Persians

Aeschylus

Aeschyli Tragoediae. Sidgwick, Arthur, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.

  1. φεῦ, μέγας τις ἦλθε δαίμων, ὥστε μὴ φρονεῖν καλῶς.
Ἄτοσσα
  1. ὡς ἰδεῖν τέλος πάρεστιν οἷον ἤνυσεν κακόν.
Δαρεῖος
  1. καὶ τί δὴ πράξασιν αὐτοῖς ὧδ᾽ ἐπιστενάζετε;
Ἄτοσσα
  1. ναυτικὸς στρατὸς κακωθεὶς πεζὸν ὤλεσε στρατόν.
Δαρεῖος
  1. ὧδε παμπήδην δὲ λαὸς πᾶς κατέφθαρται δορί;
Ἄτοσσα
  1. πρὸς τάδ᾽ ὡς Σούσων[*](Σούσων m recc.: οὐσῶν M) μὲν[*](μέγ᾽ Meyer: μὲν codd. στένειν Paley: στένει codd.) ἄστυ πᾶν κενανδρίαν στένειν.
Δαρεῖος
  1. ὦ πόποι κεδνῆς ἀρωγῆς κἀπικουρίας στρατοῦ.
Ἄτοσσα
  1. Βακτρίων δ᾽ ἔρρει πανώλης δῆμος, οὐδέ[*](οὐδέ] οὐ δή Hartung) τις γέρων.
Δαρεῖος
  1. ὦ μέλεος, οἵαν ἄρ᾽ ἥβην ξυμμάχων ἀπώλεσεν.
Ἄτοσσα
  1. μονάδα δὲ Ξέρξην ἔρημόν φασιν οὐ πολλῶν μέτα—
Δαρεῖος
  1. πῶς τε δὴ καὶ ποῖ τελευτᾶν; ἔστι τις σωτηρία;
Ἄτοσσα
  1. ἄσμενον μολεῖν γέφυραν γαῖν[*](γαῖν (ex margine Askewi) Butler: ἐν codd.) δυοῖν[*](δυοῖν recc.: δοιοῖν (υ supra scr.) M) ζευκτηρίαν.
Δαρεῖος
  1. καὶ πρὸς ἤπειρον σεσῶσθαι τήνδε, τοῦτ᾽ ἐτήτυμον;
Ἄτοσσα
  1. ναί: λόγος κρατεῖ σαφηνὴς τοῦτό γ᾽, οὐδ᾽[*](γ᾽ οὐδ᾽ Campbell: γ᾽ οὐκ codd.: κοὐκ Dindorf) ἔνι στάσις.
Δαρεῖος
  1. φεῦ, ταχεῖά γ᾽ ἦλθε χρησμῶν πρᾶξις, ἐς δὲ παῖδ᾽ ἐμὸν
  2. Ζεὺς ἐπέσκηψεν[*](ἐπέσκηψεν recc.: ἀπέσκηψεν M) τελευτὴν θεσφάτων: ἐγὼ δέ που
  3. διὰ μακροῦ χρόνου τάδ᾽ ηὔχουν ἐκτελευτήσειν θεούς:
  4. ἀλλ᾽ ὅταν σπεύδῃ τις αὐτός, χὠ θεὸς συνάπτεται.
  5. νῦν κακῶν ἔοικε πηγὴ πᾶσιν ηὑρῆσθαι φίλοις.
  6. παῖς δ᾽ ἐμὸς τάδ᾽ οὐ κατειδὼς ἤνυσεν νέῳ θράσει: