Prometheus Bound
Aeschylus
Aeschyli Tragoediae. Sidgwick, Arthur, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.
- πιστός, τινάσσων τ᾽ ἐν χεροῖν πύρπνουν βέλος.
- οὐδὲν γὰρ αὐτῷ ταῦτ᾽ ἐπαρκέσει τὸ μὴ οὐ
- πεσεῖν ἀτίμως πτώματ᾽ οὐκ ἀνασχετά:
- τοῖον παλαιστὴν νῦν παρασκευάζεται
- ἐπ᾽ αὐτὸς αὑτῷ, δυσμαχώτατον τέρας:
- ὃς δὴ κεραυνοῦ κρείσσον᾽ εὑρήσει[*](εὑρήσει recc.: εὑρήσοι M) φλόγα,
- βροντῆς θ᾽ ὑπερβάλλοντα καρτερὸν κτύπον:
- θαλασσίαν τε γῆς τινάκτειραν †νόσον[*](corruptum: νόσων M, obscure in νόσον mutatum: βάθρων Herwerden: πέδων Wecklein: praestat fortasse τινάκτορ᾽ ἔννοσιν Hartung)
- τρίαιναν, αἰχμὴν τὴν Ποσειδῶνος, σκεδᾷ.
- πταίσας δὲ τῷδε πρὸς κακῷ[*](κακῶν (ῷ supra scr. m1) M) μαθήσεται
- ὅσον τό τ᾽ ἄρχειν[*](ἄρχειν (ειν in litura m) M) καὶ τὸ δουλεύειν δίχα.
- σύ θην[*](σύ θην M: σὺ δὴν m1) ἃ χρῄζεις, ταῦτ᾽ ἐπιγλωσσᾷ Διός.
- ἅπερ τελεῖται, πρὸς δ᾽ ἃ βούλομαι λέγω.
- καὶ προσδοκᾶν χρὴ δεσπόσειν Ζηνός τινα;
- καὶ τῶνδέ γ᾽ ἕξει δυσλοφωτέρους πόνους.
- πῶς δ᾽[*](δ᾽ om. M) οὐχὶ ταρβεῖς τοιάδ᾽ ἐκρίπτων ἔπη;
- τί δ᾽ ἂν[*](δ᾽ ἂν recc.: δαὶ M) φοβοίμην ᾧ θανεῖν οὐ μόρσιμον;
- ἀλλ᾽ ἆθλον ἄν σοι τοῦδ᾽ ἔτ᾽[*](τοῦδ᾽ ἔτ᾽ Elmsley: του-δέ γ᾽ codd.) ἀλγίω πόροι.
- ὁ δ᾽ οὖν ποιείτω: πάντα προσδοκητά μοι.
- οἱ προσκυνοῦντες τὴν Ἀδράστειαν σοφοί.