Agamemnon
Aeschylus
Aeschylus, Volume 2. Smyth, Herbert Weir, editor. London; New York: William Heinemann; G.P. Putnam's Sons, 1926.
- φεῦ φεῦ.
- τί τοῦτʼ ἔφευξας; εἴ τι μὴ φρενῶν στύγος.
- φόνον δόμοι πνέουσιν αἱματοσταγῆ,
- καί πῶς;τόδʼ ὄζει θυμάτων ἐφεστίων.
- ὅμοιος ἀτμὸς ὥσπερ ἐκ τάφου πρέπει,
- οὐ Σύριον ἀγλάισμα δώμασιν λέγεις.
- ἀλλʼ εἶμι κἀν δόμοισι κωκύσουσʼ ἐμὴν
- Ἀγαμέμνονός τε μοῖραν. ἀρκείτω βίος.
- ἰὼ ξένοι,
- οὔτοι δυσοίζω θάμνον ὡς ὄρνις φόβῳ
- ἄλλως· θανούσῃ μαρτυρεῖτέ μοι τόδε,
- ὅταν γυνὴ γυναικὸς ἀντʼ ἐμοῦ θάνῃ,
- ἀνήρ τε δυσδάμαρτος ἀντʼ ἀνδρὸς πέσῃ.
- ἐπιξενοῦμαι ταῦτα δʼ ὡς θανουμένη.
- ὦ τλῆμον, οἰκτίρω σε θεσφάτου μόρου.
- ἅπαξ ἔτʼ εἰπεῖν ῥῆσιν οὐ θρῆνον θέλω
- ἐμὸν τὸν αὐτῆς. ἡλίῳ δʼ ἐπεύχομαι
- πρὸς ὕστατον φῶς τοῖς ἐμοῖς τιμαόροις
- ἐχθροῖς φονεῦσι τοῖς ἐμοῖς τίνειν ὁμοῦ,
- δούλης θανούσης, εὐμαροῦς χειρώματος.