Agamemnon
Aeschylus
Aeschylus, Volume 2. Smyth, Herbert Weir, editor. London; New York: William Heinemann; G.P. Putnam's Sons, 1926.
- νεῶν τʼ ἄπαρχος Ἰλίου τʼ ἀναστάτης
- οὐκ οἶδεν οἷα γλῶσσα μισητῆς κυνὸς
- λείξασα κἀκτείνασα φαιδρὸν οὖς, δίκην
- Ἄτης λαθραίου, τεύξεται κακῇ τύχῃ.
- τοιάδε τόλμα· θῆλυς ἄρσενος φονεὺς
- ἔστιν. τί νιν καλοῦσα δυσφιλὲς δάκος
- τύχοιμʼ ἄν; ἀμφίσβαιναν, ἢ Σκύλλαν τινὰ
- οἰκοῦσαν ἐν πέτραισι, ναυτίλων βλάβην,
- θύουσαν Ἅιδου μητέρʼ ἄσπονδόν τʼ Ἄρη
- φίλοις πνέουσαν; ὡς δʼ ἐπωλολύξατο
- ἡ παντότολμος, ὥσπερ ἐν μάχης τροπῇ,
- δοκεῖ δὲ χαίρειν νοστίμῳ σωτηρίᾳ.
- καὶ τῶνδʼ ὅμοιον εἴ τι μὴ πείθω· τί γάρ;
- τὸ μέλλον ἥξει. καὶ σύ μʼ ἐν τάχει παρὼν
- ἄγαν γʼ ἀληθόμαντιν οἰκτίρας ἐρεῖς.
- τὴν μὲν Θυέστου δαῖτα παιδείων κρεῶν
- ξυνῆκα καὶ πέφρικα, καὶ φόβος μʼ ἔχει
- κλύοντʼ ἀληθῶς οὐδὲν ἐξῃκασμένα.
- τὰ δʼ ἄλλʼ ἀκούσας ἐκ δρόμου πεσὼν τρέχω.
- Ἀγαμέμνονός σέ φημʼ ἐπόψεσθαι μόρον.