Agamemnon
Aeschylus
Aeschylus, Volume 2. Smyth, Herbert Weir, editor. London; New York: William Heinemann; G.P. Putnam's Sons, 1926.
- ἰὼ τάλαινα, τόδε γὰρ τελεῖς,
- τὸν ὁμοδέμνιον πόσιν
- λουτροῖσι φαιδρύνασα—πῶς φράσω τέλος;
- τάχος γὰρ τόδʼ ἔσται· προτείνει δὲ χεὶρ ἐκ
- χερὸς ὀρέγματα.
- οὔπω ξυνῆκα· νῦν γὰρ ἐξ αἰνιγμάτων
- ἐπαργέμοισι θεσφάτοις ἀμηχανῶ.
- ἒ ἔ, παπαῖ παπαῖ, τί τόδε φαίνεται;
- ἦ δίκτυόν τί γʼ Ἅιδου;
- ἀλλʼ ἄρκυς ἡ ξύνευνος, ἡ ξυναιτία
- φόνου. στάσις δʼ ἀκόρετος γένει
- κατολολυξάτω θύματος λευσίμου.
- ποίαν Ἐρινὺν τήνδε δώμασιν κέλῃ
- ἐπορθιάζειν; οὔ με φαιδρύνει λόγος.
- ἐπὶ δὲ καρδίαν ἔδραμε κροκοβαφὴς
- σταγών, ἅτε καιρία πτώσιμος
- ξυνανύτει βίου δύντος αὐγαῖς·
- ταχεῖα δʼ ἄτα πέλει.
- ἆ ἆ, ἰδοὺ ἰδού· ἄπεχε τῆς βοὸς
- τὸν ταῦρον· ἐν πέπλοισι