Agamemnon
Aeschylus
Aeschyli Tragoediae. Sidgwick, Arthur, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- καὶ τήνδ᾽ ἀκούεις ὁρκίων ἐμῶν θέμιν:
- μὰ τὴν τέλειον τῆς ἐμῆς παιδὸς Δίκην,
- Ἄτην Ἐρινύν θ᾽, αἷσι τόνδ᾽ ἔσφαξ᾽ ἐγώ,
- οὔ μοι φόβου μέλαθρον ἐλπὶς ἐμπατεῖ,
- ἕως ἂν αἴθῃ πῦρ ἐφ᾽ ἑστίας ἐμῆς[*](ἐμῆς Porson: ἐμὰς codd.)
- Αἴγισθος, ὡς τὸ πρόσθεν εὖ φρονῶν ἐμοί.
- οὗτος γὰρ ἡμῖν ἀσπὶς οὐ σμικρὰ θράσους.
- κεῖται γυναικὸς τῆσδε λυμαντήριος,
- Χρυσηίδων μείλιγμα τῶν ὑπ᾽ Ἰλίῳ:
- ἥ τ᾽ αἰχμάλωτος ἥδε καὶ τερασκόπος
- καὶ κοινόλεκτρος τοῦδε, θεσφατηλόγος
- πιστὴ ξύνευνος, ναυτίλων δὲ σελμάτων
- ἰσοτριβής.[*](ἰσοτριβής Pauw: ἱστοτριβής codd.) ἄτιμα δ᾽ οὐκ ἐπραξάτην.
- ὁ μὲν γὰρ οὕτως, ἡ δέ τοι κύκνου δίκην
- τὸν ὕστατον μέλψασα θανάσιμον γόον
- κεῖται φιλήτωρ τῷδ᾽,[*](τῷδ᾽ Hermann: τοῦδ᾽ codd.) ἐμοὶ δ᾽ ἐπήγαγεν
- εὐνῆς παροψώνημα τῆς ἐμῆς χλιδῆς.