Agamemnon
Aeschylus
Aeschylus, Volume 2. Smyth, Herbert Weir, editor. London; New York: William Heinemann; G.P. Putnam's Sons, 1926.
- γύναι, σὺ τοὺς ἥκοντας ἐκ μάχης μένων
- οἰκουρὸς εὐνὴν ἀνδρὸς αἰσχύνων ἅμα
- ἀνδρὶ στρατηγῷ τόνδʼ ἐβούλευσας μόρον;
- καὶ ταῦτα τἄπη κλαυμάτων ἀρχηγενῆ.
- Ὀρφεῖ δὲ γλῶσσαν τὴν ἐναντίαν ἔχεις.
- ὁ μὲν γὰρ ἦγε πάντʼ ἀπὸ φθογγῆς χαρᾷ,
- σὺ δʼ ἐξορίνας νηπίοις ὑλάγμασιν
- ἄξῃ· κρατηθεὶς δʼ ἡμερώτερος φανῇ.
- ὡς δὴ σύ μοι τύραννος Ἀργείων ἔσῃ,
- ὃς οὐκ, ἐπειδὴ τῷδʼ ἐβούλευσας μόρον,
- δρᾶσαι τόδʼ ἔργον οὐκ ἔτλης αὐτοκτόνως.
- τὸ γὰρ δολῶσαι πρὸς γυναικὸς ἦν σαφῶς·
- ἐγὼ δʼ ὕποπτος ἐχθρὸς ἦ παλαιγενής.
- ἐκ τῶν δὲ τοῦδε χρημάτων πειράσομαι
- ἄρχειν πολιτῶν· τὸν δὲ μὴ πειθάνορα
- ζεύξω βαρείαις οὔτι μοι σειραφόρον
- κριθῶντα πῶλον· ἀλλʼ ὁ δυσφιλὴς σκότῳ
- λιμὸς ξύνοικος μαλθακόν σφʼ ἐπόψεται.
- τί δὴ τὸν ἄνδρα τόνδʼ ἀπὸ ψυχῆς κακῆς
- οὐκ αὐτὸς ἠνάριζες, ἀλλά νιν γυνὴ