De constructione

ὁπηνίκα μέντοι τὸ ἐκεῖνοϲ καὶ τὸ [*](μααvκ. ὲ 1I. Demonstratfτi sensus pronominibδns locas non est, ubi nomina antecedunt, sed ibδi ubi non possumne nominibus nt. itaqne pronomna aut demonstrativa aut snaphotica sunt, quorum altera usnrpantoα, ubi nominos poni omnino nequeomt, altera ubδi posita sent nomina, sed iterum poni non possunt, nisi valde mutata oratione. nam si ex. gr. ~ 3 pro αὐτόϲ ponitur ζεύϲ, tollitux stus conexus huius enuntati cum antecedenti et nova oratio incobatr.) [*](Aaovκ. β 12. nbi vero ἐκενοϲ et οὐτοϲ refermnt, tamen demonsrandi vim) [*](rssruε. xv Ans. exso. 1 Δεδείξεται: 112,6seqq Pro γὰρ noli aliem con- iuncfionem fugitare aut ante δεδείξεται nonnihil intercidisse putare: causam. dicit Ap., cur anaphorica pronomina doenerit εἰρημένων τῶν ὀνομάτων usurpas, de demonsrstiis taenerit. e2 100,13 et HSchneideri comm. 31 ad 14, 12. - δεικτικὰ ab Ap. non solum οὖτοϲ ἐκεῖνοϲ ὅδε nominantor, sed etiam personaHis. - 1- 12 Pree. X II y 56 141, 23-142.13 Β.. E seendunm, quod demonerratica promomtno non αdquoruem pruedicforτm loco somtnunm, quoπodo reativm, sed ecuen, quae proerν demonsfrαftεe nem possunt, αccyiunfur, εelαtisα uero prae- dfietorem qmsdem oeο nominum, sed qαe terum eccp4 non possunf. sί ques enam pro lpse reiecit oculos charos penπat uιtersm Rupptter, non coHigιt duas οrα- ftoaes ad Hoeem, sed quas9 prncmnι αderies ~acι7 orotonts . . . ombus ugtur relαtiss pronomtnibμe εnα eademque esf orato ex supra doto omine pemdms. leet aufem pro reαfes prononnibus nomina ponere e cratonem mutare. ξ ἀνθυποφέρεϲθαι suἔsctui ut 25.12 (respomdeν 73. 7. depron 24,17). -- 4 ϲυνάγειν hio eiciendi vin habet, lin.8 iungendi. ad priorem vim eE 227,5 et (ubi idem est atque efθeere, ut aliquid creduto , vel demonstrare) 75,13 328,9 et (ubi idem fere velet quod εignidcsre) 69,14. - 12-p 186, 4 Peac.XVI 57 142, 17- 20 Β.: quotiens vero ille eei hic non ostendendum ante oculos alqud ro( ruat Th Matthias ύahrb. cl.Philol.Suppl XV 605 cogrigebat: non) [*](Ans. οrr., mscs. scs. im Al. Bb. 1 post δεικτικαὶ add καὶ AL β 2 ανθυ- πενεχθηϲαν AL. ἀλλ’] τῶν ἄλλων LB 8 oὅτωϲ] ϲ in A erasum om ceteri ψaaetexL ( post εἰϲ add τὰϲCB ( δεκτικαϲ A εἰϲ fol 5ε l. 4 ἐκατέρων B ϲυνάγεται] L αγ scripte hebet ab L in ras 1 BB post ὀνομάτων add εἰρῆϲθαι CB β 6 μέν om A L, sed testatur etiam Prisc. μὴ add B, recepit b 9 ἀνvθῆ A L, ἀντθᾳ B, ἀνvθείη b. at c2 86,1. 121 12. 2eo,28 10 prius δὲi τοῦ C | posterius δὲ om L οὕτωϲ] ϲ in A. erasum om celer l 11 παρὸν] ἔξεϲτι L in ras et B 12 posterius τὸ om LCB)

, Καὶ ἔτι ἐξαιρέτωϲ καὶ τὰ τρίτα πρόϲωπα ἐν διαφόροιϲ φωναῖϲ [*](c IV.) διάφορα τρίτα ἀποτελοῦϲιν, τῶν ῥημάτων διὰ μιᾶϲ φωνῆϲ ἐπὶ πλείονα πρόϲωπα ϲυντεινόντων, γράφει Διονύϲιοϲ ἢ Τρύφων τιϲ ἄλλοϲ [*](105s)  τῶν δυναμένων τὸ πρᾶγμα παραδέξαϲθαι. οὐ μὴν ἐπὶ τῶν ἀντωνυμιῶν, εἴγε ἀναφορικὴ μὲν ἡ αὐτόϲ, δεικτικὴ δὲ ἡ ἐκεῖνοϲ καὶ ἔτι ἡ οὗτοϲ, [*](100 b) διαφέρουϲα τῷ διαϲτήματι τῆϲ δείξεωϲ. ὁ αὐτὸϲ λόγοϲ κἀπὶ τῆϲ ὅδε.

, Καὶ ἐπεὶ ἔφαμεν τὰϲ δεικτικὰϲ ἐπιτείνεϲθαι εἰϲ πλείονα δεῖξιν, [*](ϲ. V.) αἱ δὲ προκείμεναι φωναὶ οὐκ ἠδύναντο τὸ διϲϲὸν τοῦ τόνου ἀναδέξαϲθαι, [*](non prorsus sxunnt. non demonstrmt quod idere icet, sed quod cogitatu itaque respuunt articuli appositionem, qui repugnat demonsrationi.) [*](Aaαvκ. ὲ 13. Pronomen terties personas non una voce sigmifcat (sicut verbi una eademque forme ad plures terties pertinet), sed pluribus diversis vοcibδus, relativa quidem vi αὐτόϲ, demonstαativa vi ἐκεῖνοϲ οὕτοϲ ὅδε, quae inter ss diferunt personerum demonsratarum distantis.) [*](Asαv. β I4. Demonsratiis pronominibus tertiae personae ἐκνοϲ εὐτοϲ ὅδε ad intendendam demonstrsfionem in fne adnectitur ι vocalis (quam αὐτόϲ recipere non poterat, quia demonstrandi vi caret).) [*](osfesdεnt ate ocudos dἔuoutd, sed so erus4), opoεtet inteHlegere, quod eϲrum demon- ftruto ad nteectum re rt9r tαquee quuedαm sunl ocdlorum dememsrαtiea, s4 ego et tu, quaedam et oculorMs et isEeectus.) [*](τssnκ. er μns.sxso 6- 10 Pnsc.XV 58 p142,25-143.2B.: Paetrea sοlα promemnα d ceres εocbus dseersas frtias μαcsn4 prsenαs, cum verἔα snα voce ad plures personas pεrneant ferttαε: dicemus mim scriδνt Prορus se Serpius eei qucumqee pοfest hunc αcfum ssscpεre, nem femen Hoc etiam 4nm pronominibus. am relatica quεdfem sunt lpse eei ἐs ee sut, quod est arimi- tieunm, demonasraticα vero λic, iste e iile. sed intrent, quod ille spatio lem- gοre εnfellegtur, 9ste uro proynqutore, hro autem uon solnm de proesemte, verua etιαm de absente possumus dcere. 7 ϲυντεινόντων. cfr Adn. exeg. ad 40, 17 huius ed. 11 -p 187, 8 Pxse. 29Ι 60 p143,27 -144,2 E.: uemoio tamem apud Graecos αddὅrι euibusdαm pronominibus ad emm eigmcαtioas ieeem- demdan, u4 ἔκεινοϲί, οὁτοϲί, ὁδί, sic etiam (pud uos met, te, p4e, ce apepostae untemdun4 eigcatuonem. 11 ἔφαμεν: 97,1B. - 12 αἰ προκείμεναι i e. οὕτοϲ ἐκεῖνοϲ ὅδε.) [*](Ans. eur., ceca. scs. im AL. Bb. 1 δεικνῦϲιν] δείκνυϲι b τὰ] τι vdt Ph.Matthise ύahrb.f ωῦ. Phi. Suppl. XV eo5 Pmiscisnum secutus Γ ante ἡ add κ CB β 2 όϲτε A Lb, τε om CB τὰϲ] τα A , ϲ add A3. sb hac vocula inc. fϲl 7e~ l ὄψεωϲ] δείξεωϲ B β τὰϲ] ϲ ab A iterum omiseum. hic iam prima m. eupra add ( B ἔτι] ἔϲτιν Ϲ (posterius καὶ om B β 8 τὸ om L. CB οὐ μὴν] fol 18v A 1 8 post εγε add μν CB A ng: ἀνα- φορική η αυτοϲ δεικτική η εκεινοϲ 1 10 κεὶ ἐr L. 11 καί επει A , κἀπεὶ A3. Bh ἔφημεν L | ἔπιτείνεϲθαι] ἐπινοeϲθαι LB 12 δὲ) fol εε l. φωναὶ om A , add Α2)

Πῶϲ οὖν οὐκ εὐήθειϲ οἱ περὶ Ἅβρωνα καταδραμόντεϲ Ἀριϲτάρχου [*](Pronominum συζυγία.) ὡϲ οὐ δεόντωϲ φαμένου κατὰ πρόϲωπα ϲυζύγουϲ τὰϲ ἀντωνυμίαϲ, [*](Aaαvκ β 1. Perperam igitur [u4 ex es patet, cae modo dota sent de pronomiasm εἰ] Aristarchum Habδro vitnperait, quod κατὰ πρόϲωπα ϲύζυγα pronomina appellaverat. quae deξniio, sicut omnes (ustae] defnitiones, non ad) [*](rzsnε. ex Ans exso. 1-2 διὰ τὴν ἐπὶ τέλουϲ βαρέαν cr synt. 164, 15. 263, 22: encRitica sunt aut oxytona aut perispomens. - 2 B εἰϲ παραγωγὴν-- ὀδί. cfr de pren. 59, 17 : δεικτικώτεραι γινόμεναι προϲλαμβάνουϲι τὸ , οὑτοϲί ὁδί ἐκεινοϲί . . . οἰκεία ἡ κατὰ τὸ τέλοϲ δξα ἐπὶ τούτων, εἴγε τὰ δεικτικώτερα μὸλλον τοϲ τέλεϲι τὴν ὀξeαν προϲνέμει. pro παραγωγῆϲ vοcabnlo Βerodisnus utitur nomine ἐπεκτάϲεωϲ apud Arcad 203, 23 Schm. et περὶ διχρ. 301, 3 (Ι 523, 4 Lta) modo ἐπέκταϲιϲ, modo παραγωγὴ applllatnr hoc πάθοϲ EE 643,23 (ex Herod. π. παθῶν libro, I 196. 31 Lte): κατ’ ἐπέκταϲιν τοῦ πρὸϲ ἔμφαϲιν πλείονοϲ δείξεωϲ . ..τὸ οὑτοϲί παραγωγὴ ἀντωνυμίαϲ καί οὐ πλεοναϲμόϲ. -- 4 αἰ προκατειλεγμέναι κότα πρ.κ.δ.προϲ. i.e. ἐμοῦ καὶ ϲοῦ καὶ αἰ ϲύζυγοι. nam. perispommma habent δυνάμει τὴν ὁξεαν ἐπὶ τέλουϲ (vide134.16). - BB- 6 προῦπτον δέξιν. e2r EM 1 l.: 5 δὲ αὐτόϲ ϲτερηθεϲα τῆϲ δείξεωϲ ἐϲτέρηται καὶ τῆϲ διὰ. τοῦ ῖ ἔπεκτάϲεωϲ. 8 ad θεματικὸν cfr synt.109, 22. depron.3,19.deadv.174,6 ApoHonium patet haec dicere de nominativo sing. tertiae pers pronominis per- sonalis ἱ, de quo agit in l. de pron. 55,7. e~r intra 167, 2e. 195,12 -- 8-p 1ξ8, 1 Pzse. X § 60 144,5-14 EL.: DeΑnuntur autem personae mo- emsmum nem su demoneromone, e proesmm4um cogιgomem sub oeelts eetendzt, sed etiam relatioe, quae αbsentitm recogmt3tonem habet. eaque eme diee- ὁzt Areardhus, eemtugο esse persons promomtπ, cum emer ef comatencfe per oxnes personas densuntier ee demonsfrαtione se reαiome, verbo vero 2ncontug3, cmm tππ prima quodem e secumdα persomα niεntur, in ferttα cero uπon, tsί prae- ccpuus st4 af dlεquen εmtm pertnens actas, ef4 μulminα4 e3 tοαα4 de Ioεe sdlo nte egmus, not quod verἔum fertiαe personae fntsm est, sed quo0 is, qmt eise sgmRcatenem ag6, preprium Habet hμac actum. 10 κατὰ πρόϲωπα ϲυζύγουϲ. dfrr de pron. 6,12, ubi cum Habrone consenδit Ap. eiusque iudicium profert ub suum. vide etiam HSSchneideri comm. 4, ubi elia inconstemtiae exempla ex Apollonii scmiptis citantur.) [*](Ans. mr., meos. sem. is A.Bb. 2 ἐπιϲπώμεναι] επ in res A 3 τὸ τέλοϲ L ( ππλοιονοϲ L 1 4 αἰ om C | οδι om A. , add A ϲτερουμένη A5. B β 6 ϲυνεϲτερεῖτο l.B τῆϲ ente ἐπαγομένηϲ add b post ἐπαγομένηϲ λL praebδent τὴν πλείονα] α in res A, A videtmr πλείονοϲ scripsisse l 7 τὴν aαρογωγὴν h, non videns passivam παραδεδέχθαι verbi vim προϲδέχε- ϲθαι C Β τρίτῳ προϲώπῳ Schoemsmx, τρίτοιϲ προϲώποιϲ codd. et edd. ξ noli propter Hriseimi verba et οὖν eoniencfionem putere, nonnihil mle Πῶδϲ οὕν intercidisse B 16 πρόϲωπον LB τὸϲ] fol 77r L)

Ἐκεῖνο οὖν ἀντωνυμία, τὸ μετὰ δείξεωϲ ἢ ἀναφορᾶϲ ἀντονομαζόμενον, ᾧ οὐ ϲύνεϲτιν τὸ ἄρθρον. ἰδοὺ οὖν ἡ δεῖξιϲ καὶ ὁ ὁριϲμὸϲ τῶν προϲώπων ἄχρι τοῦ τρίτου διῆλθεν· καὶ γὰρ ἀναφερόμεναι ὁρίζονται, καθὸ τὰ πρόϲωπα ἐγνώϲθη, καὶ δεικνύμεναι, καθὸ τὰ πρόϲωπα ὑπ᾿ ὄψιν ἐϲτί. καὶ τοῦτό ἐϲτιν ἡ ϲυζυγία τῶν ἀντωνυμιῶν. τὰ γὰρ ῥήματα ἀϲύζυγα· ὁριζόμενα γὰρ κατὰ πρῶτον καὶ δεύτερον ἀοριϲτοῦται κατὰ τὸ τρίτον, τοῦ ἀϲτράπτει καὶ τῶν τοιούτων ὑποϲτελλομένων, καθὸ ἡ τοιαύτη ἐνέργεια ἐξαιρέτωϲ τῷ Διὶ ἀναπέμπεται, ὥϲτε οὐ τὸ ῥῆμα [*](formas, sed ad signifcstionem vocum spectat. non magis liceret pronomina ἀϲύναρθρα appeharε, si de eorum formis hoc nomen usnrpstum putaretur: nam eece, dicimus ἡ ἐγ5 ρθοτονέται.) [*](Aauvν. ψ 1θ. Ϲυζυγία pronominum in eo posita est, quod omnium perso- narum pronomina demonstratione aut rεlstione personas signifcant deθnitaa qua vi cum verba caresmt in tertia persona (exeeptis ἀϲτράπτει et similibus), iure licet verba appelare ἀϲύζυγα.) [*](rxsnκ. er Ans. exso. 7 ᾶπαντεϲ οἴ ὅροι. non omnino omnes, sed omnes iustae deθnitiones. Βtadρmueller pulait addendum aut sobδaudiendum esse τοῦ Ἀριϲτάρχου. - 8 err de pron. 49, 9: ἡ ἐγῶ τῆϲ ἔγωγε Ἀττικῆϲ διαφέρει. - 16-11 deθnitio, quam legimos de pron. 9.11, non disfinguit vim snaphoricsm abo demonstrativa, sed distinguit pronomina primitiva (personalia) a possessivis: ὁριϲτέον οὖν τὴν ἀντωνυμίαν ὦδε λέξιν ἀντ’ ὀνόματοϲ προϲώπων ὡριϲμένων παραϲτατικὴν, διάφορον κατὰ τὴν πτῶϲιν καὶ ἀριθμόν, ὅτε καὶ γένουϲ ἐϲτ κατὰ τὴν φωνὴν ἀπαρέμφατοϲ. ad ῷ οὐ ϲύνεϲτιν τὸ ὄρθρον eft l β 95 - 97. - 16-17 ex supra 12, 21.) [*](Ans emr., msϲm. soa m A l. Bb. I κοινὸϲ] smte ϲ et post ϲ resura in A ὁ supra eddium in A, sed a prima m. ϲυζυγοῦϲαι B 2 τε om C β 4 x om B B5 post κλίναϲι in A. ras unias litterae, κλίνουϲι LCBb, sed in L ου ex α factum β- 6 φαίνεται-ἀντωνυμίαϲ om L, add L 1 8 μόνοϲ L ἐϲτιν om L, add L ψ 10 ἀναφορᾶϲ] supra primum α ras in A. ψ 11 oῦν hig pro redito γοῦν. sn γοῦν2 1ἡ δeξιϲ, quod omnes codices praebδent, recte deleri iussit Beker ad l. de pron 157 : sed καὶ quoque expmgendum est , καὶ 5] fol 77ε l.. B 12 τὸ0 om OB β 14 ἀντωνυμιῶν hlig pro redito προ- ϲώπων. Stadmueller mslnit ἡ ϲυζυγία τῶν ϲἀντωνυμιῶν διὰ τοῦ ὁριϲμοῦ τῶν ⟩ προϲώπων (γὰρ om B 1ὲ πρῶτον] fol 19r A. I ἀοριϲτοῦνται CB 17 ἐξαιρέτωϲ]εξαιρετοϲ A, sed videtur slteraps tiεula ωHitterae fortuito deteita esse)

Πρόδηλοϲ οὖν ἡ πολυμερὴϲ τῶν φωνῶν θέϲιϲ ὑπὲρ τοῦ μὴ διὰ μιᾶϲ φωνῆϲ διάφορα [*](107s) πρόϲωπα λέγεϲθαι. παρηκολούθηϲεν γὰρ τὸ καὶ αὐτὰϲ ἐν τρίτοιϲ ἀοριϲτοῦϲθαι, εἴγε μία λέξιϲ πλείονα ϲημαίνουϲα ἀορίϲτου παρεμπτώϲεωϲ αἰτία γίνεται.

Ἔτι τὰ μὲν ἄλλα τῶν πτωτικῶν ἀπ’ εὐθείαϲ λημματιζομένηϲ [*](De abnormi pronominum personalium flexione.) γενικὴν καὶ τὰϲ ὑπολοίπουϲ πτώϲειϲ πρὸϲ ἀκολουθίαν τῆϲ εὐθείαϲ [*](102 b) ἀποτελεῖ, οὐχ ὑποϲτελλομένου τοῦ ἄρθρου, εἴγε καὶ αὐτὸ ἐδείχθη ἐν τῇ δεούϲῃ ἀκολουθίᾳ κεκλιμένον· αἱ δὲ προκείμεναι πρωτότυποι ἀντωνυμίαι θεματικώτερον ἐκλίθηϲαν, οὐ δυναμένηϲ τῆϲ ἐγώ κατὰ λόγον τῶν πτωτικῶν τὴν ἐμοῦ γενικὴν παραδέξαϲθαι, οὐδὲ μὴν τῆϲ ἐμοῦ τὴν [*](Aaovκ. β 17. lam patet, quare pronomen tertias personas pluribus voci- bus notet: quod si non faceret, pronomen ipsum quoque in tertia persona desineret defniendi vim habere.) [*](μααvx. β 18. Proprium pronominum pπrsenlism]illud quoque est, quod non fectnntur constanίer per casus numerosque ne genetivns ex nominativo orituα neqne ceteri casus ex genetivο, sed singuli casas voces primitivae sunt ex gmnεtivο singularis enim nec numeri nec casas reliqui possunt nesci, nisi gemetivus natus est ex nominativo si vero ita ictus est, etiam casus et numeros ceteros ipse Engit.) [*](τasrm ex ns. exso. 1 - λ Pac. P~5 I β 61 144,14-18 Β.: man sim est ιgttur, quood odeo disersαe sunt promomsts positiones 4n 4εrtfα perscπα, ne una soce deersαe stgmfgeemtur peraeae. comsequebαfur enlm, s04 ysαe qu4όquee nfnfαe esem4, quomodo ln eerρs ferfiae perseαe, qu4od confrarlm erεz4 propεietati mo- aomuum, qd4pa5, cum una dictio plura stgmdcat, inntatis causa t. - B ad παρηκολούθηϲεν sobaudiendum ὅν. vide Adn. crit. ad 22,15 hnins ed. - καί αὐτάϲ, scil ut verbe. 4 ἀορίϲτου παρεμπτώϲεωϲ αἰτία: e ct, u4 ahigud - finiti εrrepatiasemonem. cvr 203,22 παρέμπτωϲιν χρόνου et 251,5. - θ- p146, 4 Hxee.X1I Ε 61 144,18-145.2EL.: Paeterea ahiae quidem partes casuales a no- mnαfio genetivsm et ceferos casus αdf conseouetem nomna44ei s~et pere. εncpdia cero promomtma, id est ego, tu, mei, tu4, sui, mtai, ti5ν, sibi, postve mαgts per sngddοscαsusdfeeinantur, cuπ nen pf4es ego seceπdum rαφtonem casu ium mei genetεeem αdibere, neque fumea mei genemsus mii et me oοr- 4ueιe asosct, nsmerts queoquee pomtce commsfαts, eg0, me4, uos, (2, u4, uos. nuHus eusm geeftnus, qu4 πem ex nomnαtno t, cosmmienfer deSinαfus polest nsemerum guden nomtnα4eo comsequeenfem eES(beεe deSnαtms euim e nomnαφieo cemgrue uic coaddeSinat fam sequetes casmes quam αumeros. - 6 n’ ἐὸθ. λημμα- τιζομένηϲ, a5 nominatieo praeesnte. vide Adn. exeg. ad 41,17 huius ed. et Aαgum. ibri Ι 48. - 8 ἐδείχθη: 4,13 seqq.) [*](Ans. ear., mscs. scs. is Al. Bb. 1 o δὲ SopbiannsH iscinmo duce et bd, ουδε A, οὐδ’ 5 L sed ου et in ras ab L, οοδὲ CB ἐνεργῶν] ων L, item ϲ in πρόδλοϲ qid L senipserit non liquet | 2 μὴ Sϲpbianus ex Erisc. add, codd. εἰ edd. om | 3 αὐτὸϲ hlig pro πradito τὰϲ Prisciano auctore, eandemque emendationem adnot it Lehzrm 4 παρεμπτώϲεωϲ] παρεμφἄϲεωϲ ci. AΒutmmmn conl. e8.6 182.7.12. vide Adn. exeg. β 6 ἔτι τὰ fol 8r L, ἔτι τ A in ras r ἑv’ B λημματιζομένηϲ Chlig, λημματιζόμενα codd. et edd. 8 ὅπο- ϲτελλομένου] ὑπολειπομένου l. 11 ἐμοῦ] εμην A)

διὰ τοῦτο καὶ τοῖϲ ἑτεροκλίτοιϲ παρηκολούθει τιϲ εὐθεῖα τῆϲ γενικῆϲ τὰ λοιπὰ ϲχήματα ἀποδιδούϲηϲ, οἷον ἡ μεγάλου ἐποίηϲε τὸ μεγάλοι, καὶ ἐκ λήμματοϲ τοῦ τοιούτου ἡ μεγάλοϲ εὐθεῖα διαϲῴζεται. καὶ ὁμοίωϲ ἡ ὕδατοϲ καὶ ἔτι ἡ γυναικόϲ ἥ τε πολλοῦ· πολλοί γὰρ καὶ ὕδατα καὶ γυναῖκεϲ, καὶ διὰ τοῦτο ϲυνυπῆρχεν τὸ πολλόϲ, τὸ γύναιξ, τὸ ὕδαϲ.

διὰ τοῦτο οὖν ἡ ἐμοῦ οὐ κλιθεῖϲα, γενομένη δὲ ἐν θέματι, καὶ τὸ ἀκόλουθον τῶν [*](108s) πτώϲεων παρῃτήϲατο καὶ τοὺϲ ἀκολούθουϲ ἀριθμούϲ. ἡ γοῦν ἐκεῖνοϲ [*](c. VII.) καὶ αἱ ϲύζυγοι κλιθεῖϲαι ἔϲχον καὶ τὰ ϲυμπαρεπόμενα ἀκόλουθα.

Σαφὲϲ οὖν ὅτι ληροῦϲιν οἱ ἐγχρονίϲαντεϲ εἰϲ τὸ ἐπιϲκώπτειν [*](Aauvκ. β 2. unde colligendum est, nomina heterocita, quorum genstivus ex nominativo usitato oriri non poteret, sed ipse dativum, accusativum, dualem, ulurslem procreavit, olim alterum habuisse nominativum, ex quo genetivus po- terat fectendo nasci, e3. gr. exstitisse nominativos μεγάλοϲ, γύναιξ, ὕδαϲ.) [*](Aaαvκ. β 2θ. itaque ἐμοῦ genetivus, quis originem non duct ex ullo nominatvο, recusavit in cetἀos casas et numeros fecti. at ἔκεῖνοϲ et similia constanter in omnes fe mss feetuntur.) [*](Aaαvκ. ψ 21. Χugantux qui non desinunt pronomina ut snomlla vitu- perere nominum analogiam comparantes, cnm ne nomen quidem omne omni) [*](τssrκ. xv μns. exso. 4- 9 Pxsc. XVDI β 62 145,2-6 B . dtaqe ἑτερό- κλιτα, 4d est dfeeeSiinia, neeesarto dεqus nomnafseu8 αpfus geme- fseo, ex quo εεlsquαe gεrαfioms tam numerorum qκom esum rdfdusfmr, s4 itneris geetiεκsμcit itineri et ifinera, et ex Sec nomnαtteus quoque ifεuer aecessarto αccpttur. - BB εὐθέα. vide Adn. erit. θ λῆμμα usitatam logicam. habet vim 245,13. 273,24, neque hoc loco proteus diversam, sed sigmifcat for- m, ex qua sliam colligere, conelndere licet. err etiam Adn. exeg. ad antec. pag. lin. 6. μεγάλοϲ. cfr Choeroboscus in Theod. I 122,19 Βilg. (93.30 ~.): ἡ μεγάλου γενικὴ ἐτερόιλιτόϲ ἐϲτιν ὡϲ ἀπὸ τῆϲ μεγάλοϲ εὐθείαϲ, ἐξ ἧϲ καὶ ἡ εὐθέα τῶν πληθυντικῶν οἱ μεγάλοι. - 8 γύναιξ, ὕδαϲ. Ϲhoer.in Theod. I 18.37 B. (487.23 Θ ): ἡ γυναικόϲ γενικὴ κὶ ἡ ὕδατοϲ ἑτερόιλιτά εἰϲιν ὡϲ ἀπὸ τοῦ γόναιξ κα θδαϲ. 8-12 Pisc.XVI ἐ62 p145.10-14ΓL.: ergo mei geneticus) [*](μns.omr., masos. scs. s A l. Bb. 3 ϲυκλίνει τὸν ἀριθμὸν L 1 4 τοϲ om A , add A β 5 deest εὐθέα nominis epitheton, quod Hriac. legisse videtor: fortssεe post γενικῆϲ intercidit dκόλουθοϲ τῆϲ dποδιδούϲηϲ] fol 78ν L. ὅποδιδούϲηϲ C 6 ἐκ λήμματοϲὶ εκληματοϲ A , alterum μ add A, restitnit genuinam scripturam Dronke D 597 eoddlatie 245.18. 278,24 ἐγκλίματοϲ LCB, ἐκ κλίματοϲ Sqphianus, quod praetulere b et Βkrmecxka lII 3 7 καὶ ὀμοίωϲ-γυναικόϲ om L , add L β 8 ante γυνκεϲ add mἰ Al. 8 rω γυναιξ τω υδαϲ A. | 16 δὲ om B | 11 ἐκeνοϲ] antecedentibus responderet ἐκείνου 1ξ - I41, Β Ϲαφὲϲ -περιγ- ράφειν, quae Priscisnns non convertit, AHutmanm iniuria dubiat num ab Apollonio scripta sint 18 ἐγχρονίϲαντεϲ A L, ἐγχειρήϲαντεϲ CΒb post iHlod verbum in A sequuntur οιεγ litterae Hneola trsnsfxaε, quae ex sntecsdenfSbus οἴ ἐγχρονίϲαντεϲ perperam repetitae sumt 1επιϲκοπτειν A)

Ἴϲωϲ οὖν ἐκείνῳ τιϲ ἐπιϲτήϲειεν, ἕνεκα τίνοϲ τὸ ἀκόλουθον ἀπένευϲαν αἱ ἀντωνυμίαι, καὶ διὰ τί οὐ πᾶϲαι.

Ἡ τῶν ὀνομάτων θέϲιϲ ἐπενοήθη εἰϲ ποιότηταϲ κοινὰϲ ἢ ἰδίαϲ, ὡϲ ἄνθρωποϲ, Πλάτων, καὶ ἐπεὶ οὔτε ϲὺν δείξει τὰ τοιαῦτα οὔτε ἀναφορᾷ, πάμπολλοϲ ἡ ἐπὶ τούτων θέϲιϲ ἐγίνετο, ἵν᾿  ἑκάϲτου τὸ χαρακτηριϲτικὸν ἀπονείμῃ τὴν ἑκάϲτου τῶν ὑποκειμένων ποιότητα. (οὐ [*](109s) μετρίωϲ γ’ οὖν τὰϲ ποιότηταϲ ἐπιταράττουϲιν αἱ ϲυνεμπεϲοῦϲαι θέϲειϲ ἐν τε προϲηγορικοῖϲ καὶ κυρίοιϲ ὀνόμαϲιν, δι᾿  ὃ καὶ ἐϲτέρετο τὸ διὰ τῶν ὀνομάτων νοούμενον πρόϲωπον τοῦ ὁριϲμοῦ.) καὶ ἕνεκα τοῦ τοιούτου ἰδιάϲαϲα ἡ εὐθεῖα καθ’ ἕκατον χαρακτῆρα, ἅπῄτει τὰϲ πλαγίαϲ [*](sant ad significandas subiectorum diversorum qoslitates. (obscurantur quidem baud mediocriter qualitates homonymis appellativorum et propriorum nominum.) hanc ob causam, quia quisque personarum vel rerum character peculiare nomen habere solet, nominativus nominum in obliquos casus ita fectendns est, ut illi servent nominis proprietatem quae in nominativo cernitur. quod nisi feret, etiααιι αugerefur verietαs ln desgmαndis rεὸus di Helioremque redderet ρerὸorum tι- teiletum.]) [*](persona eo, ouαe in nomine pso ιnPellegιtur nec murum, quem proptuα gαque fomis, qeoπvs odeo ponαnatur, u4 unuemquemque α5 es dtscernαat, ιecmtα gir5 ranem, cum non possum4 omnes eus oudtfαtes, quae εHlum sepαem4 α5 αhι5s onnτ- bus, osfendere absque demonfrotioums αxtbo, quae 4 per pronomem . ) propter qu4od per siegdαs guratioes separatus nominotiεus extgεὸat ob( quos casca eom- gruos propriefats suae, oue eret sigmScαtto tan comfusa.) [*](rssτm. er Ans.sxso. 1-4 cfz nominis deiuditio abb ApoHonio in libδro περὶ ὀνόματοϲ prolata: μέροϲ λόγου ἑκάϲτου τῶν ὑποκειμένων ϲωμάτων ἢ πραγμάτων κοινὴν 5 ἰδίαν ποιότητα ἀπονέμον, de qua in praeL ad editionem Dionysii Thr. LXXMV egimus, et Dionysiana defnitio 24,3 D.: ὄνομά ἐϲτι μέροϲ λόγου πτωτκόν, ϲῶμα ἢ πρᾶγμα ϲημαῖνον . . . κοινῶϲ τε καὶ ἰδίωϲ λεγόμενον, κοινῶϲ μὲν οἶον dνθρωποϲ Τπποϲ, ἰδίωϲ δὲ οἶον Ϲωκράτηϲ. 2 - ἐπεὶ-ἀναφορᾳ. namque et δεῖξιϲ et ἀναφορά ita designent τὰ ὑποκείμενα, ut certo sciamus, quae res vel persona dicatur, nec indigeamus nox ns qualitatem indicante. - Β χαρακτηριϲτικόν. cfr vοcabδuli usus in expositione, quam Ϲhoeroboscns ex rhenatico ApoHloniano excerpsit in explanatione Theodosii Hl 31,22 et 27 Βig. 503, 2 et 9 Θ.): τὸ χαρακτηριϲτικὸν τῶν δυικῶν ῥημάτων, τῶν πληθυντικῶν. hoc loco τὸ χαρακτηριϲτικὸν ὀνόματοϲ est id, quo nominis llicuins forme distin- guitur ab ceteris nominibus. 4 ἀπονείμῃ. cfr defnitio nominis Apolloniana modo prolate. u4 cutusque ὑποκειμένου quαlfαs μomine tribuatur τῷ ὑποκειμένῳ ὑποκείμενον id quod observationi subiectum est vel de qοo sermo est, nt 7. 73.17 et 20, alibi. B αἰ ϲυνεμπεϲοῦϲαι θέϲειϲ. er deθnitio homonymi apud Dion. Thr 3ε.1 D. 8 et 143, 2 χαρακτὴρ hic est proprietas rei vel personae nomine nostae.) [*](As. m r., mscs. scs. κ AL. Bb. 1 post ὴ add ἴϲ B 2 πλάττων A. καὶ ἐπε x, κἀπε A).βh 2 - B ἀναφορᾳ] ι et accentum A. habet ab A 3 παμπολοϲ A ἡ Cb, om A Β, add A καὶ ἡ L 4 απονειμει A, ἀπονέμᾳ L, ἀπονέμοι C B τῶν ὑποκειμένων iam Dudithins addidit, vide Priscianum. ΑHnttmann haud recte censet legendum esse ἀπονείμῃ ἑκάϲτῳ τὴν τῶν ὑποκαι- μένων ποιότητα, nec recte Lehre post ἀπονείμῃ inserit κατὰ |B γοῦν A, o5ν L, γοῦν CBb ϲυμπεϲοῦϲαι B θέϲειϲ] fol 79v L β 6 ἐϲτέρετο] ὑϲτερετο t., ὑϲτεροῖτο B)