Supplices

Aeschylus

Aeschyli Tragoediae. Sidgwick, Arthur, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.

  1. ἁγνόν τ᾽ Ἀπόλλω, φυγάδ᾽ ἀπ᾽ οὐρανοῦ θεόν.
Χορος
  1. εἰδὼς ἂν αἶσαν τήνδε συγγνοίη[*](συγγνοίη Lobeck: εὐγνώη codd.) βροτοῖς.
Δαναος
  1. συγγνοῖτο δῆτα καὶ παρασταίη πρόφρων.
Χορος
  1. τίν᾽ οὖν κικλήσκω[*](κικλίσκω M G) τῶνδε δαιμόνων ἔτι;
Δαναος
  1. ὁρῶ τρίαιναν τήνδε σημεῖον θεοῦ.
Χορος
  1. ἀλλ᾽ εὖ τ᾽ ἔπεμψεν εὖ τε δεξάσθω χθονί.
Δαναος
  1. Ἑρμῆς ὅδ᾽ ἄλλος τοῖσιν[*](τοῖσιν] πομπὸς Wecklein) Ἑλλήνων νόμοις.
Χορος
  1. ἐλευθέροις νυν[*](νυν Canter: νῦν codd.) ἐσθλὰ κηρυκευέτω.
Δαναος
  1. πάντων δ᾽ ἀνάκτων τῶνδε κοινοβωμίαν
  2. σέβεσθ᾽: ἐν ἁγνῷ δ᾽ ἑσμὸς[*](δ᾽ ἑσμὸς Auratus: δεσμὸς codd.) ὡς πελειάδων
  3. ἵζεσθε κίρκων[*](ἵζεσθε κίρκων Robortello: ἵζεσθαι κρέκω codd. (sed ἵζεσθε κέρκῳ in margine m)) τῶν ὁμοπτέρων φόβῳ,
  4. ἐχθρῶν ὁμαίμων καὶ μιαινόντων γένος.
  5. ὄρνιθος ὄρνις πῶς ἂν ἁγνεύοι[*](ἂν ἁγνεύοι Plutarchus (Rom. 9 et Qu. Rom. 286 c): ἀναινεύοι codd.) φαγών;
  6. πῶς δ᾽ ἂν γαμῶν ἄκουσαν ἄκοντος πατρὸς
  7. ἁγνὸς γένοιτ᾽ ἄν; οὐδὲ μὴ ʼν[*](μὴ ʼν Turnebus: μὴν codd.) Ἅιδου θανὼν
  8. φύγῃ ματαίων[*](ματαίων Schütz: μάταιον codd.) αἰτίας, πράξας τάδε.
  9. κἀκεῖ δικάζει τἀμπλακήμαθ᾽, ὡς[*](τἀμπλακήμαθ᾽ ὡς duce Victorio Canter: ταπλα ἐν μαβως codd.) λόγος,
  10. Ζεὺς ἄλλος ἐν καμοῦσιν ὑστάτας δίκας.
  11. σκοπεῖτε, κἀμείβεσθε τόνδε τὸν τρόπον,[*](τρόπον Stanley: τόπον codd.)
  12. ὅπως ἂν ὑμῖν πρᾶγος εὖ νικᾷ τόδε.