De constructione

ἐντεῦθεν οὖν ἀναγκαίωϲ καὶ τὰ γένη παρειϲάγεται, ἵνα μετὰ τῆϲ ποιότητοϲ τοῦ χαρακτῆροϲ ϲυνδιαϲτείλῃ τὸ γένοϲ. — ἐντεῦθεν ϲυνεπενοήθηϲαν καὶ ἐπιθετικαὶ θέϲειϲ, [*](104 b) ἵνα καὶ τὰ παρακολουθήϲαντα τοῖϲ κοινῶϲ ἢ ἰδίωϲ νοουμένοιϲ ἀναπληρωθῇ, τῷ μὲν ἵπποϲ, εἰ τύχοι, τὸ λευκόϲ ἢ τὸ ταχύϲ, τῷ δὲ Πλάτωνι τὸ ϲοφόϲ, τὸ ἀγαθόϲ, ἄλλα τε πάμπολλα τὰ δυνάμενα παρέπεϲθαι. — ἐντεῦθεν καὶ αἱ ϲυνθέϲειϲ ἐπενοήθηϲαν, μιϲάνθρωποϲ, φερέπονοϲ, φιλόλογοϲ, αἵπερ ἐξ ἐπιϲυμβεβηκότων ἐνεγίνοντο.

Αἱ μέντοι ἀντωνυμίαι εἰϲ οὐδὲν ἄλλο ἀποβλέπουϲαι διὰ τῆϲ ἐν αὐταῖϲ ἐγκειμένηϲ δείξεωϲ ἢ εἰϲ τὴν ὑποκειμένην οὐϲίαν, ἔχουϲιν εὔληπτα καὶ τὰ ἐπιϲυμβεβηκότα τῇ ποιότητι, λέγω τὰ δυνάμενα δι᾿ ὄψεωϲ [*](Aaαvκ. β 2ξ. atqne ad qualitates subiectorum plenius signifcandas etiam ymerum disfdnetio inventa est et epithetorum sdiectio et compoutorum fctiο.) [*](Aaαvκ. β 84. Pronomina vero non qualitates, sed substsntiss tanum pectant demonsαatione sua, quam tamen eecuti facfls percipimus non solum personas vel res ipsas, ssd eliam ea quas flia accidunt (ea certe, quae oculis prcipi possunt, non animae accidentia). idcirco muleitudinem notafionum pecα- liasium, quam nomina exhibδent, repudiaverunt pronomina, nec minna repudia- rωnt, qnia unumquodque pronomen pro omnibδus nominibοus ponitur, consequentem nominum fenionem praetuleruntque abnomem, ne id, quod pro tot ac tam variis nominibδus usmpstur, angustis fnibus unius consequentis fmionis circum-) [*](rasnm. er Ans.sxso. 1- 8 Pnsc.XII 68. 64 146, 8-15Β.: esde e(ram genera necessαro suἔeun4, u4 cum quαhtαfe gerαtisε3s dfscernαnt ettam genus. ende isemfαe suni efron αdeφραe postfones, u4 comsequenttο nomtὁss communt- ὅus ee propris compleantur, u4 equo αlδus sel ortis, Pαtos cero sαptens eei ὅοnus αdιctεr, Eztν Gradivus et ahια multa, quae possum4 αccdeεe. unddc etiam eompoeitionεs smnt neemfue, ut ὅene icus nale tou οnntpotes, quae ex aeeidfentbus eonfc obanter 8-p 144, 10 Prisc. XV II β 64. 65 146.15 -- 147, 7 Β.: Pronomra cero sa, quae add sth~ ahud apicsn4 per demonsxratonem mei add proprαm αdquαm subsfontαm ef ad et αccdentes quαdfαtes, q ae posent oculte comsyc, s4 αlάm eei nιgruπ, οnganu ee breve (ece aufem ips3 promomimrs non meniyesfontur nisi suὅsfontae), 4ure plurimas recuusoeerunt vocum gurαtones, qeιp9e cun sngulαe earum [an egendum sgdlα eorumi per sun- gddos casus pro omnibμs αecyentur nomtetbms: ln ommtbεs enim reὸμs sub- Mαnαae idem sngdlae sunt, quahtates vero mudtae, quae nomine eolo54 inteRegί. quod si serum est, nafurdlter αὸstt4 α5 es omtnm consequens deeinαto, ne,) [*](Ans. emr., nscs. scs. im A L. Bb. 3 ϲυνδιαϲτέλλῃ B ante ἔπιθετικαὶ add α B5 5 πποϲ A Lb, ῖππῳ CB εἰ] ἡ A. λευκὸν A. 5 so A Lb, B 6 Τλάτων b. vide de consructionum variatione apud Ap. HSSchneideri comm. 14 7 παραπέμπεϲθαι B 8 φιλολόγοϲ L(CB)b, sine accentu A. notum est saepius παροξυτόνηϲιν vοcia in codicibus inveniri ac recentiores quυ- que grammaticos nonnuhlos eam probasse, vεlnt Βekker etiam in Platonis edi- tione sua φιλολόγοϲ imprimi iussit nec hodierni Θraeci aliter pronuntiare solent: quasi signifeet ὅϲ φίλα λέγει neque vero ὅϲ φίλε λόγον. Herodianas bis prae- cepit προπαροξυτόνηϲιν, Arcad. 102,25. 108,3 Schm. ( 233, 22 et 24 Lt2) απερ] fol 0r L ἐ8] οὐκ B | ἐνεγίνοντο Ab, ἐγίνοντο C, ἐγένοντο LB 10 ente ἔχουϲιν add ὅπου B 11 εὅληπτα om LB ϲυμβεβηκότα LCB)

καὶ γὰρ εἰ ϲυνεμπέϲοι λῆξιϲ ὀνοματικὴ αὐτῇ ἰδία τοῦ ϲυνόντοϲ [*](scriberetur. (sicut fexionem casualem nominum, ite etiam distincfonem gene- rum, quam nomina habent, pronomina personaHqa abnnεrunt, atqne sine ullo congruentiae detrimento una eademque syllaba fnali utuntur, sive masculini sive fenmnini eivs neueius generis personae vel rea notandae sunt, qua sub- stantiam tantum, non qualitatem demonsαatio pronominis denotat.)) [*](μxαvκ. β 2ξ. etiam εἰ nominsis terminatio soi numeri propria [ex. gs. ου, qu4ae snglαrs fantum umeri etl cum pronominsli congrui, ex feione) [*](cum pro omnibns αccpanfur nominbus, uni eorum fermnαtioni smeeedαn3 |legθm- dum succdaat conl. Apollonio] . . . taque gmmera quoque omnia non αbscsa [auctore Apollonio eccsa scribendum ] proyιs ferminαφonibus, sed per eusdem Hnem conguαm Sαὸuerun4 poetionenπ, quipp5 cum pe9 ea demonsgrαtio gmbgfontiom per se simffca4 αἔsque discretione generum.) [*](τssr~κ. er Ans. exso. 3 ὑποτρέχοντα. 19.20. 73,23 Ap. ἐπιτρέχειν verbo utitur de eis quae accidunt alicui. sed ὑποτρέχειν quoque hic aptum videtur: quae ψυχὴν subeunt, ut apud Polybium 16,6.10 ὑπέδραμέ τιϲ ἔννοια τοϲ ἀν- θρποιϲ. B τοὺϲ πολλοὺϲ χαρακτῆραϲ de ingenti multitudine εἰ varietate nominum. 8 ἐκκόπτειν bie exeudendi hebet vim, ut dieitur de numm s. - I1 ϲυνόντοϲ. ϲυνών saepias apud Ap. idem fere vslεt quod pronomen possessi- vum. vide Adn. crit. ad 271,26.) [*](Ann. enτ., nsοs. scs. im. AL. Bb. 1 βραχύν A L 1- B οὐχ ὑπὁ -- ἀντωνυμιῶν] hoc mirum, ut ait, additamentum AHutmann dabitat num sb Apollonio scripum sit, praesertim cum apρnd Pincianum nullum eins vesfigium reperiatur 2 γὰρ om C ἐπιτρέχοτα CBb ψ 6 γενοιντο A, γένοιτο CΒb, ἐγένετο L. 7 Aνv dπαντοϲ] δι’ ἑπαντοϲ A Ϲ, διὰ παντὸϲ LB, ἀντὶ παντὸϲ Portue b παραλαμβανόμεναι] fol 20r A. 1 μιᾳ om A. ,add A β 8 δποπέϲωϲιν] υπο A in ras ante ἰδίοιϲ add τοῖϲ AL. 8 κατάλληλον] sex ultimas litteras in fine paginae ab L~ omissas add L ἔϲχε] fol 80ν L τὴν om B ( τοϲ om A 9-10 ϲυlλαβῆϲ] Stadtmueller poposcit λήξεωϲ propteϲ Prisciani per eudem Suem |6 καὶ molestum est, et pro αὐτῶν melis ἀντωυ- μιῶν, sed Prisc. αὐτῶν legebat 11 ϲυνεμπεϲει A. , corr A ἴδα Lhlig, ἡ διὰ A, ceteri διὰ tentum prasbδent, sed in L. ante hanc vocem invεmditux rasura parvi ambitus simul virgulam, quam edd. post αὐτῇ habent, posuimus post ἀριθμοῦ. SStadtmueller: αὐτῇ, ἤ διὰ τοῦ ϲυν. ἀριθμοῦ, quibus postea rεεpondere vult 5 τῆϲ ἐγγινομένηϲ κλίϲεωϲ)

Καθὼϲ πρόκειται οὖν, ἀναφερόμεναι ἢ δεικνύμεναι ἀπροϲδεεῖϲ [*](De analogia flexionis pronominum) εἰϲι τῶν παρεπομένων τῷ ὀνόματι, ἀλλὰ ἀντίκειται τε ἐκεῖνοϲ καὶ ἡ αὐτόϲ. (ἡ γὰρ οὗτοϲ παραγωγῆϲ κατάληξιν ἔχει, οὐκ ἀντωνυμίαϲ, [*](111s) καθὸ καὶ τὸ τημοῦτοϲ ἐπίρρημα ὂν παραγωγῆϲ τῆϲ αὐτῆϲ ἔτυχεν.) καὶ οὐκ ἀπεμφαῖνον δύο ἀντικεῖϲθαι ἁπαϲῶν τὸ δέον ϲχῆμα ἀναδεδεγμένων. μήποτε δὲ εὐλόγωϲ καὶ διὰ τῆϲ φωνῆϲ ϲυνεπίϲχυϲαν ὁρίϲαι τὸ ὑποκείμενον. ἡ γὰρ ἐξ αὐτῶν νοουμένη ἀπόϲταϲιϲ ἀμαυροτέραν τὴν δεῖξιν καθιϲτάνει, καὶ ἔνθεν παρειϲεδύετο τὸ γένοϲ, οὐχ ἵνα τὴν οὐϲίαν [*](apparet pronominslem esse analogiae expertem, velut ἐμοῦ abnormis fexio est ἐγώ nominatiti. atque in dialectis discrepat pronominis personalis primae per- sonae genetivns ab genetivο nomdnali: vide ἐμέο et ἐμεῦ. possessivi tantum genetivns cum nominali in dialectis quoque congruit: ἐμοῖο cum καλοῖο.)) [*](Aaovκ. ψ 26. A. pronominum propsietate, quam modo explicuimus, dis- cedunt ίi. e. geεra dfshmgκuen4 et cmsequenter eetμntur] ἐκεῖνοϲ et αὐτόϲ (οὖτοϲ non addimus, cum eius elia iit ratio: est enim derivativum, non primitivam). Sed non caret idoneis causis exceptio illorum duorum pronomoinum. nam quia longius distant a nobis ese personae, quas ἐκεῖνοϲ pronomine demonstramus, aptum est earum genna indicare (conferetur, quod appellativis generis communis) [*](rzsr. er Ans.sxxe. 4ad ἡ-ή supψlendum γενική. λ ἡκτητική,scil ἀντω-- νυμία ἐν τq γενικγ πτώ~ει. 8-p 146, 7 Pnsc.XVD § 66 p147,7-11 E.: eΙΙe αs4em e4 lpse et ase ef infe εἰ 9s, quta ι5 dieersis terρts poferαn4 esse persemts α5eentibμs ee praeeentiδμs et longe ee isxta postte, deεitionts cuusα mαai- feetenαe eruam gens cum censequeati deeinotime acceperunt θ-I1 ad οτοϲ cfr infra 109,19 ad τημοῦτοϲ de adv.184,28. de pron 6,12. 12 τὸ δέον, qnia in pronominibous personslibous anomalia fexionis quasi legitima est. an τὸ μὴ δέον coum. 6 et 103,10 scribendum ?) [*](Ans. cair., msca sca is Al.CBb. 1 ὑποκλίνεται τὸ ἀκόλουθον l. CB in A ante ἀκολούθοϲ ras quae αν delevisse videtur ἐκ τῆϲ lblig. η τιϲ A , ἡ τῆϲ A, τῆϲ ceteri, sed in L ente τῆϲ rasura invenitur. SStadtmueller ἑ ⟨διὰ⟩ τῆϲ Γfort. ἐγγενομένηϲ scribendum 2 Θϲ b, οἰϲ codice 3 ὄλλωϲ A b, ἀλλ’ ὡϲ Eo, dλλὰ ceteri περ bo, ειπερ A, οὐχ ὤϲπερ ceteri, sed L οὐχ ὤϲ in ras habet ab L ( 4 ουχ bis scripsit A. |prius ἡ om A, alterum B 5 5) κr ἡ B ὁμόφωνοϲ] in A. post φ ras, qua videtur ρ deletum esse 6 ἐφ’ B Βlebode et HSchneider comm. 96, ἐφ’ ῷ codd. et edd. at cum φέρεϲθαι iunctum ἐπί semper accusativum habet apud Ap. 8 καθὼϲ πρόκειται. Ἄι οὕν B δεικνύμεναι] κ in ras A | ἀπροϲδεεῖϲ] α in ras A β θ post ἀλλὰ add κα L β 10 γὰρ om ἄ , supra add A οὕτοϲ] pρosterius o in ras A καὶ οὐκ C τωνυμίαϲ] fol 81r l. 11 καθὸ-ἔτυχεν abo ApoHlonio scmipta esse AHuttmann credere nequit. at τημοῦτοϲ cum οὗτοϲ comparat technicus etiam de pron. 6,12. 7.27 τιμουτοϲ A. 12 14 καὶ-ὑποκείμενον om LCB 12- 18 ἀναδεδεγμένον A 15 καθιϲτάνει] εἰ in ras A | παρειϲδύετο L)

Ἀλλ’ ἐκεῖνο λείπεται, τίνοϲ ἕνεκα εἰϲ οϲ κατέληξαν, πλείϲτηϲ οὔϲηϲ καταλήξεωϲ ὀνομάτων· ἢ ὅτι γενικωτέρα ἐϲτὶν ἡ εἰϲ οϲ κατάληξιϲ. διὰ τοῦτο καὶ τὰ ἄρθρα, πᾶϲιν ὀνόμαϲι παρατιθέμενα, ἐν ταύτῃ τῇ καταλήξει ἐγένετο, καὶ αὐταὶ αἱ παραχθεῖϲαι ἀντωνυμίαι εἰϲ ὀνόματοϲ κτῆϲιν, ὡϲ ἐπὶ τῆϲ ὁ ἐμόϲ καὶ τῶν ϲυζύγων, καὶ ϲχεδὸν ἅπαϲαι αἱ πτωτικαὶ πεύϲειϲ, ἐπιζητοῦϲαι πᾶν ὄνομα, ποῖοϲ, πόϲοϲ, πηλίκοϲ, ποδαπόϲ. πρόϲκειται τὸ ϲχεδόν διὰ τὸ τίϲ, ὅπερ [*](112s) οὐδὲ αὐτὸ ἐκτόϲ ἐϲτιν τῆϲ εἰϲ οϲ καταλήξεωϲ, εἴγε τὸ τίοϲ παῤ Αἰολεῦϲιν [*](articulum aut masculinom aut femininum non addimus, ni animalia e longinquo animadvertimus, sed tum demum, cum appropinquaverunt, ut pateat, cuius generis sint ) etiam aptiox generum distinctio in αὐτόϲ pronomine est, quod non modo longius a nobis distantes personas sigmifcat, sed prorsas absentes.) [*](Aaovν. β 27. Atqne hoc quoque patet, cnr ἐκεῖνοϲ et αὐτόϲ pronomina in οϲ desinant. est emim haec terminatio generalior quam ceteras, quocirca etiam s3ticuli ea utuntur et pronomina possessiva et paens omnes voces inter- rogativae casuales. paene omnes diximus propter τίϲ, quod tamen ipsum quo- que non omnino exelnsnm est ab hac terminatione.) [*](rxsrm. er Ans. exso. B ὅτι nuHlαm αdiαm o5 cαusαmm, quπ ouα cfrrAdn. exeg.ad 59,θ huiused. - 11 Schoemann: είϲ ὀνόματοϲ κτῆϲιν. Gemetiεas est obectiεμs. ὀνόματοϲ dix-t pro re omre destgmαtα. Pronomina εἰϲ κτῆϲιν παρα- χθέντα suat quae ornantur ad sgmcendem rei posseseonea et quorum 3eεmeatio rei possessae accommodatμr. 14 τίοϲ. elz Choerob. in Theod. l 193, 31 B (184,26 G.), ηui hausit ex Βerodiani momatico (ΙΙ 622.22 Ltr): οὐ λήγει εἰϲ οϲ ἀλλ’ εἰϲ ιϲ (scil τὸ τίϲ), τῶν ἄλλων πευϲτκῶν εἰϲ οϲ ληγόντων· dλλωϲ τε δὲ τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ, λέγω δὴ τὸ ὅϲ (τὸ οϲ Lentzius, τὸ τὶϲ ant τῷ τὶϲ codices), οἴ Αίολeϲ ἀναπληροῦϲι τίοϲ λέγοντεϲ, ὡϲ παρὰ Ϲαπφοῖ (fragm. 168 B) τίοιϲιν ὀφθαλμοῖϲιν, ἀντὶ τοῦ τίϲιν. Πάλιν ἀποροῦϲί τινεϲ λέγοντεϲ, τί δήποτε τῶν πευϲτικῶν ὑπερβαινόντων τὴν μονοϲυλλαβίαν, οἶον ποῖοϲ πόϲοϲ πηλίκοϲ πόϲτοϲ ποδαπόϲ, τὸ τίϲ μονοϲυλλαβεῖ, καὶ ἔϲτιν εἰπόν τὴν αἰτίαν ταύτην, ὅτι τὸ κεχρεω ϲτημένον αὐτῷ οἴ Αἰολεϲ ἀνεπλήρωϲαν τίοϲ λέγοντεϲ, ὡϲ παρὰ Ϲαπφοῖ τίοιϲιν ὀφθαλμοῖϲιν. Hpimer Βoner. A0 I 403.4. To (B 225). ϲτι τίϲ τινόϲ καὶ) [*](Ans. οαr, mscs. scs. 1m AL.CBh. 2 γένει] γενή A 3 ἐξίϲχυϲεν] ἱϲχυϲε l. ἑ καί B 4 πληϲιαϲι A. γινομένοιϲ L. 5 ἡ] Ϲ β 6 καὶ om L , ante τοῦ γένουϲ add διὰ et ante διὰ τοῦ χαρ.add κω CB 7 ἐνεκεν l. CB 8 πλείϲτηϲ] fol 81v L. | πλείϲτων οὐϲῶν καταλήξεων B 9 xx τὰ ὄρθρα] fol 20v A 10 (γένοντο L αἰ om B | παραδειχθεϲαι Ϲ, παραμιχθεϲαι B 11 om CBb 12 πεόϲειϲ] πτώϲειϲ A L. 13 ποταπόϲ L προκειται A. , prius τὸ om B i 14 ente εἴγε in A. legitur εγγε, sed lineola ransfxum τίοϲ A et Portas (nos τίοϲ emendavimus), τίοιϲ Al. Cb, τοοϲ B. fr Sapphus ragm. apud Ϲhoeroboscum et Ahrens de dial. Aeol.127,11)

Ῥητέον δὲ καὶ περὶ τῶν τῇ φωνῇ ἄρθρων καθεϲτώτων, τῇ [*](De articulis qui vi sua sunt pronomina.) δὲ ἐξ αὐτῶν μεταλήψει ἀντωνυμιῶν,

Αἱ ὀνοματικαὶ πτώϲειϲ καὶ αἱ ἀντὶ τούτων παραλαμβανόμεναι ἀντωνυμίαι [*](Aaαvκ. ψ 28. ueniam quae pecularia pronomini sint, exposuimus, nunc disserendum est de srficullorum uem pronominad, velat β 206 vόῆϲ idem velet quod ταύτηϲ ac supplendas est m ticulus, qui deεεt ex usu homerico.) [*](Aaαvκ. β 28, Caeos nominum et pronomina, quae pro illis usurpantur,) [*](οἴ Αἰολϲ ἔκβάλουϲι τὸ ~ καὶ μετάγεται ἡ γενικὴ εἰϲ εὐθeαν, καὶ οἱ Αἰολεϲ βα- ρυντκοί εἰϲι ἀλλὰ καί κανών ἐϲτιν ὀ λέγων, ὅτι αἰ γενικαὶ μεταγόμεναι εἰϲ εὐθεῖαν, πολλάκιϲ ἀμείβουϲι τοὺϲ τόνουϲ, καὶ γίνεται τίοϲ καὶ ἡ γενικὴ τίου κτλ. P0 526,3 (PM 752.12): ἔϲτι τίϲ τινόϲ, καὶ Αἰολικῶϲ ἐκβολῇ τοῦ i τίοϲ, καὶ μετάγεται ἡ γεικὴ εἰϲ εὐθeαν (M add καὶ γίνεται τίοϲ τίου· οἴ γὰρ Αἰολεϲ βαρυντικοί εἰϲιν) καvhν γάρ ἐϲτιν ὁ λέγων, ὅτι αἰ γενικαὶ (EE om κανὡν-λέγων et pergit: ὅτι καὶ αἰ γενικαὶ) μεταγόμεναι εἰϲ εὐθεαν (PE inserit βαρύνονται) πολλάκϲ ἀμείβουϲι (PE ἀμείβουϲαι) τοϲ τόνουϲ. καὶ γίνεται τίοϲ καὶ ἡ γενικὴ τίου.) [*](τssτm. sτ Ans. exso. B Βchϲl. in Theoct. ,24: οἴ κεrλημένοι ϲπεύδουϲιν. ἐπ δὲ τῶν βραδυνόντων παροιμία· ἐΟϲτιϲ ἐπὶ δeπνον ὀψὲ κληθεὶϲ ἔρχεται, ~ χωλόϲ ἐϲτιν, οὐ δfδωϲι ϲυμβολάϲ3. θ 7 τῇ ἐξ αὐτῶν μεταλήψει. ei sua, si ex Homercts αr2cuds coneerelo t in voces sermets eudgαrs. elz μετολαμβανό- μενοϲ cum ἐκ praepositione 111,19. 195,14 et μεταλαμβάνεϲθαι cum εἰϲ prae- ponitione mox iura 107. 2 et 26 atqne Lehre Arist. 19. - 13 er schol. BMέῷB ad β 206. o Ἀρίϲταρχοϲ λείπειν φηϲὶ τὸ ὄρθρον, ῖν’ ῇ ενεκα τοϲ ταύτηϲ ἀρετῆϲ ακὸν δὲ τὸ ἔθοϲ εἰναι. - I4 τὸ ὄρθρον scil verum, non modo τῇ φωνῇ arti- culum. 14-p 148, 5 Psϲ.XVDye6 -67 p147.12-148,2EL : εemadmodum) [*](ns. οmr., moses. sca. 1mAl. Bb. 2 ὅϲ, ῷ] ϲ et 5 A in ras ( καὶ om B ente ἐν add 5ϲ LCB τῷ] posteriorem ptcticulam ω litterae A in ras scripsit. et embsequitux rasura quattuor fere litterarum 4 ante ἐν add φϲ CBb τφ] τ L, eorx L ψ 6 aερ om L , add L τᾳ] τι A , τηηι A 1 7 μετα- λήψει] fol 82r L (ente ἀντωνυμιῶν add ἀντ B 1 16 προλαμβάνεται LB 14 καὶ om L. CB ( post ὄρθρον in b punctum invenito , post τοιούτων irgula aaντων LOB β 14 -15 ὀνοματικαὶ L.B, ὀνομαϲτικαί Ab, quod non fagtatun subsequentibus α γε μὴν πλάγιαι. vide Erisciannm 1 Πὴ αἰ om C)

ἔϲτιν γε μὴν κἀκεῖνοϲ ὁ λόγοϲ ἀληθήϲ, ὡϲ ϲύνεϲτι τὰ ἄρθρα μετὰ τῶν ὀνομάτων ἀνθ’ ὧν παραλαμβάνεται ἡ ἀντωνυμία, οὐ ϲημαίνοντα τὰϲ πηλικότηταϲ ἢ ποιότηταϲ ἤ τι [*](113s) τῶν παρεπομένων τοῖϲ ὀνόμαϲιν, καθὸ ὑπεδείξαμεν καὶ ἐπὶ τῶν ἀντωνυμιῶν τὸ αὐτό· ὡϲ γὰρ τὸ οὗτοϲ κατὰ παντὸϲ ὑποκειμένου παραλαμβάνεται, καὶ τὰ ἄρθρα ϲὺν παντὶ ὑποκειμένῳ παραλαμβάνεται, ὁ μέγαϲ, ὁ βραχύϲ, ὁ λευκόϲ, ὁ χρυϲοῦϲ.

καὶ τούτων τῇδε ἐχόντων, ὅταν τὸ ἄρθρον μὴ μετ’ ὀνόματοϲ παραλαμβάνηται, ποιήϲηται δὲ ϲύνταξιν ὀνόματοϲ ἣν προεκτεθείμεθα, ἐκ πάϲηϲ ἀνάγκηϲ εἰϲ ἀντωνυμίαν μεταληφθήϲεται, εἴγε οὐκ ἐγγινόμενον μετ’ ὀνόματοϲ δυνάμει ἀντὶ ὀνόματοϲ παρελήφθη· καὶ ἐντεῦθεν ἡ ϲύνταξιϲ αὐτοῦ προϲεχώρει εἰϲ ἀντωνυμικὴν [*](108 b) μετάληψιν. ἔϲτω γάρ τι τοιοῦτον, Χρύϲηϲ γὰρ ἦλθε θοὰϲ [*](eodem modo cum verbis construuntur, velat et Τρύφων διδάϲκει et οὕτοϲ διδάϲκει dicimus οbliqοi vero casas et nominum et pronominum recipiunt con- stmctionem, quae ex nominativis pendet, |persoaαe οbeμs denotatae actenem recpiunt, quae a subiecto eerbi profcsetεr] verbis afectionem sigifcsntibus unuscuiusque personae quae nominativo aut οbliquο casu notatur.) [*](Asevκ. β ξθ. item constat articulos eodem modo cum nominibδus usur- pari quo pronomina pro nominibδus.) [*](Aaovκ. β ξ1. iam ubi srtictlus nomine caret, consruitur autem ite, ut nomine consrni modo exposuimus, ibοi necessario pronominis rim induit. adde duodecimo verani libri primi Hiadis nomen sacerdotis: ὀ γὰρ Χρύϲηϲ λθε θοὸϲ ἐπὶ νῆαϲ, et postea deme: statm apparebit, articulo constuctionem quasi tαa - diram esse omissione nominis factumque eum esse pronomen.) [*](omna, sc etiam promonttα per sngrμ os cesus smtliter cum eerbs αoatfrusntar. e3 nomtnαtes ouιdem infrenstee, οἅhιquts vero frenstiee verὸα coεungunfε . . . . οbligu4 famem cemsfruchonem verborum , quae μ 2ntrensitiee cm nominαtes, excpeunt franettee, cisi ent verδα absoluta, . . . αectus tamem sigudorum ostmm- dentbus verbis.) [*](τssτκ. er Ans. exse. τοϲ ῥήμαϲιν pendet ex ϲὐντοξιν. eim 224, 8. -- 4 ἐκἀϲτηϲ. Schoemann’ interpretatur: ἑκ.εὐθείαϲ. sed intεrpretsndum est: ἑκάοτηϲ πτώϲεωϲ, εὐθείαϲ τε καὶ πλαγίαϲ. Β ὁπεδείξαμεν: 104,8seqq. - 1B-16 προϲε- χώρει εἰϲ ἀντ. μετάληψιν. αccedebαt ad seeum ppromominαlem. cfr Adn. exeg. ad antecedentis pag. lin. 6 - 7.) [*](Ans. cerr., masos. sos. 1s Al.CBb. 4 τρυφωνι A. 1 Β ante φίλε add 5ν L, τοῦτον CBb ἐϲτιν] fϲl s2ν l. 6 ὡϲ] oo B 7 ϲημαίνουϲα L.B 8 καθὼϲ L ἀπεδείξαμεν LBb καὶ om A. , add A ῃ 10 ϲόν] ν in μ mutavit E 11 ὀ χρυϲοῦϲ] fol 21r A 18 προεκτιθεμεθα A. c Adn. crit. ad 148, 28 14 μεταληφθήϲεται] fol 83z L. ( 15 παρελείφθη A. 1 προϲεχώρει AL, παρεχώρει CBb 15 16 ἀντωνυμιακὴν B β 1θ-p148,1 γάρ τι-dρθρου om CB)

Καὶ ἡ μὲν τοιαύτη ϲύνταξιϲ προϋφεϲτώτων ὀνομάτων, [*]((De articuli usu indefinito.)) καθ’ ὧν ἀναφέρεται τὰ ἄρθρα, ποιεῖται ἀντωνυμικὴν μετάληψιν· ἡ [*](114s) μέντοι μὴ οὕτωϲ ἔχουϲα, αὐτόθεν δὲ ἐν προλήψει του ἐϲομένου προϲώπου, ἀόριϲτον μετάληψιν τῶν ἄρθρων ποιεῖται, ὡϲ τὰ τοιαῦτα ἔχει, ὁ περιπατῶν κινεῖται, καὶ ἔτι ἐν ὑποτακτικοῖϲ ὃc ἂν παραγένηται ἀναγινωϲκέτω, πάνυ εὐλόγωϲ· ϲυμφερόμενον γὰρ παντὶ ὀνόματι καὶ ἐπὶ πᾶν ὄνομα ἀναδραμεῖται ἓν καθεϲτηκόϲ, ὅπερ ἴδιον ἀορίϲτου. — [*](Aaovκ. (β ξ2. Praeter propriam vim et pronominlem articulus habet etiam indefnitam, ubi non ad nomina antecedentia refert, sed futuram aliquam personam anticipat. idque facere potest et praepositivna ὁ et postpositivus ὅϲ. - ergo articulus interdum pronominis vice fungitur, quod personas initas signi- fcat, interdum illius τίϲ nominis loco, quod defnitione prorsus caret, usurpatur. - si vero eis consfructionibδns, ubi articulus indefnitam habebat vim, accesserit sliqnod nomen, ransibit ile in snam classem, i. e. fiet articolus verus.)) [*](rzsrκ. er μns. exso. 5B οὐκ ἐμποδιζόμενον ἐν ποιότητ. on εmρefftum. qudltafe αrticudo denofαta. nam ηualitatem articulus numquam denotat. ad intrumontulem ἐν praepositionis vim cfr 99.24. 238.23. - 6 εἰπομεν: pag antec. lin. . - δεδείξεται. 1t 3.15seqq. - 8 - 1B6, 7 er lib. l § 44. -14 noli in ἀναδραμεῖται verbo ( ἀνοιϲθήϲεται) propterea ofendere,quia Ap. hicdeproleptico sruieulli usu loquitur. e22 27, 6: τὸ ὄρθρον τὸ ὡϲ ἐϲόμενον πρόϲωπον ἀνεπόληϲεν. - -ἕν καθεϲτηκόϲ opponitur antecedenti πᾶν ὄνομα: quamquamunα eocelα est arculus.) [*](Ans. cmv., mscs. scs. 1m A L.CΒb. 1- 2 καὶ ἔτι--Ἀχαιῶν om L. καὶ om A, add A post μετὰ add xo0 CBb | Χρύϲηϲ om CB 2 post Ἀχαιῶν Stadmneller inseri vοlnit: καὶ μετὰ τοῦ ὄρθρου ἀντ τοῦ ὀνόματοϲ· 5 γὸρ λθε θοὰϲ ἐπὶ νῆαϲ Ἀχαιῶν, quibus non opus est ἡ om B β 3 τῷ ὄρθρῳ LBb, τὸ ἄρθρον AL παραδώϲει Lb, προϲδώϲει A h, quod ita. dεndit HSchneider ut interpretetor: trodet etam coaeruchionem, non solum · mmicorio 4 post ὀνόματοϲ add παρειλημμένη Β atque L ng 4-B ἐπεὶ-ὀνόματοϲ om Ϲ ἐπεὶ - οὐκ om A, add A, ἔπεὶ καὶ οὐ in ras, cetera in marginibus interiore et exteriore, ac μετὰ ex κατὰ factum B μετὰ] τοῦ L, κατὰ CB post ὀνόματοϲ add CB παραλαμβάνεται, quod subaudiendum est β 6 παρεπομένων A in ras, sed sub πα apparent vestigia litterarum ἐμ, ut A videatux ἐμποδιζομένων sczipsisss | 7 παραιτοῦται L, post υ rasura 1 Β ϲύν- τοξιϲ] fol 83v l. προϲυφεϲτωτων A. 8 ἀντωνυμικὴν add Dronke Il 612 || 10-11 post προλήψει add παρολαμβανομένη τὸ CB, παραλαμβάνομεν L supra lineam post προϲώπου add παρολαμβανομένη b Portum secutus stque commo- dum est part cipium, sed necessarium non videtux 10 του] τὸ0 l.CBb ἑπομένου Β 11 μετάληψιν-τοιαῦτα om L. CB β 11 12 ὁ περιπατῶν κινεῖται om LB 12 5ϲ 5ν] ὡϲ ἐύν A L, sed in L. ex hac scriptura rasura factum ϲ ἄν β 14 ἕν καθεϲτηκόϲ Chig, ενκαθεϲτηκοϲ A, ἐγκαθεϲτηκόϲ l.Cθbo, qοοὸ. Schoemsnn interpretatur: nomem quod in εmsntatεone poi potμerit.)

Δεόντωϲ δ᾿ ἂν καὶ ἀντωνυμίαι ῥηθεῖεν κατὰ τοὺϲ μεριϲμούϲ, καθότι καὶ ἄλλα μέρη λόγου, πάλιν μετατεθέντα τῆϲ ἰδίαϲ ϲυντάξεωϲ καὶ ἄλλων ἀναπληρώϲαντα τὰϲ ἰδιότηταϲ, πάλιν τῆϲ τούτων ὀνομαϲίαϲ ἔτυχεν, ὡϲ ἔχει ἅπαντα τὰ ὀνοματικὰ ἐπιρρήματα, πυκνά, κάλλιϲτα, ἥδιϲτα, ἰδίᾳ, δημοϲίᾳ, τόνῳ, κύκλῳ, καὶ ὅτε αἱ μετοχαὶ εἰϲ ὀνομάτων ϲύντοξιν παραλαμβάνονται, ὡϲ τὸ ἐρωμένη, εἱμαρμένη· ἐφ’ ὧν χρὴ αὐτὸ μόνον τὴν μετάπτωϲιν διδάϲκειν. οὐ γὰρ μᾶλλον αἱ. φωναὶ ἐπικρατοῦϲι κατὰ τοὺϲ μεριϲμοὺϲ ὡϲ τὰ ἐξ αὐτῶν ϲημαινόμενα.