λέγειν,
- τὸν ζῶντα δʼ ἀλγεῖν χρὴ τύχης παλιγκότου;
- καὶ πολλὰ χαίρειν ξυμφορὰς καταξιῶ.