Agamemnon
Aeschylus
Aeschyli Tragoediae. Sidgwick, Arthur, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- πάντας προσαυδῶ, τόν τ᾽ ἐμὸν τιμάορον
- Ἑρμῆν, φίλον κήρυκα, κηρύκων σέβας,
- ἥρως τε τοὺς πέμψαντας, εὐμενεῖς πάλιν
- στρατὸν δέχεσθαι τὸν λελειμμένον δορός.
- ἰὼ μέλαθρα βασιλέων, φίλαι στέγαι,
- σεμνοί τε θᾶκοι, δαίμονές τ᾽ ἀντήλιοι,
- εἴ που[*](εἴ που Auratus: ἦπου codd.) πάλαι, φαιδροῖσι τοισίδ᾽ ὄμμασι
- δέξασθε κόσμῳ βασιλέα πολλῷ χρόνῳ.
- ἥκει γὰρ ὑμῖν[*](ὑμῖν] ἡμῖν Fl) φῶς ἐν εὐφρόνῃ φέρων
- καὶ τοῖσδ᾽ ἅπασι κοινὸν Ἀγαμέμνων ἄναξ.
- ἀλλ᾽ εὖ νιν ἀσπάσασθε, καὶ γὰρ οὖν πρέπει,
- Τροίαν κατασκάψαντα τοῦ δικηφόρου
- Διὸς μακέλλῃ, τῇ κατείργασται πέδον.
- βωμοὶ δ᾽ ἄιστοι καὶ θεῶν ἱδρύματα,
- καὶ σπέρμα πάσης ἐξαπόλλυται χθονός.
- τοιόνδε[*](τοιοῦδε Fl 538–550 chori vv. Klytaemestrae dant codd.) Τροίᾳ περιβαλὼν ζευκτήριον
- ἄναξ Ἀτρείδης πρέσβυς εὐδαίμων ἀνὴρ
- ἥκει, τίεσθαι δ᾽ ἀξιώτατος βροτῶν
- τῶν νῦν: Πάρις γὰρ οὔτε συντελὴς πόλις
- ἐξεύχεται τὸ δρᾶμα τοῦ πάθους πλέον.