Agamemnon
Aeschylus
Aeschyli Tragoediae. Sidgwick, Arthur, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- ἀλλ᾽ οὔτι παιὼν τῷδ᾽ ἐπιστατεῖ λόγῳ.
- οὔκ, εἴπερ ἔσται[*](εἴπερ ἔσται Schütz: εἰ πάρεσται codd.) γ᾽: ἀλλὰ μὴ γένοιτό πως.
- σὺ μὲν κατεύχει, τοῖς δ᾽ ἀποκτείνειν μέλει.
- τίνος πρὸς ἀνδρὸς τοῦτ᾽ ἄχος[*](ἄγος Auratus) πορσύνεται;
- τοὺς γὰρ τελοῦντας[*](τοὺς ... τελοῦντας Heimsoeth: τοῦ ... τελοῦντος codd.) οὐ ξυνῆκα μηχανήν.
- καὶ μὴν ἄγαν γ᾽ Ἕλλην᾽ ἐπίσταμαι φάτιν.
- καὶ γὰρ τὰ πυθόκραντα: δυσμαθῆ[*](δυσμαθῆ Stephanus: δυσπαθῆ codd.) δ᾽ ὅμως.
- παπαῖ, οἷον τὸ πῦρ: ἐπέρχεται δέ μοι.
- ὀτοτοῖ, Λύκει᾽ Ἄπολλον, οἲ ἐγὼ ἐγώ.
- αὕτη δίπους[*](δίπους Victorius: δίπλους codd.) λέαινα συγκοιμωμένη
- λύκῳ, λέοντος εὐγενοῦς ἀπουσίᾳ,
- κτενεῖ με τὴν τάλαιναν: ὡς δὲ φάρμακον
- τεύχουσα κἀμοῦ μισθὸν ἐνθήσειν[*](ἐνθήσει, ν post addito, Fa: ἐνθήσει Fl V) κότῳ[*](ποτῷ Auratus)
- ἐπεύχεται θήγουσα φωτὶ φάσγανον
- ἐμῆς ἀγωγῆς ἀντιτίσασθαι φόνον.
- τί δῆτ᾽ ἐμαυτῆς καταγέλωτ᾽ ἔχω τάδε,
- καὶ σκῆπτρα καὶ μαντεῖα περὶ δέρῃ στέφη;
- σὲ μὲν πρὸ μοίρας τῆς ἐμῆς διαφθερῶ.
- ἴτ᾽ ἐς φθόρον: πεσόντα θ᾽ ὧδ᾽[*](πεσόντα θ᾽ ὧδ᾽ Verrall: πεσόντ᾽: ἀγαθὼ δ᾽ codd.: πεσόντ᾽: ἐγὼ δ᾽ ἅμ᾽ ἕψομαι Hermann) ἀμείψομαι.