Agamemnon
Aeschylus
Aeschyli Tragoediae. Sidgwick, Arthur, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- τί τοῦτ᾽ ἔφευξας; εἴ τι μὴ φρενῶν στύγος.
- φόνον[*](φόβον codd., sed ν supra scripto Fa) δόμοι πνέουσιν αἱματοσταγῆ.
- καὶ πῶς; τόδ᾽ ὄζει θυμάτων ἐφεστίων.
- ὅμοιος ἀτμὸς ὥσπερ ἐκ τάφου πρέπει.
- οὐ Σύριον ἀγλάισμα δώμασιν λέγεις.
- ἀλλ᾽ εἶμι κἀν δόμοισι κωκύσουσ᾽ ἐμὴν
- Ἀγαμέμνονός τε μοῖραν. ἀρκείτω βίος.
- ἰὼ ξένοι.
- οὔτοι δυσοίζω θάμνον ὡς ὄρνις φόβῳ
- ἄλλως:[*](ἄλλως: Hermann: ἀλλ᾽ ὡς codd.) θανούσῃ μαρτυρεῖτέ μοι τόδε,
- ὅταν γυνὴ γυναικὸς ἀντ᾽ ἐμοῦ θάνῃ,
- ἀνήρ τε δυσδάμαρτος ἀντ᾽ ἀνδρὸς πέσῃ.
- ἐπιξενοῦμαι ταῦτα δ᾽ ὡς θανουμένη.
- ὦ τλῆμον, οἰκτείρω σε θεσφάτου μόρου.
- ἅπαξ ἔτ᾽ εἰπεῖν ῥῆσιν οὐ[*](οὐ Hermann: ἢ codd.) θρῆνον θέλω
- ἐμὸν τὸν αὐτῆς. ἡλίου[*](ἡλίου Jacob: ἡλίῳ codd.) δ᾽ ἐπεύχομαι
- πρὸς ὕστατον φῶς †τοῖς ἐμοῖς τιμαόροις[*](fort. τοὺς ἐμοὺς τιμαόρους (Karsten) δίκην φονεῦσι (Gilbert))
- ἐχθροῖς φονεῦσι τοῖς ἐμοῖς τίνειν ὁμοῦ,†
- δούλης θανούσης, εὐμαροῦς χειρώματος.
- ἰὼ βρότεια πράγματ᾽: εὐτυχοῦντα μὲν